Γιούρα μερος δ΄

Η ενότητα κι αποφασιστικότητα «τσακίζει» τους φασίστες

ΜΕΡΟΣ δ`

Ενας βασικός σκοπός που οδήγησε τη «Λαοπροβλητία» (σ.σ. έτσι ονόμαζαν οι εξόριστοι - κρατούμενοι το καθεστώς περιπαικτικά, καθώς το ίδιο πρόβαλε ότι είναι λαοπρόβλητο, σε αντιπαράθεση με τους αγωνιστές που το καταγγέλλανε ως εγκάθετο, χωρίς, έστω, την τυπική λαϊκή έγκριση), ένας βασικός της σκοπός, λοιπόν, για να ιδρύσει τη Γιούρα, είναι και η πολιτική εξόντωση των
Ελλήνων δημοκρατών - κρατουμένων της. Γι' αυτό όλα τα μέτρα που πήρε, το μίσος, οι βανδαλισμοί, οι κτηνωδίες, οι Γλάστρηδες, τα «έργα», ο υποσιτισμός, η ίδια η Γιούρα. Ετσι, οι προσπάθειες που έκαναν διεύθυνση και φύλακες για δηλώσεις μετανοίας ήταν συνεχείς, θέλαν προδότες, ράκη, γενίτσαρους. Οι απαντήσεις που πήραν σ' όλες αυτές τις πιέσεις ήταν ραπίσματα αστραφτερά. Σε κάθε περίπτωση, μέσα στην τραγική ζωή που τους επιβάλανε οι δήμιοι, οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν μιαν ατσάλινη ενότητα, που τους κάνει υπεράνθρωπους και τσακίζει κάθε φασίστα. Γι' αυτό και η πολιτική δουλιά του Γλάστρα είναι χωρίς αποτέλεσμα.

Ομως, η κυβέρνηση έχει διαφορετική γνώμη. Είναι και η εποχή (μετά την ήττα του στρατού τους στο Γράμμο) που γίνεται η γενική επιστράτευση (πολιτική, στρατιωτική, πνευματική) της Δεξιάς. Δίνεται η μάχη της δήλωσης πανελλήνια. Πρέπει ν' ανοίξει μέτωπο οργανωμένο και στη Γιούρα. Σχετικές είναι και οι απειλές του υπουργού Δικαιοσύνης Μελά όταν ήρθε, στα 1948, παρόμοιες στέλνονται και από το υπουργείο. Το κλίμα στη Γιούρα είναι εξαιρετικά δραματικό. Και σκέφτονται: Είναι τόσο σοβαρό το φυσικό χτύπημα που δίνουν στους κρατούμενους (καταναγκαστική δουλιά κλπ.), που δε χρειάζεται πολλή προσπάθεια για να τους αποσπάσουν δηλώσεις. Οταν, μάλιστα, σαν αμοιβή τους βάζουν απαλλαγή από τη δουλιά, βελτίωση της ζωής - είναι σίγουροι πως δε θα μείνει ...κανένας αριστερός!

Η επίθεση της «δήλωσης»

Κι η επίθεση αρχίζει. Ο Γλάστρας - που δεν καταλαβαίνει και πολλά πράγματα απ' αυτά - (ας είναι καλά η μαγκούρα, η συκιά και η πείνα), αναγκάζεται να ιδρύσει, μετά τις οδηγίες που του δώσανε, ένα «Γραφείο Ηθικής και Εθνικής Αγωγής». Μαζεύει όλα τα καθάρματα που βρίσκει, δοσίλογους (σαν το Χάρακα για την εθνική αγωγή), κιναίδους (σαν τον Μπεγνή - για την ηθική αγωγή...) κλπ. Και τους αφήνει τη δουλιά. Στόχος κυρίως το «μεταγωγών». Μηδέν. Μετά οι όρμοι - μηδέν. Συλλαμβάνεται το σχέδιο να μαζευτούν όλοι οι «εθνικόφρονες» και οι ανανήψαντες σ' έναν όρμο. Επιλέγεται ο Β` - μαζεύεται όλη η δυσωδία της φυλακής. Είναι ωραίο το πώς άδειασε ο παλιός Β` όρμος: Το πρωί στις 6 Δεκέμβρη του '48, χτύπησε συγκέντρωση στο Β` όρμο. Μαζεύτηκαν όλοι - γέροι, ανάπηροι και άρρωστοι.

Εμφανίζεται ο Γλάστρας με τη συνοδεία του, το απαραίτητο μαστίγιο κλπ., τους μίλησε. Τους είπε πως η δουλιά θα ενταθεί. Οτι πρέπει να δουλέψουν κι αυτοί. Οτι μπορούν να μη δουλέψουν, αν κάνουν δηλώσεις μετανοίας. Τους είπε πως ο όρμος θα γίνει όρμος εθνικοφρόνων και κατέληξε: «Οσοι είναι Ελληνες θα μείνουν εδώ. Οι Βούλγαροι να πάρουν τα ρούχα τους και να φύγουν». Τι το 'πε! Χάθηκαν όλοι απ' τα μάτια του. Καπνός. Ο Γλάστρας τα 'χασε. Τι γίνεται; Σε 5 λεπτά, πριν ακόμα ο Γλάστρας και ο αρχιφύλακας Μαραθάκης προφτάσουν να κάνουν την προοπτική τους, ο όρμος ήταν συγκεντρωμένος με τα ρούχα του στην πλατεία. Ο Γλάστρας τρίβει τα μάτια του: «τους κερατάδες». Βγάζει καινούριο λόγο: «Κει που θα πάτε, θα σας τσακίσω. Δε θα μείνει ρουθούνι». Τα λόγια του ηχήσανε στην απέναντι πλευρά. Και γίνεται έξοδος του Β` όρμου, στους άλλους όρμους: 1.100 φύγαν. Μόνο 9 - «Ελληνες» - μείναν στον όρμο!..

Τα βασανιστήρια της πείνας

Στις 26.1.49 ένας τρομερός αέρας τη νύχτα αρπάζει όλες τις σκηνές του Α` όρμου - ακόμα και τις σκηνές - γραφεία. Η αγανάκτηση κορυφώνεται σε κρατούμενους και φύλακες. Ο Γλάστρας κάνει τον άρρωστο και κλείνεται στο σπίτι του. Αναθέτει τη διεύθυνση του «καταστήματος» στο λογιστή Ρούσο, έναν αισχρό κλέφτη των τροφίμων μας, που, όμως, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να ...συμβουλεύεται τους ναυτικούς και τις μέρες του φεγγαριού για να βρει πότε θ' αλλάξει ο καιρός, και να στέλνει τηλεγραφήματα στο υπουργείο. Τα τηλεγραφήματά του έλεγαν: «Κατόπιν πρωτοφανούς χιονοθυέλλης πλείστοι των κρατουμένων - προσωπικού μένουν ύπαιθρον, αναρπαγέντων των αντισκήνων των. Στερούμεθα παντελώς τροφής. Ενεργήσατε». Στις 29.1.49 καταπλέει ένα αντιτορπιλικό. Είναι αδύνατο να προσεγγίσει, ούτε και οι δικές μας βάρκες μπορούν να το πλησιάσουν. Μαθαίνουμε ότι έχει γαλέτες, αλλά είναι σαν κοροϊδία. Αναγκάζεται να ρίξει μερικά κιβώτια στη θάλασσα - να τα βγάλει το κύμα, πραγματικά τα βγάζει, τρώμε λίγη γαλέτα μουσκεμένη στη θάλασσα. Αηδία. Το αντιτορπιλικό φεύγει άπρακτο. Σε 2 μέρες φτάνει ένα καΐκι με ξύλα (πόρτες, παράθυρα από παλιές οικοδομές, διαλυμένα καΐκια!). Ξαναβάζουμε ζεστό φαγητό στο στόμα μας.

Και η «έκπληξη»!

Το 1948 προς 1949 ήρθε ο γενικός επιθεωρητής Φυλακών Τριανταφυλλίδης. Δέχεται κι ακούει μερικούς κρατούμενους - πάλι υποσχέθηκε. Είχε πολλές επαφές με τον Γλάστρα. Οι πληροφορίες λεν πως ο Γλάστρας πρόκειται να αντικατασταθεί. Ανακούφιση; Και ναι και όχι! Είναι ευτυχία για τους κρατούμενους να ξεκολλήσει απ' το σβέρκο τους ο δράκος. Ομως ξέρουν πως λίγο θ' αλλάξει η ζωή τους - με θέληση της κυβέρνησης. Η Γιούρα θα μείνει εξοντωτήριο. Ο Γλάστρας, είναι στ' αλήθεια, αλλαγμένος. Το δείχνει από καιρό. Λ.χ. Τα Χριστούγεννα του '48, ήρθε το απόγευμα στο αρχιφυλακείο του Α` όρμου κι έβαλε τον κράχτη να φωνάζει: «θα παίξει το ραδιόφωνο λαϊκά τραγούδια κι όσοι θέλουν να χορέψουν, να 'ρθουν στην πλατεία». Εκπληξη. Κι όμως, έτσι είναι. 

Αρχίζει ο χορός - παρακολουθεί κι ο Γλάστρας. Σε λίγο έφυγε, ο χορός συνεχιζόταν. Τα τραγούδια στις σκηνές φούντωσαν, αυτό είναι Νίκη!

Ομως, έρχεται διαταγή του θεριού: Να σταματήσουν τα πάντα. Οι φύλακες πλειοδοτούν, δέρνονται και μερικοί - για το καλό της μέρας! Την Πρωτοχρονιά καλύτερα πράγματα. Πρωί - πρωί ο ομιλητής του μεγαφώνου ανακοινώνει πως θα μιλήσει ο κ. διευθυντής. Δε μιλά ο ίδιος, αλλά διαβάζεται ημερήσια διαταγή του στους κρατούμενους. Αλλη έκπληξη: Λέει ότι είναι ευχαριστημένος από μας και μας συγχαίρει για την πειθαρχία και την τάξη μας, που είχαμε πάντα. Αναγνωρίζει πως έγιναν πολλές ανωμαλίες στη Γιούρα, μα είναι και οι καιροί ανώμαλοι. Παραδέχεται πως υποφέρουμε και κλείνει με ευχές. Το απόγευμα ξανάρχεται στον Α` όρμο, επιτρέπει χορό, που τον πρώτο τον σέρνει μάλιστα κι ο ίδιος. Το «γλέντι» κρατά ως τα μεσάνυχτα.

Την άλλη μέρα, με την ευκαιρία μιας απόπειρας απόδρασης 2-3 τσακαλιών, ο Γλάστρας αγριεύει, παίρνει καινούρια μέτρα σε βάρος μας, μα του Αγίου Ιωάννου ξανά χορός. Ολα δείχνουν πως κάτι συμβαίνει. Κι όλα επιβεβαιώνουν την πληροφορία που είναι διάχυτη στο στρατόπεδο, πως ο Γλάστρας είπε σ' έμπιστο του ότι: «Αρκετά έκανα. Εχω όμως αποφασίσει να ζήσω στην Ελλάδα, ό,τι κι αν γίνει». Η «αλλαγή» αυτή του Γλάστρα είναι βασικά νίκη μας. Τον χρεοκοπήσαμε. Τον ξεσκεπάσαμε τόσο, που το υπουργείο βρίσκει ότι περισσότερη ζημιά κάνει τώρα η ύπαρξη του Γλάστρα στη Γιούρα, πάρα όφελος. Είναι και κάτι άλλο. Ο Γλάστρας λύγισε, φοβήθηκε. Μας γνώρισε ολοκληρωτικά και τα 'χασε. Επανειλημμένα λέει πως μας θαυμάζει: «Τι ψυχή οι κερατάδες»!

Νέες μέθοδες εξόντωσης

Τέλη 1949, ο Γλάστρας φεύγει από τη Γιούρα και αναλαμβάνει ο Μπουζάκης. Ο Γλάστρας είναι σταθερός: Είπε - τέλειωσε. Ο Μπουζάκης είναι ανεμόμυλος. Αλλάζει γνώμες την ίδια στιγμή τόσο, που ο υποδιευθυντής του Πηγαδάς τον χαρακτήρισε κάποτε: «Μπουζάκης, ίσον ο τελευταίος κερδίζει». Ο Γλάστρας είναι μονοκόμματος. Ο Μπουζάκης ύπουλος. Κυρίως όμως, η διαφορά τους είναι τούτη. Ο Γλάστρας εκφράζει το γερμανικό - χιτλερικό «πνεύμα» εξόντωσης: Βία κτηνώδης, άμεση και απροσχημάτιστη. Ο Μπουζάκης είναι «φορέας» της αμερικάνικης ταχτικής: Να φτάσουμε στο ίδιο αποτέλεσμα, αλλά κρατώντας τα προσχήματα, διατηρώντας όσο μπορεί τη «βιτρίνα». Κι οι δυο όμως είναι βασανιστές ολκής. Με τεράστια προσόντα και οι δύο μαζικού εγκληματία, αδύνατο να πούμε ποιος έχει περισσότερα. Κι οι δύο είναι όργανα της ίδιας πολιτικής. Της «Λαοπροβλητίας», που μας έστειλε στο θανατονήσι της Γιούρας, για να μη μείνει κανένας μας ζωντανός. Κι οι δύο επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό. Τα μέσα αλλάζουν. Ο Μπουζάκης παίρνοντας την τεράστια πείρα του Γλάστρα θα εφαρμόσει τις καινούριες μέθοδες εξόντωσης, που ίσως να 'ναι πιο αποτελεσματικές: Ενάμιση χρόνος Γιούρας με το Μπουζάκη διευθυντή, έδειξε πως πέτυχε στο «έργο» του: Ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες της κυβέρνησης στην εξόντωσή μας...

Αύριο: Επιχείρηση συγκάλυψης των εγκλημάτων

 Πάθη... αλλά και «κατακτήσεις»