Κώστας Κάππος

Πέθανε, 10/9/2005, ο Κώστας Κάππος, ξεχωριστή προσωπικότητα του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Την αναγγελία του θανάτου του έκανε την επομένη το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, με ανακοίνωσή του, στην οποία αναφέρονται τα παρακάτω:

«Πέθανε χτες το βράδυ ο Κώστας Κάππος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος μέχρι το 1989.

Ο Κώστας Κάππος οργανώθηκε στην ΕΔΑ πριν από τη δικτατορία του 1967 και στη συνέχεια στο ΚΚΕ. Με την επιβολή της δικτατορίας εξορίστηκε στη Γυάρο και στη Λέρο. Μετά την απελευθέρωσή του, συνέχισε τον αγώνα στις γραμμές της ΚΝΕ, ως μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της.

Συνελήφθη εκ νέου το Φλεβάρη του 1974 και υπέστη φρικτά βασανιστήρια στο ΕΑΤ - ΕΣΑ, δίχως να λυγίσει. Στο 9ο Συνέδριο εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Τα τελευταία χρόνια, ο Κώστας Κάππος δραστηριοποιήθηκε στο Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του, ενώ συνέχιζε να συμμετέχει στους λαϊκούς αγώνες, δίπλα στο ΚΚΕ.

Η κηδεία του Κώστα Κάππου θα γίνει αύριο Δευτέρα, στις 5 το απόγευμα, στην Καισαριανή, και θα είναι πολιτική.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει στην οικογένεια του Κώστα Κάππου τα θερμά της συλλυπητήρια».

Γεννήθηκε στο Κεφαλόβρυσο Αργολίδας το 1937. Προερχόμενος από αριστερή οικογένεια σε ηλικία 18 ετών οργανώνεται στη νεολαία της ΕΔΑ. Σπούδασε στην Ανωτάτη Βιομηχανική και εργάστηκε ως λογιστής. Κατά διάρκεια της δικτατορίας, εξορίστηκε στη Γυάρο και στην Λέρο, ενώ με την επιστροφή του από την εξορία διατέλεσε μέλος του γραφείου του κεντρικού συμβουλίου της ΚΝΕ. 

Το 1974 συλλαμβάνεται και βασανίζεται από το ΕΑΤ-ΕΣΑ. Υπήρξε ένας από τους βασικούς μάρτυρες στην δίκη των βασανιστών της χούντας.

Ηταν απλός, επίμονος και μελετούσε πάντα τα βήματά του. Πορεύτηκε το δρόμο του αγώνα για μισόν αιώνα.

Στα εργοστάσια, στους χώρους δουλιάς, στις γειτονιές, έδινε τη μάχη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού, της νεολαίας. Αγωνίστηκε για την προώθηση της μεγάλης υπόθεσης, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό.

Για πολλά χρόνια κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος και μέσα στη Βουλή αγωνιζόταν στις πρώτες γραμμές.

Ακαταπόνητος, παρά τα προβλήματα υγείας, μέχρι το τέλος. Τον συναντούσαμε πάντα, να περπατά ακούραστος στις κινητοποιήσεις του εργατικού, μαζικού, λαϊκού κινήματος και στις συγκεντρώσεις του Κόμματος.