Ο Χαρίλαο Φλωράκη, εκλέγεται, Α’ Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ

Συνέρχεται στην Ουγγαρία, 9/12/1972, η 17^η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία εκλέγει τον Χαρίλαο Φλωράκη Α’ Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ.

Στις 19.07 ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ Απόστολος Γκρόζος έθεσε στη συζήτηση το επίμαχο θέμα: «Λοιπόν, σύντροφοι, ο Κολιγιάννης παραιτήθηκε. Είτε έτσι είτε αλλιώς, χηρεύει η θέση του γραμματέως, του πρώτου γραμματέως. Επειδής όμως δεν υπάρχει δεύτερος και τρίτος, μπαίνει το ζήτημα γραμματέως.
Το ΠΓ αποφάσισε να προτείνει στην Ολομέλεια να εκλεγεί ως γραμματέας της ΚΕ ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης. Το ΠΓ έχει τη γνώμη ότι δεν θα ‘ναι σωστό να τον ονομάσουμε είτε αναπληρωματικό είτε προσωρινό κτλ. αλλά να βγει γραμματέας, όχι πρώτος, φυσικά, όπως ήτανε, αλλά γραμματέας του κόμματος από αυτή τη στιγμή να θεωρείται ο σ. Φλωράκης. Αυτή την πρόταση κάνει το ΠΓ στην ολομέλεια».

Ωρα 19.09, Χ. Φλωράκης: «Σύντροφοι, έχω συναίσθηση των δυνατοτήτων μου, δηλαδή το τι σηκώνουν οι πλάτες μου. Η συναίσθηση αυτή μου λέει ότι όχι μονάχα για γραμματέας αλλά, σας λέω, χωρίς – πώς να πω – χωρίς να δείξω κάποια επίφαση μετριοφροσύνης, ότι ακόμα οι φιλοδοξίες μου δεν ήταν ούτε μέλος του ΠΓ. Σας διαβεβαιώνω ότι με πολύ δέος άκουσα και στο ΠΓ και τώρα την πρόταση για τη δουλειά αυτή...».

Ο πρόεδρος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Απόστολος Γκρόζος (στο κέντρο)

Κώστας Λουλές (αριστερά) και Χαρίλαος Φλωράκης (δεξιά)

Μιλώντας, στην εισήγησή του στην Ολομέλεια για την κατάσταση στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων σημειώνει: «Στην πραγματικότητα, η χούντα είναι αδύναμη, η απομόνωσή της βαθαίνει και με την αναπτυσσόμενη πάλη του λαού οδηγείται σε αδιέξοδο... Παρά την έντονη δημαγωγία της και τις προσπάθειές της, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει λαϊκή βάση και στηρίγματα. Η χούντα δε βρίσκεται ασφαλώς εκεί απ' όπου ξεκίνησε. Πέτυχε κάποια σχετική διεύρυνση του κύκλου των μονοπωλίων και των μεγάλων επιχειρήσεων που στηρίζεται. Αλλά δεν κατάφερε να αποκτήσει βάση μέσα στην εργατική τάξη... Απεναντίας, με την οικονομική, κοινωνική και εκπαιδευτική πολιτική της έρχεται διαρκώς σε αυξανόμενη καθημερινή αντίθεση και σύγκρουση με την εργατική τάξη, την αγροτιά, με τα μεσαία στρώματα της πόλης, με τη σπουδάζουσα νεολαία - ακόμα και με ορισμένους κύκλους της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης... Ετσι, κύρια στηρίγματα του καθεστώτος παραμένουν οι Αμερικανοί, οι Ενοπλες Δυνάμεις, το φασιστικό κράτος με τον υδροκέφαλο αστυνομικό μηχανισμό του, τα μονοπώλια, κλπ.».

Ο Χαρίλαος, μετά τη διάσπαση του Κόμματος, 1968, συμμετέχει και συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας.

Από την δίκη στο στρατοδικείο

Το Δεκέμβρη του 1969 από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Λέρου (Παρθένι), σημειώνει σε επιστολή του: «Η 12η Ολομέλεια, με τις αποφάσεις της, σήκωσε αποφασιστικά τη σημαία της πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό και τον αναθεωρητισμό, που κόντευε, με τη δράση της φραξιονιστικής ομάδας, να κυριαρχήσει και να γίνει η επίσημη πολιτική και οργανωτική γραμμή του Κόμματος. Τη σημαία της πάλης για την υπεράσπιση των αρχών του μαρξισμού - λενινισμού, για την οικοδόμηση των κομματικών οργανώσεων στην Ελλάδα με βάση τις λενινιστικές αρχές για το κόμμα νέου τύπου. Με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας σημειώνεται μια αποφασιστική στροφή για να προχωρήσει το Κόμμα σταθερά στον επαναστατικό του δρόμο».

Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εκλέγει μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 17η Ολομέλεια, το Δεκέμβρη, εκλέγεται Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.