Δεδομένη η εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ «όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα»

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ

«Εχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη θετική πορεία της σχέσης ΗΠΑ - Ελλάδας και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτό θα συνεχιστεί και θα επιταχυνθεί σε περίπτωση που ο ελληνικός λαός επιλέξει τον κ. Μητσοτάκη ως τον επόμενο πρωθυπουργό. Λέω αυτό εν μέρει με βάση τη συζήτηση που είχαμε μόλις πριν από λίγες μέρες, την περασμένη Πέμπτη, και νομίζω ότι η δήλωση που εξέδωσε η ΝΔ μετά τη συνάντηση

επιβεβαίωσε την ισχυρή δέσμευση του κόμματος για τον στρατηγικό διάλογο και τη σχέση με τις ΗΠΑ. Ετσι ως προς αυτό δεν ανησυχώ καθόλου»...

Τάδε έφη Τζ. Πάιατ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, μιλώντας την Τρίτη σε εκδήλωση της διαβόητης «δεξαμενής σκέψης» «Atlantic Council», στην Ουάσιγκτον, με τίτλο «Η Ελλάδα ως γεωστρατηγικός σύμμαχος».

Ουσιαστικά ο πρέσβης επιβεβαίωσε τη «δικομματική συναίνεση» ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ σε ό,τι αφορά (και) την «ατζέντα» της παραπέρα εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για λογαριασμό της αστικής τάξης.

Αλλωστε, η ΝΔ μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη - Πάιατ διέχεε ότι ο πρόεδρος επανέλαβε στον πρέσβη «τη στήριξή του στην περαιτέρω ενδυνάμωση του στρατηγικού διαλόγου μεταξύ των δύο χωρών».

«Δικομματική στήριξη» της παραπέρα εμπλοκής

Τέτοιες δηλώσεις μόνο χαμόγελα προκαλούν στην Ουάσιγκτον, όπως προκύπτει από όσα είπε στην ίδια εκδήλωση και ο Ντ. Γουίλσον, εκτελεστικός αντιπρόεδρος του «Atlantic Council», ο οποίος χαρακτηρίζοντας «θεαματική» την εξέλιξη των διμερών σχέσεων τα τελευταία χρόνια, επεσήμανε ότι δίνει πλέον «νέες ευκαιρίες για να αναπτύξουμε τη στρατηγική μας στην Ανατολική Μεσόγειο ή τα Δυτικά Βαλκάνια».

Χαρακτηρίζοντας ειδικά την Ανατολική Μεσόγειο ζώνη γεωστρατηγικού ανταγωνισμού, με την επιστροφή εκεί των Ρώσων ως στρατιωτικής δύναμης ή την είσοδο της Κίνας με άλλους τρόπους, εστίασε στην «αξιοθαύμαστη στροφή στις διμερείς σχέσεις», κόντρα και στην «καχυποψία που επεδείκνυαν παλαιότερα οι Ελληνες απέναντι στις ΗΠΑ» (άλλη μια βρώμικη υπηρεσία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα) και στη «διακομματική, δικομματική στήριξη της διμερούς σχέσης μας».

Σε αυτήν τη βάση, χαιρέτισε το γεγονός ότι η Ελλάδα αναδείχτηκε «εταίρος» των ΗΠΑ, με τη συμφωνία των Πρεσπών, στην υλοποίηση της στρατηγικής των ΗΠΑ για τα Δυτικά Βαλκάνια, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι η Αθήνα θα πρέπει να είναι εταίρος - κλειδί των ΗΠΑ στην προσπάθεια να κρατήσουν τη Σερβία αγκυροβολημένη στη Δύση, δίνοντας δηλαδή και το περίγραμμα για τις επόμενες βρώμικες ευρωατλαντικές «αποστολές».

Παίρνοντας, ακολούθως, τον λόγο ο πρέσβης Πάιατ αναφέρθηκε αρχικά στο Στρατηγικό Διάλογο, που εγκαινιάστηκε μεταξύ των κυβερνήσεων Τσίπρα - Τραμπ, τον Δεκέμβρη στην Ουάσιγκτον, τονίζοντας ότι έρχεται να υλοποιήσει τη στρατηγική των ΗΠΑ για την Ελλάδα, ως χώρα - πυλώνα ασφάλειας και σταθερότητας που μοιράζεται, όπως είπε, τα ίδια συμφέροντα και ανησυχίες με τις ΗΠΑ, και παράλληλα εμφανίστηκε βέβαιος ότι μπρος στις εκλογές, «όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε πάνω στη στρατηγική μας και να την προωθούμε και παραπέρα».

Αναπτύσσοντας τις «εκκρεμότητες» που θα περάσουν στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης, ώστε να προωθηθεί παραπέρα η στρατηγική των ΗΠΑ και πιάνοντας ανά τομέα τη διμερή συνεργασία, μίλησε για τη στρατιωτική σχέση, τις συνεκπαιδεύσεις, την ανάπτυξη αμερικανικών δυνάμεων σε Στεφανοβίκειο και Λάρισα, τη συνεργασία όπως υλοποιείται με τις Αρχές Ασφαλείας.

Χαρακτήρισε, εξάλλου, την Ελλάδα έναν από τους ισχυρότερους εταίρους των ΗΠΑ για την ενεργειακή διαφοροποίηση στην Ευρώπη, με έργα όπως TAP, Ρεβυθούσα «που αυξάνει τη δυνατότητα εισαγωγής αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη», ο IGB, ο πλωτός σταθμός στην Αλεξανδρούπολη, η συμφωνία για αγωγούς προς τη Β. Μακεδονία.

Τόνισε, εξάλλου, ότι όπως φάνηκε και από την παρουσία αμερικανικών κολοσσών στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβρη 2018, υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις από τις ΗΠΑ που θέλουν να τοποθετηθούν στην Ελλάδα. Υπάρχουν «φανταστικές ευκαιρίες», εκτίμησε, στην Ενέργεια, όχι μόνο στο φυσικό αέριο αλλά και στις ΑΠΕ, στις Υπηρεσίες, στην Τραπεζική, με νέες δυνατότητες, όπως επεσήμανε, ελληνικές τράπεζες να αναπτυχθούν εκ νέου στη Βαλκανική.

Εστιάζοντας στα γεωστρατηγικά και στο ρόλο «μεντεσέ» της χώρας στα σχέδια των ΗΠΑ, τόνισε τον «ευρύτερο ρόλο που παίζει η Ελλάδα στην περιοχή και εν μέσω ανανεούμενου γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο», επισημαίνοντας τη «μοναδική ικανότητα της Ελλάδας να φέρνει κοντά τους γείτονες, λειτουργώντας σαν γέφυρα συνεργασίας στην περιοχή», «να συντονίζει άλλους εταίρους και συμμάχους με τρόπους που λίγες χώρες μπορούν, όπως τα τριμερή σχήματα που έχει στήσει μαζί με την Κύπρο, ή η δουλειά που έχει κάνει με τους γείτονές της σε Βαλκάνια, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία».

Ειδικά για τα Βαλκάνια πρόσθεσε: «Βλέπουμε την Ελλάδα ως έναν από τους πιο βασικούς συμμάχους μας στην προσπάθεια όλες οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων να προχωρήσουν προς 

ΕΕ και ΝΑΤΟ, με παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών».

«Εμφατική συμφωνία» για «διευθετήσεις» με την Τουρκία

Ερωτηθείς, εξάλλου, στη συζήτηση για τα Ελληνοτουρκικά, ο Αμερικανός πρέσβης χαιρέτισε το γεγονός ότι Ελλάδα και ΗΠΑ «εμφατικά συμφωνούν ότι η Τουρκία πρέπει να παραμείνει αγκυροβολημένη στη Δύση».

Λίγες, εξάλλου, μέρες απ' όταν πανηγυρικά επιβεβαιωνόταν από αξιωματούχο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ πως τα περιβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) με την Τουρκία (ο δεύτερος γύρος τους είναι προγραμματισμένος για αυτή την εβδομάδα) τελούν υπό την «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, ως «όχημα» ευρύτερων και επικίνδυνων «διευθετήσεων», ο Πάιατ χαιρέτιζε το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση επέδειξε «υπευθυνότητα» απέναντι σε προκλητικές ενέργειες από πλευράς Αγκυρας, καταβάλλοντας συνεχείς προσπάθειες να διατηρεί ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με την Αγκυρα.

Ο Πάιατ, δείχνοντας και εδώ τη «διακομματική» συναίνεση, επαίνεσε το γεγονός ότι σε προεκλογική περίοδο, οι σχέσεις με την Τουρκία δεν έχουν γίνει αντικείμενο κομματικής διαμάχης.

Και πώς να μην επιχαίρει ο πρέσβης; Αλλωστε, η προσπάθεια για μια εφ' όλης της ύλης συζήτηση για τη διευθέτηση των «εκκρεμοτήτων» σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο έχει τη σύμφωνη γνώμη όλων των αστικών κομμάτων.

Ενδεικτικά, ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας την Τετάρτη βράδυ στον «Αlpha», υπερασπίστηκε με πάθος τη βαθύτερη εμπλοκή σε αυτά τα σχέδια, ενώ για την ένταση με την Τουρκία κατέφυγε στον γνωστό επικίνδυνο εφησυχασμό, παρουσιάζοντας τις «ισχυρές συμμαχίες» ως ασπίδα απέναντι σε «έναν απρόβλεπτο γείτονα, που βρίσκεται σε κατάσταση εσωτερικής έντασης» και τις «εξελίξεις στην περιοχή, ανακατατάξεις, γεωπολιτικές συγκρούσεις που δημιουργούν σεισμικές κινήσεις». Κάλεσε δε την Τουρκία να καθίσει στο «τραπέζι του διαλόγου», του ιμπεριαλιστικού παζαριού δηλαδή και των επικίνδυνων διευθετήσεων.

Με τα ίδια λόγια, λίγες μόνο ώρες αργότερα, την Πέμπτη το πρωί, ο Κυρ. Μητσοτάκης (σε συνέντευξή του στο «Open») έλεγε πως «έχω μεγάλη αυτοπεποίθηση στην ισχύ της χώρας και στη δύναμη των συμμαχιών της. Και έχω διάθεση να οικοδομήσω μια νέα σχέση εμπιστοσύνης με την Τουρκία και με τον Πρόεδρο Ερντογάν (...) Προφανώς, χρειάζονται δύο, για να μπορέσουμε να καθίσουμε να συζητήσουμε και σε πρώτη φάση να περιορίσουμε την ένταση, γιατί αυτό είναι το πρώτο ζητούμενο», προσθέτοντας πως θέλει να υπάρχει «ένας απευθείας δίαυλος επικοινωνίας με την Τουρκία. Είναι σημαντικό να μιλάμε με την Τουρκία. Και όταν υπάρχει ένταση, είναι πάλι σημαντικό να μιλάμε».

Ζήτησε, μάλιστα, από την Αγκυρα να κάνει και η ίδια κάποια κίνηση «καλής θέλησης», αναφέροντας συγκεκριμένα το ενδεχόμενο άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκη, που «θα έδειχνε ότι, επιτέλους, φεύγουμε από αυτήν τη λογική της σκληρής αντιπαράθεσης και μπορούμε να δούμε και το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσα από μια διαφορετική οπτική ματιά», ως άλλοθι βασικά, για να τονωθεί ο «διάλογος» που θίγει πολύ πιο ουσιαστικά ζητήματα και μπαίνει στον πυρήνα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Ελλάδα και Κυπριακή Δημοκρατία, ώστε να «τρέξουν» μπίζνες του κεφαλαίου σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο πάνω στην Ενέργεια και τους διαύλους της.

Και βέβαια παρουσίαζε και εκείνος με τη σειρά του τη συνέχιση της εμπλοκής ως ένα από τα βασικά σημεία σύμπλευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, λέγοντας πως «υπάρχουν ζητήματα εξωτερικής πολιτικής στα οποία πράγματι δεν χωρούν αποκλίσεις, και στα ζητήματα αυτά σίγουρα θα επιδιώξω μια ευρύτερη συναίνεση».

Είναι φανερό επομένως ότι η ΝΔ, που ετοιμάζεται να πάρει την κυβερνητική σκυτάλη, όχι απλά δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει την παραδοσιακή προσήλωσή της στον ευρωατλαντικό άξονα και τις προτεραιότητές του, αλλά με στρωμένο το έδαφος πιάνει το νήμα από εκεί που το αφήνει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και αναλαμβάνει να διευθετήσει περαιτέρω σοβαρές «εκκρεμότητες», που προκύπτουν από τη βαθιά εμπλοκή της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Σκυτάλη εκκρεμοτήτων

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, ως στοιχείο της «διακομματικής συναίνεσης» και της προετοιμασίας εδάφους για τις επικίνδυνες διευθετήσεις και η παρέμβαση του πρ. πρωθυπουργού Κ. Σημίτη. Σε άρθρο του την περασμένη Κυριακή στην «Καθημερινή», επικαλούμενος το ενδεχόμενο για «νέα Ιμια» που, όπως έλεγε, πιθανόν θα οδηγήσουν τους «συμμάχους» της Ελλάδας «να θεωρήσουν ότι έχουν την ευκαιρία να τελειώνουν με τις ελληνοτουρκικές διαφορές και έτσι να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο», υποστήριξε πως «η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, τη συμπαράσταση τόσο της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και των ΗΠΑ».

Απέναντι σ' αυτά τα επικίνδυνα σχέδια και στη «διακομματική συναίνεση» όλων των αστικών κομμάτων, την επομένη των εκλογών ο λαός έχει ανάγκη από ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που αποκαλύπτει και αντιπαλεύει με συνέπεια τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, την ελληνική εμπλοκή και τους κινδύνους τους. Που δίνει όλες του τις δυνάμεις στην πάλη για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ανατροπή του συστήματος που τον γεννά, στην αντιιμπεριαλιστική πάλη, για τη φιλία και αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς.

Θ. Μπ