«Σιγουράκι» για το σύστημα, σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση

ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Σε εξέλιξη η διαδικασία «μετασχηματισμού» σε ένα καθαρόαιμο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας

Το αποτέλεσμα των εκλογών επιταχύνει τις διεργασίες «μετασχηματισμού» του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα καθαρόαιμο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, με στόχο να κατοχυρώσει την κυριαρχία του στο χώρο της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», ασκώντας ακόμα μεγαλύτερη πίεση στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, για να αποτελέσει τον αδιαμφισβήτητο δεύτερο πόλο στην κυβερνητική εναλλαγή.

Στόχος είναι η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και η συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής, μέσα από την εναλλαγή στη διακυβέρνηση δύο ισχυρών πόλων, που θα υπηρετούν το ίδιο σχέδιο στήριξης των στρατηγικών στόχων του κεφαλαίου. Οι διαφορετικές εκδοχές στην υπηρέτηση αυτών των στόχων θα αξιοποιούνται για να στήνεται ένα δίπολο, με τον λαό να καλείται να διαλέξει ανάμεσά τους, με δεδομένη δηλαδή την αντιλαϊκή στρατηγική. Το έργο που ζήσαμε για δεκαετίες με τον δικομματισμό επαναλαμβάνεται, σε διαφορετικές βέβαια συνθήκες και με άλλους πρωταγωνιστές.

Τις εξελίξεις προς αυτήν την κατεύθυνση και το περιεχόμενό τους, περιέγραψε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας στο διάγγελμα το βράδυ των εκλογών, λέγοντας, ανάμεσα σε άλλα, ότι το ποσοστό που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ τον καθιστά «τη μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης» και αποτελεί «εντολή μετασχηματισμού με γοργά βήματα, από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων, σε μια μεγάλη παράταξη, σε ένα σύγχρονο και μαζικό, αριστερό, προοδευτικό κίνημα (...) με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου».

Ανάλογες απόψεις εξέφρασε την επομένη και η «Αυγή», γράφοντας μεταξύ άλλων ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να οικοδομήσει ξανά τις σχέσεις του με την κοινωνία», καθώς «η εποχή που μοιραζόταν τον ίδιο χώρο με τους αριστεριστές και που δανειζόταν στοιχεία της πολιτικής του ταυτότητας από συμμάχους είναι πια παρελθόν». Πρέπει, επομένως, «να μετασχηματιστεί ώστε να ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες», στη βάση «ενός ώριμου πολιτικού σχεδίου» που θα διασφαλίζει ότι «είναι ένα κόμμα εξουσίας και επομένως ένα κόμμα που συσπειρώνει διαφορετικές τάσεις και απόψεις».

Ποιο είναι το σχέδιο;

Ποιο είναι επομένως το σχέδιο; Να διαμορφωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ιδεολογικά - πολιτικά, αλλά και οργανωτικά, ως ένας πόλος που θα μπορεί να εκφράζει έναν ευρύτερο χώρο από τον οπορτουνισμό και τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι κεντροδεξιές δυνάμεις. Ενα ανάλογο, δηλαδή, του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ προσαρμοσμένου, βεβαίως, στα ελληνικά δεδομένα και παίρνοντας υπόψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κόμμα με «αριστερή καταγωγή». Αυτήν την πολιτική ευρύτητα θα συμπληρώνουν δομές της «κοινωνίας των πολιτών». Δηλαδή, «δίκτυα» Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, «κινημάτων του διαδικτύου» και βέβαια με παρέμβαση στο ευρύτερο εργατικό και λαϊκό κίνημα, στην οργάνωση, στη δομή του και τον προσανατολισμό του.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, προχωράει το σχέδιο της «προοδευτικής συμμαχίας», που συζητιόταν πριν από τις εκλογές, επιταχύνεται όμως με το συνέδριο που θα γίνει στα τέλη του 2019. Για τον «μετασχηματισμό» αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονται να υπάρχουν στο εσωτερικό του διαφορετικές απόψεις για το «πώς», χωρίς σε καμιά περίπτωση να αμφισβητείται το «τι» και το «γιατί».

Σύμφωνα με την «Αυγή», «υπάρχει η άποψη που ζητά, άμεσα, πολιτική και οργανωτική διεύρυνση, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί οργανωτικά στο εκλογικό του ποσοστό. Και υπάρχει η άποψη για ενίσχυση και ωρίμανση της αριστερής του ταυτότητας, δηλαδή του στοιχείου που μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα του 3% σε δύναμη αριστερής διακυβέρνησης».

Αυτές οι δύο απόψεις δεν είναι ανταγωνιστικές, αλλά παράλληλες και αλληλοσυμπληρούμενες: Από τη μια, συνεχίζεται η πολιτική διεύρυνση «από τα πάνω», με την ενσωμάτωση στελεχών, ομάδων και κινήσεων από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας ή και της κεντροδεξιάς, όπως γινόταν μέχρι τώρα, με στόχο να ενταχθούν όλοι στο νέο κομματικό σχήμα που θα προκύψει από το συνέδριο.

Κι από την άλλη, με το τυράκι της «αριστερής ταυτότητας», ο νέος σοσιαλδημοκρατικός φορέας θέλει να κατοχυρώσει και την «αριστερή» του πτέρυγα, ώστε να μπορεί ευκολότερα να παρεμβαίνει στο κίνημα, να ενσωματώνει και να χειραγωγεί εργατικά - λαϊκά στρώματα με πιο ριζοσπαστικές διαθέσεις. Η εμπειρία από το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '80 είναι διδακτική, ενώ στις πιο σύγχρονες εκδοχές της, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντλούν ιδέες από τους Δημοκρατικούς του Μπ. Σάντερς στις ΗΠΑ και τους Εργατικούς του Τζ. Κόρμπιν στη Μεγάλη Βρετανία.

«Εποικοδομητική» στήριξη των στόχων του κεφαλαίου

Η πείρα, που αποκόμισε ο λαός από την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κριτήριο για να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Κριτήριο είναι και ο τρόπος που «υποδέχονται» και ενθαρρύνουν τις διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρά αστικά κέντρα και επιτελεία, καλώντας τον «να αφήσει πίσω του για πάντα τα βαρίδια του 3% και να μεταλλαχθεί σε ένα κεντροαριστερό κόμμα εξουσίας», όπως έγραφε σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή» αμέσως μετά τις εκλογές, σημειώνοντας μάλιστα με νόημα ότι «το παιχνίδι είναι δικό του» και ότι τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα φανεί αν «η νέα αντιπολίτευση ωριμάσει και φερθεί πιο υπεύθυνα από ό,τι στο παρελθόν».

Βέβαια, τα πρώτα δείγματα γραφής που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της αντιπολίτευσης δείχνουν ότι είναι πέρα για πέρα βάσιμες οι προσδοκίες που τρέφουν τα αστικά επιτελεία απ' αυτόν. Αλλωστε, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται για «εποικοδομητική» και «προγραμματική» αντιπολίτευση, στη βάση δηλαδή του προγράμματος που εφάρμοσε τα προηγούμενα χρόνια, παραδίνοντας τώρα στρωμένο το έδαφος στη ΝΔ να πάει ένα βήμα πιο πέρα την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση.

Χαρακτηριστικά πρώτα παραδείγματα είναι οι τοποθετήσεις του για τα ζητήματα που «άνοιξε» η κυβέρνηση ΝΔ αμέσως μετά την ορκωμοσία της: Για τη ΔΕΗ υπερασπίστηκε τη δική του πολιτική «εντός του γηπέδου» της «απελευθέρωσης», που φέρνει κέρδη στους ομίλους και φορτώνει τα χρέη της επιχείρησης στον λαό. Για το Μεταναστευτικό, άσκησε κριτική στη ΝΔ για την αναλογία της καταστολής στο μείγμα της στρατηγικής της ΕΕ για το Μεταναστευτικό που και ο ίδιος εφάρμοσε, σε συμφωνία και με το ΝΑΤΟ.

Αλλά και σε λιγότερο σημαντικά ζητήματα, όπως το νέο καθεστώς εποπτείας της ΕΡΤ, οι διορισμοί πρώην δικαστών σε κυβερνητικά πόστα κ.ά., οι ανακοινώσεις του είναι το «αντεστραμμένο είδωλο» εκείνων που εξέδιδε η ΝΔ όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Και, βέβαια, δεν είναι καθόλου απίθανο ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση να ενδυθεί ξανά τον μανδύα του «κινηματικού», οξύνοντας την αντιπαράθεση με τη ΝΔ σε «επιλεγμένα» μέτωπα, για να χειραγωγεί λαϊκές αντιδράσεις και να ενισχύει το δίπολο. Σε μια τέτοια διαδικασία είναι σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει να εγκλωβίσει την εργατική - λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβέρνηση της ΝΔ σε κατευθύνσεις και στόχους που θα ζητούν την υλοποίηση της ίδιας αντιλαϊκής στρατηγικής με άλλη όμως εκδοχή... και ταυτόχρονα να ζυμώσει (ξανά) την αναγκαιότητα της κυβερνητικής εναλλαγής...

Οπως και να 'χει, είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση, επιβεβαιώνεται ο βρώμικος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά ενάντια στο κίνημα, όπου μετά τις αυταπάτες και τις προσδοκίες, έσπειρε τη ματαίωση, την απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Συνέβαλε έτσι στην παραπέρα συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, κερδίζοντας δικαιολογημένα το ζεστό χειροκρότημα της αστικής τάξης...