Η μεγαλύτερη γενική απεργία στην ιστορία με 200 εκατομμύρια εργαζόμενους στην Ινδία

Μια τεράστια απεργία πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στην Ινδία, το διήμερο μεταξύ 8 και 9 Γενάρη, ενάντια στην κυβέρνηση Μόντι, που έχει αναδειχθεί σε έναν από τους καλύτερους υπηρέτες των μονοπωλίων στη χώρα.  Για την ακρίβεια, πρόκειται για τη μεγαλύτερη γενική απεργία που έχει καταγραφεί ως τώρα στην παγκόσμια ιστορία, κι αυτό παρά τα μέτρια καταπίεσης της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών της, αλλά και της επιχείρησης απεργοσπασίας από πλευράς
αφεντικών. Την απεργία είχαν προκυρήξει 10 από τα 12 κορυφαία συνδικάτα της χώρας, τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου τομέα. Η αλληλεγγύη στους εργαζόμενους ήταν τεράστια σε όλη τη χώρα: αγρότες, φοιτητές, συνταξιούχοι και γυναίκες συμμετείχαν στις τεράστιες απεργιακές συγκεντρώσεις, ενώ το σιδηροδρομικό δίκτυο και πολλές οδικές αρτηρίες μπλοκαρίστηκαν, όπως και ΜΜΜ στις πόλεις.

 Σε 200 εκ. υπολογίζονται οι συμμετέχοντες στην απεργία, με ιδιαίτερα μαζική την παρουσία βιομηχανικών εργατών από περιοχές του Νέου Δελχί, της Ανατολικής Βεγγάλης, της Μπανγκαλόρ, του Παντζάμπ και άλλων. Ολοκληρωτική ήταν η συμμετοχή εργατών σε μονάδες μεγάλων διεθνών μονοπωλίων όπως η Bosch, SEAT, η Crompton, η Samsonite, η Volvo και η Toyota. Μεγάλα ήταν τα ποσοστά και των εργαζόμενων στον κλάδο του άνδρακα και του χάλυβα, αλλά και στη μεταλλουργία. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες συμμετείχε στην απεργία και το κρατίδιο Γκουτζάρατ, τόπος καταγωγής του πρωθυπουργού Μόντι.
Πρωταγωνιστής αυτής της πρωτοφανούς κινητοποίησης ήταν το ταξικό συνδικάτο CITU, μέλος της ΠΣΟ, υπό την επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικό), ενώ μεγάλη ήταν η συμμετοχή και άλλων κομμουνιστικών οργανώσεων και συνδικάτων. Η κεντρική διαδήλωση έγινε στο Νέο Δελχί, όπου το σύνολο των συνδικάτων βάδισαν προς το κοινοβούλιο, με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων αλληλέγγυων.

Χιλιάδες ήταν οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές που συνελήφθησαν σε όλη τη χώρα, ενώ η αστυνομία επιτέθηκε και κατά εργατών που περιφρουρούσαν την απεργία τους, όπως στη Τζαρκχάντ όπου 1500 εργάτες της Daikin δέχτηκαν επιθέσεις με δακρυγόνα και αντλίες νερού, παρότι δεν είχε σημειωθεί κανέναν απολύτως επεισόδιο.
Το συνδικάτο CITU χαρακτήρισε την απεργία «ιστορική επιτυχία», προσθέτοντας πως εκφράστηκε η αντίθεση και η οργή των εργατών κατά της αντεργατικής νεοφιλελεύθερης επίθεσης της κυβέρνησης Μόντι στα δικαιώματά τους. Τα αιτήματα που θέτει το συνδικάτο είναι η αύξηση των μισθών και των συντάξεων, η θέσπιση κατώτατου μισθού, η καταπολέμηση της ακρίβειας, η επέκταση της κοινωνικής ασφάλισης για όλους, η κατάργηση του συνδικαλιστικού νόμου του 2018, σύμφωνα με τον οποίο η αναγνώριση των συνδικάτων εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της κυβέρνησης και το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και της παραχώρησης δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες.

 .Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (μαρξιστικό) δήλωσε πως η επιτυχία της απεργίας είναι «ένα σκληρό χτύπημα για τις αντιλαϊκές κι αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης», ενώ η ΠΣΟ σημείωσε μεταξύ άλλων πως «η πάλη με ταξικό προσανατολισμό για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια είναι ο μόνος τρόπος εξόδου από την καπιταλιστική βαρβαρότητα».


 Από Κατιούσα