«Εικόνισμα» για τα αστικά κόμματα τα «ιερά και όσια» του κεφαλαίου

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ

Μια συνοπτική ματιά σε βασικά αντιλαϊκά άρθρα που είτε παρέμειναν ανέγγιχτα είτε μερεμετίστηκαν, χωρίς να αλλάζει η ουσία τους

Η καθολική σύμπλευση των κοινοβουλευτικών ομάδων όλων των αστικών κομμάτων σε ζητήματα ζωτικής σημασίας για το κεφάλαιο και τη θωράκιση του πολιτικού συστήματος αποτυπώθηκε με

ανάγλυφο τρόπο σε όλη τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, η οποία ολοκληρώθηκε στις 25 Νοέμβρη με την ψήφιση των υπό αναθεώρηση άρθρων στην Ολομέλεια της Βουλής.

Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι προσήλθαν στη συζήτηση με παρόμοιες προτάσεις και με βασικό ζητούμενο την κυβερνητική σταθερότητα, για την απρόσκοπτη εφαρμογή της πολιτικής που εξασφαλίζει την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες. Αλλωστε, στην άσκηση αυτής της πολιτικής τόσο η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαπρέψει τα προηγούμενα χρόνια, από κυβερνητικές θέσεις.

Ολοι μαζί επιδίωξαν επίσης να μακιγιάρουν το αστικό σύστημα και να αναστηλώσουν το κύρος του στα μάτια του λαού, ιδιαίτερα μετά το στραπατσάρισμα που δέχτηκε την περίοδο της κρίσης. Και, βέβαια, όλοι μαζί έστειλαν στις ελληνικές καλένδες υπερώριμους εκσυγχρονισμούς και λαϊκά αιτήματα, όπως τον πλήρη διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας και την κατάργηση του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών.

Αυτή είναι η μια πλευρά της συμπόρευσής τους στην αναθεώρηση του Συντάγματος. Η άλλη έχει να κάνει με την απόρριψη, σε κοινή γραμμή, όλων των προτάσεων που κατέθεσε το ΚΚΕ και αφορούσαν στην προστασία και διεύρυνση εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, αλλά και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Διαφύλαξαν μ' αυτόν τον τρόπο και θωράκισαν άρθρα του Συντάγματος που αποτελούν τα «ιερά και όσια» του κεφαλαίου, τόσο σε ό,τι αφορά τους μηχανισμούς αναπαραγωγής και έντασης της εκμετάλλευσης, όσο και την εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τα επικίνδυνα για το λαό σχέδιά τους.

Εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς

Στα άρθρα που δεν τολμούν να αγγίξουν τα αστικά κόμματα συγκαταλέγονται αυτά που κατοχυρώνουν συνταγματικά τις διακρατικές συμφωνίες με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για λογαριασμό της αστικής τάξης.

Χαρακτηριστικά, το άρθρο 27 επιτρέπει την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και την παραμονή και διέλευση από τη χώρα ξένων στρατευμάτων, με τη νομιμοποίηση της πλειοψηφίας της Βουλής, που ακόμα κι αυτή παρακάμπτεται τις περισσότερες φορές. Το ΚΚΕ είχε ζητήσει να τροποποιηθεί το άρθρο 27 για να μην επιτρέπεται η διέλευση ξένων στρατευμάτων από τη χώρα μας, πράγμα που δεν έγινε βέβαια αποδεκτό.

Ακρως αντιδραστικό είναι το άρθρο 28, που το ΚΚΕ ζήτησε να καταργηθεί πλήρως. Το συγκεκριμένο άρθρο αναγνωρίζει την υπεροχή του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων έναντι του εσωτερικού δικαίου, επιτρέπει την παραχώρηση αρμοδιοτήτων του ελληνικού κράτους σε ξένα κέντρα και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ.), αλλά και περιορισμό στην άσκηση εθνικής κυριαρχίας.

Οι επίμαχες διατάξεις είναι αποκαλυπτικές: «Οι γενικά παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη του νόμου».

Ακόμα: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, σε συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα». Επίσης, πως η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα «σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από το σπουδαίο εθνικό συμφέρον».

Στο ίδιο άρθρο υπάρχει πρόσθετη παράγραφος ως «ερμηνευτική δήλωση», που αναφέρει ότι «το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»! Ενώ στο άρθρο 80 του Συντάγματος κατοχυρώνεται συνταγματικά η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ.

«Προληπτικά» μέτρα ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα

Ολα τα αστικά κόμματα, απορρίπτοντας την πρόταση του ΚΚΕ για κατάργησή τους, διατήρησαν επίσης ανέγγιχτα τα άρθρα του Συντάγματος που προβλέπουν την αναστολή συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών, ακόμα και πολιτικών κομμάτων, ως και την προσωρινή αναστολή λειτουργίας αστικών θεσμών, όταν κριθεί ότι το σύστημα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης, μεταξύ άλλων και από την άνοδο της ταξικής πάλης.

Για παράδειγμα, στο άρθρο 48 ορίζεται: «Σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων ή άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας, καθώς και αν εκδηλωθεί ένοπλο κίνημα για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, η Βουλή με απόφασή της, που λαμβάνεται ύστερα από πρόταση της κυβέρνησης, θέτει σε εφαρμογή σε ολόκληρη την Επικράτεια ή σε τμήμα της το νόμο για την κατάσταση πολιορκίας, συνιστά εξαιρετικά δικαστήρια και αναστέλλει την ισχύ του συνόλου ή μέρους των διατάξεων του άρθρου 5 παρ. 4, των άρθρων 6, 8, 9, 11, 12 παρ. 1 ως 4, τα άρθρα 14, 19, 22 παρ. 3 και το άρθρο 23», δηλαδή όλα τα άρθρα που περιέχει το Σύνταγμα και αφορούν ό,τι έχει σχέση με δικαιώματα, συνδικαλιστικές και λαϊκές ελευθερίες.

Συνταγματική κατοχύρωση των προνομίων του κεφαλαίου

«Εικόνισμα» για τα αστικά κόμματα είναι και τα άρθρα του Συντάγματος που κατοχυρώνουν τα προνόμια των εφοπλιστών και των κεφαλαίων εξωτερικού. Πρόκειται για συνταγματική κατοχύρωση ακόμα και νόμων - «ζόμπι» από το 1957.

Τέτοιο είναι το άρθρο 107 του Συντάγματος, όπου αναφέρεται ρητά: «Η πριν από την 21 Απριλίου του 1967 νομοθεσία με αυξημένη τυπική ισχύ για την προστασία κεφαλαίων εξωτερικού διατηρεί την αυξημένη τυπική ισχύ που είχε και εφαρμόζεται και στα κεφάλαια που θα εισάγονται στο εξής. 

Την ίδια ισχύ έχουν και οι διατάξεις των Κεφαλαίων Α έως και Δ του τμήματος Α του νόμου 27/1975 "περί φορολογίας πλοίων, επιβολής εισφοράς προς ανάπτυξιν της εμπορικής ναυτιλίας, εγκαταστάσεως αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων"». Το ΚΚΕ ζήτησε ρητά να καταργηθεί αυτό το άρθρο, πρόταση που επίσης απορρίφθηκε από τα άλλα κόμματα.

Αλλά και το άρθρο 18 αναφέρει ότι «ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την ιδιοκτησία και τη διάθεση των μεταλλείων, ορυχείων, σπηλαίων, αρχαιολογικών χώρων και θησαυρών, ιαματικών, ρεόντων και υπόγειων υδάτων και γενικά του υπόγειου πλούτου». Ακόμα πως «με νόμο ρυθμίζονται τα σχετικά με την ιδιοκτησία, την εκμετάλλευση και διαχείριση των λιμνοθαλασσών και των μεγάλων λιμνών, καθώς και τα σχετικά με τη διάθεση γενικά των εκτάσεων που προκύπτουν από την αποξήρανσή τους».

Είναι διατάξεις που αφήνουν την πόρτα ανοιχτή για την παράδοση του φυσικού και ορυκτού πλούτου του λαού στους επιχειρηματικούς ομίλους, διαδικασία άλλωστε που είναι σε εξέλιξη από όλες τις κυβερνήσεις.

Γι' αυτό και απορρίφθηκαν ασυζητητί οι προτάσεις του ΚΚΕ να γίνουν τροποποιήσεις, με τη συμπερίληψη παραγράφων που θα ορίζουν με σαφήνεια ότι ο ορυκτός και ο φυσικός πλούτος «είναι αποκλειστικά δημόσια περιουσία και δεν παραχωρούνται για εκμετάλλευση σε τρίτους», ότι τα κοινωνικά αγαθά (νερό, Ενέργεια, φυσικό αέριο) «είναι αποκλειστικά ιδιοκτησία του κράτους και δεν παραχωρούνται για εκμετάλλευση», οι δημόσιες εκτάσεις στους ορεινούς όγκους «απαγορεύεται να παραχωρηθούν σε τρίτους για βιομηχανική και εμπορική εκμετάλλευση».

Στο στόχαστρο εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστικές ελευθερίες

Στα εμβληματικά για τα αστικά κόμματα άρθρα του Συντάγματος είναι επίσης το άρθρο 103, που προβλέπει: «Απαγορεύεται η από το νόμο μονιμοποίηση προσωπικού» του δημόσιου ή ευρύτερου δημόσιου τομέα «ή η μετατροπή των συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου. Οι απαγορεύσεις της παραγράφου αυτής ισχύουν και ως προς τους απασχολούμενους με σύμβαση έργου». Η πρόταση του ΚΚΕ να καταργηθεί και αυτό το άρθρο απορρίφθηκε.

Επίσης, το άρθρο 82, που κατοχυρώνει συνταγματικά τον «κοινωνικό διάλογο (...) για τις κατευθύνσεις της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής», την γκιλοτίνα για το σφαγιασμό εργασιακών δικαιωμάτων. Οπως και το άρθρο 22, που προβλέπει την επιβολή πολιτικής επιστράτευσης σε βάρος εργαζομένων που απεργούν, σε περίπτωση που ο αγώνας τους έρχεται σε αντίθεση με το «δημόσιο συμφέρον», όπως το ερμηνεύει βέβαια η εκάστοτε κυβέρνηση. Είναι άλλωστε γνωστές οι περιπτώσεις επιβολής πολιτικής επιστράτευσης για να ανακόψουν απεργιακούς αγώνες στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος», δηλαδή του συμφέροντος των εφοπλιστών, μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και πάει λέγοντας.

Τα άλλα κόμματα δεν δέχτηκα να καταργηθούν αυτά τα δυο άρθρα, όπως ζήτησε το ΚΚΕ, ενώ ακλόνητα παραμένουν και τα άρθρα που απαγορεύουν το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση για το προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας, τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων κ.λπ.

Για την ...«ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης

Με αφορμή και τη σκανδαλολογία των τελευταίων ημερών, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα σκίζουν τα ρούχα τους για την «ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης», όμως ούτε που άγγιξαν τα άρθρα του Συντάγματος που προβλέπουν τον διορισμό της ηγεσίας της από την εκάστοτε κυβέρνηση. Οπως το άρθρο 90, που αναφέρει ότι «οι προαγωγές στις θέσεις του προέδρου και αντιπροέδρου του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου ενεργούνται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου».

Η ευθεία παρέμβαση της εκάστοτε κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη επιβεβαιώνεται και από την παράγραφο του ίδιου άρθρου που προβλέπει ακόμα και την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης όταν αυτός «διαφωνεί με την κρίση του ανώτατου δικαστικού συμβουλίου» και πως ο υπουργός μπορεί ακόμα και να εγείρει «πειθαρχική αγωγή» σε βάρος υψηλόβαθμων δικαστικών λειτουργών.

Το ΚΚΕ ζήτησε τροποποίηση αυτού του άρθρου, που να προβλέπει ότι παύει ο διορισμός της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση και σε κάθε περίπτωση να εκλέγεται από ευρύτερο εκλεκτορικό σώμα. Η πρόταση δεν έγινε δεκτή, όπως και αυτή για κατάργηση της διάταξης που προβλέπει τις παρεμβάσεις του υπουργού, όπως αναφέρεται πιο πάνω.

Και, βέβαια, τι να πει κανείς για το άρθρο 86, το γνωστό «περί ευθύνης υπουργών», το οποίο απλώς μερεμέτισαν, αντί να το καταργήσουν, όπως ζητούσε το ΚΚΕ, ώστε να κρίνονται από τη Δικαιοσύνη οι υποθέσεις όπου εμπλέκονται υπουργοί, όπως ισχύει για όλους τους άλλους πολίτες.

Απάτη τα περί «προοδευτικού» Συντάγματος στην εξουσία του κεφαλαίου

Το ΚΚΕ κατέθεσε στη συνταγματική αναθεώρηση συγκεκριμένες προτάσεις, που προασπίζουν τα λαϊκά συμφέροντα, χωρίς αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει «προοδευτικό» και «δημοκρατικό» Σύνταγμα στο έδαφος της σημερινής εξουσίας του κεφαλαίου. Απηύθυνε παράλληλα κάλεσμα στους εργαζόμενους και στο λαό να κάνουν αυτές τις προτάσεις άξονες πάλης του κινήματός τους.

Συνολικά με τις παρεμβάσεις του σε όλη τη διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος το ΚΚΕ ανέδειξε ότι πραγματικά κυρίαρχος μπορεί να γίνει ο λαός όταν θα έχει στην ιδιοκτησία του τον πλούτο που παράγει. Σε αυτό το πλαίσιο, μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης, μπορούν να υπάρχουν νέοι λαογέννητοι θεσμοί διακυβέρνησης και εξουσίας, ένας ανώτερος τύπος δημοκρατίας.

Αυτός θα εδράζεται στους τόπους δουλειάς, δηλαδή στην παραγωγική μονάδα, στην κοινωνική υπηρεσία, θα οργανώνεται σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλαδικό επίπεδο σε μία πρωτόγνωρη μορφή άμεσης συμμετοχής, ελέγχου, αιρετότητας, λογοδοσίας και ανάκλησης των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού, αξιοποιώντας και τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Ο λαός έχει το δικαίωμα να παλεύει με όλες τις μορφές σε μια τέτοια κατεύθυνση και επίσης έχει το δικαίωμα και τη δύναμη να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την αλλαγή του σημερινού Συντάγματος.

Α. Ζ