Ναρκοπέδιο

Ένα πραγματικό ναρκοπέδιο για το λαό είναι τα κάλπικα διλήμματα που ρίχνει στο τραπέζι ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά και τα «εγκαίνια» της κατ' όνομα «προοδευτικής συμμαχίας». Τα διλήμματα αυτά είτε είναι ψεύτικα, είτε έχουν ήδη απαντηθεί από την ίδια την κυβέρνηση, συνολικά με το αντιλαϊκό της έργο, σε συνέχεια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.


Για παράδειγμα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει απαντήσει στο ερώτημα που έθεσε ο πρωθυπουργός στο Γαλάτσι, ότι δεν είναι «με τις ανάγκες των πολλών». Τις ανάγκες αυτές συνέχισε να τις τσακίζει, να τις υποβαθμίζει όλα αυτά τα χρόνια, για να υπηρετήσει «τα συμφέροντα των λίγων», των επιχειρηματικών ομίλων, με ένα τρίτο μνημόνιο και ένα «μεταμνημονιακό» μνημόνιο έως το 2060, με δεκάδες αντεργατικούς νόμους, με φοροαπαλλαγές και προνόμια για τα μονοπώλια.

Μαζί κυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και άλλοι, απέδειξαν ότι είναι «θιασώτες των ελίτ», στηρίζοντας από κοινού αντιλαϊκές αλλαγές σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, υποβαθμίζοντας και στερώντας ακόμα και τα στοιχειώδη από το λαό. Οι ίδιοι άλλωστε ομολογούν ότι έχουν ψηφίσει μαζί τη μεγάλη πλειοψηφία των αντιλαϊκών νομοσχεδίων.

Κάλπικο είναι και το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός, «ανάπτυξη και εργασία ή λιτότητα και ελαστικοποίηση». Γιατί η ανάπτυξή τους, η ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους, πάει χέρι χέρι με τη λιτότητα, τα χαμηλά εισοδήματα, τη δουλειά και ζωή - λάστιχο, και βεβαίως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη μεγάλη ανεργία. Το πραγματικό δίλημμα για τους εργαζόμενους και το λαό είναι «ανάπτυξη με κριτήριο τα κέρδη του κεφαλαίου ή με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες».

Κάλπικο είναι επίσης το δίλημμα «δημοκρατία ή ακροδεξιά». Γιατί η πολιτική τους θρέφει την ακροδεξιά. Γιατί από κοινού «δημοκράτες» και «ακροδεξιοί» αναγορεύουν σε «εθνικό συμφέρον» το συμφέρον των αφεντικών. Δεν τους χωρίζουν σινικά τείχη, γι' αυτό άλλωστε συγκυβέρνησαν οι παλιοί ΠΑΣΟΚοι με τον ΛΑ.Ο.Σ., οι ΣΥΡΙΖΑίοι με τους ΑΝΕΛ. Γι' αυτό συνυπάρχουν μαζί με ακροδεξιούς και χρυσαυγίτες σε δημοτικά ψηφοδέλτια. Γιατί η πολιτική του εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών, της ΕΕ, είναι βούτυρο στο ψωμί του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Γιατί η «δημοκρατία» τους έχει την ακροδεξιά και τους φασίστες σαν «χρυσή εφεδρεία» όποτε, όπως και όταν τους χρειαστούν ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Γι' αυτό τους κανακεύουν και προσπαθούν να «πέσουν στα μαλακά». Γιατί οι «Μόριες» σε όλη την Ελλάδα, η συνενοχή στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα που δημιουργούν τα κύματα προσφύγων, δεν βρίσκονται στην «όχθη της αλληλεγγύης», όπως ισχυρίζεται ο Τσίπρας.

Μπροστά σ' αυτά τα κάλπικα διλήμματα, που θα δυναμώνουν ενόψει των εκλογών αλλά και μετά απ' αυτές, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα χρειάζεται να δώσουν απάντηση στο πραγματικό δίλημμα: Αν δηλαδή θα συνεχίσουμε στο δρόμο που μας έφερε έως εδώ, που αποδεδειγμένα φέρνει φτώχεια, ένταση της εκμετάλλευσης, ανεργία, δυσβάσταχτα βάρη και χρέη για το λαό, ανασφάλεια για το αύριο, ή θα αντεπιτεθούμε ενάντια στο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, την ΕΕ και την πολιτική τους.

Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να αχρηστεύσουν τις παγίδες και τα κάλπικα διλήμματα, να ορθώσουν ανάστημα απέναντι σ' αυτήν την πολιτική και όσους την υπηρετούν, να περάσουν στην αντεπίθεση για τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά τους, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ παντού. Για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση και διεκδίκηση, η ελπίδα, η προοπτική της πραγματικής αλλαγής.


Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας», του «Ριζοσπάστη» της Τρίτης 9 Απρίλη 2019