Συνάντηση, του Νίκου Ζαχαριάδη με τη Διεθνή Επιτροπή των 6 Κ.Κ

Δεύτερη συνάντηση, 25/2/1956, του Νίκου Ζαχαριάδη με τη Διεθνή Επιτροπή των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων που ανέλαβαν να παρέμβουν στο ΚΚΕ στη διάρκεια του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ.

Οι τοποθετήσεις του Ν. Ζαχαριάδη είχαν αυτοκριτικό χαρακτήρα, αλλά και αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση της γραμμής και της δράσης του ΚΚΕ από το μηδενισμό.
Ανέδειξαν πως ο ένοπλος αγώνας του ΚΚΕ είχε επιλεγεί σε συνεννόηση με τα αδελφά γειτονικά κόμματα και το ΚΚΣΕ.

Βεβαίως, ανέδειξαν και την αντιφατικότητα, αλλά και τις δυσκολίες στην έκβαση του ένοπλου ταξικού αγώνα που διεξαγόταν στην Ελλάδα, σε σχέση με το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Έτσι, χωρίς να υποτιμώνται τα εσωτερικά λάθη και οι αδυναμίες στην έκβαση της πάλης του ΔΣΕ, αναδείχθηκε και η σχέση τους με τις αντιφάσεις και δυσκολίες που διαμορφώνονταν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, την οπορτουνιστική επίδραση στο κίνημα της Γιουγκοσλαβίας που επηρέαζε σημαντικά το συσχετισμό δυνάμεων στην περιοχή.

Η Διεθνής Επιτροπή δεν παραδέχτηκε αυτή την σχέση.

Η 6η και 7η Ολομέλεια του ΚΚΕ

Η επίδραση αυτών των επεξεργασιών στο ΚΚΕ, οξύνει τη διαπάλη στο εσωτερικό του, που έχει την αντανάκλασή της και στις μετέπειτα εξελίξεις στο Κόμμα.

Ετσι στις 11 - 12 Μάρτη του 1956 συνέρχεται στη Ρουμανία η 6η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, ύστερα από πρόταση της «Διεθνούς Επιτροπής» που συγκροτήθηκε κατά τη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ, από τα 6 κομμουνιστικά κόμματα των χωρών όπου ζούσαν Ελληνες πολιτικοί πρόσφυγες. Δηλαδή, από τα ΚΚ Βουλγαρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Ρουμανίας, Σοβιετικής Ενωσης και Τσεχοσλοβακίας.

Στην Ολομέλεια πήραν μέρος τα μέλη της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ που βρίσκονταν στο εξωτερικό καθώς και μέλη της ΚΕ εκλεγμένα από το 7ο Συνέδριο και την 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ που κατά καιρούς είχαν καθαιρεθεί ή διαγραφεί. Επίσης, παρακολούθησαν τις εργασίες αντιπροσωπείες των οργανώσεων του Κόμματος από τις χώρες όπου ζούσαν πολιτικοί πρόσφυγες από την Ελλάδα.

Επιδίωξή τους, όπως εισηγήθηκε η Διεθνής Επιτροπή των 6 κομμάτων στην Ολομέλεια, ήταν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του οξύτατου προβλήματος μέσα στο ΚΚΕ. Είναι η πρώτη Ολομέλεια στην ιστορία του ΚΚΕ που δε συγκαλείται από το ίδιο το Κόμμα ή άλλο εκλεγμένο όργανο, (Πολιτικό Γραφείο, Κεντρική Επιτροπή), αλλά από άλλα κόμματα.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης αντιδρά, επιμένοντας ότι τα κομματικά όργανα είναι αρμόδια να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στο ΚΚΕ. Πίσω βεβαίως από τη διαπάλη στο Κόμμα, ουσιαστικά υπάρχει ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση που εδράζεται κυρίως στις αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ και στην προσαρμογή της πολιτικής του ΚΚΕ σ' αυτές. Ετσι, ο Ζαχαριάδης δε συμμετέχει στην Ολομέλεια, αν και είναι ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής.

Στην Ολομέλεια, την εισήγηση έκανε ο Ρουμάνος Γκεόργκε Γκεοργκίου Ντεζ, ως «πρόεδρος της Διεθνούς επιτροπής των 6 Κομμουνιστικών Κομμάτων».
Μετά από την εισήγησή του η Ολομέλεια πήρε αποφάσεις για την εσωκομματική κατάσταση και για τη σύγκληση του 8ου Συνεδρίου.

Η 6η Ολομέλεια αποφασίζει την καθαίρεση του Νίκου Ζαχαριάδη από τη θέση του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ και από μέλος του ΠΓ. Επίσης, καθαιρεί τον Βασίλη Μπαρτζώτα, ενώ αποκαθιστά στο Κόμμα και στην ΚΕ τον Μ. Παρτσαλίδη, τον Ζήση Ζωγράφο και άλλους, πολλοί από τους οποίους ηγήθηκαν αργότερα της αναθεωρητικής ομάδας στο Κόμμα, που οδήγησαν στη διάσπασή του το 1968.

Αλλά υπάρχει και συνέχεια. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, στις 18 - 24 Φλεβάρη του 1957 συγκαλείται η 7η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, όπου ο Ζαχαριάδης (ο οποίος σ' αυτήν συμμετέχει) καθαιρείται τελικά και από μέλος της ΚΕ και διαγράφεται από το Κόμμα. Στην ίδια Ολομέλεια αποκαθίσταται στην ΚΕ ο Μάρκος Βαφειάδης...