Η γύμνια σε όλο της το μεγαλείο...

Αυτή στη φωτογραφία είναι η ... «απεργιακή συγκέντρωση» του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης! Αυτό το μαύρο χάλι είναι η συγκέντρωση της... «πλειοψηφίας» του ΕΚΘ, των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών, που στο πρόσφατο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου έφτασαν στο σημείο να καλέσουν μέσα στις εργασίες του το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας, ενώ όταν ο ασφαλίτης πιάστηκε στα πράσα δεν βρήκαν ούτε μια λέξη καταδίκης έστω για τα μάτια του κόσμου.

Ιδια εικόνα και στην Αθήνα... «Τρεις και ο κούκος» στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και του ΕΚΑ στην πλατεία Κλαυθμώνος. Δεν μαζεύτηκαν ούτε καν... τα Διοικητικά Συμβούλια από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που ελέγχουν οι εργατοπατέρες!
Αυτή είναι η απόλυτη γύμνια του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, η οποία δεν κουκουλώνεται με τίποτα, όσο κι αν για ακόμα μια φορά διάφορα ΜΜΕ το προσπάθησαν, παρουσιάζοντας αυτά τα θλιβερά σκορποχώρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ως τις «συγκεντρώσεις των συνδικάτων»!
Η γύμνια των εργατοπατέρων αποτυπώνει ανάγλυφα και τον γενικότερο ρόλο τους ενάντια στην ενίσχυση της οργάνωσης και των αγώνων των εργαζομένων. Επιβεβαιώνεται ότι οι εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές, αφού πρώτα έπαιξαν το παιχνίδι της «κολοκυθιάς» με τις ημερομηνίες, επιχειρώντας να βάλουν εμπόδια στη λήψη απόφασης για απεργία και στη δημιουργία ισχυρού απεργιακού μετώπου, στη συνέχεια, όταν αναγκάστηκαν να κηρύξουν πανεργατική απεργία, δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για την επιτυχία της.
Οι εργάτες που παλεύουν, οι εργάτες που διεκδικούν, που κάνουν το βήμα και μπαίνουν στον αγώνα, τους γυρίζουν την πλάτη. Είναι αναγκαίο να δυναμώσει ακόμα πιο πολύ η πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί, ώστε τα συνδικάτα να γίνουν πραγματικά συνδικάτα των εργατών, που θα τα εμπιστεύονται οι εργάτες και θα τα φοβούνται οι εργοδότες.