Στο μυαλό του ακροδεξιού εργατοπατέρα Κιουτσούκη

Τι είναι φασισμός και πώς τον ορίζουμε; Ας δούμε την απάντηση μέσα από το μυαλό ενός ακροδεξιού εργατοπατέρα, του Νίκου Κιουτσούκη της ΔΑΚΕ.
Ο Νίκος Κιουτσούκης βρέθηκε πριν από κάποιο καιρό στη Θεσσαλονίκη και το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία, ποζάροντας με περηφάνια μπροστά στο φακό. Αλλά εκεί δε βρήκε πουθενά φασίστες, όσο και αν έψαξε να τους βρει η δημοκρατική του ψυχή.
Ασφαλώς και δε βρήκε φασίστες στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε όσο ήταν σε αυτό, ούτε όταν είχε διαγραφεί, γιατί την είχε στήσει έξω από τα γραφεία, προπηλακίζοντας τους βουλευτές που ετοιμάζονταν να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο.
Τότε προφανώς ο ίδιος έκανε μια νόμιμη διαμαρτυρία και δεν τους εμπόδιζε να ασκήσουν τα δημοκρατικά τους καθήκοντα και δικαιώματα, ως βουλευτές, σωστά;
Κι ερχόμαστε στο 2019, για να ανακαλύψουμε πως ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον, ούτε από τις ακροδεξιές του παρέες. Φασισμός για τον Κιουτσούκη είναι οι “τραμπούκοι” του ΠΑΜΕ, που δεν άφησαν τους εργατοπατέρες να λύνουν και να δένουν, νομιμοποιώντας τους νόθους εργοδοτικούς αντιπροσώπους τους. Κι έτσι πήρε σβάρνα τα κανάλια και τους σταθμούς, κάνοντας λόγο για… “φασίστες του ΠΑΜΕ”.
Γυρνάμε ξανά πίσω στο χρόνο, με τον Κιουτσούκη να ξετρυπώνει μια ανάρτηση του Indymedia από το μακρινό 04′. Κι αφού οι μαύροι που έχουν αλλεργία στο ΚΚΕ (αλλά τότε άφηναν τουλάχιστον κάποια κόκκινα σχόλια να περνάνε), μιλάνε για ΚΝΑΤ, βρήκε αυτό που ήθελε κι ο Κιουτσούκης, για να δέσει το γλυκό και το δικό του συμπέρασμα για παραστρατιωτική οργάνωση!
-Παράλογο; Δεν απαντάει, άρα λογικό…
Παρεμπιπτόντως, σε κάτι τέτοια ψάχνουν σωσίβιο σωτηρίας και οι συνήγοροι της νεοναζιστικής συμμορίας, που πιάνουν κάτι τέτοια στον αέρα και δεν τα αφήνουν αναξιοποίητα…

Ανακεφαλαιώνοντας: φασίστες δεν είναι οι χρυσαυγίτες -αυτοί εξάλλου δίνουν έμμεση στήριξη στη ΓΣΕΕ και αναγνωρίζουν το ΠΑΜΕ ως κοινό εχθρό. Φασίστες δεν είναι το μακρύ χέρι της εργοδοσίας -είτε μιλάμε για μπράβους, είτε για εργατοπατέρες, τραμπούκους και όλο το χαφιεδότσουρμο. Αλλά αυτοί που τους εμποδίζουν να αλωνίζουν ασύδοτοι.
Και να πώς χτίζεται το νέο πλατύ “αντιφασιστικό μέτωπο” μπράβων, εργοδοτών και λοιπής κομπανίας, με συγκολλητική ουσία την αλλεργία στο ταξικό κίνημα και τους κομμουνιστές.