Η ανακύκλωση των θεών

Μέρες που έρχονται πρέπει να σας πω Καλά Χριστούγεννα, Βουδούγεννα, Μιθρούγεννα, Κρισνούγεννα, Ερμούγεννα, Αδωνούγεννα, Τελικά… Καλά Ηλιούγεννα… Δηλαδή Καλά Θεούγεννα…

… σ’ όποια θρησκεία κι αν πιστεύετε. Έτσι κι αλλιώς την ίδια μέρα είναι για όλες σχεδόν τις θρησκείες.
 Υπάρχει ένα εξαιρετικό σοβιετικό βιβλίο του 1923 σχετικό με την προέλευση των διάφορων θρησκειών.
Λέγεται: “ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ, ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΕΣ” του Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα σαν επιστημονικό εργαλείο.

 Ένα βιβλίο, που (όπως λέει κι ο συγγραφέας στην εισαγωγή) … “θα δυσαρεστήσει κάπως τους πιστούς, που αυτοί πρέπει να σκεφτούν ότι εμείς δεν έχουμε, και ούτε μπορούμε να έχουμε, κανένα σεβασμό απέναντι σε κείνο που επί χιλιάδες χρόνια, χρησίμευε στους εκμεταλλευτές σαν ένα μέσο εξαπάτησης των λαϊκών μαζών, παρεμπόδισης της ανάπτυξής τους και υποδούλωσης”.

 Στο βιβλίο λοιπόν αυτό, θα δείτε ότι εκτός από τις 25 Δεκεμβρίου, που είναι μέρα που γεννήθηκαν σχεδόν όλοι οι θεοί (λεπτομέρειες στην εικόνα και στο βιβλίο), τα κοινά των περισσότερων θρησκειών είναι επίσης:

– Μια παρθένος που γέννησε ένα μεσσία “θείο βρέφος”, με άμωμο σύλληψη.
– Ένα άστρο στην ανατολή που έλαμψε μόνο τη μέρα που γεννήθηκε ο μεσσίας – γιος του θεού, ο οποίος γεννήθηκε σε σπηλιά, στάβλο ή φάτνη.
– Μια παρθένο που στη συνέχεια εμφανίζεται σε απεικονίσεις (ανάγλυφα, ζωγραφιές, αγάλματα, κλπ.) σαν βρεφοκρατούσα.
– Ένα θείο βρέφος που στις πρώτες μέρες της ζωής του διατρέχει θανάσιμους κινδύνους από έναν τύραννο.
– Ένας μεσσίας που απεικονίζεται σαν ποιμένας μ’ ένα αρνί στον ώμο.
– Ένας μεσσίας που συχνά έχει δώδεκα μαθητές και κάποιες φορές ένας μαθητής του τον προδίδει.
– Ένας μεσσίας που στο τέλος θανατώνεται (συχνά στο σταυρό) για το καλό του ποιμνίου του και μετά… ανασταίνεται.

 Η μια θρησκεία αντιγράφει – εκμεταλλεύεται – αφομοιώνει – αντικαθιστά – υποκαθιστά την άλλη. Έτσι κι αλλιώς το ίδιο είναι όλες. Ανακυκλωμένος φόβος, καθυστέρηση, δεισιδαιμονία, μοιρολατρία, υποταγή.

 Γιατί 25 Δεκεμβρίου; “Στις 25 Δεκεμβρίου άρχιζε να μεγαλώνει η μέρα, σαν να γεννιόταν ένας νέος ήλιος κι άρχιζε ένας καινούριος χρόνος στη ζωή των φυτών. Η ημερομηνία αυτή θεωρούνταν μέρα της γέννησης του θεού ήλιου, τουλάχιστον από μισή ντουζίνα θρησκείες, αιγυπτιακή, περσική, φοινικική, ελληνική, τευτονική κλπ. …” (Γιαροσλάβσκι).

 Και συνεχίζει: “Αποδεικνύεται συγκριτικά ότι μέσα σε ταυτόσημες συνθήκες ζωής, εμφανίστηκαν στους διάφορους λαούς παρόμοιες θρησκευτικές δοξασίες και λατρείες, ότι οι λαοί, όταν έρχονται σε επαφή, παίρνουν ο ένας απ’ τον άλλον τις θρησκευτικές δοξασίες και ότι, συχνά, κάθε νέα θρησκεία είναι σε μεγάλο βαθμό, μια παραλλαγή των θρησκειών που υπήρχαν ως τότε”.

Οι φωτογραφίες είναι από την εικονογράφηση του βιβλίου κι αφορούν όλες τη βρεφοκρατούσα παρθένο μητέρα του “θείου βρέφους”.
Την εικόνα με το “μυστικό δείπνο των θεών” την έχω βρει στο Internet.

Μάνος Δούκας