Ιάκωβος Καμπανέλλης

Πεθαίνει, 29/3/2011, ο θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης.

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε το 1922.

Το 1934, λόγω οικονομικών προβλημάτων, οι γονείς του, με τα εννέα τους παιδιά μετοίκησαν στην Αθήνα.

Τα προβλήματα όμως της οικογένειας αντί να λυθούν αυξήθηκαν. Ετσι ο Ιάκωβος αναγκάστηκε να εργάζεται την ημέρα και να σπουδάζει σε μια νυχτερινή Τεχνική Σχολή. Τη δίψα του για μόρφωση, την κάλυψε νοικιάζοντας μεταχειρισμένα βιβλία.

Στα δεκαοχτώ του χρόνια ήταν ήδη γνώστης μεγάλου μέρους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1942 σε μιαν απόπειρα απόδρασης από την Ελλάδα, συλλαμβάνεται από την Γκεστάπο και μεταφέρεται στο Ες - Ες Στρατόπεδο Συγκεντρώσεως Μαουτχάουζεν, στην Αυστρία.

Μένει κρατούμενος μέχρι το Μάη του 1945. Οταν επιστρέφει στην Αθήνα μια παράσταση στο «Θέατρο Τέχνης» τον συναρπάζει και αρχίζει να μελετά θέατρο. Το 1950 παρουσιάζεται το πρώτο του έργο και το χειμώνα 2000-2001 το τριακοστό του.

Για την προσφορά του επί μισόν αιώνα στο νεοελληνικό θέατρο του έχουν απονεμηθεί οι τίτλοι: Επίτιμος Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου - Επίτιμος Διδάκτωρ της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης - Επίτιμος Διδάκτωρ της Θεατρολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εξελέγη παμψηφεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Επιπλέον, έχει τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με την απονομή ανωτάτου παρασήμου.

Η καθοριστική αυτή εμπειρία του καταγράφεται στο βιβλίο «Μαουτχάουζεν», ενώ επηρέασε όλο το έργο του.

"Τον καιρό εκείνο, κάθε Κυριακή που δε δουλεύαμε, στέκαμε ώρες ολόκληρες, και κοιτάζαμε τις γυναίκες που και εκείνες βγαίνανε απ' τα αντίσκηνα και μας κοιτάζανε. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν μεγάλη. Είναι ζήτημα αν θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε κι αν ακόμη φωνάζαμε. Κάτι τέτοιο φυσικά κανείς δεν ξεθάρρευε να το δοκιμάσει. Ούτε χρειαζόταν. Αυτό το σιωπηλό αλληλοκοίταγμα, που περνούσε δυο φράκτες από συρματόπλεγμα, δεν είχε ανάγκη από μιλιά. Ηταν οι ώρες του έρωτα στο Μαουτχάουζεν...".

Είναι φράσεις που ξεπηδούν μέσα από το βιβλίο "Μαουτχάουζεν" του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Φράσεις συγκλονιστικές, μιας τραγικής εποχής, που όμως τόλμησε να είναι και ερωτική. Με ένα αλληλοκοίταγμα...

Ο Αντώνης (Μαουτχάουζεν)