Μην ξεφτιλιζόμαστε για χάντρες και καθρεφτάκια…

Σήμερα έχουμε αυτή την επαίσχυντη καταναλωτική γιορτή με το όνομα Black Friday, όπου χιλιάδες υπάλληλοι καταστημάτων θα βρεθούν αντιμέτωποι με ορδές από Ορκς που θα επιθυμούν “να εξυπηρετηθώ τώρα”.

Απευθύνομαι κυρίως στις γυναίκες, καθότι μασάμε σαν ιθαγενείς πιο εύκολα, για διάφορα “δωρεάν” προϊόντα τύπου κραγιόν και σχηματίζουμε ουρές έξω από τα καταστήματα και εικόνες ντροπής στο μυαλό μου.

Δεν το παίζω υπεράνω. Κι εμένα μου αρέσει το shopping, θύμα του καπιταλισμού και της fast fashion είμαι κι η ίδια αλλά να υπάρχει συναίσθηση και μέτρο για τους εργαζόμενους που δεν είναι υπηρέτες μας.

Μην ξεφτιλιζόμαστε για χάντρες και καθρεφτάκια, προσφέροντας πλάνα στα κανάλια για το “Πόσο πετυχημένη ήταν η κίνηση της τάδε εταιρίας και η Black Friday”.

Πριν 3-4 χρόνια, δεν ήταν Black Friday στην Ελλάδα -τώρα μας ήρθε το φρούτο-, είχα δει δυο φιλενάδες να κάνουν μες σε κατάστημα σαν να παίζουν σε teen movie, ξεδιπλώνοντας ρούχα χαχανίζοντας. Σε παρατήρηση μητέρας πως χαλούν τους πάγκους και δεν μπορούν οι άλλοι να ψωνίσουν, η απάντηση ήταν:
-Να έρθουν οι πωλήτριες να τα φτιάξουν! Γι’ αυτό πληρώνονται!

Βγήκα από το μαγαζί, αγόρασα σοκολάτα με σιρόπια και σαντιγί, και περίμενα.Όταν βγήκαν, έκανα πως σκόνταψα και το έχυσα όλο μέσα στην σακούλα μιας. Θα μου πεις άλλαξε κάτι; Μ#€%–ω θα ‘ναι και σήμερα, αλλά ευχαριστήθηκα τόσο το βλέμμα της, όταν είδε όλα της τα καινούργια ρούχα μέσα στην σοκολάτα και την σακούλα να στάζει, που θα το ξανάκανα. Λυπήθηκα που δεν έβαλα και τρούφα από πάνω…

Ματριόσκα Η Κόκκινη