Η εργατική τάξη και η πραγματική της Ανάσταση

Με αφορμή τις αλλεπάλληλες κρίσεις της καπιταλιστικής οικονομίας και τις επιπτώσεις της στην εργατική τάξη έχει σημασία να επισημάνουμε δύο διαπιστώσεις. Πρώτη είναι ότι από το 2008 η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε κρίση, η οποία επιδεινώθηκε με την πανδημία του covid-19 και το καπιταλιστικό σύστημα έχει περιέλθει σε κατάσταση προσαρμογής και αναμόρφωσης, προκειμένου να ανταπεξέλθει.
Δεύτερη διαπίστωση είναι ότι όλες οι αστικές κυβερνήσεις δεν έκαναν και δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να φορτώνουν τα βάρη και τις συνέπειες της κρίσης τους στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για να βγει αλώβητο το κεφάλαιο.

Σήμερα η ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των αστικών κομμάτων που διεκδικούν την κυβερνητική διαχείριση του ελληνικού καπιταλισμού έχει ως συνέπεια να μεγαλώνει η διαφθορά, η διαπλοκή και η κλεπτοκρατία που είναι το DNA του απεχθούς αυτού συστήματος. Δεν υπάρχει πλέον το παραμικρό περιθώριο για μια φιλολαϊκή διαχείριση της παρατεταμένης κρίσης τους, επομένως η μόνη διέξοδος για το λαό ήταν και είναι η ταξική πάλη για την ανατροπή αυτού του φαύλου κύκλου της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Παρά τις επιμέρους διαφορές τους τα αστικά κόμματα συμπορεύονται με αυτή την πολιτική, ψήφισαν μνημόνια, αντιλαϊκούς νόμους, αμερικανονατοϊκές συμφωνίες και δίνουν όρκους πίστης στις καπιταλιστικές ενώσεις. Με τα σκληρά αντεργατικά μέτρα που προωθούν, συμβάλλουν στον αφοπλισμό του συνδικαλιστικού κινήματος και ευνοούν τη δράση του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η συγκεκριμένη πολιτική δεν αποτελεί δική μας πρωτοτυπία, οι βασικές της κατευθύνσεις εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και αποτυπώνονται στη «Στρατηγική Ευρώπη 2020», η οποία συντάχθηκε πολύ πριν την κρίση του 2009.

Η κρατική στήριξη της κερδοφορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου έχει πολλές μορφές, η βασική του είναι η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος για να στηριχθεί η πολιτική αυτή. Προϋπόθεση της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι να εφαρμοστούν στο ακέραιο οι αντεργατικοί-αντιλαϊκοί νόμοι και να ψηφιστούν νέοι εφόσον χρειαστούν, οι οποίοι θα δώσουν προνόμια στο κεφάλαιο σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Παράλληλα διασφαλίζουν τον αναγκαίο χρόνο για την αναμόρφωση και την παραπέρα θωράκιση αυτού του σάπιου συστήματος. Στους εγχώριους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους ξεπουλάνε την κρατική περιουσία και αυτό το λένε «αξιοποίηση».

Το σωστό συμπέρασμα, η σωστή επιλογή και η επείγουσα ανάγκη του σήμερα είναι ένα, πως δηλαδή ο λαός θα αντιτάξει την οργάνωση της πάλης του, θα δυναμώσει την λαϊκή αντίσταση μέχρι την οριστική ανατροπή και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας. Το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας έχει και άλλα αποκρουστικά χαρακτηριστικά, εκτός από τη φτώχεια και την ανεργία σπέρνει και πολέμους όπου γης. Οι χιλιάδες κατατρεγμένοι πρόσφυγες και μετανάστες το αποδεικνύουν και η χώρα μας γίνεται δυστυχώς αποθήκη ψυχών με βάση την απαράδεκτη συνθήκη Σένγκεν. Το πρόβλημα δεν λύνεται με ρατσιστικές και ξενοφοβικές φωνές που σπέρνουν τη διχόνοια μεταξύ των λαών. Λύση στο πρόβλημα μπορεί να δοθεί μόνο εάν ο κάθε λαός στη χώρα του οργανωθεί και παλέψει για την ανατροπή του συστήματος που γεννά τον πόλεμο, τη φτώχεια και την προσφυγιά.

Η απάντηση στη βαρβαρότητα που ζούμε και η ικανοποίηση των δικαιωμάτων μας απαιτούν μια οικονομία στα πλαίσια της εργατικής λαϊκής εξουσίας, η οποία θα έρθει στη χώρα μας και στις άλλες χώρες, μόνο με τον αγώνα της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος. Όμως μέχρι τότε απαιτείται η συμπόρευση, η αντίσταση και η πάλη με κύριο στόχο τον κοινό μας εχθρό, την πλουτοκρατία και τους εκφραστές της στη χώρα μας. Τη λύση μπορεί να τη δώσει μόνο ο αγώνας μαζί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Ο αγώνας αυτός θα στοχεύει στην αφαίρεση της εξουσίας από τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κράτος και τα κόμματα τους. Ξεπερνάμε την ηττοπάθεια,  τη μοιρολατρία και ξεσηκωνόμαστε για να πάρουμε την εξουσία από το κεφάλαιο για να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης.

Να αποδεσμευτεί η χώρα από τις αμαρτωλές συμμαχίες ΝΑΤΟ – ΕΕ, να επιστρέψουν στη χώρα μας όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί και να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις του θανάτου. 

Η λύση αυτή είναι μονόδρομος και είναι στο χέρι μας να την επιλέξουμε, να αγωνιστούμε και να την επιβάλουμε συστρατευμένοι και καθοδηγούμενοι από την ηγέτιδα δύναμη, την εργατική τάξη, γιατί μόνο τότε θα γιορτάσουμε την πραγματική μας Ανάσταση!

Μιχάλης Σοφικίτης,
Ταξιάρχος (ΠΖ) ε.α.

alt