Αλυτο ζήτημα, όσο κάνουν κουμάντο αυτοί που το δημιουργούν...

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ - ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

722 νεκροί σε Αιγαίο και Εβρο από το 2016 μέχρι σήμερα, 48 φέτος, 30.000 εγκλωβισμένοι σε άθλιες συνθήκες αυτήν τη στιγμή στα νησιά. Αυτός είναι ο «Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής» της ΕΕ για τους χιλιάδες κατατρεγμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Αυτή είναι η «κανονικότητα» εδώ και χρόνια της Μόριας, αλλά και των άλλων hot spots που ίδρυσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με προδιαγραφές ΕΕ και με πληθυσμό έως και 9 φορές πάνω από τη χωρητικότητά τους.

Αυτό το αίσχος στη Μόρια βρήκε και επαίνεσε για την «πληρότητα στη διαχείριση του Προσφυγικού» ο υπουργός της κυβέρνησης της ΝΔ, Χρυσοχοΐδης. Οι γαλάζιοι και ροζ διαχειριστές της ΕΕ, που θεωρούσαν άλλοτε «θαυματουργή» τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας γιατί λόγω και μόνο της ύπαρξής της, όπως έλεγαν, σταματούσε τις προσφυγικές ροές, τώρα αλλάζουν... τροπάρι. Μετά από 42.000 νέους πρόσφυγες το 2019 και μέσο όρο καθημερινών αφίξεων 452 πρόσφυγες, ισχυρίζονται και πάλι, όπως συνήθιζαν να κάνουν και στο παρελθόν κάθε φορά που οξυνόταν το πρόβλημα, ότι τελικά το πρόβλημα είναι ότι η Συμφωνία... δεν εφαρμόζεται.

Με κοινή ευρωενωσιακή στρατηγική

Μόνιμη επωδός τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «αυτές τις ώρες δεν χρειάζεται μικροπολιτική και μπαλάκι ευθυνών». Είναι όντως άβολη για αυτούς η αναζήτηση ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση, πολύ περισσότερο όταν και οι δυο έχουν στηρίξει με όλα τα μέσα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στις χώρες των ξεριζωμένων προσφύγων για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ενώ συμφωνούν απόλυτα κι οι δυο με την ευρωενωσιακή στρατηγική που μας έφερε έως εδώ και την υλοποιούν απαρέγκλιτα.

Δεν πρόκειται άλλωστε για κάποια ελληνική εξαίρεση, αφού ανάλογη απάνθρωπη κατάσταση επικρατεί π.χ. και στα ιταλικά κέντρα υποδοχής, ή και στα ιταλο-γαλλικά σύνορα, όπου οι γαλλικές αρχές σταματούν τρένα και αναγκάζουν συχνά σε πολύωρη κράτηση μετανάστες χωρίς δικαίωμα πρόσβασης σε νερό, τουαλέτα ή δικηγόρο.

Είναι δε ευρωενωσιακή πολιτική η εμπλοκή του κυκλώματος των ΜΚΟ που λυμαίνονται ευρωενωσιακά κονδύλια και αποτελούν «κράτος εν κράτη» σε πολλά hot spots και κέντρα φιλοξενίας, την ώρα μάλιστα που συνεχίζει το σχεδιασμένο χάος αρμοδιοτήτων ανάμεσα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το Στρατό, την Υπατη Αρμοστεία, τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, τους δήμους, το ΚΕΕΛΠΝΟ...

Ο πυρήνας αυτής της αντιδραστικής στρατηγικής υλοποιείται:

• Με την απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, με βάση την οποία οι επαναπροωθήσεις στην Τουρκία θα γίνονται μόνο από τα ελληνικά νησιά των hot spots, με εξαίρεση τους λεγόμενους ευάλωτους, εξ ου και ο εγκλωβισμός τους εκεί.
• Με τον αντιδραστικό Κανονισμό του Δουβλίνου και το αντίστοιχο ευρωενωσιακό πλαίσιο ασύλου, που θεωρεί τις χώρες πρώτης γραμμής (σαν την Ελλάδα) ως αυτόματα υπεύθυνες για τους αιτούντες άσυλο, απαγορεύοντας τις λεγόμενες δευτερογενείς μετακινήσεις, δηλαδή να μεταβούν οι πρόσφυγες και μετανάστες στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
• Με τη στρατηγική του κεφαλαίου για ελεγχόμενη ροή όσων προσφύγων έχει ανάγκη το κεφάλαιο ως εργατική δύναμη.

Πολυεργαλείο...

Η ΕΕ όμως αντιλαμβάνεται το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό ως κάτι πολύ περισσότερο από μια πηγή άντλησης φθηνού, ευέλικτου και ειδικευμένου προσωπικού για τους επιχειρηματικούς ομίλους της: Ενα «πολυεργαλείο» πίεσης και μέσο διείσδυσης σε κρίσιμης γεωπολιτικής σημασίας περιοχές όπως η Μ. Ανατολή και η Αφρική, όπου η επικράτηση στα πεδία των αγορών και των πολεμικών αναμετρήσεων θα παίξει σημαντικό ρόλο στην έκβαση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την οποία προσμένουν τα επιτελεία της ΕΕ.

Με τον ίδιο στόχο η ΕΕ ήδη διαχωρίζει τις χώρες σε «ασφαλείς και μη», υιοθετώντας και σχετικό κατάλογο που ανανεώνεται με βάση τα γεωπολιτικά συμφέροντά της σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και τις συμφωνίες που επιδιώκουν εκεί οι επιχειρηματικοί της όμιλοι, προσδοκώντας να προλάβει τους παγκόσμιους ανταγωνιστές τους (βασικά τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία).

Συνολικότερα, η πολιτική της ΕΕ για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό έχει συναποφασιστεί με ομόφωνες αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων Υπουργών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των χωρών του Βίσεγκραντ και της Βαλτικής, οι οποίες συμφωνούν μεν με όλο το ευρωενωσιακό πλαίσιο καταστολής σε βάρος των προσφύγων, αλλά διαφωνούν στη συμμετοχή στον μηχανισμό καταμερισμού τους.

Οι εντεινόμενοι ανταγωνισμοί μεταξύ τους δεν περιορίζονται στο Προσφυγικό. Στην ουσία αυτό περιλαμβάνεται σε μια σύνθετη διαπραγμάτευση. Η κίνηση της αστικής τάξης της Γερμανίας και της Γαλλίας για συγκρότηση μηχανισμού ελεγχόμενης αποδοχής προσφύγων που θα προέρχονται από την Ιταλία - και τη Μάλτα - παρακάμπτοντας σε αυτήν τη φάση τις χώρες του Βίσεγκραντ (η λεγόμενη «Συμφωνία της Μάλτας») αποτελεί συμβιβασμό με την Ιταλία μετά την αλλαγή κυβέρνησης, με στόχο να φέρει σε πλεονεκτική θέση στη γειτονική χώρα τα ευρωενωσιακά μονοπώλια σε βάρος των ρωσικών.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα ακόμα και μετά τη συνάντηση Μέρκελ - Μητσοτάκη δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν το μηχανισμό, φανερώνει ότι η Γερμανία και δευτερευόντως η Γαλλία δεν είναι διατεθειμένες να πάρουν αποφάσεις για τη λεγόμενη Ανατολική Πύλη εισόδου μετανάστευσης που περιλαμβάνει την Ελλάδα, προτού τουλάχιστον συνδιαλλαγούν απευθείας με τη χώρα - κλειδί, την Τουρκία.

Η Αγκυρα, έχοντας ανοίξει τη «στρόφιγγα», παζαρεύει και ζητά επί της ουσίας νέα συμφωνία με επικαιροποιημένα, ευρύτερα γεωπολιτικά ανταλλάγματα, που δεν περιορίζονται μόνο στην κατοχύρωση «ζώνης ασφαλείας» στο έδαφος της Συρίας ως δήθεν ασπίδα στους Κούρδους, στις θεωρήσεις εισόδου για την ΕΕ ή τις νέες χρηματοδοτήσεις και τους όρους για μια αναβαθμισμένη τελωνειακή συμφωνία με την ΕΕ.

Η αστική τάξη της Τουρκίας παρεμβαίνει συστηματικά για να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των βλέψεών της στο Κυπριακό, στο Αιγαίο αποσπώντας μερίδιο στο μοίρασμα της πίτας της Ενέργειας. Η κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης για κοινό ανακοινωθέν με Κύπρο και Βουλγαρία για το Προσφυγικό, μπροστά στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 17-18 Οκτώβρη, φανερώνει την πρόθεσή της στο πλαίσιο των εντεινόμενων ανταγωνισμών και παζαριών να καταγραφούν και οι αξιώσεις της ελληνικής αστικής τάξης.

Ενίσχυση της καταστολής

Σε αυτό το επικίνδυνο για τους λαούς διεθνές περιβάλλον, τα νέα αντιδραστικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ για το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό διαπνέονται από την κατεύθυνση της ΕΕ ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες συνιστούν απειλή για την εσωτερική ασφάλεια και «τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής».

Πρόκειται για μέτρα που έρχονται σε συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και προβλέπουν επικίνδυνη κλιμάκωση της καταστολής στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα, ακόμη και με στρατιωτικά μέσα, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, τις εκατόμβες νεκρών στη Μεσόγειο. Ο πολλαπλασιασμός των περιπολιών στο Αιγαίο από κλιμάκια του Στρατού και του Λιμενικού μαρτυρούν ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την - και με τη βούλα - εκκίνηση θαλάσσιων «εμπλοκών και επαναπροωθήσεων», στο όνομα της αποτροπής, τις οποίες έσπευσε να προαναγγείλει προ ημερών ο περιφερειάρχης Β. Αιγαίου της ΝΔ, κ. Μουτζούρης.

Στα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνονται επίσης η γενίκευση των απελάσεων που η ΕΕ αποκαλεί εύηχα ...επιστροφές, όσο και η μετατροπή των φυλακίσεων σε κανόνα για τη μεταχείριση αιτούντων άσυλο, προσφύγων και μεταναστών.

Μπορεί τυπικά μέχρι σήμερα οι ομαδικές απελάσεις να μην περιλαμβάνονται στις εναπομείνασες ισχύουσες διεθνείς συμβάσεις που αφορούν τους αιτούντες άσυλο, ωστόσο αυτές πλέον εξαγγέλλονται και προγραμματίζονται επισήμως από την κυβέρνηση της ΝΔ, βάζοντας μάλιστα και αριθμητικούς στόχους: 10.000 απελάσεις έως το τέλος του 2020. Για το πού το πάει η κυβέρνηση αρκούν οι απανωτές δηλώσεις υπουργών της, ότι «οι παράνομοι μετανάστες δεν δικαιούνται ανθρωπιστικής προστασίας» ή ότι πρόκειται για «εισβολή» από «λαθρομετανάστες», δηλώσεις που τα λένε όλα.

Πρόσφυγες; Ποιοι πρόσφυγες;

Οι σχεδιασμοί τους όμως πάνε πιο μακριά. Επί της ουσίας διεξάγεται μια μεγάλη επιχείρηση να αλλάξει η ουσία της ίδιας της έννοιας του αιτούντος άσυλο πρόσφυγα που προστατεύεται στοιχειωδώς από το Διεθνές Δίκαιο, που είχε θεσπιστεί παλιότερα σε συγκριτικά ευνοϊκότερες για τους λαούς συνθήκες, κάτω από την ισχυρή παρέμβαση των σοσιαλιστικών χωρών. Αντίθετα, ο οικονομικός μετανάστης διέπεται αποκλειστικά από τους νόμους της καπιταλιστικής προσφοράς και ζήτησης εργατικού δυναμικού και αντιμετωπίζεται σαν εργαζόμενος χωρίς ή με ελάχιστα δικαιώματα.

Εδώ και χρόνια, με κατευθύνσεις της ΕΕ που στήριξε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκεται να θεωρείται πρόσφυγας μόνο αυτός που εκτοπίζεται από συγκεκριμένη εμπόλεμη περιοχή. Ετσι, δεν είναι καθόλου τυχαία η στοχευμένη αναφορά της κυβέρνησης της ΝΔ ότι πλέον «δεν μιλούμε για πρόσφυγες αλλά για παράνομους οικονομικούς μετανάστες».

Αλήθεια, πώς τεκμηριώνεται κάτι τέτοιο; Πώς για παράδειγμα μπορεί άραγε να λογιστεί ως οικονομικός μετανάστης ο Αφγανός που εξοβελίζεται από τη χώρα του, γιατί σε αυτή υποφέρει από δεκαετίες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και την αμερικανοΝΑΤΟική κατοχή, την καταπίεση από τους διαχρονικά χρηματοδοτούμενους από τους ιμπεριαλιστές Ταλιμπάν και τις εκάστοτε φιλοκατοχικές κυβερνήσεις; Είναι προκλητικό η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της να θεωρούν π.χ. το Αφγανιστάν ή το Ιράκ μη εμπόλεμη περιοχή, προκειμένου να απορρίπτονται μαζικά οι αιτήσεις ασύλου κατατρεγμένων προσφύγων.

Οι σχεδιαζόμενες ανατροπές που στοχεύουν στην άρνηση προστασίας των αιτούντων άσυλο προσφύγων έχουν στρατηγικό χαρακτήρα, ωστόσο επιταχύνονται αυτήν την περίοδο, παίρνοντας υπόψη και το γεγονός ότι π.χ. οι αφίξεις το 2019 κατά 60% - 70% προέρχονται από το Αφγανιστάν, 10% - 15% από τη Συρία, 5% - 7% από το Κονγκό και περίπου 10% - 12 % από άλλες χώρες.

Αλλοιώνοντας την έννοια του πρόσφυγα, τα κυβερνητικά μέτρα έρχονται να πατήσουν στις «ανησυχίες» της ΕΕ ότι από τις εντολές προς απέλαση «μόνο το 1/3 υλοποιείται». Ετσι η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί μέσα από το νέο νομοσχέδιο για το Ασυλο τον διακηρυγμένο στόχο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και με την προηγούμενη υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο για 100% εκτέλεση των εντολών απέλασης, αλλά και για επιτάχυνσή τους συνολικά με fast track διαδικασίες, που περιλαμβάνουν την αφαίρεση θεμελιωδών δικαιωμάτων του πρόσφυγα που συζητιούνται εδώ και χρόνια στα ευρωενωσιακά επιτελεία: Οπως η κατάργηση ενός δικαστικού βαθμού εξέτασης ασύλου, το να παύσουν οι πρόσφυγες με σύνδρομο μετατραυματικής διαταραχής να συμπεριλαμβάνονται στις «ευάλωτες ομάδες» αιτούντων άσυλο.

Το ΚΚΕ υπερασπίζεται τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο προσφύγων και καταδικάζει τη στοχευμένη επιχείρηση συρρίκνωσης των δικαιωμάτων τους, όπως υπερασπίζεται και τα δικαιώματα των οικονομικών μεταναστών. Και οι δύο είναι θύματα και δημιουργήματα του καπιταλιστικού συστήματος και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Καμουφλάζ

Ως καμουφλάζ για τις παραπάνω βαθιά αντιδραστικές ανατροπές που ναρκοθετούν και υπονομεύουν συνολικά τη Συνθήκη της Γενεύης, η ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις επιστρατεύουν «ανέξοδες διαβεβαιώσεις για σεβασμό του διεθνούς δικαίου» και παριστάνουν - για μια ακόμα φορά - τις... ευαίσθητες για τις ευάλωτες ομάδες.

Είναι όμως αυτές που με την πολιτική τους ευθύνονται που δεινοπαθούν για χρόνια χιλιάδες μη επανενωμένες οικογένειες, χιλιάδες παιδιά, πολλά από αυτά ασυνόδευτα, ακόμα και υπό κράτηση στις διάφορες Αμυγδαλέζες, τα άλλα κέντρα κράτησης. Μόνο στο αίσχος της Μόριας από τους 13.000 πρόσφυγες το 40% είναι παιδιά και το 62% οικογένειες... Αυτά είναι τα απάνθρωπα κολαστήρια των hot spots, με τα οποία η ίδια επιχειρεί να αποτρέψει τους πρόσφυγες από το να έρχονται στα κράτη - μέλη της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, απευθυνόμενος προφανώς σε ...λωτοφάγους, μιλά για τη δική του «Μόρια της Αλληλεγγύης», επιχειρώντας ομολογουμένως με απύθμενο θράσος να κρύψει ότι θύματα πρόσφυγες στα hot spots όπως και τα Κέντρα Φιλοξενίας είχαμε και επί ημερών του: Π.χ. με εκρήξεις υγραερίου στη Μόρια το 2017 με 2 νεκρούς, στον Σκαραμαγκά το ίδιο έτος με νεκρό προσφυγόπουλο κ.α.

Πρόσφατα, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχυσε κροκοδείλια δάκρυα για τους πολέμους ως αιτία του Μεταναστευτικού, ενώ ήταν η δική του κυβέρνηση που πήρε στις πλάτες της με ειδικό ρόλο στην περιοχή όλο τον αμερικανοΝΑΤΟικό και ευρωενωσιακό σχεδιασμό, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη βάση. Στρώνοντας το έδαφος για την επαίσχυντη Συμφωνία Στρατιωτικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ, καλώντας το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, συμμετέχοντας στους ευρωενωσιακούς σχεδιασμούς της PESCO...

Τώρα οι ίδιοι επιχειρούν να αποκρύψουν ότι συνυπέγραψαν στην ΕΕ, όπως κάνει τώρα και η ΝΔ, όλες τις αποφάσεις για μεγαλύτερη καταστολή στα σύνορα, hot spots, κλειστά κέντρα έως και τις «πλατφόρμες αποβίβασης», που η ΕΕ εννοεί τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε τρίτες χώρες ή και τα πλοία για fast track εξέταση ασύλου στα σύνορα.

Στο δρόμο της πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια

Ολα τα παραπάνω υπογραμμίζουν τη μεγάλη αξία της πολιτικής του ΚΚΕ, που έγκαιρα είχε επισημάνει ότι το Προσφυγικό δεν μπορεί να επιλυθεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τις αστικές κυβερνήσεις - στηρίγματά τους, που εμπλέκουν τη χώρα μας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς. 

Από δυνάμεις βουτηγμένες μέχρι το λαιμό στους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων που πυροδοτούν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ο οποίος γεννά τα προσφυγικά κύματα.

Οι ρίζες του προσφυγικού - μεταναστευτικού προβλήματος εδράζονται βαθιά στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που τρέφεται από τον πόλεμο, τους ανταγωνισμούς για την κερδοφορία των μονοπωλίων και την προσφυγιά. Για αυτό και οι αστικές δυνάμεις και οι ενώσεις τους, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που υπηρετούν τον καπιταλιστικό μονόδρομο, θα επιδεινώνουν το πρόβλημα αναπαράγοντάς το.

Η ευαισθησία των ανθρώπων του μόχθου για το δράμα των προσφύγων, τις συνθήκες διαβίωσής τους δεν θα είναι αποτελεσματική, αν δεν συνδυάζεται με την αποφασιστική πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, χωρίς αγώνα κατά της μετατροπής της χώρας μας σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων μέσα από τη Συμφωνία Αμοιβαίας Στρατιωτικής Συνεργασίας με τις ΗΠΑ, τις στρατιωτικές συμφωνίες στο πλαίσιο της ΕΕ όπως η PESCO, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αμυνας, το Στρατιωτικό Ευρωπαϊκό Εξάμηνο Aξιολόγησης εξοπλισμών (CARD).

Αρα η συζήτηση για το Προσφυγικό δεν πάει χώρια από την πάλη για να γίνει πράξη το «ούτε γη ούτε νερό στους φονιάδες των λαών». Για να προσανατολιστεί η πάλη, διεκδικώντας την κατάργηση της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, σε σύγκρουση με την ευρωενωσιακή πολιτική Ασύλου, τον Κανονισμό του Δουβλίνου, ενάντια στον διπλό εγκλωβισμό και τα hot spots. Για τη μεταφορά των προσφύγων και μεταναστών στην ηπειρωτική Ελλάδα, σε αξιοπρεπείς και δημόσιες δομές φιλοξενίας, με άμεση μετάβασή τους στις χώρες πραγματικού προορισμού τους, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων για το άσυλο.

Πάνω από όλα, αυτές οι διεκδικήσεις πρέπει να συναντιούνται στον κεντρικό στόχο ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και αναπαράγει τη φτώχεια, την προσφυγιά και τη μετανάστευση, με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτός ο αναγκαίος και απαιτητικός δρόμος είναι αυτός που με ευθύνη καλεί το ΚΚΕ τον λαό να τον βαδίσει μέχρι τέλους, μέχρι να γίνει ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, μέχρι την αρχή του τέλους του συστήματος εκμετάλλευσης.

Του
Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
* Ο Κ. Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ