Με μαζική συμμετοχή η εκδήλωση παρουσίασης του Δοκιμίου Ιστορίας

Με μαζική συμμετοχή εργαζομένων πραγματοποιήθηκε, την Πέμπτη το βράδυ, στη Θεσσαλονίκη, η εκδήλωση παρουσίασης του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1949, με θέμα «Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην Ελλάδα, η γέννηση της εργατικής τάξης και η δράση του ΚΚΕ στο κίνημά της», με ομιλήτρια την Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Η εκδήλωση, που διοργάνωσαν οι Κλαδικές Οργανώσεις Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, έγινε στο κατάμεστο αμφιθέατρο «Παναγιωτόπουλος» του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ.


Μεταξύ άλλων η Αλέκα Παπαρήγα στάθηκε στο ζήτημα της σχέσης του Κόμματος με τα συνδικάτα, αναδεικνύοντας ότι εκτός από πολιτικό και οργανωτικό, είναι και θεωρητικό. Όπως είπε, «ο Μαρξ, ο Ενγκελς και ο Λένιν συνέδεσαν την αναγκαιότητα ίδρυσης αυτοτελούς πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης με την αναγκαιότητα του πολιτικού σχεδιασμού και υλοποίησης της πάλης για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Σημείωσε πως το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή έως σήμερα «αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, μικρότερο ή μεγαλύτερο, οξυμένο, κατά εργοστάσιο, κλάδο, στο χώρο διαμονής και κατοικίας των εργατοϋπαλλήλων που δεν προσπαθεί άοκνα, άφοβα, ακόμα και με το ίδιο το αίμα των μελών και των στελεχών του -στις δύσκολες περιόδους- να οργανώσει και να κινητοποιήσει μάζες για να αποσπαστούν κάποιες κατακτήσεις, να αναγκάσουν την εργοδοσία και το αστικό κράτος, την κυβέρνηση να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις, παραχωρήσεις. Εν γνώσει μας, μάλιστα, ότι αξίζουν οι θυσίες έστω και για προσωρινές και επιλεκτικές παραχωρήσεις και κέρδη του αγώνα, γιατί τέτοιου χαρακτήρα είναι οι κατακτήσεις στον καπιταλισμό».

Πρόσθεσε ακόμη: «Από τις αρχές του 20ού αιώνα αναδείχθηκε ως αναγκαιότητα η εργατική πάλη να μην περιορίζεται κατά του μεμονωμένου επιχειρηματία αλλά να στρέφεται και εναντίον της κρατικής εξουσίας, ως εκπροσώπου της τάξης των κεφαλαιοκρατών, του αστικού πολιτικού συστήματος. Για την ανάγκη οι εργάτες, που την περίοδο εκείνη είχαν μερικότερες διεκδικήσεις απέναντι στην εργοδοσία, να συνδέουν τον τοπικό αγώνα με την πάλη ολόκληρου του προλεταριάτου».
Σημείωσε ότι η πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, με τα σκαμπανεβάσματά της, την περίοδο 1918-1949, επηρεάστηκε από τη στρατηγική του Κόμματος και της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Στάθηκε στους σημαντικούς σταθμούς της περιόδου και αναφέρθηκε στην κριτική αποτίμηση της στρατηγικής του Κόμματος όλη αυτήν την περίοδο.
Τέλος, τόνισε ότι «σήμερα έχουμε όλες τις προϋποθέσεις να αξιοποιούμε τα διδάγματα της ιστορικής μας πείρας ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην προώθηση της επαναστατικής στρατηγικής και στη διαπάλη μας με τις αντιλήψεις και πρακτικές του αναθεωρητισμού και του οπορτουνισμού, του φόβου, της αμηχανίας.
Απευθυνόμαστε στους σημερινούς αγωνιστές, σε μια περίοδο που απαιτεί επίσης θυσίες και ανιδιοτέλεια, ιδεολογική και προσωπική αντοχή σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος, κρίσης και αυξημένων προσωπικών, οικογενειακών αναγκών. Με πείσμα και καρτερικότητα, παρά την έλλειψη εμφανών αποτελεσμάτων, και με επίγνωση της σημασίας της καθημερινής επαναστατικής πολιτικής δράσης σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Με σιγουριά ότι οι ανώριμοι καρποί σίγουρα θα ωριμάσουν, με ετοιμότητα να ανταποκρινόμαστε στις οποιεσδήποτε εξελίξεις και τα γυρίσματα των καιρών».