Σπύρος Καλοδίκης

Δολοφονείται, 23/11/1946, ο Σπύρος Καλοδίκης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ .

Γεννήθηκε στους Παξούς το 1910, το έκτο παιδί της οικογένειας, του παπα-Νίκου Καλοδίκη.

Το ψωμί ήταν λίγο στο νησί και ο Σπύρος βρέθηκε σύντομα λιμενεργάτης στο λιμάνι της Κέρκυρας.

Η ζωή δίπλα στου λιμενεργάτες ήταν το δικό του σχολείο, το δικό του πανεπιστήμιο.

Μια ζωή αφιερωμένη στην υπόθεση του Κόμματος

Το 1929 εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Στα 1938, η μεταξική δικτατορία τον συνέλαβε και τον φυλάκισε στην Ακροναυπλία. Οι συνθήκες στη φυλακή ήταν τραγικές και σύντομα προσβλήθηκε από φυματίωση. 

Το καθεστώς τον έστειλε στο σανατόριο της Πέτρας του Ολύμπου και από εκεί στον Αϊ-Στράτη.
Τον Ιούλιο του 1940, δραπέτευσε και έπιασε δουλειά σαν λιμενεργάτης στον Πειραιά. Δημιουργεί και καθοδηγεί μια μικρή παράνομη κομματική οργάνωση με την επωνυμία «Ανεξάρτητη Κομματική Οργάνωση Αθήνας» (η οποία δεν είχε σχέσεις ούτε με την «Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ» αλλά ούτε και με την «Παλαιά Κεντρική Επιτροπή»).

Τον Απρίλη του 1941, ο Σπύρος Καλοδίκης οργάνωσε μικρή συγκέντρωση στην Ομόνοια με συνθήματα “ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στους επιδρομείς”, “Οπλα στο λαό”. Με το ξεκαθάρισμα των Κομματικών οργανώσεων, ανέλαβε οργανωτικός γραμματέας της Ε.Π. της ΚΟΑ .

 Το 1942 έγινε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Δούλεψε κοντά στον Νίκο Πλουμπίδη και Βασίλη Μπαρτζιώτα και ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από τις μεγάλες διαδηλώσεις της Αθήνας (απεργία Δημοσίων υπαλλήλων, διαδήλωση για την κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης).

Στα Δεκεμβριανά, είναι ο ιθύνων νούς του σχεδίου ανατίναξης του ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρεταννίας (βασίστηκε σε χάρτες του αποχετευτικού διχτύου που βρέθηκαν στο Δημαρχείο της Αθήνας, μετά την κατάληψή  του, από τον μηχανικό Ευγένιο Κατραβέλη αξιωματικό του εφεδρικού ΕΛΑΣ Αθήνας). Το σχέδιο υλοποιείται αλλά δεν εκτελείται..

 

Η επιχείρηση των υπονόμων»

Στις 23 Νοέμβρη του 1947, ο Σπύρος Καλοδίκης είχε συνάντηση με ένα κομματικό στέλεχος σε ένα δρόμο της Λάρισας. Στην πλατεία Τάκη Γαργαλιάνου, ασφαλίτες με πολιτικά είχαν στήσει μπλόκο. 

Μαζί τους ήταν και ο καταδότης της ασφάλειας Μιχάλης Κωσταγιάννης. Ο Κωσταγιάννης τον ακολούθησε και του ζήτησε ταυτότητα. Ο Καλοδίκης τον γρονθοκόπησε και έτρεξε να ξεφύγει. 

Εκείνη την στιγμή ο Κωσταγιάννης τον πυροβόλησε. Έπεσε τραυματισμένος φωνάζοντας «ζήτω το ΚΚΕ» και «Πατριώτες, είμαι ο Σπύρος Καλοδίκης, Γραμματέας της Οργάνωσης του ΚΚΕ» (ήθελε να μαθευτεί η σύλληψή του για να μην τον εξαφανίσουν).

Άρχισε να τρώει όλα τα σημειώματα που έχει στις τσέπες του. Οι ασφαλίτες μετέφεραν τον Καλοδίκη αναίσθητο στο νοσοκομείο της Λάρισας. Εκεί ζήτησαν από τον γιατρό να ανοίξει το στομάχι του, για να πάρουν τα σημειώματα…. Ο γιατρός (σύμφωνα με τις πηγές ήταν δεξιός και το όνομα του ήταν Ράπτης) αρνήθηκε θεωρώντας εγκληματική αυτήν την πραξη. Το άλλο πρωί ο Σπύρος Καλοδίκης έχασε τη ζωή του και… οι ασφαλίτες κατάφεραν να ανοίξουν το στομάχι του με την «βοήθεια» άλλου χειρούργου… Τα σημειώματα είχαν καταστραφεί.