Φιντέλ Κάστρο Ρους

 Το παράδειγμά του φωτίζει την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση

Στις 25 Νοέμβρη κλείνουν τρία χρόνια από τότε που «έφυγε» από τη ζωή μια θρυλική μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, ο ιστορικός ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο Ρους. Τόσο ο κουβανικός λαός όσο και οι λαοί όλου του κόσμου τον τίμησαν για το παράδειγμά του στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την απελευθέρωση από τα καπιταλιστικά δεσμά, για το σοσιαλισμό.

Το Νοέμβρη του 2016 ένα τεράστιο «ποτάμι» σε κάθε γωνιά του νησιού τον συνόδευσε για 9 μέρες και η τέφρα του αποτέθηκε στο κοιμητήριο της Σάντα Ιφιγένια στο Σαντιάγκο, εκεί που έχουν ταφεί επίσης οι ήρωες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Χοσέ Μαρτί και Αντόνιο Μασέο, αλλά και οι 32 επαναστάτες σύντροφοι του Φιντέλ, που στις 26 Ιούλη 1953 «έπεσαν» στην επίθεση ενάντια στους στρατώνες της Μονκάδα στο Σαντιάγκο. Η πομπή διέσχισε 13 από τις 15 επαρχίες της χώρας σε αντίστροφη πορεία, προς ανάμνηση του «Καραβανιού της Ελευθερίας» του επαναστατικού στρατού, που ξεκίνησε από το Σαντιάγκο και κατέληξε το Γενάρη του 1959 στη Αβάνα, απελευθερώνοντας την Κούβα από τη στυγνή δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε τη στήριξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

 

Ο ηγέτης των ανταρτών Φιντέλ στις κορυφές της Σιέρα Μαέστρα, το 1956

Η ζωή του «Κομαντάντε» δοσμένη στον επαναστατικό αγώνα

Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1926 στο Μπιράν, παλιά επαρχία στην Ανατολική Κούβα, από γονείς με καταγωγή από την Ισπανία.

Από το 1945 συμμετείχε ενεργά στους φοιτητικούς - πολιτικούς αγώνες στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, όπου σπούδασε Νομική.

Το 1947 έλαβε μέρος στην εκστρατεία εναντίον της τυραννίας του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Συμμετείχε μαζί με τον κολομβιάνικο λαό στη λαϊκή εξέγερση του Απρίλη του 1948 στην Μπογκοτά.

Στις 26 Ιούλη 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών, επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα με σκοπό να ξεσηκώσει τον κουβανικό λαό ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται. Ομως, η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του καθεστώτος Μπατίστα.

Στις 16 Οκτώβρη 1953, κατά τη διάρκεια της δίκης για την επίθεση στο φρούριο Μονκάδα της πόλης Σαντιάγκο ντε Κούβα, σημείωνε ανάμεσα σε άλλα: «Σ' αυτόν το λαό, που οι δρόμοι του είναι στρωμένοι με πέτρες άγχους, εξαπάτησης και ψεύτικων υποσχέσεων, εμείς δεν θα του πούμε "θα σου δώσουμε", αλλά: "Ορίστε, αγωνίσου τώρα με όλες σου τις δυνάμεις, για να γίνει δική σου η λευτεριά και η ευτυχία! Οσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανέναν, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».

Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση. Φυλακίστηκε για 22 μήνες και απελευθερώθηκε χάρη στη λαϊκή πίεση και ίδρυσε το Κίνημα της 26ης Ιούλη. Στις 15 Μάη 1955 αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη έφυγε για το Μεξικό, από όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών. Ανάμεσά τους ήταν ο Αργεντινός γιατρός Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, ο Τσε, που γνωρίστηκε εκεί με τον Φιντέλ και μπήκε στην ομάδα.

Η αποστολή του «Γκράνμα» και η νίκη της Επανάστασης

Στις 2 Δεκέμβρη 1956, έπειτα από ένα δραματικό ταξίδι, το πλοιάριο «Γκράνμα» (σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Επανάστασης στην Αβάνα), που ξεκίνησε από το Μεξικό, έφτασε στην παραλία του Νίκερο, ενός μικρού χωριού στην πλαγιά της Σιέρα Μαέστρα της Κούβας. Από τους 82 αποφασισμένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν στη στεριά, κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας του Μπατίστα μόνο 12. Ανάμεσά τους ο αρχηγός των ανταρτών, Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του, Ραούλ, ο Τσε, ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα.

Στη συνέχεια συγκροτήθηκε ο επαναστατικός στρατός, που στηρίχτηκε στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία που είχε ξεκινήσει το Κίνημα της 26ης Ιούλη, με επικεφαλής τον Φ. Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο, που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές.

Την 1η Γενάρη 1959, ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα. 

Στις 9 Γενάρη φτάνει στην Αβάνα και ο Φιντέλ. Η Κουβανική Επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.

Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης Απρίλη 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των 1.400 μισθοφόρων της CIA στον Κόλπο των Χοίρων, που ηττήθηκαν σε 72 ώρες), ο Φιντέλ Κάστρο ανακηρύσσει για πρώτη φορά τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.

Υπήρξε Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Επαναστατικών Οργανώσεων και του Ηνωμένου Κόμματος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης της Κούβας. Από την επανασύσταση του ΚΚ Κούβας, της Κεντρικής Επιτροπής του, τον Οκτώβρη του 1965, ανέλαβε τη θέση του Πρώτου Γραμματέα και επανεξελέγη στη θέση αυτή για τέσσερα Συνέδρια του Κόμματος έως το 2008.

Εξελέγη βουλευτής της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας σε όλες τις περιόδους συνεδριάσεων από την ίδρυσή της το 1976, και από τότε η Συνέλευση τον εξέλεγε Πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου και του Υπουργικού Συμβουλίου μέχρι το 2006, όταν για λόγους υγείας ζήτησε να απαλλαγεί προσωρινά.