Ο Δ. Κουτσούμπας για το Τείχος του Βερολίνου

Η δημόσια δωρεάν Παιδεία ήταν δεδομένη 

για όλους τους πολίτες της ΓΛΔ

Για το Τείχος του Βερολίνου ρωτήθηκε χτες σε συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά» ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας:

— Να σας κάνω μία ερώτηση ακόμα κ. Γενικέ Γραμματέα, επειδή βλέπω σήμερα στο σύσσωμο σχεδόν ευρωπαϊκό Τύπο να ετοιμάζονται, να έχουμε τα προεόρτια της αυριανής γιορτής για την Ευρώπη, η οποία είναι για τα 30 χρόνια από την πτώση του Τείχους και που σηματοδότησε
την έναρξη των διαδικασιών επανένωσης της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίας.

Επειδή αύριο λοιπόν θα δούμε αυτές τις γιορτές στη Γερμανία και αλλού στην Ευρώπη, το ΚΚΕ σήμερα, 30 χρόνια μετά, πώς αντιμετωπίζει αυτό το ιστορικό γεγονός;

Πολυτεχνίτες νέοι εργαζόμενοι στη ΓΛΔ, ειδικά εκπαιδευμένοι σε 14 τέχνες, 

δουλεύουν σε προσόψεις κτιρίων, καμινάδες

— Το ΚΚΕ το αντιμετωπίζει έτσι όπως πρέπει νομίζω να το αντιμετωπίζουν όλοι οι λαοί. Γιατί οποιαδήποτε εκτίμηση και οποιοδήποτε ιστορικό γεγονός πρέπει να το βλέπεις πλέον εκ του αποτελέσματος, με βάση την ιστορική πείρα και τι πρόσφερε και τι έφερε για τους λαούς. Και βλέπουμε βεβαίως ότι μετά το 1989 -αυτά τα 30 χρόνια- και για το γερμανικό λαό και για τους λαούς της Ευρώπης έχουμε αντιδραστικοποίηση, άνοδο φασιστικών – ακροδεξιών τάσεων, έχουμε επικράτηση ενός ρεβανσισμού, έχουμε όξυνση οικονομικών κρίσεων, ανεργίας, προβλημάτων, πράγματα που δεν υπήρχαν σε αυτό το σοσιαλιστικό μέρος της Γερμανίας τότε. Ούτε ανεργία υπήρχε, η Παιδεία, η Υγεία ήταν σε υψηλά επίπεδα δωρεάν και δημόσια, ο πολιτισμός, μια σειρά δηλαδή πλευρές απαραίτητες για να μπορεί ο άνθρωπος να αισθάνεται ελεύθερος, ήταν παρούσες. 

Μπορεί να υπήρχαν λάθη, έχουμε κάνει κριτική, έχουμε βγάλει και εμείς συμπεράσματα από το πως αυτή η προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού τον περασμένο αιώνα -φυσικά σε άλλες συνθήκες- επέδρασε στους λαούς είτε θετικά είτε αρνητικά, όμως το τελικό διακύβευμα είναι αυτό: Εκεί γινόταν ουσιαστικά σύγκρουση καπιταλισμού και σοσιαλισμού.

Παιδιά εργαζομένων στον αγροτικό συνεταιρισμό «Bundschuh»

στα νοτιοδυτικά της ΓΛΔ

Το Μάη του ‘49 φτιάχτηκε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, τότε αποχωρίστηκε, που ήταν το έδαφος όπου ήταν οι σύμμαχες δυνάμεις της Δύσης, ΗΠΑ, Βρετανοί και Γάλλοι και μετά στις 7 του Οκτώβρη του ‘49, ιδρύθηκε η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, όπου η Σοβιετική Ένωση είχε την επίδρασή της στον τομέα εκείνο. Το Βερολίνο ήταν στο έδαφος της σοσιαλιστικής Γερμανίας, της Ανατολικής Γερμανίας, ήταν ουσιαστικά μια πόλη, μια πρωτεύουσα, χωρισμένη στα δύο. 

Η μισή καπιταλιστική, η άλλη σοσιαλιστική. Μέχρι το 1961, δηλαδή για 12 χρόνια, δεν υπήρχε τείχος, αυτό φτιάχτηκε κάτω από συγκεκριμένα ζητήματα από επιθέσεις, από εισροή δεκάδων χιλιάδων πρακτόρων της CIA, με δημιουργία – στελέχωση υπηρεσιών ασφαλείας από το Δυτικό Βερολίνο με πρώην ναζί, πρώην στελέχη του χιτλερισμού, που δεν διώχτηκαν και αξιοποιήθηκαν ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τη Λαοκρατική Γερμανία και αυτό είχε την εξέλιξή του.

 Αυτή είναι η άλλη εξήγηση, που δίνουμε εμείς και που δίνει όταν τον ρωτάνε και ο γερμανικός λαός. Για παράδειγμα στο έδαφος της ενοποιημένης Γερμανίας, το 50% μιλά θετικά για εκείνο το καθεστώς στα βασικά του ζητήματα και βέβαια στο ανατολικό μέρος είναι πολύ περισσότερο».