Σάντα Στάλιν

Στο γραφείο επικρατούσε νεκρική σιγή. Μόνο το γρατζούνισμα της πένας πάνω στο χαρτί, βιαστικό, αγωνιώδες για όποιον ήξερε την κρισιμότητα των ημερών. Ο βλοσυρός άνδρας με τους γκρίζους κροτάφους και το μουστάκι έγραφε σαν να μην υπήρχε αύριο. Οι τοίχοι του Κρεμλίνου, μέσα από το τείχος του Κρεμλίνου, είχαν δει πολλά, αιώνες τώρα, αλλά τέτοιο πράγμα δεν ξανάγινε. Επρόκειτο για μία επιστολή ποταμό. Έβαλε την υπογραφή: Ιωσήφ Στάλιν. “Στάλιν, μονολόγησε. Ποιος να το ‘λεγε ότι κάποτε θα με έλεγα Στάλιν”.
Το χιόνι έπεφτε αδιάκοπα μέρες τώρα. Κοίταξε τις νιφάδες που έπεφταν επίμονα κι αθόρυβα. Ξαναδιάβασε τις τελευταίες γραμμές:
Αυτά είναι όσα έκανα για τη σοβιετική πατρίδα και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, Άγιε Βασίλη μου. Πολλοί αστοί και τα τσιράκια τους με συκοφάντησαν ως σφαγέα, γιατί προσπάθησα και προσπαθώ να τσακίσω την αντεπανάσταση και την αντίδραση, το ναζισμό και τον εξευγενισμένο φασισμό των αστών της Δύσης. Στα γράφω όλα αυτά, γιατί εκεί που είσαι ασχολείσαι με σοβαρότερα πράγματα από τα τερτίπια του Τσώρτσιλ και του Χίτλερ. Τα ‘φερε, βέβαια, έτσι η ζωή που μάχομαι μαζί με τον καλαμπουρτζή, δε λέω, τον Γουίνστον. Ξέρω πολύ καλά ότι μόλις τσακίσουμε τους φασίστες θα πει πάλι καμιά εξυπνάδα για μας. Ικανό τον έχω να μας χαρακτηρίσει “Σιδηρούν Παραπέτασμα” ο καραγκιόζης. Τέλος πάντων, να μη σε κουράσω άλλο. Απέδειξα ότι ήμουν καλό παιδί από το ’17 μέχρι σήμερα. Να σου πω για το δώρο που θέλω. Θέλω, λοιπόν, να μου φέρεις έναν κόσμο, όπου ο καθένας θα παράγει σύμφωνα με τις ικανότητές του για τον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Άγιε Βασίλη, ξέρω ότι αυτό είναι και δική σου επιθυμία. Πάντα σε θεωρούσα δικό μας. Σε φιλώ,
Ιωσήφ Στάλιν

Ετοιμαζόταν να ειδοποιήσει τον αγγελιοφόρο που θα έφευγε οσονούπω για τον αρκτικό κύκλο, όταν χτύπησε η πόρτα. Ένας τύπος με στολή στρατηγού του Κόκκινου Στρατού μπήκε ορμητικά.

– Σύντροφε Στάλιν, μόλις καταλάβαμε το Τατσίνσκι. Όλα τελείωσαν.
– Εντάξει. Θέλω να μείνω για λίγο μόνος.

Κοίταξε το χιονισμένο τρούλο του Αγίου Βασιλείου. Όλα θα πάνε καλά.

STALINGRAD, DEC. 24th 1942
Our tank detachments unexpectedly broke into Tatsinski military airport. First to penetrate enemy’s territory was captain Nechaev’s battalion. A tough fight between tanks and enemy artillery began. Germans were shooting grenades at the Russian tanks and managed to blow up several of them. However the Soviet tank crews broke the Nazi defense. After they destroyed patrol forces, Russian soldiers started shooting German pilots that rushed to their planes desperately hoping to save their lives.
Το αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο του Μανώλη Σαβοριανάκη Sleeping Village, όπου είχε δημοσιευτεί με τίτλο: Σάντα Στάλιν