Ερώτηση, του KKE, για την κατάργηση των «ευέλικτων» μορφών εργασίας

Με απαρχή τη Λευκή Βίβλο, που εγκρίθηκε από την ΕΕ το 1993, και στη συνέχεια με τη Σύνοδο Κορυφής στο Λουξεμβούργο το 1997 -και με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας- ανάμεσα σε άλλα, δόθηκε η κατεύθυνση για τη δημιουργία και την επέκταση ενός "δουλεμπορικού κυκλώματος", που στηρίζεται σε ιδιωτικά γραφεία (επιχειρήσεις) "εξεύρεσης εργασίας", γραφεία ενοικίασης εργαζομένων.
Αυτή η κατεύθυνση επιβεβαιώθηκε με οδηγία της ΕΕ το 2008, που υπερψήφισαν οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ενώ στηρίχθηκε διαχρονικά αυτή η πολιτική από όλες τις κυβερνήσεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Με πιο πρόσφατο το νόμο 4052/2012 "περί Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας", υλοποιούνται αυτές οι κατευθύνσεις με τη νομιμοποίηση και τη λειτουργία τέτοιων γραφείων.
Η ενίσχυση της ύπαρξης μιας μεγάλης ποικιλίας μορφών "ευέλικτης εργασίας", στην ουσία τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων για τη στήριξη των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτές οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας επεκτείνονται διαρκώς και με μεγάλους ρυθμούς, εις βάρος των μόνιμων και σταθερών σχέσεων εργασίας. Ενδεικτικά, η ποσοστιαία κατανομή νέων προσλήψεων ανά είδος σύμβασης εργασίας από 1/1/2019 έως 31/10/2019 έχει ως εξής: Το 42,29% των νέων προσλήψεων ήταν με μερική απασχόληση, το 12,16% με εκ περιτροπής εργασία και μόλις το 45,55% με πλήρη απασχόληση.

Αυτές οι εργασιακές σχέσεις εμφανίζονται με διάφορες μορφές: Με τις ΣΟΧ (Σχέσεις Ορισμένου Χρόνου), με την εκ περιτροπής εργασία (μερικές ημέρες μέσα στο μήνα, ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη), με τη δουλειά που αμείβεται με το κομμάτι (το λεγόμενο φασόν) κ.ά.
Έτσι, διαμορφώνονται απαράδεκτες καταστάσεις και συνθήκες για τους εργαζόμενους, έως το σημείο να απασχολούνται με συμβάσεις μιας ημέρας. Υπάρχουν εργαζόμενοι που περιμένουν το βράδυ τηλεφώνημα από τον εργολάβο για το αν και πού θα πάνε την επόμενη μέρα για δουλειά.
Υπάρχουν εργαζόμενοι που ζουν με τη διαρκή ανασφάλεια της ανανέωσης της σύμβασης, από τους οποίους οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας.
Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτή την απορρύθμιση της σταθερής δουλειάς με δικαιώματα διαδραματίζουν τα γραφεία ενοικίασης εργασίας, αυτά που ο κόσμος έχει βαφτίσει "δουλεμπορικά". Εργολάβοι νοικιάζουν ανθρώπινη εργασία: Εργάτες και εργάτριες, υπάλληλους, ακόμα και επιστήμονες.

Υπάρχουν περιπτώσεις που εργάτες απασχολούνται ως εργολαβικοί για χρόνια, κάνουν μια συγκεκριμένη δουλειά, πολλές φορές εξειδικευμένη, για δεκαετίες καλύπτουν ανάγκες των επιχειρήσεων, κάνουν την ίδια δουλειά που κάνουν και οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου, ωστόσο παραμένουν εργαζόμενοι με λιγότερα δικαιώματα και απολαβές.

Σε επιχειρήσεις που έχει συμφωνηθεί με εκπροσώπους εργαζομένων να προσλαμβάνουν τους εργολαβικούς για την κάλυψη θέσεων εργασίας με τη συμπλήρωση συγκεκριμένου χρόνου εργασίας, επιβάλλουν υποχρεωτική άδεια, ώστε να μην εδραιώνουν οι εργαζόμενοι το δικαίωμα πρόσληψης στις επιχειρήσεις. Σε άλλες περιπτώσεις, οι επιχειρήσεις για να αποφύγουν και αυτή την ελάχιστη δέσμευση προς τους εργολαβικούς εργαζόμενους, προχωρούν σε συνεχείς αλλαγές εργολάβου.

Η ενοικιαζόμενη εργασία χρησιμοποιείται σαν "δούρειος ίππος", για να παρακαμφθούν και να καταργηθούν τα συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, που κατοχυρώθηκαν στις ΣΣΕ, αφού διαρκώς αλλάζει προς το χειρότερο η αναλογία των αμειβόμενων εργαζομένων με επιχειρησιακές και κλαδικές ΣΣΕ και αυτών που εργάζονται με εργολαβία.

Ερωτάται ο κ. υπουργός, τι μέτρα θα πάρει η Κυβέρνηση για:

·         Την ενίσχυση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς;

·         Την κατάργηση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων;

·         Την κατάργηση λειτουργίας των Ιδιωτικών Γραφείων Ευρέσεως Εργασίας;

·         Την άμεση πρόσληψη - απορρόφηση των εργαζομένων σε εργολάβο από τις επιχειρήσεις στις οποίες στην πραγματικότητα εργάζονται