Μάταια θα περιμένουν να εκπορθήσουν την Απόφασή μας

«Βαστίλλες και Γιούρες - φωτιά και σίδερο, μάταια θα περιμένουν να εκπορθήσουν την Απόφασή μας. Το ιδανικό του κομμουνισμού το διαφεντεύει τ' άπαρτο κάστρο της καρδιάς μας. Και την καρδιά μας δε λυγούν φυλακές, κρεμάλες, δίκες. Γιατί είμαστε σάρκα από τη σάρκα του προλεταριάτου - από μας τους 398 λαϊκούς αγωνιστές Δεσμώτες στο Κολαστήριο της Γιούρας, οι 124 είμαστ' εργάτες. Αίμα από το αίμα της αντάρτισσας αγροτιάς της Ελλάδας - 184 είμαστε δουλευτάδες και ξωμάχοι της ματοκυλισμένης μας γης.

Από τη μεγάλη στρατιά των εργαζομένων και των εκμεταλλευομένων εν' απόσπασμα της θυσίας γιατί είμαστε - 23 ακόμα επαγγελματίες, 18 δημοσιοϋπάλληλοι, 20 διανοούμενοι ή σπουδαστές και 27 που ανήκαμε σε διάφορα άλλα επαγγέλματα.

Μας πήραν από την παραγωγή και τη δουλειά γιατί ζητήσαμε το δίκιο της Δουλειάς, λευτεριά και 

 προκοπή για την πατρίδα. Για να ξεκάνουν εμάς και το αίτημά μας μας σταυρώνουν, και για να κρεμάσουν, ύστερα, στην πόρτα της ψυχής του Λαού μας σκιάχτρο τη θανάτωσή μας - δέος και φοβία. 

Μα εμείς και το θάνατό μας τον κάνουμε δύναμη ζωής...

Γιατ' είμαστε αγωνιστές. Γιατί το αλύγιστο Κόμμα μας, το ΚΚΕ, οδηγώντας μας "σε ύστερες μάχες", τα παιδιά της φτώχιας και των απίστευτων στερήσεων μας μετάπλασε αγωνιστές των ηρωικών προσπαθειών. Κι είμαστε ευγνώμονες προς τον Αξιο Οδηγητή και Δάσκαλο και Στρατηλάτη μας, το ΚΚΕ, που κάτω από τις σημαίες του τις διάτρητες από τις σφαίρες, στα πεδία των μαχών, αναδειχτήκαμε λαϊκοί αγωνιστές του...».

Απόσπασμα από το παράνομο χειρόγραφο λεύκωμα των κρατούμενων αγωνιστών της Γυάρου, «ΚΚΕ. Οι δεσμώτες της Γιούρας», το 1958, που ήταν αφιερωμένο στα 40χρονα του ΚΚΕ.