Τα κοινωνικά κινήματα και η πολιτική ορθότητα

[...]


Η θεωρία των γυναικείων κινημάτων, ιδίως στις δεκαετίες ’60 και ’70, υιοθέτησε από τη μεταμοντέρνα φιλολογία ότι το κοινωνικό φύλο και η ταξική θέση αναφέρονται σε διαφορετικές σφαίρες σχέσεων εξουσίας και συνεπώς δεν σχετίζονται στη βάση τους.
Γενικά, τα κοινωνικά κινήματα στράφηκαν στην πολιτική πάλη για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων, ανεξάρτητα ή και με πλήρη απουσία κριτικής στην παραγωγή και την αναπαραγωγή του συστήματος που γεννά την καταπίεση. Έτσι, δεν μπόρεσαν να δουν στη συνέχεια πως αυτό που έλεγαν πρόοδο αντιστοιχούσε σε μεγάλο βαθμό σε νέα μοντέλα ένταξης των γυναικών στην παραγωγή.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ έδειξε υπέροχα, στο έργο της για τη συσσώρευση του κεφαλαίου, πώς η επιβολή των εμπορευματικών σχέσεων προσκρούει στις μη αλλοτριωμένες κοινωνικές σχέσεις, κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί με στρατιωτική και πολιτική βία. Το κεφάλαιο είναι ταξική σχέση και ως ταξική σχέση δεν είναι άλλο από τη διαδικασία που διαχωρίζει τον εργάτη από την ιδιοκτησία των συνθηκών της δικιάς του δημιουργίας, διαδικασία που διαποτίζει όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής. Έτσι, σε κάθε κρίση, αυτό που συμβαίνει δεν είναι σταμάτημα της προόδου (ποιας προόδου;), αλλά εκ νέου εξαπόλυση και βάθεμα της επίθεσης σε ο, τι έχει μείνει ανθρώπινο.

Αν αποϊστορικοποιήσεις τις συνθήκες παραγωγής και αναπαραγωγής της υπάρχουσας πραγματικότητας και, εν τέλει, αν τις αντιμετωπίσεις ως κάτι φυσικό και αιώνιο, μένεις με την προοπτική καλύτερης διαχείρισης του υπάρχοντος. Η μεταμοντέρνα φιλολογία, ως απολογήτρια της νεοφιλελεύθερης αυτοθέσμισης του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης ως τελευταίας και μη αμφισβητήσιμης πραγματικότητας, πρόσθεσε κάτι ακόμα στη σοσιαλδημοκρατική θεωρία περί καλύτερης διαχείρισης: αποσυνέδεσε την εξουσία από την ιδιοκτησία των μέσων αναπαραγωγής. Είπε ότι οι σχέσεις εξουσίας είναι φυσικές και αιώνιες.

Κάπως έτσι, ο κόσμος νοείται ως ένα κλειστό σύστημα, μία αυτορρυθμιζόμενη μηχανή που τα συστατικά της είναι προκαθορισμένα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα διαχειριστείς λίγο καλύτερα, αλλά ποτέ να τα αλλάξεις στην ουσία τους και έξω από το σύστημα. Η δομή είναι δεδομένη, λοιπόν, και απομένει η πάλη για τα πρωτεία της διαχείρισής.
Σ’ αυτή τη λογική, τα κινήματα ζήτησαν καλύτερη θέση για τις γυναίκες στο ίδιο και το ταυτό σύστημα. Σήμερα, βραβεύονται οι γυναίκες που μπόρεσαν, ενάντια στον κοινωνικό ρατσισμό, να πάρουν τη θέση του εκμεταλλευτή. Από την ίδια λογική απορρέει και η εμμονή στη χρήση πολιτικά ορθής γλώσσας: η γλώσσα, όπως κάθε τι, δεν είναι κοινωνικά κατασκευασμένη, αλλά δεδομένη, δεν είναι προϊόν δεδομένης εξουσίας, αλλά ασκεί η ίδια εξουσία. Έτσι, μπορείς να δέχεσαι το σύστημα εκμετάλλευσης διαμοιράζοντας την ενοχή και την ευθύνη σε όλους, έχοντες και μη έχοντες, κυρίους και δούλους, αλλά αν πεις, ας πούμε, «μουνί», την πούτσισες (Ουπς).

Αυτή η αποστασιοποίηση από τη διαδικασία που γεννά την καταπίεση, καταλήγει στην ατομική προσταγή της αποσύνδεσης από την εξουσία, αφού δεν υπάρχουν πια εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, αλλά προσωπικός αγώνας για τα δικαιώματα. Έτσι, αντιμετωπίζεις το κράτος ως ουδέτερο ρυθμιστή μεταξύ αποδεκτών συμφερόντων και το αφήνεις να προστατεύει ανενόχλητο, όπως οφείλει, το ρόλο για τον οποίο θεσπίστηκε: την προστασία και την επιβολή των κυρίων έναντι των δούλων. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, εννοώντας την αυξανόμενη βία έναντι των αδύναμων, και οι «προοδευτικές δυνάμεις» το προσλαμβάνουν ως οπισθοδρόμηση, είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που ο μηχανισμός φρακάρει και χρειάζεται μια εκ νέου πειθάρχηση του σώματος, κοινωνικού και φυσικού, για να αναπτυχθεί εκ νέου. Αν δε βλέπεις αυτό το απλό, τότε αφήνεις τα νομοθετικά όργανα να προασπίζονται τα δικαιώματα, τα ίδια νομοθετικά όργανα που μπορούν να τα αφαιρούν όποτε θελήσουν και όποτε χρειάζεται.
[...]

Άννα Β.

Πηγή: 2467kollontai

*Μέρος ευρύτερου κειμένου με γενικό τίτλο "είναι ο καπιταλισμός ηλίθια" 
**Αναδημοσιεύεται και σαν απάντηση σε κείμενο του Νίκου Σαραντάκου, όπου προβάλλεται ο  ανυπόστατος ισχυρισμός πως η αντίθεση στην πολιτική ορθότητα ("κορεκτίλα" στην καθομιλουμένη), μόνο από ακρο(κιόλας)δεξιές θέσεις θα μπορούσε να προέρχεται.

Fadomduck2