Βέβαια σε κάθε περίπτωση δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, λόγω και της ιδιαιτερότητας που μπορεί να αναγνωρίσει ο καθένας, στην εκάστοτε κοινωνία, που την περιέλκει ο μηχανισμός ενός αστικού κράτους και ακόμα περισσότερο με τις αντιφάσεις που έχει ενα κράτος όπως η Γαλλία, με τον τόσο ενισχυμένο καπιταλιστικό ρόλο που παίζει σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Κάτι που δείχνει με έντονο τρόπο πως ακόμα και μια χώρα ανεπτυγμένη, όπως η Γαλλία, δεν αντανακλά και την ίδια ακριβώς ανάπτυξη και ευμάρεια για το λαό της.
Ίσως να χρειαστεί να γίνει μια σχετική ανάλυση κάποια στιγμή, αλλά προς το παρόν θα το αφήσουμε για αυτήν την “άλλη” στιγμή και θα επικεντρωθούμε στο καινούριο “κίνημα” που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Γαλλία. Ναι, μάλλον όλοι ίσως έχετε ακούσει λίγο-πολύ για το κίνημα των “κίτρινων γιλέκων”.
Πως ξεκίνησε;
Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων – από το υψηλής ορατότητας κίτρινο γιλέκο που φοριέται από διαδηλωτές – είναι μη δομημένο κίνημα διαμαρτυρίας που εμφανίστηκε στη Γαλλία στο τέλος του έτους 2018.
Αρχικά επικεντρώθηκε στις υψηλότερες τιμές των καυσίμων (η οποία σχετίζεται εν μέρει με την αύξηση του φόρου στα προϊόντα πετρελαίου), η διαμάχη διευρύνεται γρήγορα σε άλλες αξιώσεις σχετικά με την αγοραστική δύναμη σε μεσαία και λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα σε αγροτικά και περιαστικά, ενώ έχουν ζητήσει και την παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Εμμανουήλ Μακρόν.
Αυτή η κινητοποίηση έχει την προέλευσή της στη διάδοση, στα κοινωνικά δίκτυα, των προσκλήσεων από τους πολίτες για συμμετοχή. Παρουσιάζεται από τα μέσα ενημέρωσης ως αυθόρμητη και απολιτική, οργανώνεται γύρω από ένα πρώτο εθνικό γεγονός στις 17 Νοεμβρίου 2018. Δύο θάνατοι και εκατοντάδες τραυματίες, καθώς και σημαντικές υλικές ζημιές, συνέβησαν κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών. Εκατοντάδες διαδηλωτές συνελήφθησαν.
Το κίνημα αποκτά γρήγορα μια πολιτική διάσταση. Υποστηρίζεται ανοιχτά από αρκετούς ηγέτες των μεγάλων πολιτικών κομμάτων (Marine Le Pen, Jean-Luc Mélenchon, Laurent Wauquiez).
Το περιεχόμενο των στοιχείων που θέτουν τον κοινωνικό προβληματισμό.
Εκ των υστέρων, διάφοροι σχολιαστές των μέσων ενημέρωσης ή και των πολιτικών φορέων έχουν προσδιορίσει διαφορετικά αίτια που χαρακτηρίζουν ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας: οι τιμές των καυσίμων και του φόρου διοξειδίου του άνθρακα, η αίσθηση της απώλειας της αγοραστικής δύναμης, η δυσπιστία έναντι των αποφάσεων από το πολιτικό προσωπικό, το αίσθημα εγκατάλειψης ορισμένων γεωγραφικών περιοχών που βάλλονται από την οικονομική κρίση.
Η τιμή στην αντλία καυσίμου αυξήθηκε μεταξύ 2017 και 2018 (περίπου 23% για το πετρέλαιο και 15% βενζίνης μεταξύ Οκτωβρίου 2017 και του Οκτωβρίου 2018. Θα προκύψει νέα αύξηση από 1η Ιανουαρίου 2018 με απόφαση του πρωθυπουργού Philippe. Η κυβέρνηση αποφάσισε σε σχέση με την ενεργειακή μετάβαση να είναι 7,6 σεντ για το πετρέλαιο και 3,9 σεντ για σούπερ – μια αύξηση της τάξης του 5% για το πετρέλαιο και 3% για το σούπερ.
Η πολιτική για την ενεργειακή μετάβαση ξεκίνησε το 2012 από τον πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας, Φρανσουά Ολάντ. Η «Εθνική Στρατηγική 2015-2020» καλεί τη Γαλλία σε μια μεταβατική φάση για την μείωση εκπομπών των ρύπων μέσω της νέας νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένου του νόμου της 17 Αυγούστου 2015, σχετικά με την ενεργειακή μετάβαση. Για να αλλάξει τη συμπεριφορά όσον αφορά τις εκπομπές CO2, ένας φόρος ανάλογα με την περιεκτικότητα σε CO2 ψηφίστηκε το 2014 στη Γαλλία για τα ορυκτά καύσιμα με τη μορφή ενός εγχώριου φόρου κατανάλωσης άνθρακα στα ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο , φυσικό αέριο, άνθρακα). Ξεκίνησε από 7€ από την αξία ενός τόνου CO2 (tCO2) αυξάνεται σταδιακά σε 30,5 € το 2017, με στόχο τα 100 € το 2030. Λόγω των χαμηλών τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου των προηγούμενων χρόνων, η αύξηση της φορολογίας δεν γινόταν αισθητή, αλλά πλέον με τις καινουριές τιμες, μια διάταξη του Finance Act 2018 δίνει ώθηση στην αύξηση της φορολογίας: το κείμενο προβλέπει ότι πολλαπλασιάζεται επί τρία σχεδόν σε 5 χρόνια σε 86 € / τόνο CO2 από το 2022, έναντι € 65 / τόνο CO2 που είχε αρχικά προβλεφθεί στο νόμο της 17ης Αυγούστου 2015. Η απόφαση αυτή αφορά όλα τα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένων των καυσίμων.
Η αύξηση του εγχώριου φόρου κατανάλωσης στα ενεργειακά προϊόντα (TICPE) εγκρίθηκε το φθινόπωρο του 2017. Η πλειοψηφία στο σώμα της γερουσίας (Sénat) LR-UDI, ενέκρινε το ποσοστό του φόρου διοξειδίου του άνθρακα το 2018, αλλά είχε προειδοποιήσει για τον κίνδυνο της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Ο Ronan Dantec, ο γερουσιαστής των Ευρωπαίων Οικολόγων Πράσινων δήλωσε: «Πρέπει να κερδίσουμε την υποστήριξη της κοινωνίας, σε περιοχές, όπως είναι εκείνοι που ζουν σε προαστιακές περιοχές που θα υποστούν τις περισσότερες αυξήσεις φόρων. Αν δεν τους βοηθήσουμε, δεν θα λειτουργήσει το μέτρο φορολογίας».
Η αίσθηση της απώλειας της αγοραστικής δύναμης είναι επίσης ένας από τους λόγους. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του IFOP που δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα “Le journal du Dimanche”, 18 Νοεμβρίου, 2018, 62% των Γάλλων πιστεύουν ότι πρέπει να «δώσει προτεραιότητα στην αγοραστική δύναμη για να πάει πιο μαλακά προς την ενεργειακή μετάβαση» τα επόμενα χρόνια .
Η έκδοση του 2018 «κοινωνικό πορτρέτο της Γαλλίας,» του INSEE ανέφερε ότι το μέσο διαθέσιμο εισόδημα ανά νοικοκυριό – δηλαδή αυτό που μένει προς τα νοικοκυριά μετά την αφαίρεση των φόρων και των εισφορών – σε ευρώ το 2016 είναι λιγότερο από 1,2 % στο επίπεδο του 2008, 440€ ετήσια λιγότερα. Σύμφωνα με τη μελέτη, οι κοινωνικο-φορολογικές μεταρρυθμίσεις είναι το κύριο αίτιο. Η μείωση των εσόδων αφορά ένα μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης (67%), που επηρεάστηκε από την αύξηση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης και των εισφορών επί των εισοδημάτων κεφαλαίου. Τα πλουσιότερα νοικοκυριά είδαν στο ετήσιο εισόδημα μείωση της τάξης του 5,1%. Ενώ ένα μόλις 5% των φτωχότερων έχουν βιώσει ετήσια αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος περίπου 450 ευρώ και 5% πάνω από 890 ευρώ λόγω των μεταρρύθμίσεων, το ένα τρίτο των φτωχότερων νοικοκυριών έχουν υποστεί μείωση του εισοδήματος.
Παράλληλα για την περίοδο 2008-2016, μια πιο βραχυπρόθεσμη άποψη για τους τελευταίους μήνες παρουσιάζει σημαντική επιβράδυνση της ανάπτυξης και της αγοραστικής δύναμης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2018.
Η δυσπιστία στην πολιτική τάξη της Γαλλίας και άλλων οργάνων
Το 2014, μια έρευνα της Ipsos-Steria που διεξήχθη για την εφημερίδα Le Monde δείχνει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων πιστεύει ότι το δημοκρατικό σύστημα είναι “το καλύτερο δυνατό” (76%) και ότι είναι ο “πιο αποτελεσματικός τρόπος για να εξασφαλιστεί η οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας “(80%). Ωστόσο, το 63% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι το δημοκρατικό σύστημα “λειτουργεί όλο και λιγότερο” και μόνο το 4% αισθάνεται “όλο και περισσότερο να ακούγεται” . Σε αυτό το πλαίσιο, το ποσοστό αποχής στις εκλογές αυξάνεται για να φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ από την εποχή της V République(Πέμπτη Δημοκρατία).
Το 2017, αυτή η δυσπιστία ενισχύεται και οδηγεί σε μια κίνηση του “ντεγκασισμου” ή αλλιώς της απώθησης πολιτικών προσώπων. Η εκλογή του Μακρόν ως Προέδρου της Δημοκρατίας ακολουθείται από την ήττα των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων στις βουλευτικές εκλογές. Αλλά ο Μακρόν χάνει γρήγορα τη δημοτικότητά του και έτσι αποκρυσταλλώνεται και η δυσαρέσκεια. Φαίνεται απομακρυσμένος από τους ανθρώπους μέσα από τις δηλώσεις του και τα οικονομικά μέτρα που επιβάλλει με πράξεις τύπου «νομοθετικού περιεχομένου», όπως στην Ελλάδα, που εδώ τα αποκαλούμε προεδρικά διατάγματα.
Ταυτόχρονα, τα συνδικάτα βιώνουν μια σταθερή διάβρωση των μελών τους. Κορυφαίο παράδειγμα οι χρυσές μισθολογικές απολαβές των στελεχών της ομοσπονδίας συνδικάτων της Force Ouvrière.
Έτσι, στα τέλη του 2018, μερικά “κίτρινα γιλέκα” εμφανίζονται να έχουν τη βούληση να «ανατρέψουν τις ελίτ», είτε πολιτικές είτε συνδικαλιστικές, ζητώντας για παράδειγμα τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης. Μέρος αυτών φιλοδοξούν να δημιουργήσουν μια “λαμπρή δημοκρατία” – σύμφωνα με το μοντέλο που θέσπισε ο εκλεγμενος φασίστας Βίκτορ Ορμπάν στην Ουγγαρία – που θα σήμαινε γι ‘αυτούς περισσότερη δύναμη απ’ ό, τι με μια δημοκρατία στο γαλλικό αστικό πρότυπο. Μερικά “ριζοσπαστικοποιημένα” άτομα επιτίθενται φυσικά και σε ορισμένα εκλεγμένα πολιτικά πρόσωπα.
Προέλευση και έκκληση για δράση
Σε αντίθεση με προηγούμενες διαδηλώσεις σχετικές με καύσιμα που ξεκίνησαν και οργανώθηκαν από συνδικαλιστικές οργανώσεις, η διαδήλωση αυτή ξεκίνησε και αναπτύχθηκε αρχικά αποκλειστικά μέσω των διαδικτύακών κοινωνικών μέσων (Facebook, Twitter, Youtube) ή άλλων πλατφόρμων.
Η πρωτοβουλία για κινητοποίηση δόθηκε από μια γυναίκα οδηγό κάτοικο της περιφέρειας Seine-et-Marne, η οποία ξεκίνησε τον Μάιο ένα ηλεκτρονικό αίτημα για «πτώση των τιμών των καυσίμων στην αντλία», προτείνοντας τιμες μέχρι 7, 6 σεντς / λίτρο για το ντίζελ και 3,8 σεντ / λίτρο για βενζίνη. Μια πρωτοβουλία που περνάει σχεδόν απαρατήρητη μέχρι τον Οκτώβριο, όταν το κείμενο της γίνεται ευρέως γνωστό με τη δημοσίευση του, στην Le Parisien στις 12 Οκτωβρίου 2018. Στο κείμενο, υπάρχει κάλεσμα για την πρόταση στην οποία συλλέγονται 225.000 υπογραφές στις 25 Οκτωβρίου και πάνω από ένα εκατομμύριο τέλος Νοεμβρίου 2018.
Μια ομάδα δημιουργείται στο Facebook, στην συνέχεια αυξάνονται οι τοπικές ομάδες, φαίνεται να φθάνουν στις εκατό στα τέλη Οκτωβρίου. Ιδιαίτερη περίπτωση ενός αγρότη ο οποίος καλεί τον Πρόεδρο να έρθει στο αγρόκτημά του για να ανακαλύψει τη δύσκολη ζωή των αγροτών και επίσης μια γυναίκα απο την περιοχή της Bretagne, 51 χρόνων, η οποία δημοσίευσε ένα βίντεο στο οποίο καταγράφει τον Νοέμβριο περισσότερες από 6.000.000 θεάσεις, ή ένας 53χρονος κοινοτικός διευθυντής και εκπρόσωπος από το Debout της Γαλλίας(ακροδεξιό κόμμα), του οποίου το βίντεο έχει περισσότερες από 4.000.000 θεάσεις.
Σε ένα online κοινωνικό δίκτυο, ένας οδηγός φορτηγού στο Παρίσι κάνει έκκληση να μπλοκάρει την περιφερειακή οδό και τους δρόμους του Παρισιού στις 17 Νοεμβρίου, 2018. Η ιδέα αυτή υποστηρίχτηκε για τον αποκλεισμό δρόμων σε διάφορα γαλλικά διαμερίσματα. Ο πρωθυπουργός Phillipe, λίγες ημέρες πριν από την εκδήλωση των μπλόκων, είπε γι ‘αυτό : «Αν κάποιος λέει, εγώ θα μπλοκάρω τους δρόμους να ξέρει ότι με τον τρόπο αυτό, παίρνει και το ανάλογο ρίσκο …».
Πρώτες ενέργειες
9 Νοεμβρίου, 2018, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου της Δημοκρατίας στην πόλη του Albert στο Somme, με την ευκαιρία των τελετών εορτασμού της Armistice 1918 (τέλος Ά ΠΠ) , κάποιοι διαδηλωτές από το κίνημα των κίτρινου γιλέκων προσπάθησαν να συναντήσουν τον Μακρόν, αλλά απωθήθηκαν από την αστυνομία, εξασφαλίζοντας την ασφάλεια του αρχηγού του κράτους. Στις 10 και 15 Νοεμβρίου 2018, ορισμένοι ακτιβιστές που συνδέονται με το κίνημα αποφασίζουν να μπλοκάρουν συμβολικά έναν κυκλικό κόμβο στο Neubourg, στο τμήμα Eure. 14 Νοεμβρίου 2018: ο δήμαρχος του Morbecque στο τμήμα του Βορρά είχε ένα τεράστιο κίτρινο γιλέκο στην πρόσοψη του δημαρχείου, το οποίο τοποθετήθηκε ως ένδειξη στήριξης του κινήματος.
Σε μια συνέντευξη που μεταδόθηκε την 14 Νοεμβρίου στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι TF1, ο Μακρόν δήλωσε: «Έχουν το δικαίωμα να διαδηλώσουν. Θέλω να τους καταλάβω, τους ακούσω. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θέλουν να συμμετέχουν σε αυτό το κίνημα». Αλλά ο πρόεδρος δεν άλλαξε τις αποφάσεις του για την αύξηση της φορολογίας των καυσίμων. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ξεκινά μια νέα εκστρατεία για την ατμοσφαιρική ρύπανση, εμπνευσμένη από εκστρατείες κατά του καπνίσματος από τα προηγούμενα χρόνια. Αυτή η εκστρατεία ξεκινά τέσσερις ημέρες πριν από την ημέρα της δράσης και έρχεται σε αντιπαράθεση τα κίτρινα γιλέκα. Ερωτηθείς από την AFP, ένας κυβερνητικός σύμβουλος επιβεβαίωσε ότι αυτή η εκστρατεία ξεκίνησε αυθόρμητα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Στις 15 Νοεμβρίου 2018 γίνεται μια δράση, η «χωρίς διόδια» (κάτι παρόμοιο του «δεν πληρώνω») που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή του Pau και έληξε με την κατάληψη του σταθμού διοδίων του αυτοκινητοδρόμου A64.
Εβδομάδα 1 – 17 έως 23 Νοεμβρίου
Σάββατο, 17 Νοεμβρίου 2018
Στις 17 Νοεμβρίου 2018, το κίνημα άρχισε νωρίς στο Παρίσι, με το μπλοκάρισμα του περιφερειακού στις 7.30 π.μ., μετά από πορεία στο Porte Maillot.
Στο Pont-de-Beauvoisin στο Savoy, ένας αυτοκινητιστής, πανικόβλητος από διάφορους διαδηλωτές θα χτυπήσει το αυτοκίνητό του πάνω στο μπλόκο από τον πανικό του και από την ταχύτητα θα βρει τον θάνατο μια διαδηλώτρια 63 ετών, Chantal Mazet, συνταξιούχος. Ένας πεζός, χτύπησε στο Arras, στο τμήμα της Pas-de-Calai και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο στα επείγοντα, άλλα προέκυψε να έχει μόνο μικροτραυματισμούς, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών.
Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων καταγράφονται αρκετές ομοφοβικές, ρατσιστικές και ισλαμοφοβικές επιθέσεις ή πράξεις. Επιθέσεις σε μετανάστες, κατάληψη συνοριακού τελωνειακού πόστου όπου σταματούν και παραδίδουν στην αστυνομία ενα φορτηγό που μετέφερε πρόσφυγες και άλλα πολλά τραγικά γεγονότα που θα χρειαστεί ένα άλλο ενιαίο κείμενο κάποια στιγμή.
Από νωρίς το απόγευμα, αρκετές δεκάδες διαδηλωτές βάδισαν στα Champs-Elyssée στην πλατεία Charles de Gaulle και κατευθύνθηκαν προς το προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων πριν να συγκεντρωθούν στην πλατεία Place de la Concorde, όπου βρέθηκαν περικυκλωμένοι από τα γαλλικά ΜΑΤ κ την αστυνομία. Στο Τρουά στο Aube, μια ομάδα υπολογίζεται σε διακόσια άτομα μπήκαν βίαια, το απόγευμα, στον διάδρομο και την αίθουσα της Νομαρχίας κι απωθήθηκαν με την ανάλογη καταστολή από την αστυνομία.
Την επόμενη μέρα, το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει τα στοιχεία του για την ημέρα της 17.11: 287.710 διαδηλωτές σε 17 ώρες σε όλη τη Γαλλία, 2034 γεγονότα (με καταλήψεις), ένας θάνατος, 409 άνθρωποι τραυματίστηκαν, 117 συλλήψεις που είχαν ως αποτέλεσμα 73 κρατηθέντες. Δεξιοί και αριστεροί που σπεκουλάρουν και προσπαθούν να ενσωματώσουν το απολιτίκ στοιχείο, καταγγέλλουν ως παραποίηση την αξιολόγηση των στοιχείων από το Υπουργείο Εσωτερικών.
Στις 18 Νοεμβρίου, γύρω στις 10 π.μ., οι διαδηλωτές που φορούν κίτρινα γιλέκα ταξιδεύουν σε πομπή αυτοκινήτων στο πάρκινγκ αυτοκινήτων της Disneyland του Παρισιού, το οποίο καταλαμβάνουν προς δωρεάν χρήση. Αρκετά μπλόκα ήταν ακόμη σε εξέλιξη εκείνη την ημέρα. Σύμφωνα με μια αστυνομική πηγή, 46.000 άνθρωποι παρέμειναν σε κινητοποιήσεις.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών, 27.000 άνθρωποι συμμετεχουν στις 19 Νοεμβρίου.
Στις 20 Νοεμβρίου, μια αστυνομική πηγή αναφέρει ότι κινητοποιήθηκαν 10.500 άτομα. Έχει τεθεί σε λειτουργία η απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 20 έως τις 24, από τις 9 το πρωί έως τις 6 το πρωί, σε δεκατέσσερις πόλεις του νησιού Ρεουνιόν (περιοχή που ανήκει στην γαλλική επικράτεια των υπερποντίων περιοχών) .
Πάνω από 650 συλλήψεις και σχεδόν 500 αστυνομικές κρατήσεις πραγματοποιήθηκαν στις 21 Νοεμβρίου. Ο Μακρόν αναγγέλλει την κινητοποίηση του στρατού μετά από την ανεξέλεγκτη απο το κράτος κατάσταση που σημειώθηκε στο νησί της Ρεϋνιόν. Το Υπουργείο Εσωτερικών υποδεικνύει ότι εκείνη την ημέρα καταμετρήθηκαν 15.000 διαδηλωτές.
Στις 23 Νοεμβρίου, ένα κίτρινο γιλέκο σε ένα πάρκο ενός εμπορικού κέντρου στο Angers ισχυρίζεται ότι κρατά χειροβομβίδες και ισχυρίζεται ότι θέλει να παρουσιαστεί στο Ελιζέ και να δει τον Μακρόν, αλλιώς θα ανατιναχθεί. Η RAID (ειδική αντιτρομοκρατική υπηρεσία) παρεμβαίνει και τον ακινητοποιεί.
Εβδομάδα 2 ː από 24 Νοεμβρίου έως 1η Δεκεμβρίου
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018
Στο τέλος της ημέρας κινητοποίησης της 17ης Νοεμβρίου, οι προσκλήσεις για διαμαρτυρία στο Παρίσι δημοσιεύονται σε κοινωνικά δίκτυα. Μια πορεία στα Ηλύσια Πεδία και την πλατεία Place de la Concorde προτείνονται, αλλά η κυβέρνηση αντιτίθεται και προτείνει να γίνει στο Πεδίον του Άρεως, αυξάνοντας τις κρίσιμες αντιθέσεις των εκπροσώπων των κίτρινων γιλέκων με τους ίδιους αλλά και με τα πολιτικά πρόσωπα. Τα κίτρινα γιλέκα φαίνονται διαιρεμένα στην υιοθέτηση στρατηγικής, μερικοί επιθυμούν να πάνε μαζικά στο Παρίσι, ενώ άλλοι θέλουν να συνεχίσουν να μπλοκάρουν την υπόλοιπη χώρα.
Στις 24 Νοεμβρίου εγκαθίστανται στο Παρίσι πολυάριθμα οδοφράγματα της αστυνομίας. Αλλά αντιμέτωποι με τη μάζα του πλήθους, η αστυνομία άφησε τα κίτρινα γιλέκα να εισέλθουν στην Avenue des Champs-Elysees, όπου ανεγέρθηκαν οδοφράγματα. Σε πολλά μέρη, οι διαδηλωτές διασκορπίζονται από την καταστολή με δακρυγόνα και κανόνια νερού. Τα περιστατικά τραυματιών 19, συμπεριλαμβανομένων δύο χωροφυλάκων, και οδηγήθηκαν 35 άτομα σε συλλήψεις. Στις 5 μ.μ. , το Υπουργείο Εσωτερικών δίνει τον αριθμό των 106.301 διαδηλωτών, 8000 στο Παρίσι (5000 στο Champs Elysees). Όπως και την προηγούμενη εβδομάδα, οι αριθμοί του υπουργείου αμφισβητούνται από τα ΜΜΕ και τους αντιπάλους της κυβέρνησης.
Αναλογιζόμενοι βέβαια πώς οδηγήθηκε η κατάσταση έτσι στην Γαλλία, μπορείτε πολύ εύκολα να κάνετε την σύγκριση σε σχέση με το κίνημα των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος. Τότε έγινε ό,τι έγινε, βγάλαμε τα συμπεράσματα μας, διδαχθήκαμε και μάθαμε ακόμα καλύτερα πώς πρεπει να γίνονται οι διεκδικήσεις και με ποια μέσα. Το πρόβλημα της Γαλλίας είναι η έλλειψη ισχυρού πολιτικού μαζικού, ταξικού φορέα και επίσης πλην ελαχίστων συνδικάτων, μια συνδικαλιστική ομοσπονδία που να τραβάει μπροστά τους μαζικούς ταξικούς αγώνες πέραν των όποιων οικονομίστικων διεκδικήσεων.
Όλα αυτά μην ξεχνάτε είναι μια διαδικασία που πρέπει να την περάσει η εργατική τάξη στην εκάστοτε χώρα και έτσι ή αλλιώς θα έρθει η ταξική συνείδηση και η ριζοσπαστικοποίηση.
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου