Έπεσε περονόσπορος στα παρτέρια της Κλαυθμώνος…

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο είχα κατά νου να τιμήσω την Εργατική Πρωτομαγιά, την ημέρα σύμβολο των αγώνων και των κατακτήσεων της εργατικής τάξης σε ολόκληρο τον κόσμο. Σκόπευα να αναφερθώ στον Καναδά του 1872, στο Σικάγο του 1886, στη Δράμα του 1888, στη Θεσσαλονίκη του 1936, στην Καισαριανή του 1944 με την εκτέλεση των 200 Κομμουνιστών και σε όλες τις Πρωτομαγιάτικες
Απεργίες που πνίγηκαν στο αίμα των εργατών και έβαψαν τα λάβαρα και τις σημαίες μας με εκείνο το χρώμα τ’ άλικο που φωτίζει τα κουρασμένα, μα καθάρια πρόσωπα των λαϊκών αγωνιστών του διπλανού πόστου.

Αυτή η τόσο λαμπρή και σπουδαία μέρα ξημερώνει κάθε χρόνο και ξεσηκώνει τους εργάτες σε ολόκληρο τον πλανήτη, τους καλεί να βγουν στο δρόμο, να πλημμυρίσουν με φως τις λεωφόρους του μέλλοντος, αυτό το φως της εργατιάς που θαμπώνει, έτσι ακριβώς όπως το περιγράφει ο Θωμάς ο Μπακαλάκος. Δεν είναι αργία, είναι ΑΠΕΡΓΙΑ, παλεύει η Εργατιά!

Έτσι και φέτος, η Πρωτομαγιά μας βρήκε στους δρόμους, εκεί που χτυπά η καρδιά των εργατών και του συνδικαλιστικού κινήματος, του πραγματικού συνδικαλιστικού κινήματος και όχι της μαφίας των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ. Φέτος για μένα ήταν η 30^η Πρωτομαγιά της ζωής μου και η 30^η Πρωτομαγιά που με βρήκε μέσα στη ζεστή μαζική αγκαλιά Συντρόφων. Με τα λάβαρα του ΠΑΜΕ στα χέρια, πίσω από τα πλακάτ των σωματείων μας, δώσαμε δυναμικά και φέτος το παρόν, δηλώνοντας πως είμαστε εδώ, είμαστε όρθιοι, είμαστε έτοιμοι για επίθεση και πάλη, διεκδικώντας τα δίκαια αιτήματά μας για ζωή.

Ωστόσο καθώς έγραφα το άρθρο το απόγευμα, το βλέμμα μου έπεσε στα δελτία ειδήσεων των αστικών καναλιών (ειρήσθω εν παρόδω τα κανάλια της Βενετίας μοσχομυρίζουν μπροστά τους) που αφού μας έδειξαν χαρούμενους πολίτες να κάνουν πικ-νικ πάνω σε καρό τραπεζομάντηλα στο γκαζόν των αστικών πάρκων δίπλα σε πλεγμένα στεφάνια λουλουδιών, θυμήθηκαν να καλύψουν και τα γεγονότα της Εργατικής Πρωτομαγιάς δείχνοντας πλάνα από τις δυναμικές και μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα και ένα πλάνο που είναι ταυτόχρονα για γέλια και για κλάματα. Το πλάνο αυτό ήταν από την πλατεία Κλαυθμώνος, ήτοι κλάματος, μόνο που αυτή τη φορά δεν έκλαιγαν οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της κεντρικής τους ομιλίας μπορούσαν άνετα να χωρέσουν σε γκαρσονιέρα ή ακόμη και σε μικρό ΙΧ. Ευτυχώς που ήταν και 5-6 τεχνικοί για την εξέδρα και τη μικροφωνική και έκαναν μπούγιο. Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους και η σκληρή τους γλώσσα τσακίζει τα κόκκαλα της συνδικαλιστικής μαφίας των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ.

Υπό άλλες συνθήκες δε θα έμπαινα στον κόπο να ασχοληθώ με τη μαφιόζικη γενική συνομοσπονδία εργατοπατέρων Ελλάδος. Άλλωστε μας είχαν συνηθίσει σε εθιμοτυπικές, μίνι συγκεντρώσεις για τα μάτια του κόσμου, με ολοφάνερη πτωτική πορεία με γεωμετρική πρόοδο. Κάποτε ήταν όλοι τους όσοι είμασταν μόνοι μας, έγιναν όλοι τους ίσοι με ένα μπλοκ μας και κατέληξαν μόνοι τους, δύο εργατοπατέρες να μιλούν σε δέκα τσιράκια τους και πέντε τεχνικούς. Ωστόσο αφορμώμενος από τα τελευταία καμώματά τους, με το περιβόητο συνέδριό τους που σκόπευαν να πραγματοποιήσουν με σύνεδρους μαϊμούδες και εργοδότες θέλοντας να αφήσουν εκτός τους εργάτες, το ΠΑΜΕ και το πραγματικό συνδικαλιστικό κίνημα, αποφάσισα εν τέλει να ασχοληθώ μαζί τους διότι ο λαός πρέπει να βγάζει συμπεράσματα και πολύ περισσότερο τώρα που ο εργατικός μεσαίωνας είναι η νέα μας πραγματικότητα, ενώ παράλληλα βρισκόμαστε ενώπιων πολλών εκλογικών μαχών.

Και τι δεν έκαναν το τελευταίο διάστημα οι μαφιόζοι της ΓΣΕΕ για να χτυπήσουν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και το πρωτοπόρο ΠΑΜΕ. Επιστράτευσαν μπράβους και νονούς της νύχτας, σεκιουριτάδες, μίσθωσαν καρατέκας, κλείδωσαν πόρτες και φράχτες, νοίκιασαν σουίτες σε όλες τις άκρες τις Ελλάδας, πρωταγωνίστησαν σε φαρσοκωμωδίες με οσκαρικές ερμηνείες καλώντας μόνοι τους ασθενοφόρα, καταγγέλλοντας ανύπαρκτες επιθέσεις εις βάρος τους, μετουσίωσαν πίρους πόρτας σε λοστάρια και εργάτες σε δολοφόνους. Ξεχύθηκαν στα κανάλια τους, για να εξαπολύσουν επιθέσεις με τόνους λάσπης προς το ΠΑΜΕ και το εργατικό κίνημα. Τι κατάφεραν τελικά; Μα φυσικά αυτό που τους άξιζε. Ο λαός τους γύρισε την πλάτη και έμειναν μόνοι τους να κλαίνε τιμώντας το όνομα της άδειας πλατείας Κλαυθμώνος. Το μόνο που απόμεινε να θυμίζει Πρωτομαγιά ήταν δύο-τρεις ντουντούκες και ένα παρτέρι λουλούδια το οποίο μάλλον χτύπησε … περονόσπορος.

Στον αντίποδα, ακριβώς την ίδια στιγμή, λίγα μέτρα πιο πέρα χτυπούσαν χιλιάδες εργατικές καρδιές συγκεντρωμένες στο πραγματικό εργατικό, αγωνιστικό μέτωπο, στο αληθινό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ που πρωτοστατεί σε κάθε αγώνα της εργατικής τάξης, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε δίκιο του εργάτη.

 Έτσι γεμίζουν κύριε Παναγόπουλε οι πλατείες, έτσι μοιάζουν οι ορδές κύριε Καραγεωργόπουλε. Αλήθεια κύριε Κιουτσούκη ποιοι είναι το παράρτημα και ποιοι τα κεντρικά; Ποιος αλήθεια ετοιμάζεται να κλείσει; Ποιος ακριβώς αδυνατεί να συγκεντρώσει κόσμο στο ταξικό κίνημα; Τις δικές σας ερωτήσεις κάνω, απλώς στη δική μας περίπτωση δεν είναι ούτε ρητορικές ούτε άτοπες και αυτό διότι οι φωτογραφίες που απαθανάτισαν την ξεφτίλα σας φρόντισαν να τις απαντήσουν. Και για να απαντήσω και εγώ στις δικές σας ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δείτε μόνος σας και απαντήστε στον εαυτό σας. Θεωρώ πως η νοημοσύνη που διαθέτετε αρκεί για να βγάλετε συμπέρασμα.

 Και όλα αυτά μόνο στο Σύνταγμα. Ταυτόχρονα μαζικές συγκεντρώσεις πραγματοποιούνταν σε όλες τις πόλεις της χώρας. Στον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο και σε δεκάδες άλλες πόλεις και χωριά σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Καμαρώστε μας.

 Τα ‘‘ορφανά του Στάλιν’’ κύριε Κιουτσούκη δε σταματούν όμως, για κακή σας τύχη, στην Ελλάδα. Δείτε τα λάβαρα του ΚΚΕ να κυματίζουν στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις σε όλο τον πλανήτη, σε Κύπρο, Παρίσι, Λονδίνο, Καναδά, Σουηδία, Βέλγιο, Ελβετία. Καλό ταξίδι!

 Υ.Γ.1 Στις 4 του Απρίλη σας ζητήσαμε να μας παραδώσετε τα κλειδιά του κτιρίου της Πατησίων. Το καθυστερήσατε όσο μπορέσατε, επιστρατεύοντας κάθε βρώμικο φτηνό κόλπο. Ήρθε όμως η ώρα το κτίριο της Πατησίων να ξεβρωμίσει από μπράβους, νόθους, μαφιόζους, εργοδότες και εργατοπατέρες. Έχουμε έτοιμο το μπρελόκ, περιμένουμε τα κλειδιά…

Υ.Γ.2 Σήμερα 2 Μάη, στο δημαρχείο της Καισαριανής, λίγα μέτρα από τον τόπο εκτέλεσης των 200 Κομμουνιστών την 1^η Μάη του 1944, είχαμε την τιμή να βρεθούμε τετ-α-τετ με την ιστορία μας, σε μια εξαιρετική εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ που τίμησε τους 200 εκτελεσμένους συντρόφους μας και παρουσίασε το εξαιρετικό 18τομο ιστορικό έργο του τμήματος ιστορίας της ΚΕ του Κόμματός μας με τίτλο «Έπεσαν για τη ζωή». Ένα έργο που καταγράφει τις θυσίες 57.000 Κομμουνιστών που έδωσαν το αίμα τους για την ιδεολογία τους, έδωσαν για τη ζωή την ίδια τους τη ζωή! Είχαμε την τεράστια τιμή να παραβρεθεί και να μας μιλήσει ο 90 ετών σύντροφος, μαχητής του ΔΣΕ και υπεύθυνος της έκδοσης Τάκης Ψημμένος. Τιμή και δόξα στους 200 εκτελεσμένους Κομμουνιστές του Σκοπευτηρίου Καισαριανής και στους 57.000 Κομμουνιστές που χάρισαν στον αγώνα τη ζωή τους! ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Και του χρόνου σύντροφοι! Συνεχίζουμε, θα νικήσουμε! Καλή δύναμη!

Πηγή Φωτογραφιών: 902.gr – το σφυροδρέπανο μπρελόκ δικό μου…

Διονύσης Μαλαπέτσας