Καθ’ οδόν …στις κάλπες.

 Ο δρόμος προς την κάλπη δεν είναι ανθηρός, δύσκολος δρόμος, δύσβατος κι ανηφορικός, κουβαλάς ογκόλιθο στην πλάτη, την πίκρα, τους αγώνες και την ταλαιπωρία μιας ζωής, κριτήριο ψήφου οι λαϊκές ανάγκες , η ίδια η καθημερινότητα που βρίσκεται σε φανερή αναντιστοιχία με τους ήχους ρητορικής άσκησης εξασκημένης ρητορικής μπούρδας , καλοπληρωμένων παπαγάλων.
– Ο δρόμος προς την κάλπη πονάει και προβληματίζει, σου δημιουργεί χρέος και σε φορτώνει πολιτική και υπεύθυνη σκέψη. Ποιος είσαι; τι θέλεις; που απευθύνεσαι; που πατάς; που στηρίζεσαι και προ πάντων ποιος σε στηρίζει και ποιος σου δημιουργεί προοπτική κι ελπίδα;

– Πρόσεξε όμως ο δρόμος προς την κάλπη μην σε ρίξει στο καναβάτσο του αποπροσανατολισμού και της παραπλάνησης, μη σε παγιδέψει και θολώσει τη μνήμη σου με ανθούς υπόσχεσης και κάλπικης ευδαιμονίας.

Θα σταθείς αγέρωχος, σταθερός κι ακλόνητος σ’ εκείνο που σου αρμόζει , εκείνο που σου ταιριάζει, στην τάξη σου, τα συμφέροντα, τις ανάγκες και οραματισμούς σου, θα ψηφίσεις ΚΚΕ…!
………………………..

Με το χάραμα θα πάρεις το δρόμο για την κάλπη. Δρόμος του Αγώνα, της Τιμής, της Αξιοπρέπειας, της Ταξικής Συνείδησης. Δρόμος χωρίς τελειωμό, με ανοιχτούς όμως ορίζοντες, όπως δεν έχει τελειωμό η πορεία των Λαών προς την απελευθέρωση.

Είναι βαρύ το τίμημα, σύντροφε, αδελφέ και φίλε και μεγάλη η κληρονομιά που παίρνεις στον βηματισμό σου. Κοίτα μη γείρεις. Κοίτα μην καμπουριάσεις. Ίσος και στητός απέναντι στο μέλλον σου. Άσε την οργή σου να ξεχειλίσει, τον θυμό σφηνωμένο στις κόγχες των ματιών, σταθερά με υψωμένο το κεφάλι, συμπαρασύροντας κι εμπνέοντας με το παράδειγμα σου τον άτολμο διπλανό σου.
……………………..

Και κει πίσω στο παραβάν αντιμέτωπος με την κάλπη , ξεθηράκωσε το φως της μνήμης σου…

Κύρτωσε η ραχοκοκαλιά σου, από βαρυχειμωνιές αγώνων και τίποτα δεν άλλαξε στο καλύτερο. Τσακισμένος από αδικίες και κοινωνικές ανισότητες, με την ψυχή στο στόμα και το χαμόγελο της ελπίδας, κέρδισες το δικαίωμα στην ζωή, την δουλειά και το τραγούδι. Ένα παράθυρο ανοικτό στο φως του ήλιου. Έχεις ήδη αποφασίσει, δαγκωτό κόκκινο ψηφοδέλτιο, δαγκωτό ΚΚΕ.

Στο δρόμο που ακολουθείς , πριν από σένα βάδισαν κι άλλοι κι άφησαν ίχνη βαρειά και ματωμένα στις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα, σηματοδοτώντας σου το χρέος … Βάλε δύναμη στην δύναμη σου. Βάλε στην ψυχή σου την ιστορία και τους αγώνες σου. Το κόκκινο μην το φοβάσαι, είναι από το αίμα της καρδιάς. Βαθύ κόκκινο αίμα δυνατό να ξεφτίσει το μαύρο και να γλυκάνει τον ορίζοντα. Ψήφισε ΚΚΕ…!

Βασίλης Λιόγκαρης