Γιουγκοσλαβία 1999

ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1999 - 

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ 2019

Τα Βαλκάνια κάτω από τις πολεμικές και διπλωματικές «φτερούγες» του ΝΑΤΟ

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 20 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και δύο μήνες από την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Δύο διαφορετικά γεγονότα, ένα πολεμικό, που οδήγησε στο θάνατο πάνω από 3,5 χιλιάδες ανθρώπους (εκ των οποίων τα 3/4 άμαχοι και μεταξύ αυτών 400 παιδιά) και, από

την άλλη, μια «ειρηνική», όπως μας την παρουσιάζουν, διακρατική συμφωνία. Κι όμως, αυτά τα δύο γεγονότα συνδέονται στενά με έναν ισχυρό δεσμό: Τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού οργανισμού του ΝΑΤΟ. Ενός εγκληματικού οργανισμού, που μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί στρατιωτικά πραξικοπήματα, βομβαρδισμούς χωρών, διαμελισμούς κρατών, βομβαρδισμούς αμάχων και δηλητηρίαση εδαφών με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου και άλλα εγκλήματα κατά των λαών και ταυτόχρονα να είναι και ...«ειρηνοποιός».

Το ΝΑΤΟ καταφέρνει αυτόν το ρόλο του «ειρηνοποιού» να τον προωθεί πότε με τα οπλικά του συστήματα, την πολεμική του ισχύ, όπως π.χ. έγινε στη Γιουγκοσλαβία το 1999, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια το «Διεθνές Δίκαιο» και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ή στη Λιβύη το 2011 (αποσπώντας αυτήν τη φορά την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ), και άλλοτε προωθώντας διακρατικές συμφωνίες, όπως αυτή των Πρεσπών, που φέρει πάνω της τη σφραγίδα του.

 Απατώνται όσοι θεωρούν ότι αυτό το δεύτερο είδος της ΝΑΤΟικής «ειρήνης», μέσω των διακρατικών συμφωνιών, είναι καλύτερο από την «ειρήνη» που επιβάλλεται με τους βομβαρδισμούς. Κι αυτό γιατί η «ειρήνη» της διπλωματίας των ιμπεριαλιστών είναι εκείνο το είδος της «ειρήνης» που προετοιμάζει τους επόμενους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ κρύβουν την ουσία!

Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε μια παραπλανητική διαμάχη, με ψευτοκαβγάδες, εθνικισμού - κοσμοπολιτισμού, που κρύβει τη βαθιά, στρατηγική σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, συνολικά των κομμάτων του κεφαλαίου, που βρίσκεται στην υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Αυτή είναι η σταθερή «τροχιά», τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστήριξε το «ναι» στη συμφωνία των Πρεσπών, μαζί με το Ποτάμι, όσο και της ΝΔ, που μαζί με τη φασιστική Χρυσή Αυγή, τα απομεινάρια των ΑΝΕΛ, άλλων εθνικιστικών ομάδων, αλλά και του τμήματος του ΠΑΣΟΚ, που απέμεινε στο ΚΙΝΑΛ, κινήθηκαν με το «όχι» στη συμφωνία των Πρεσπών.
Αλλωστε, σε αυτό ζήτησαν από το λαό της γειτονικής μας χώρας να τοποθετηθεί. Το ερώτημα στο δημοψήφισμα, που έκανε η κυβέρνηση Ζάεφ, είχε ως εξής: «Είστε υπέρ της ένταξης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, με την αποδοχή της συμφωνίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας;».

 Δεν υπήρχε, δηλαδή, κουβέντα για το όνομα της «Βόρειας Μακεδονίας», κάτι γύρω από το οποίο στην Ελλάδα διεξάγεται σφοδρή «κονταρομαχία» των αστικών κομμάτων. Αυτό ήταν, όπως λέμε, στα «ψιλά γράμματα». Τα «χοντρά» ήταν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Στην ίδια τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, ξεκάθαρα, από το άρθρο 2 κιόλας της συμφωνίας, δρομολογείται η διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ καταρχήν και στη συνέχεια στην ΕΕ. Για την Ιστορία, να σημειώσουμε πως εκείνο το δημοψήφισμα, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού της γειτονικής χώρας (πάνω από το 63%) το μποϊκόταρε. Μεταξύ αυτών και το ΚΚ Μακεδονίας, που έχει την ίδια θέση με το ΚΚΕ, ενάντια στην ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Αυτό το υπογραμμίζουμε, μιας και διάφορα στελέχη της κυβέρνησης μας λένε πως «τι να κάνουμε, αφού οι γείτονες θέλανε σώνει και καλά να μπούνε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ;».

Το άσχημο δικομματικό παιχνίδι, που παίζεται στις πλάτες του ελληνικού λαού και της νεολαίας, εστιάζει στο όνομα της γειτονικής χώρας, όταν υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα σ' αυτήν που διατηρούν το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, όπως είναι οι ανιστόρητες θεωρίες περί «μακεδονικής γλώσσας», «έθνους», «λαού». Αλυτρωτισμοί που διατηρούνται και ενισχύουν τον εθνικισμό και από τις δύο μεριές των συνόρων, όπως με το εξίσου ανιστόρητο σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική», που επίσης δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και προβάλλει αλυτρωτισμό σε βάρος άλλων γειτονικών λαών. Οι αλυτρωτισμοί και εθνικισμοί είναι ένα «εργαλείο» που κάθε φορά αξιοποιούν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως είναι το ΝΑΤΟ, στη βάση του «διαίρει και βασίλευε».

Ανάλογα ζητήματα αξιοποιήθηκαν για την έξαρση του εθνικισμού και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας στα 1992, που έγινε με τις πλάτες των ΗΠΑ, της Γερμανίας, συνολικά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και συνεχίστηκε με τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς του 1999 στη Γιουγκοσλαβία.
Και οι δύο πλευρές αποσιωπούν πως έχουμε μια συμφωνία «διαβολικά καλή» για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Μια συμφωνία που δρομολογεί τη διεύρυνση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών με την ΠΓΔΜ, συνολικά τις υπόλοιπες χώρες της Δυτικής Βαλκανικής, ασκώντας και σχετικές πιέσεις στη Σερβία, που έχει αναπτύξει στενές οικονομικές και πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις με τη Ρωσία. Εδώ είναι και η ουσία αυτής της συμφωνίας, που αφορά το πώς «θα κοπεί ο βήχας» στη Ρωσία, στην Κίνα, σε κάθε άλλο ανταγωνιστή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Αυτό το ομολογεί η έκθεση της πρεσβείας των ΗΠΑ, που δημοσιοποιήθηκε και με σαφήνεια περιγράφει τον στόχο της «αντιμετώπισης της ρωσικής και κινεζικής επιρροής».
Εδώ είναι που χρειάστηκε ένας πολύτιμος «μεντεσές», γι' αυτά τα σχέδια, που θα ανοίξει την πόρτα για την ένταξη της ΠΓΔΜ στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Τέτοιος αποδείχτηκε ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του, όπως με αφοπλιστικό κυνισμό τους κατονόμασε (ως «μεντεσέδες») ο Αμερικανός πρέσβης στη χώρα μας, Τζ. Πάιατ.

Οπως για τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη, στη Συρία αξιοποιείται η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, η παραχώρηση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, που λειτουργούν ως «ορμητήρια» πολέμου, έτσι και η συμφωνία των Πρεσπών γίνεται «εφαλτήριο» προώθησης των ίδιων συμφερόντων.

Μέσα από αυτήν την «επιχείρηση», που καταγράφηκε με τη συμφωνία των Πρεσπών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζεται απλώς ως το «τσιράκι» των αμερικανοΝΑΤΟικών και ευρωατλαντικών σχεδίων, αλλά και ως ο καλύτερος εκπρόσωπος των συμφερόντων της αστικής τάξης της Ελλάδας. Ιδιαίτερα εκείνου του τμήματος που προσδοκά νέα κέρδη από την επίλυση των όποιων ζητημάτων με την ΠΓΔΜ, μέσα από τη διευκόλυνση της διείσδυσης των κεφαλαίων του εκεί, για την εκμετάλλευση και άλλων βαλκανικών λαών, για την αύξηση της κερδοφορίας από τα ενεργειακά σχέδια που καταστρώνουν ΗΠΑ και ΕΕ.

Συμφωνία - «μοντέλο» για τη «θωράκιση» του ΝΑΤΟ

Η συμφωνία των Πρεσπών παρουσιάζεται ως «μοντέλο», ως «πρότυπο» για να κλείσουν και άλλα «εκκρεμή» ζητήματα: Το Κυπριακό, ακούστηκε από τα χείλη του κ. Τσίπρα. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, ακούστηκε από κάποιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις. Το ζήτημα του Κοσόβου. Γιατί όμως; Προς τι τέτοια βιασύνη; Τι το κοινό έχουν όλα αυτά τα ζητήματα, που απαιτούν το ίδιο «χάπι» των Πρεσπών;

Κι όμως, έχουν! Σε συνθήκες όπου η ηγεσία της Τουρκίας «φλερτάρει» με τη Ρωσία, προκαλώντας ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, βλέπουμε το κυπριακό ζήτημα, που είναι ένα διεθνές ζήτημα εισβολής και κατοχής, μαζί με τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο, να μετατρέπεται σε «χαρτί» για τη «θωράκιση» του ΝΑΤΟ και των θέσεων των ΗΠΑ στην περιοχή. Βλέπουμε την προσπάθεια να κλείσουν ζητήματα στα Βαλκάνια, για να ολοκληρωθεί η ενσωμάτωσή τους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

«Ειρήνη» που «ανάβει τις μηχανές» των νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων

Τι σημαίνει, όμως, η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ; Σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους λαούς αυτών των χωρών, ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου με τις «πλάτες» των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, εμπλοκή αυτών των λαών σε νέα πολεμοκάπηλα σχέδια. Είναι πρώτα απ' όλα μια αρνητική εξέλιξη για τον ίδιο το λαό της ΠΓΔΜ και των άλλων χωρών της Βαλκανικής. Επιπλέον, πρόκειται για μια εξέλιξη που οξύνει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ενισχύοντας το ευρωατλαντικό μπλοκ, την ώρα που διεξάγεται ο εμπορικός πόλεμος με τη Ρωσία, που είναι ανοιχτές οι πληγές της ένοπλης σύγκρουσης στην Ουκρανία, στη Μαύρη Θάλασσα, στη Μέση Ανατολή και που οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να ανοίξουν νέες εστίες.

Το ΝΑΤΟ προωθεί τη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας, μεταφέροντας στρατιωτικές δυνάμεις και νέα όπλα στην περίμετρο των συνόρων της από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα. Καταστρώνει μεγάλα επιχειρησιακά σχέδια, με τα λεγόμενα 4 30άρια, δηλαδή 30 μηχανοκίνητα τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες και 30 πλοία μάχης να είναι έτοιμα να αναπτυχθούν οπουδήποτε το πολύ σε 30 μέρες. Εκπονεί ακόμη και σχέδια χρήσης πυρηνικών όπλων σε βάρος της Ρωσίας.

Από την άλλη μεριά βλέπουμε να αναπτύσσονται νέα ρωσικά «υπερόπλα», που μπορεί να καταφέρουν συντριπτικά πλήγματα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Με δυο λέξεις, ο λαός μας, οι άλλοι λαοί της περιοχής, που συμμετέχουν ενεργά σε αυτά τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, στοχοποιούνται. Κι αυτό γίνεται όταν οι εγκαταστάσεις στον Αραξο εκσυγχρονίζονται για να φέρουν στη χώρα μας οι ΗΠΑ πυρηνικά όπλα, όπως είχαν στο παρελθόν.

Οταν η Σούδα μεγεθύνεται, όταν νέες βάσεις μπαίνουν στα σκαριά, όπως στην Αλεξανδρούπολη και στη Σύρο, όταν στη Λάρισα φέρνουν τους ιπτάμενους δολοφόνους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, τα drones, όταν στη γειτονική ΠΓΔΜ (στα σύνορα με το Κόσοβο) οι ΗΠΑ διαθέτουν τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση τους εκτός συνόρων, τη βάση Μπόνστιλ, μόλις 150 χιλιόμετρα από την ελληνική επικράτεια.

Οι εξελίξεις στη Συρία, όπου διεξάγεται ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που έχει αναγκάσει εκατομμύρια άλλους να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς, είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικές. Ενας πόλεμος στον οποίο σήμερα εμπλέκεται ήδη μεγάλος αριθμός χωρών και ο οποίος έχει να κάνει με τη μοιρασιά του πλούτου αυτής της χώρας, τους δρόμους μέσα από τους οποίους το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της περιοχής θα φτάσουν στην Ευρώπη, αλλά και με γεωπολιτικά στηρίγματα, στρατιωτικές βάσεις, γενικότερα γεωπολιτικούς λόγους.

Αυτοί που κλέβουν τον ιδρώτα της εργατικής τάξης σε συνθήκες ειρήνης, είναι οι ίδιοι που τη στέλνουν στον πόλεμο για να σκοτωθεί για τα συμφέροντά τους.

 

«Ασφάλεια» για τα κέρδη, όχι για τους λαούς

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, όπως και όλων των αστικών κομμάτων, πως δήθεν «η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή» είναι τουλάχιστον προσβολή στα χιλιάδες θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, στα εκατομμύρια των ξεριζωμένων, στους δεκάδες λαούς που έχουν ζήσει τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να λέγεται στα Βαλκάνια, όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ πρωτοστάτησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στην επαναχάραξη συνόρων, στη διαμόρφωση κρατών - προτεκτοράτων.

Δεν μπορεί να λέγεται όταν το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε φάση φανερής προπαρασκευής νέων πολέμων, όπως μαρτυρούν οι τελευταίες μεγάλες στρατιωτικές ασκήσεις του με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες από όλες τις χώρες - μέλη του, ανάμεσά τους και από την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, και η ΕΕ εντείνει τη στρατιωτικοποίησή της, διαμορφώνοντας δομές συμπληρωματικές του ΝΑΤΟ, ή αυτοτελείς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία, γνωστή ως PESCO.

Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν αποτελεί παράγοντα «σταθερότητας και ειρήνης», αλλά επιτάχυνσης της πολεμικής αναμέτρησης και της μεγαλύτερης εμπλοκής σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι, που είναι απειλητικοί για όλους τους λαούς.

Οι «ισχυροί σύμμαχοι»

Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων ισχυρίζονται πως «δεν μπορούμε διαφορετικά», «είμαστε μικρή χώρα», «χρειαζόμαστε ισχυρούς συμμάχους» κ.ο.κ.
Οποτε τους βολεύει είμαστε «μικρή χώρα», όταν δεν τους βολεύει «είμαστε ισχυρή Ελλάδα και στο σκληρό πυρήνα των αποφάσεων», ηγετική δύναμη π.χ. στα Βαλκάνια.

Ομως, οι συμμαχίες, τις οποίες επικαλούνται, δεν είναι του λαού και ούτε γίνονται για τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι συμμαχίες της αστικής τάξης, εκείνων που κρατούν σήμερα στα χέρια τους τα ηνία της οικονομίας και της εξουσίας. Αυτούς βολεύουν! Γιατί μέσα από αυτές είναι εκείνοι που προσδοκούν να συνεχίσουν την εκμετάλλευση του λαού μας και να επεκτείνουν την εκμετάλλευση και σε βάρος άλλων λαών.

Οι ισχυροί «σύμμαχοί» μας, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, που όπως μας υπόσχονται «δεν θα μας αφήσουν έτσι... θα μας υπερασπιστούν», ποτέ δεν βάζουν στο «ζύγι» το δίκαιο των λαών, ούτε καν το «Διεθνές Δίκαιο». Το παράδειγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι υπεραρκετό. Εδώ και δεκαετίες, κι ενώ είμαστε, υποτίθεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, «σύμμαχοι», η Τουρκία αμφισβητεί εμπράκτως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι στα 10 χρόνια που η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ τα προβλήματα με τη χώρα μας κάθε άλλο παρά λύθηκαν. Είναι απόδειξη πως το ΝΑΤΟ, οι «ισχυροί σύμμαχοί» μας δεν μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών, και είναι οι ίδιοι φορείς του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και αιματοχυσιών.

Οι «ισχυροί μας σύμμαχοι» έχουν πάντα «πυξίδα» το κέρδος των καπιταλιστών, των μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων. Η πείρα μάς λέει πως αυτά τα συμφέροντα είναι εκείνα που διαμελίζουν χώρες και αιματοκυλούν λαούς. Αυτά τα συμφέροντα, όλα τα προηγούμενα χρόνια υπηρετούσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τώρα τα υπηρετεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Να γιατί το ΚΚΕ ευθέως δηλώνει πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία «εθνική γραμμή» με όλα εκείνα τα αστικά κόμματα, που στηρίζουν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τον ευρωατλαντικό δρόμο, που καλλιεργούν αυταπάτες στο λαό πως δεν κινδυνεύει δήθεν από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Πίσω από το «κλείσιμο εκκρεμοτήτων» και το «μέτωπο της προόδου»

Στα δικά μας αυτιά ηχεί μόνο ως ανέκδοτο ο ισχυρισμός των κυβερνώντων πως «η συμφωνία θα κλείσει μια εκκρεμότητα, στην οποία η Ελλάδα ξοδεύει άσκοπα διπλωματικό κεφάλαιο».
Κι αυτό γιατί το πρόβλημα με την εξωτερική πολιτική της χώρας δεν είναι στη σφαίρα της ποσότητας, της επαγγελματικότητας της κυβέρνησης, στο πού - όπως μας λένε - «ξοδεύει» αυτή το «διπλωματικό κεφάλαιο». Είναι βαθύτερο! Αφορά τον προσανατολισμό, που αυτή έχει. Η σημερινή κυβέρνηση έχει «πυξίδα» της τα συμφέροντα εκείνων των κύκλων, που εξυπηρετούνται καλύτερα μέσα από τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ, τη βαθύτερη ενσωμάτωση στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ - ΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, παρά τις μεγαλοστομίες περί «πολυδιάστατης πολιτικής», ακολούθησε κι ακολουθεί την πεπατημένη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Βεβαίως, τώρα, με τη συμφωνία των Πρεσπών προσπαθεί να μας πείσει πως οι «προοδευτικές δυνάμεις» συγκρούονται με τις «συντηρητικές». Μάλιστα, ο συκοφαντικός «οίστρος» της έφτασε στο επίπεδο να κατηγορεί το ΚΚΕ πως δήθεν «διολισθαίνει σε εθνικιστικές θέσεις», πως τάχα συντάσσεται με το «Οχι», που προβάλλουν οι δυνάμεις της «συντήρησης». Εφτασαν ακόμη και στο σημείο να επικαλούνται τους αντάρτες του ηρωικού ΔΣΕ και τον Λένιν για να «ξεπλύνουν» την αμερικανοΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών. Είναι φανερός ο γκεμπελικός κατήφορος της «κυβερνώσας αριστεράς»...

Εμείς θα δείξουμε μόνο ένα στοιχείο, που καταρρίπτει όλη αυτήν τη φιλολογία περί «προοδευτικού μετώπου», που φτιάχνεται με αφορμή και τη συμφωνία των Πρεσπών. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως αυτή η συμφωνία έχει την πλέρια στήριξη του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, του κόμματος, δηλαδή, που ενώνει στις γραμμές του όλα τα δεξιά κόμματα της Ευρώπης, τα ευρωπαϊκά «αδελφάκια» της ΝΔ, όπως π.χ. το κόμμα της κας Μέρκελ. Είναι τόσο «προοδευτικό» το μέτωπο που διαμορφώνει αυτή η συμφωνία, που συνένωσε όλη την «αφρόκρεμα» του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Καμία υποταγή στη μοιρολατρία

Δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια! Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να αποτινάξουμε τη μοιρολατρία που καλλιεργεί στις λαϊκές συνειδήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά και οι άλλοι «πρωταγωνιστές» και «κομπάρσοι» του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Ναι, μπορούμε σήμερα να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους κι αδικία! Τα τελευταία εκατό χρόνια απέδειξαν πως προϋπόθεση για κάθε θετικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι το ισχυρό ΚΚΕ παντού, ο κυματοθραύστης κάθε αντιλαϊκής φουρτούνας, όσο άγριος κι αν είναι ο καιρός.



Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Ελισαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, στην εκδήλωση των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 20 Μάρτη




 Τότε και τώρα: ΤουΝίκου ΧΡΙΣΤΑΝΗ μέλος της ΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ