Η πολιτική σας είναι που παράγει πρόσφυγες και όχι λαθρομετανάστες

Παρακολουθώντας τα αυτοδιοικητικά συμβούλια του νησιού μου, Δυτικής Λέσβου και Μυτιλήνης και Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, έμεινα άναυδος από την επιλεκτική μνήμη και πίστη στην νομιμότητα (πλην Λακεδαιμονίων).

Εσείς κύριοι δεν λέτε να φυλάμε τα σύνορα καλύτερα αλλά όταν μπαίνει το ζήτημα της καταγγελίας του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των συνθηκών τους, κρύβεστε λέγοντας «ότι αυτό δεν είναι στην αρμοδιότητα του δήμου». Λες και η φύλαξη των συνόρων είναι.


Εσείς κύριοι δεν ήσαστε υπέρ της ΕΕ που θεωρεί τις ΜΚΟ πανάκειες και φάρμακο για κάθε κοινωνικό πρόβλημα; Γιατί η Λαϊκή Συσπείρωση φώναζε από την αρχή η διαχείριση να είναι κρατική.

Εσείς κύριοι της ΝΔ δεν ήσασταν, αυτοί που στεκόταν δίπλα στους υποψήφιους βουλευτές λίγους μόλις μήνες πριν; Εσείς δεν μιλούσατε για το πόσο εύκολα θα λύσουν οι κλειστές δομές το πρόβλημα; Τώρα γιατί δεν θέλετε τη «λύση» στη περιοχή σας και τη χαρακτηρίζετε ωρολογιακή βόμβα;

Εσείς κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν φέρατε τη κατάσταση σε αυτό το σημείο; Πήρατε τον λαό της Λέσβου, που ντρεπόταν οι φασίστες να βγουν και να πουν στο καφενείο τι είναι και τώρα χύνουν το δηλητήριο τους ελεύθερα. 
Εσείς κύριοι της εκκλησίας ξεχάσατε την αγάπη και λέτε «δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά αυτοί είναι κατώτεροι;»

Εσείς «κύριοι» δεν ανέχεστε κατακάθια να βρίζουν γυναίκες δημοτικούς συμβούλους και να μην παίρνεται θέση;

Εσείς κύριοι δεν βρήκατε μία λέξη να πείτε που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν ανθρώπους με λογικές που μέχρι και οι ναζί μπορεί να ζήλευαν;

Εσείς κύριοι δεν λέτε ότι το πρόβλημα μας ξεπερνά και είναι τεράστιο; Αλλά οι λύσεις που προτείνετε, είναι αυτές που δεν συγκρούονται με τους μεγάλους αυτού το κόσμου που δημιουργούν τους πολέμους και τους πρόσφυγες. Χτυπάτε το σαμάρι επειδή δεν μπορείτε να χτυπήσετε τον γάιδαρο.

Η πόλη μας, το νησί μας, σαν πλατανόφυλλο που έλεγε και ο Ελύτης, πλέει σε έναν ποταμό από ανθρώπινες ψυχές. Οι επιλογές είναι μόνο δύο. Θα σταθούμε στο πλευρό αυτών των ανθρώπων, στρέφοντας την οργή μας στις πολιτικές που τους έφεραν σε αυτή τη κατάσταση και έκαναν το νησί μας αποθήκη ψυχών; Ή θα γυρίσουμε στη μαύρη αντίδραση, που τα βάζει με τον ανήμπορο και γλείφει τις κυρίαρχες πολιτικές και τους ταγούς που την εκπροσωπούν; 

Θα καταφέρουμε να κρύψουμε ξανά τους φασίστες στις τρύπες τους, όπως παλιότερα, που ντρεπόταν να βγουν στα καφενεία να πουν τι είναι; Ή θα συνεχίσουμε να βλέπουμε αυτό τον οχετό σχολίων στα τοπικά μέσα και να τον ακούμε στις κουβέντες γύρω μας;

ΥΓ. Καθώς τα έγραφα άκουγα το «Μεγάλο μας τσίρκο»  και κάπως έτσι βρήκα το νήμα μεταξύ του Μανώλη Αξιώτη από τα «Ματωμένα Χώματα» και της γιαγιάς που τάιζε το παιδάκι στη Συκαμνιά…

Χαμένη γη και πρσφυγιά,
τα πόδια εδώ, αλλού η καρδιά,
κομμάτια μου ψάχνω να βρω,
να κάνω ρίζες να ξανασταθώ,
και να φωνάξω με φωνή,
που να ματώσουν οι ουρανοί,
όλοι μας σφάζαν και μας πνίγανε μαζί,
Εγγλέζοι, Γάλλοι και Αμερικανοί. 
(Ιάκωβος Καμπανέλλης)

Σημείωση: Το άρθρο του Γιώργου Συκά πρωτοδημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα  “Νέο Εμπρός”