Αυτοί που απειλούσαν ότι θα πετάξουν το ΠΑΜΕ στη θάλασσα

δίνουν όρκους πίστης στα πραγματικά τους αφεντικά

 

Σκηνές ανίστοιχες της περίφημης κινηματογραφικής ατάκας «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» εκτυλίχτηκαν χτες στο γραφείο του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση, λίγες μόνο μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του:

«Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τον υπουργό Εργασίας και βουλευτή Κυκλάδων, Γιάννη Βρούτση την Τρίτη.

Στο υπουργικό του γραφείο βρέθηκε αντιπροσωπεία της διοίκησης του Εργοστασιακού Σωματείου των ναυπηγείων Νεωρίου, που ταξίδεψε από την Σύρο για να συναντήσει τον Κυκλαδίτη πολιτικό.

Ο πρόεδρος του Σωματείου, Αντώνης Χατζαντώνης, ο γενικός γραμματέας, Μάρκος Ρηγούτσος και άλλα στελέχη της διοίκησης του συνδικαλιστικού οργάνου των εργαζομένων, μετέβησαν στο υπουργείο Εργασίας για να δουν κατ’ ιδίαν τον κ. Βρούτση.

Εκτός από τη  συζήτηση που υπήρξε ανάμεσα στις δύο πλευρές, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων απένειμαν στον κ. Βρούτση τιμητική πλακέτα και έβγαλαν όλοι μαζί αναμνηστική φωτογραφία, την οποία ο υπουργός ανάρτησε στο διαδίκτυο.» (Η περιγραφή – αν θέλετε υπάρχει κι άλλο – από εδώ).

«Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…»

Η… βράβευση του υπουργού Εργασίας της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και τώρα του Μητσοτάκη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μνημείο εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, αν δεν είχαν προηγηθεί άλλες σκηνές… απείρου εργοδοτικο-κυβερνητικο-συνδικαλιστικού κάλλους με πρωταγωνιστές τους ίδιους συνδικαλιστές του εργοστασιακού σωματείου στο Νεώριο Σύρου.

Οι προαναφερόμενοι κύριοι είναι οι ίδιοι που όταν η Γραμματεία Σύρου του ΠΑΜΕ επισήμαινε ότι στόχος του σωματείου πρέπει να είναι η διεκδίκηση «να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα των εργαζόμενων, να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας και να μην υπάρξει καμιά βλαπτική μεταβολή στους όρους εργασίας», αυτοί κάγχαζαν «Ζήτω το ΣΟΒΙΕΤ»!!

Οι προαναφερόμενοι κύριοι είναι οι ίδιοι που, έβαλαν πρώτοι – πρώτοι τις υπογραφές τους φαρδιά πλατιά κάτω από μια κατάπτυστη επιστολή προς τον Πρωθυπουργό Τσίπρα, με ημερομηνία 8 Μάη 2018. Στην εν λόγω επιστολή οι… εκπρόσωποι των εργαζομένων γλείφουν χωρίς αιδώ τον «καλό επενδυτή» («τιμή μας που ήρθε ένας νέος άνθρωπος απευθείας σε μας τους εργαζόμενους, μας ρώτησε αν θέλουμε να κάνει πρόταση στην κυβέρνηση να το αγοράσει..»κλπ), καταφέρονται εναντίον των ταξικών συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που τους «κόβουν τη σούπα», τους οποίους χαρακτηρίζουν «δήθεν συναδέλφους» και «τραμπούκους» και κυριολεκτικά αποθεώνουν τον… ελπιδοφόρο Τσίπρα «όλοι εμείς οι απλοί εργαζόμενοι, οι οικογενειάρχες, μαζί με τις οικογένειές μας, στυλοβάτες σε αυτή την προσπάθειά σας, να στηρίζουμε και να φωνάζουμε με ήσυχη την συνείδησή μας πως: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Μας ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ! Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!» (ναι, τα κεφαλαία στο κείμενο είναι δικά τους)…

Παραθέτουμε ολόκληρη την κατάπτυστη επιστολή, με όλες τις υπογραφές, παραφράζοντας τον στίχο του προλετάριου ποιητή Φώτη Αγγουλέ: για να μη «χάσει σχήμα η Ντροπή»…

Είναι ξεκάθαρο ότι η διοίκηση του εργοστασιακού σωματείου έχει αναλάβει το ρόλο του μηχανισμού υλοποίησης των επιδιώξεων της εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι του Ναυπηγείου, εργάζονται σε καθεστώς «ενδιάμεσης κατάστασης», υπογράφοντας ατομικές συμβάσεις εργασίας, όποτε και αν υπάρχει δουλειά για την κάθε ειδικότητα, χωρίς να γνωρίζει κανείς αν τηρούνται όλα τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, και χωρίς μέχρι σήμερα να τους έχουν καταβληθεί τα χρωστούμενα δεδουλευμένα.

Οι εργαζόμενοι του Ναυπηγείου να εργάζονται σε μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας, με συλλογικές συμβάσεις εργασίας που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους και χωρίς οποιαδήποτε μορφή ευέλικτης εργασίας και επιπλέον να τηρούνται όλα τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας όπως και το σύνολο των προβλεπόμενων περιβαλλοντικών όρων, να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα τους και να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας, είναι η θέση των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Οι εργατοπατέρες αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά ότι δεν έχουν ιδεολογία, κόμμα, ούτε υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Μοναδικό «πιστεύω» τους είναι τα συμφέροντα των αφεντικών και αυτά υπερασπίζονται.

Οι εργαζόμενοι να γυρίσουν την πλάτη στους εκπροσώπους του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού. Έχουν την πείρα και τη δύναμη ν’ αλλάξουν τους συσχετισμούς σε ταξική κατεύθυνση, και να μετατρέψουν το σωματείο τους από ένα μηχανισμό υλοποίησης των αντεργατικών επιλογών, όπως είναι σήμερα, σε όπλο στα χέρια τους για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους.

Κατιούσα