Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ

Πεθαίνει, 2/4/1962, ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ, στέλεχος του ΕΑΜ και εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ.

Γεννήθηκε στο Ορτάκιοϊ Βιθυνίας της Μικράς Ασίας το 1883.

Αρχικά σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε αριστούχος και προχειρίστηκε σε διάκονο από τον Πατριάρχη. 

Στη συνέχεια σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Παρίσι

.

Στις 26-4-1914 εκλέχθηκε μητροπολίτης Μετρών και Αθύρων και προσπάθησε να συγκρατήσει τον ελληνικό πληθυσμό στις εστίες του, λόγω των διώξεων από τους Τούρκους. 

 Μετά την απελευθέρωση αρνήθηκε να αναθεματίσει τους κομμουνιστές και διώχτηκε από την Εκκλησία.

Μητροπολίτης Ακαρνανίας Ιερόθεος (διεξήγαγε την ανάκριση) στο Συνοδικό Δικαστήριο τον Ιούνιο του 1947

 «Καθ’ ην στιγμήν πνίγεται η Ελλάς εις το αίμα, καθ’ ην στιγμήν σφάζονται οι αδελφοί μας, καίονται τα χωρία των και διακυβευεται αύτη η ύπαρξις της πατρίδος μας, υπάρχουν , δυστυχώς άνθρωποι μεταξύ ημών οι οποίοι ευνοούν την ανταρσίαν και την ενισχύουν δια της στάσεώς των. Ουδεμίαν αμφιβολίαν έχω ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι κρυπτοκομμουνισταί»

Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ, μετά την απόφαση του Συνοδικού Δικαστηρίου που τον καθαίρεσε

«Η καταδίκη μας αυτή αποτελεί ακόμη μια θυσία για τον αθάνατο ελληνικό Λαό, που χαροπαλεύει για την ελευθερία του. Ακόμη μια συμμετοχή εις τας ταλαιπωρίας του. Αλλ’ ο θρίαμβός του θα είναι οριστικός»

Τον Νοέμβριο του 2000 πραγματοποιήθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος η μετά θάνατον αναγνώριση και ηθική αποκατάσταση του Μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ.

Στη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης φάνηκε καθαρά η διαφοροποίηση της προσφοράς ανάμεσα στον ανώτερο και κατώτερο κλήρο. Φάνηκε η απουσία - και, εν πολλοίς, η προδοσία - της πλειοψηφίας της ηγεσίας της Εκκλησίας από τον αγώνα κατά των κατακτητών και από την άλλη η μεγάλη συμμετοχή και προσφορά του λαϊκού κλήρου. Μόνο λίγοι, φωτισμένοι, επίσκοποι συντάχθηκαν με τους απλούς κληρικούς και τον ελληνικό λαό και, ανταποκρινόμενοι στο εθνεγερτικό κάλεσμα του ΕΑΜ, μετέτρεψαν τους άμβωνες των εκκλησιών σε επάλξεις του αγώνα, πήραν το όπλο στο χέρι να πολεμήσουν τον κατακτητή, έδωσαν τα πάντα για την πατρίδα.

Εγραφε, χαρακτηριστικά, σε άρθρο του στην εφημερίδα "Ελεύθερη Ελλάδα", ο ΕΑΜίτης Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ: "Η ιεραρχία ηκολούθησε το παράδειγμα των στρατιωτικών, των πλειόνων πολιτικών και των αστικών τάξεων. Και αφήκεν την τιμήν της ηγεσίας εις τον λαόν και εις τους εκλεκτούς εκ των ηγέτιδων τάξεων. Εις εποχήν μεταστοιχειώσεως των πάντων εστέρησεν τους απολογητάς και υποστηρικτάς της του μεγαλυτέρου επιχειρήματος διά την χρησιμότητά της κοινωνικήν και εθνικήν. Και διήγειρε εναντίον της τα ζωτικότερα στοιχεία του έθνους. Διότι όχι μόνον δεν ηγωνίσθη συντεταγμένη ως Εκκλησία, ως Ιεραρχία, ως ανώτερος κλήρος με τα θύματά του, με τους μάρτυρες και ήρωές της. Ας έπιπτον εις τον αγώνα και μερικοί, δε θα χαλούσε ο κόσμος, έπεσαν τόσα άλλα εκλεκτά τέκνα της φυλής. Αλλά και επολέμησε τον απελευθερωτικό αγώνα. Και εις την πάλην μεταξύ πατριωτών και προδοτών εθόλωσε τα νερά και την όρασιν του λαού. Μερικοί δε Αρχιερείς περιερχόμενοι τους ιερούς ναούς της πρωτευούσης και ιερουργούντες, επέσειον τους κεραυνούς του Ουρανού κατά του ΕΑΜ και ΕΛΑΣ και των άλλων οργανώσεων του Αγώνος... "

Πράγματι, οι περισσότεροι Ιεράρχες στάθηκαν απέναντι κι όχι στο πλάι του λαού, σ' εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Μητροπολίτες, όπως ο Ιωαννίνων Σπυρίδων Βλάχος,Σερρών Κωνσταντίνος,Καστοριάς Νικηφόρος,Φθιώτιδας Αμβρόσιος,Κασσανδρείας Ειρηναίος κι άλλοι, συνεργάζονταν με τους κατακτητές και καλούσαν το λαό να πειθαρχήσει σ' αυτούς, διακρινόμενοι ταυτόχρονα και για τα αντιΕΑΜικά, αντικομμουνιστικά κηρύγματά τους.

Υπήρξαν, όμως, και λαμπρές εξαιρέσεις. Οπως οι Μητροπολίτες Κοζάνης και Σερβίων Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιος που οργανώθηκαν στο ΕΑΜ και εξελέγησαν Εθνοσύμβουλοι. Αλλά και άλλοι, όπως οι Μητροπολίτες Σάμου και Ικαρίας Ειρηναίος,Χίου Ιωακείμ Στρουμπής,Χαλκίδας Γρηγόριος,Αττικής Ιάκωβος,Βόλου Ιωακείμ,Δρυινουπόλεως και Κονίτσης Δημήτριος,ο δεσπότης Λάρισας και Ελασσόνας Καλλίνικος,ο επίσκοπος Μήθυμνας Διονύσιος,που βοήθησαν με πολλούς και διάφορους τρόπους τον αγώνα.

Το ράσο στον αγώνα για την πατρίδα