Η κανονικότητα που αξιώνουν απαιτεί να ζούμε με μειωμένες απαιτήσεις και σε συνθήκες φτώχειας

Η «βιώσιμη ανάπτυξη» της ΝΔ που είναι μια παραλλαγή του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ «ανάπτυξη για όλους» έχει για βάση όλους τους «μνημονιακούς» νόμους, τις δεσμεύσεις  προς το κεφάλαιο για λιτότητα διαρκείας και τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις που εκφράζονται σήμερα μέσα από το «επιτελικό» κράτος.
Το αυταρχικό δόγμα «νόμος» και «τάξη» έρχεται σε μια περίοδο που η λαϊκή αγανάκτηση βρίσκεται  αγκαλιά με την απογοήτευση ύστερα από τα τεσσεράμισι χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και έχει σκοπό  να δημιουργήσει κλίμα «σιγής νεκροταφείου» ώστε να μην αμφισβητηθούν παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Σε αυτή την κατεύθυνση έρχεται και το νομοσχέδιο για τις απεργίες και τις διαδηλώσεις που θέλει να βάλει επιπλέον εμπόδια στην οργάνωση και στην πραγματοποίησή τους.

Ο προϋπολογισμός του 2020 δεν προνοεί τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους, για τον λαό, και έχει καταστηθεί σε μηχανισμό αναδιανομής κονδυλίων σε μεγάλους επιχειρηματικούς και μονοπωλιακούς ομίλους.

Μπροστά βρίσκεται και το νομοσχέδιο για την κοινωνική ασφάλιση που στόχο έχει να  απαλλάξει το κράτος και την εργοδοσία από την χρηματοδότηση του συστήματος και να αποτελέσει η ασφάλιση ατομική ευθύνη, ιδιωτικοποιώντας τη, παραδίνοντας τη σε ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το νέο νομοσχέδιο που θέλει να φέρει η ΝΔ συμπληρώνει όλες τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις από το 1992 με την ΝΔ, πάλι στην κυβέρνηση και  συνέχισαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Στον πυρήνα όλων τους βρισκόταν οι  μειώσεις των συντάξεων, η αύξηση των  ορίων συνταξιοδότησης, η υποβάθμιση παροχών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η υποχρηματοδότηση και βέβαια λόγος δεν γίνεται για την κλοπή του χρηματιστηρίου και το κούρεμα των αποθεματικών με το γνωστό PCI.

Η πολιτική αυτή πάει χέρι – χέρι  με περικοπές στους τομείς της υγείας και πρόνοιας απαξιώνοντας περισσότερο τους συγκεκριμένους κλάδους  που έχουν μεγάλη σημασία για τον λαό και δικαιούται τις παροχές των υπηρεσιών τους.

Η περιβόητη «ανάπτυξη» γίνεται με την θηλιά των περικοπών και της λιτότητας στον λαό, έχει επιλεκτικά χαρακτηριστικά και δεν παίρνει υπόψη της παραγωγικές δυνατότητες και ανάγκες της κοινωνίας.

Τα  αποκαΐδια των εργατικών – λαϊκών – κοινωνικών δικαιωμάτων είναι το πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη των λίγων και έχει για γνώμονα την αυξανόμενη κερδοφορία τους σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Αυτή την στρατηγική υπηρετούν όλα  τα κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και λοιπά αστικά και φασιστικά κόμματα)  ταριχεύοντας την ζωή του λαού.

Ο λαός δεν πρέπει να στοιχηθεί πίσω από τα ψίχουλα που του πετάνε την ώρα που δέχεται εφ όλης επίθεση στην ζωή του. Δεν  πρέπει να συνηθίσει με την κανονικότητα της φτώχειας, της ανέχειας, των μειωμένων απαιτήσεων.

Η ανάπτυξη που τάζουν τσακίζει συνολικά την ζωή της λαϊκής οικογένειας εγκλωβίζοντας τη σε έναν φαύλο κύκλο ανασφάλειας, αβεβαιότητας και διαρκών εκβιασμών, προτάσσοντας συνεχώς ψεύτικα και αποπροσανατολιστικά  διλήμματα για την αποδοχή σαν μονόδρομο της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.

Καμιά αναμονή δεν θα μπορέσει να δώσει ανάσα στον λαό που πρέπει να παλέψει για την ανάκτηση των απωλειών που είχε στα χρόνια της κρίσης  και να διεκδικήσει με βάση τις ανάγκες του αμφισβητώντας την εξουσία των μονοπωλίων.

Αυτός ο αγώνας είναι ο μοναδικός που μπορεί να δώσει πραγματική διέξοδο στον λαό. Σε αυτή την κατεύθυνση παλεύουν καθημερινά οι κομμουνιστές, για να συγκεντρώσουν εργατικές – λαϊκές δυνάμεις χειραφετώντας τες από την αστική πολιτική – αστική ιδεολογία  για την αντεπίθεση, γιατί το μέλλον δεν μπορεί να είναι ο ζοφερός και απάνθρωπος καπιταλισμός αλλά ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός.

Παναγιώτης Σαββίδης