Στις ευρωεκλογές τιμώρησα τον ΣΥΡΙΖΑ

Στις ευρωεκλογές τιμώρησα τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα όμως λέει ότι «πήρε το μήνυμα» και κάνει αυτοκριτική. Δεν αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία τώρα που βγήκαμε από τα μνημόνια;

 

Με την «αυτοκριτική» που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα ζητά συγχωροχάρτι για την αντιλαϊκή πολιτική που άσκησε στα χρόνια της διακυβέρνησής του, αλλά και άλλοθι για να τη συνεχίσει και να την κλιμακώσει την επόμενη μέρα.

Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι: Τι «αυτοκριτική» είναι αυτή που κάνει σήμερα; Οτι δεν «εξήγησε καλά» τον συμβιβασμό των μνημονίων και όχι ότι ψήφισε το 3ο και τα εφάρμοσε όλα. Δηλαδή, απολογείται επειδή δεν κατάφερε να πείσει το λαό περισσότερο ότι είναι «αριστερή πολιτική» να κατεβάζεις κι άλλο τον πήχη των απαιτήσεών του. Απολογείται στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους επειδή δεν κατάφερε να ξεγελάσει πλήρως και διαρκώς τους εργαζόμενους.

Η «αυτοκριτική» του ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ουσία ο απολογισμός του απέναντι στο κεφάλαιο και από αυτήν την άποψη αποτελεί δέσμευσή του ότι θα συνεχίσει στην ίδια πορεία. Δεν είναι τυχαίες οι τοποθετήσεις του Γ. Δραγασάκη στη Γενική Συνέλευση των βιομηχάνων, όπου μαζί με τον Κυρ. Μητσοτάκη παραδέχτηκαν ότι ο δρόμος θα είναι ανηφορικός, ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, δηλαδή ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας...

Η «άλλη μια ευκαιρία» λοιπόν που ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προσπάθεια να κοροϊδέψει ξανά λαϊκό κόσμο, για να τον εγκλωβίσει στη ζημιογόνα λογική του «μικρότερου κακού».

 

Για το λαό η πείρα του είναι πολύ πιο ασφαλές κριτήριο από τα παχιά λόγια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Κριτήριο δεν είναι τι λένε, αλλά τι έκαναν ως κυβέρνηση. Κριτήριο δεν είναι η κούφια αυτοκριτική τους αλλά το αντιλαϊκό τους πρόγραμμα, όπως αυτό έχει αποτυπωθεί στις εκθέσεις της Κομισιόν και στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι στο κεφάλαιο και την ΕΕ. Αυτό το πρόγραμμα ίσα ίσα που δικαιώνει την επιλογή που έκαναν πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ να τον εγκαταλείψουν στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Το κάλεσμα που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς τους ψηφοφόρους είναι στην ουσία κάλεσμα σε κόσμο που χειραφετείται να κάνει ένα βήμα πίσω. Τον καλεί να επιστρέψει στο μαντρί του συντηρητισμού, της μοιρολατρίας και της υποταγής σε μια πολιτική που τον τσακίζει. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρεί κάτι τέτοιο. Αντίστοιχα έπραξε και την εποχή που προαλειφόταν για να αναλάβει τη διακυβέρνηση, πριν από το 2015: Τότε ανέλαβε - και σε μεγάλο βαθμό το κατάφερε - να βάλει στον πάγο τη λαϊκή κινητοποίηση, να διώξει από το δρόμο του αγώνα εργατικά, λαϊκά στρώματα και να τα εγκλωβίσει στην αναμονή της κυβερνητικής εναλλαγής, που ήρθε τελικά το 2015 για να φέρει τα χειρότερα.

Και σήμερα που ένας κόσμος κάνει το βήμα να απεγκλωβιστεί από την πολιτική του, να σκεφτεί ριζοσπαστικά, να «περάσει απέναντι», ο ΣΥΡΙΖΑ τον καλεί να επιστρέψει πίσω στις αυταπάτες, να ψηφίσει τη μία από τις δύο εκδοχές εφαρμογής των μνημονίων διαρκείας. Ενα τέτοιο πισωγύρισμα θα είναι μια ακόμα πολύτιμη υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο στην αυριανή αντιλαϊκή κυβέρνηση αλλά και συνολικά στο σύστημα, στα μονοπώλια, στην ΕΕ.

 

Ο κόσμος εκείνος, που έκανε ένα μεγάλο βήμα στις ευρωεκλογές, καταψηφίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και στηρίζοντας το ΚΚΕ, πρέπει να επιμείνει, να γυρίσει την πλάτη στα γλυκανάλατα καλέσματα «αυτοκριτικής». Ειδικά όσοι αισθάνονται προοδευτικοί, αριστεροί, όσοι είναι αγωνιστές, πρέπει να κλείσουν οριστικά τους λογαριασμούς τους με τη σημερινή κυβέρνηση που εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό, που δυσφήμισε δίχως προηγούμενο κάθε έννοια προόδου κι αγώνα. Να ολοκληρώσουν το βήμα που έκαναν στις επερχόμενες κάλπες ψηφίζοντας ξανά το ΚΚΕ και συμμετέχοντας πιο αποφασιστικά στον καθημερινό αγώνα. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να δυναμώσει η ελπίδα, αυτή είναι η μόνη επιλογή για την οποία κανείς δεν θα μετανιώσει την επόμενη μέρα, κανένας δεν θα δοκιμάσει ξανά την απογοήτευση των τελευταίων χρόνων.

Από τις 8 Ιούλη, όση κι αν είναι η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, είτε με κυβέρνηση αυτοδυναμίας είτε όχι, η αντιλαϊκή επίθεση θα είναι εδώ. Οση δύναμη δοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού, αφού είναι πρωτομάστορας της αντεργατικής πολιτικής και είναι σίγουρο πως θα τη στηρίξει και από θέση αντιπολίτευσης. Την αντίθεση σε αυτήν την πολιτική μπορεί να φέρει σε πέρας μόνο το ΚΚΕ και γι' αυτό η ψήφος στο Κόμμα είναι η μόνη που μπορεί να πιάσει τόπο για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.