Κίνδυνος στον ορίζοντα

Ο εφησυχασμός γύρω από τα Ελληνοτουρκικά, που καλλιεργούσε η κυβέρνηση μετά την αποχώρηση των προσφύγων από τη συνοριογραμμή του Εβρου και τη σχετική αποκλιμάκωση των προκλήσεων στο Αιγαίο, ελέω κορονοϊού, ξεφουσκώνει ξανά τις τελευταίες μέρες, από τις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης Ερντογάν ότι θα υπερασπιστούν με όλα τα μέσα τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης στην Ανατ. Μεσόγειο.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η Τουρκία αναθερμαίνει και τις διεκδικήσεις της νότια και ανατολικά της Κρήτης, με τη δέσμευση περιοχών για στρατιωτικές ασκήσεις.

Η επιδημία του κορονοϊού δεν έβαλε «στον πάγο» τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Αντίθετα τους ενισχύει, όπως δείχνει και η δήλωση του γγ του ΝΑΤΟ στην τελευταία Σύνοδο των υπουργών Αμυνας, ότι «δεν θα επιτρέψουμε μια υγειονομική κρίση να μετατραπεί σε κρίση ασφάλειας», στο φόντο της αντιπαράθεσης με την Κίνα, τη Ρωσία και άλλους.

Στην ίδια Σύνοδο, ο Στόλτενμπεργκ έπλεξε το εγκώμιο της Τουρκίας για τη συνεισφορά της στην αντιμετώπιση της πανδημίας, με προσφορά υγειονομικού υλικού σε χώρες των Βαλκανίων, στο πλαίσιο του «μηχανισμού αλληλεγγύης» του δολοφονικού συνασπισμού.

Πολύ περισσότερο, η πανδημία παίζει ρόλο καταλύτη στην επερχόμενη νέα καπιταλιστική κρίση, που οξύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στο εσωτερικό τους, για το ποιος θα πληρώσει περισσότερο και ποιος θα ζημιωθεί λιγότερο.

Η σημερινή εικόνα της ΕΕ και οι κόντρες για το πώς και πόσο θα «μοιράσουν» τη ζημιά από την επιδημία και τη νέα κρίση, είναι ενδεικτικές, την ώρα βέβαια που παραμένει αδιαπραγμάτευτη η κλιμάκωση της ενιαίας επίθεσης στους εργαζόμενους και στο λαό.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Ανατ. Μεσογείου παραμένει πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, για το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, τον έλεγχο πηγών και δρόμων Ενέργειας, αλλά και για τις διαδρομές του παγκόσμιου εμπορίου, με ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, που επιδρά καθοριστικά και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Για παράδειγμα, μόνο το τελευταίο τρίμηνο, η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε για πρώτη φορά συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές της ΕΕ στην Αφρική, ενώ αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο και στην επιχείρηση «IRINI», για την επιτήρηση των θαλάσσιων δρόμων ανοιχτά της Λιβύης.

Γι' αυτόν το σκοπό, διαθέτει πολεμικά πλοία και τη βάση της Σούδας, ενώ αναλαμβάνει και ρόλο «κόμβου» για τους μετανάστες που θα περισυλλέγονται στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής επιχείρησης.

Ενεργές παραμένουν και οι άλλες δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης, για την αποστολή συστοιχίας «Patriot» στη Σαουδική Αραβία, την παροχή συνοδείας σε γαλλικό αεροπλανοφόρο στη Μεσόγειο, αλλά και τη συμμετοχή με πολιτικό προσωπικό σε ιμπεριαλιστική αποστολή στο Ιράκ.

Η ελληνική αστική τάξη «απλώνει τα πόδια της» διεκδικώντας την κατοχύρωση αναβαθμισμένου ρόλου στην περιοχή και για τον ίδιο λόγο δηλώνει προσηλωμένη στη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής, που προϋποθέτει την παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, την ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ απέναντι στο σχεδιασμό Κίνας και Ρωσίας.

Πάνω σ' αυτό το έδαφος, η τουρκική επιθετικότητα ξεδιπλώνεται με την ανοχή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενισχύοντας τα σενάρια για συμβιβασμούς, που ακουμπούν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Επομένως, κανένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία πριν από την πανδημία του κορονοϊού δεν έχει εκλείψει. Αντίθετα, προστίθεται η επερχόμενη καπιταλιστική κρίση, ως θρυαλλίδα έντασης των ανταγωνισμών συνολικά στην περιοχή και για την επιτάχυνση σχεδιασμών που βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.

Το σύνθημα «ο λαός πλήρωσε πολλά, δεν θα πληρώσει ξανά!» αφορά και την ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση στην περιοχή μας. Προϋποθέτει να δυναμώσει τώρα ο αγώνας του λαού ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις πραγματικές αιτίες του. Ενας αγώνας αξεχώριστος από την οργάνωση της πάλης για να μην πληρώσει ο λαός τα σπασμένα της πανδημίας και της νέας κρίσης.