ΜΑΘΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΟΥ

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020

Η μάχη της Φλώρινας


Ξεκινά, 11/2/1949, μεγάλη επιχείρηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας για την κατάληψη της Φλώρινας (11-13/2/1949), που έχει καταγραφεί σαν η δυσκολότερη και μεγαλύτερη μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ σε κατοικημένες περιοχές.

Απέναντί του είχε μια πολύ καλά οχυρωμένη πόλη, που την υπεράσπιζαν μεγάλες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού.


Ο ΔΣΕ στη μάχη της Φλώρινας είχε πολύ μεγάλες απώλειες, πάνω από 800 νεκρούς και 930 τραυματίες.
Μετά το τέλος των επιχειρήσεων, ο κυβερνητικός στρατός μάζεψε τους νεκρούς μαχητές του ΔΣΕ μαζί με πολλούς τραυματίες και με μπουλντόζες όλους μαζί, ζωντανούς και νεκρούς, τους παράχωσε σε ένα λάκκο, στο χωράφι που βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά της πόλης, στην Περιοχή Άγιος Γεώργιος.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στις 16-10-2010 ανακοίνωσε ότι μετά από πολύχρονες προσπάθειες κατόρθωσε και αγόρασε το χωράφι όπου βρίσκεται ο ομαδικός τάφος των ηρώων, Τιμημένων Νεκρών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, με σκοπό να διαμορφωθεί ο χώρος αυτός ώστε να αποτελέσει μνημείο αντάξιο της μεγάλης αυτής θυσίας.


Η μάχη της Φλώρινας

Μια συγκλονιστική μαρτυρία από τραυματισμένο μαχητή του ΔΣΕ που επέζησε και είδε με τα μάτια του το μεγάλο έγκλημα του μοναρχοφασισμού, στη μάχη της Φλώρινας στις 12.2.1949

Από το σ. Νίκο Κυρίτση πήραμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω γράμμα που μας έστειλε, με την «αυτούσια» μαρτυρία μαχητή του ΔΣΕ που επέζησε από τη σφαγή της μάχης της Φλώρινας και είδε με τα μάτια του να εκτελείται το πρωτοφανές έγκλημα του μοναρχοφασισμού: Την εκτέλεση, εν ψυχρώ, εκατοντάδων ζωντανών τραυματιών -μαχητών του ΔΣΕ που, μαζί με τους νεκρούς της μάχης, έθαψαν, κατόπιν, στον ομαδικό τάφο στη Φλώρινα - κάμποσους, μάλιστα, τους έθαψαν ενώ ακόμα ήταν ζωντανοί! Γράφει, συγκεκριμένα, ο σ. Ν. Κυρίτσης:

«Στις 11-14 Φλεβάρη 1949 ο ΔΣΕ στην μεγάλη επιχείρηση στη Φλώρινα: "Η επιχείρησή μας στη Φλώρινα αποτελεί μια από τις σοβαρές επιχειρήσεις από τη σειρά που καθορίζονται με το σχέδιό μας για χειμερινό πόλεμο... Η επιχείρηση της Φλώρινας ήταν η μεγαλύτερη και πιο δυσκολότερη από όσες έχουμε κάνει ως τα τώρα... Η επιχείρηση είχε μεγάλη πολιτική και στρατιωτική σημασία" (Περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός" Νο 4/1949, σελ. 221).

Η Μάχη της Φλώρινας έγινε με την διαταγή αρ. ΕΠΕ 380 του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Οπως είναι γνωστό, σε έναν πόλεμο οι μάχες κερδίζονται ή χάνονται. Στη Φλώρινα η επιχείρηση του ΔΣΕ απέτυχε με απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες.
Στις 12 Φλεβάρη 1949 διαπράχτηκε ένα μεγάλο έγκλημα από αξιωματικούς του εθνικού στρατού στη Φλώρινα. Εκτελούνταν, επιτόπου, οι τραυματίες του ΔΣΕ παραβιάζοντας αποτρόπαια κάθε στρατιωτική δεοντολογία και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις. Υπολογίζεται ότι εκτελέστηκαν περί τους 350 τραυματίες του ΔΣΕ. Εκεί έσκαψαν ένα λάκκο και με μπουλντόζες έριξαν μέσα τα πτώματα - ανάμεσα στα πτώματα υπήρχαν και μαχητές του ΔΣΕ που ήταν ακόμα ζωντανοί-ημιθανείς!

Σύμφωνα με στοιχεία από την έκθεση(ΣΤΓΦ12 28-2-49) του διοικητή Μεραρχίας στη Φλώρινα Παπαδόπουλου Νικόλαου -Παπα, υποστράτηγου, οι νεκροί του ΔΣΕ ήταν 702. Στον αριθμό αυτό περιλαμβάνονται και οι εκτελεσμένοι τραυματίες.

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία μαχητή του ΔΣΕ που επέζησε και έβλεπε με τα μάτια του το όργιο των εκτελέσεων τραυματιών του ΔΣΕ από αξιωματικό του Α2 του στρατού, στη Μάχη της Φλώρινας.

Παραθέτουμε "αυτούσια" τη μαρτυρία του: "Λέγομαι Σεραφείμ Φλώρος - Κούτσικος. Γεννήθηκα το 1930 στο χωριό Παλιούρι Καρδίτσας. Σε ηλικία 17 χρόνων, το 1947, κατατάχτηκα στο Αρχηγείο Αγράφων του ΔΣΕ. Με την μεγάλη πορεία έφτασα στο Γράμμο. Ημουν διοικητής διμοιρίας συνδέσμων στην 103 Ταξιαρχία. Συμμετείχα στην εποποιία του Γράμμου το 1948 και με τον ελιγμό πέρασα στο Βίτσι. Το φθινόπωρο του 1948 εντάχθηκα στο λόχο κυνηγών Αρμάτων της 103 Ταξιαρχίας. Πήρα μέρος στη μάχη της Νάουσας(11-14/1/1948). Εκεί τραυματίστηκα ελαφρά.
Στις 11 Φλεβάρη 1949, το τμήμα μας ξεκίνησε από τη Βίγλα προς Φλώρινα. Στις 12.2.1949 άρχισε η μάχη. Με Πάντζερ - Φάους κάναμε το πρώτο χτύπημα. Το τμήμα στρατού υποχώρησε. Εμείς μπήκαμε μέσα στην πόλη από την πλευρά της Γεωργικής Σχολής. Αφού κάναμε οδομαχίες επί 2-3 ώρες, πήραμε διαταγή να οπισθοχωρήσουμε μέσα σε συνθήκες σκληρής παγωνιάς και στα χιόνια. Ο στρατός έκανε αντεπίθεση, το τμήμα μας εγκλωβίστηκε, είχαμε πολλούς νεκρούς και τραυματίες.

Εγώ τραυματίστηκα βαριά στο αριστερό πόδι και δεν μπορούσα να περπατήσω. Η ομάδα τραυματιοφορέων με βοήθησε και με έβαλε πάνω στο άλογο, εγώ, όμως, έπεσα από το άλογο και έμεινα εκεί 24 ώρες. Με βρήκαν 2 φαντάροι και ο υπολοχαγός Βυζάντιος του Α2. Ο υπολοχαγός Βυζάντιος τράβηξε αμέσως το πιστόλι του να με πυροβολήσει. Τότε, ένας στρατιώτης, Γκίζας Αλέκος, από τα Φάρσαλα, εμπόδισε τον υπολοχαγό Βυζάντιο να με πυροβολήσει λέγοντάς του: "Μικρό παιδί είναι, τραυματίας, μην το κάνεις αυτό". Ενας από τους φαντάρους μου είπε ότι "ο υπολοχαγός Βυζάντιος εκτέλεσε 52 τραυματισμένους εκείνη την ημέρα".

Αφού σώθηκα, τελικά, πέρασα στρατοδικείο και καταδικάστηκα σε 10 χρόνια φυλακή με αναστολή. Στη φυλακή έμεινα 12 μήνες. Μετά το 1950, όμως, πέρασα από το Κακουργιοδικείο της Φλώρινας. Στο Κακουργιοδικείο παραβρέθηκε ως μάρτυρας κατηγορίας ενάντιά μας, ο ίδιος ο υπολοχαγός Βυζάντιος. Ενας από τους δικαστές του Κακουργιοδικείου έκανε πολλές ερωτήσεις στον υπολοχαγό Βυζάντιο και ανοιχτά τον επετίμησε γιατί "εκτέλεσε εν ψυχρώ 50 τραυματισμένα άτομα".

Παρόμοια περιπέτεια είχε ο συμπατριώτης μου, τραυματισμένος στη Φλώρινα, ο Οικονόμου Βασίλης, αδελφός του αετού του θεσσαλικού ιππικού, του Γαζή, από το Λεοντάρι Σοφάδων και ο Τσαρούχας από το Θραψίμι Καρδίτσας. Μετά την ανάρρωσή μου επέστρεψα στο χωριό μου Παλιούρι, έκανα οικογένεια και συνεχίζω τον αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ για τα ιδανικά που αγωνίστηκε ο ΔΣΕ.
Παλιούρι Καρδίτσας, 20 Οκτώβρη 2007".

Νεκροί μαχητές του ΔΣΕ μετά τη μάχη της Φλώρινας,
 που θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο

* Η ΚΕ του ΚΚΕ, μετά από μεγάλες προσπάθειες που έκανε, κατάφερε να αγοράσει το οικόπεδο όπου βρίσκεται ο ομαδικός τάφος των μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ στη Φλώρινα. Χρέος όλων μας, των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης, των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, των απογόνων και φίλων της Αντίστασης και των πολιτικών προσφύγων, είναι να συνεισφέρουμε και να συμμετέχουμε δραστήρια στην εξόρμηση για τη συγκέντρωση των οικονομικών που απαιτούνται για την διαμόρφωση του χώρου και την ανέγερση Μνημείου του ΔΣΕ, αντάξιου της θυσίας των αγωνιστών, στο χώρο αυτόν που θυσιάστηκαν, στον αγώνα για τη Λαϊκή Εξουσία, για τον Σοσιαλισμό. Αιώνια η μνήμη τους.
Κυρίτσης Νίκος».

8 σχόλια:

  1. Και όλα αυτά την στιγμή που αυτός ο αγώνας μπορούσε να τελειώσει νικηφόρα τον Οκτώβρη του 1944 αν το ΚΚΕ είχε στο πρόγραμμα του στόχο τον Σοσιαλισμό. Δυστυχώς δεν υπήρχε. Αυτός είναι και ο λόγος που καθυστέρησε να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ απο την αρχή και φτάσαμε τέλη 1947 για να γίνει. Τότε όμως το Αστικό κράτος ήταν πανέτοιμο για την σύγκρουση. Ηρθε και ο ΤΙΤΟ το 1948 να βάλει την ...σφραγίδα του.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ΔΣΕ είχε σημαντικές δυνατότητες να νικήσει, κατά βάση στη διάρκεια του 1946. Προϋπόθεση γι' αυτό αποτελούσε η αναγκαία αλλαγή στη στρατηγική του ΚΚΕ, βασικά στο 7ο Συνέδριό του, σε συνδυασμό με την άμεση και αποφασιστική οργάνωση της ένοπλης λαϊκής πάλης και εξέγερσης το 1946, παρά τη διαφορετική θέση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Το 1946, δεν είχε σταθεροποιηθεί πλήρως η αστική εξουσία και η Μεγάλη Βρετανία είχε επίσης δυσκολίες, που της υπαγόρευαν την άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων της από την Ελλάδα. Επίσης, το 1946, ο αστικός στρατός δεν είχε ακόμα αναδιοργανωθεί και μέσα στις γραμμές του υπήρχαν πολλές οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Το ίδιο διάστημα παρέμεναν ελεύθεροι πολλές χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες, ενώ το αστικό κράτος δεν είχε έως τότε ερημώσει τα χωριά. Επομένως, το πρόβλημα της σχέσης του ένοπλου αγώνα ανάμεσα στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις περιφέρειες, που εξελίχθηκε στην πορεία ως πρόβλημα εφεδρειών του ΔΣΕ, είχε πολύ βαθύτερες ρίζες, οφειλόταν στη μεγάλη καθυστέρηση της γενίκευσης του ένοπλου αγώνα. Σε αυτό οφειλόταν και η ελάχιστη παρουσία του εργατικού στοιχείου στη σύνθεση του ΔΣΕ, καθώς και η τακτική στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, που βρισκόταν σε αντίφαση με την όξυνση της ταξικής σύγκρουσης και τη γενίκευση της ένοπλης πάλης.
      ....
      https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10455615

      Διαγραφή
    2. Οπως ακριβώς τα λες είναι. Για να μην αδικήσουμε ούτε κατα λάθος το Κόμμα των Μπολσεβίκων και τον σ.ΣΤΑΛΙΝ να πω τα εξης. Απο το 1945 είχε μείνει χωρίς στελέχη λόγω των απωλειών του πολέμου και είχε αλλάξει ο συσχετισμός μέσα στην ΕΣΣΔ υπερ του Οπορτουνισμού. Ετσι ήρθε να δέσει με τον Οπορτουνισμό στην 3η Κ.Δ που επικράτησε το 1935 με τα πολιτικά μέτωπα και στάδια και το 1944 45 κατέστρεψε τα πάντα. Και στο ΚΚΕ χωρίς την επιστροφή του σ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΔΣΕ δεν θα υπήρχε έστω και έτσι. Ηταν όλα τσιμενταρισμένα ετοιμα Ευρωκομουνιστικά απο το 1944... Το δείχνει ξεκάθαρα η αντιμετώπιση του ΑΡΗ και των ...ΛΗΣΤΩΝ.... Τα ΤΡΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο ήταν οδηγός για το τι πέπρεπε να κάνουμε απο το 1941.... Δυστυχώς το 1ο διαστρεβλώθηκε και τα άλλα δυο θάφτηκαν. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    3. Στο 7ο συνέδριο τον Οκτώβρη του 1945 ήταν αδύνατο να αλλάξει οτιδήποτε. Ξεκίνησε τον Γενάρη του 1949 ολοκληρώθηκε το 1953...και το 1954 του υποχρέωσαν να το αποσύρουν. Το αυγό του Φιδιόύ ήταν εκει. Για αυτό αντιμετώπισε και την λύσσα τους σε Μποροβίτσι Σοργκούτ 1956 1973 ο ΗΡΩΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ. Οσο και αν προσπαθούν τα ...παιδιά.... να τον παρουσιάσουν σαν ...σταδιάκια.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    4. ...Το Κομμουνιστικό Κόμμα (Μπ.) της ΕΣΣΔ, όπως και άλλα ΚΚ, εκδήλωσαν τη διεθνιστική τους αλληλεγγύη και συμπαράσταση, έστω με διαφορετική διαβάθμιση μεταξύ τους. Δίχως τη βοήθειά τους δεν μπορούσε να διεξαχθεί ο αγώνας του ΔΣΕ επί τριάμισι χρόνια. Υποδέχτηκαν και φιλοξένησαν 25.000 παιδιά. Επίσης, ήταν αποφασιστική η βοήθεια που έδωσαν για την αντιμετώπιση των συνεπειών της συντεταγμένης υποχώρησης των δυνάμεων του ΔΣΕ μετά την τελευταία μάχη στον Γράμμο. Στη συνέχεια υποδέχτηκαν δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς πρόσφυγες, που βρήκαν στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης θερμή φιλοξενία, εργασία, μόρφωση και πολιτισμό, ασφάλεια για τους ίδιους και τις νεότερες γενιές των πολιτικών προσφύγων. Συνέβαλαν στην ανάπτυξη ευρύτερης διεθνούς αλληλεγγύης προς τον ΔΣΕ, που αναπτύχθηκε από δυνάμεις του εργατικού - λαϊκού, του κομμουνιστικού κινήματος σε καπιταλιστικές χώρες.

      Ωστόσο, η όξυνση της ταξικής πάλης σε διεθνές επίπεδο, αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, δεν βρήκε ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά προετοιμασμένο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, στο οποίο ήδη διεξαγόταν έντονη διαπάλη.

      Η διαφοροποιημένη στάση των Κομμουνιστικών Κομμάτων εξουσίας σχετιζόταν με το πώς εκτιμούσαν κατά περιόδους τις προθέσεις των πρώην συμμάχων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως των ΗΠΑ, απέναντι στις υπό διαμόρφωση εργατικές - λαϊκές εξουσίες των βαλκανικών χωρών και των άλλων χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης...

      Διαγραφή
    5. Η Διεθνιστική βοήθεια στο ΔΣΕ δόθηκε με το τρόπο που λες και ήταν πολύτιμη. Ο Οπορτουνισμός δεν είχε την δυνατότητα ανοιχτά να περάσει σε ανοιχτή αντεπαναστατική δράση. Ειχε λουφάξει και περίμενε το 1953.... Σε κάθε περίπτωση με 3η Κ.Δ στα χέρια των Κομμουνιστών το Δ.Κ.Κ θα είχε μπει στην καινούργια εποχή μετά το 1945 έχοντας αποσπάσει απο τον καπιταλισμό πολύ περισσότερες χώρες με καλύτερο συσχετισμό. Η Θεωριτικοποίηση του Ενός απο τους δυο ΕΛΙΓΜΟΥΣ της ΕΣΣΔ είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Θα έχεις την παρέα μου στα σχόλια αν βέβαια δεν έχεις αντίρρηση... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή
    6. Λόγο του Οπορτουνισμού,
      Αυτό που αρχικά κυριάρχησε στο ΚΚΕ ήταν ότι η ένοπλη πάλη υπηρετούσε κυρίως την άσκηση αποφασιστικής πίεσης για την αντιμετώπιση της αστικής τάξης και των κομμάτων της, την απόκρουση των επιδιώξεων να τσακιστούν το ΕΑΜικό κίνημα και το ΚΚΕ, να διασφαλιστούν όροι εκδημοκρατισμού και απόκρουσης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων για τη χρησιμοποίηση της Ελλάδας ως περιφερειακού προγεφυρώματος κατά του σοσιαλισμού. Αυτή η γραμμή ήταν σύμφωνη και με τη γνώμη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, το οποίο είχε υποδείξει συμμετοχή του ΕΑΜ στις εκλογές του 1946, με την οποία δεν συμφώνησε το ΚΚΕ. Και άλλα γεγονότα δείχνουν ότι η ηγεσία του Κόμματος είχε διαφορετική εκτίμηση για το συσχετισμό δυνάμεων στα Βαλκάνια και τασσόταν υπέρ της γενίκευσης της ένοπλης πάλης από τις αρχές του 1946, αλλά εξαρτούσε την υλοποίησή της από τη σύμφωνη γνώμη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και την εκ μέρους του πολεμική βοήθεια.
      Στη συνέχεια η ηγεσία του ΚΚΕ, βλέποντας ότι η ένοπλη πάλη δεν γινόταν να παραμένει ως δευτερεύον μέσο πίεσης για «ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις», προσπαθούσε να επιταχύνει τους ρυθμούς για τη γενίκευση του ένοπλου αγώνα. Ομως, οι διορθωτικές ή βελτιωτικές κινήσεις πραγματοποιούνταν με αργούς ρυθμούς σε σχέση με τις ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα οι αποφάσεις της ηγεσίας του Κόμματος δεν μπορούσαν να καλύψουν τα σοβαρά κενά ιδεολογικοπολιτικής και οργανωτικής στρατηγικής προετοιμασίας. Ετσι, ο χρόνος κυλούσε σε βάρος της τελικής αναμέτρησης, της αποτελεσματικότητας του ΔΣΕ.
      Αποτελεί δίδαγμα της ταξικής πάλης σε παγκόσμια κλίμακα ότι είναι αναπόφευκτη η αποφασιστική αναμέτρηση μέχρι την τελική νίκη επί του αντιπάλου (αυτό ισχύει και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές). Οταν σε επαναστατική κατάσταση η ταξική σύγκρουση εκδηλωθεί ένοπλα για το ζήτημα της εξουσίας, δεν υπάρχει ενδιάμεσο σημείο «ισορροπίας» των αντιπαρατιθέμενων τάξεων.
      ...
      Στο αυριανό άρθρο, για την Συμφωνία της Βάρκιζας, γίνετε καθαρό ο ρόλος των Οπορτουνιστών.

      Διαγραφή
    7. Είσαι άψογος. 17 μήνες απόσταση έχει η 2η Ολομέλεια του 1946 απο την 3η του 1947. Τα υπόλοιπα αυριο με τη Βάρκιζα. Ευτυχής για τη γνωριμία Καλό βράδυ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου