Με νέα γνώση και με νέα πείρα στη μάχη για την ανάταση του εργατικού κινήματος και των νέων αγώνων

Η απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα, όπως και όλες οι συγκεντρώσεις των ταξικών συνδικάτων σε όλη την Ελλάδα δημιούργησαν αγωνιστική ανάταση και αισιοδοξία στην πλειοψηφία του λαού μας.

Εγιναν σημείο αναφοράς για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και συνδικαλιστές, για πολλά συνδικάτα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ηταν χιλιάδες αυτοί που βγήκαν στα μπαλκόνια τους σε πολλούς δήμους της Αττικής, για να υποδεχτούν τις μηχανοκίνητες πορείες του Κόμματος και του ΠΑΜΕ με χειροκροτήματα και υψωμένες τις γροθιές.

Ηταν μια ουσιαστική απάντηση στην επιδίωξη της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων να βάλουν «στο γύψο» τις εργατικές διεκδικήσεις, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει την εθνική «ομοψυχία» και την υποταγή στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων με το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα», στη νέα καπιταλιστική κρίση και στις νέες θυσίες που θα κληθούν να κάνουν οι εργαζόμενοι.

Πρωτοβουλίες που ανέδειξαν τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης

Ο τρόπος που οργανώθηκαν αυτές οι εκδηλώσεις, και ιδιαίτερα στο Σύνταγμα, δείχνει τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης. Τη δύναμη και τις δυνατότητες που έχουν οι εργαζόμενοι, οργανωμένοι στα συνδικάτα τους, να προβάλουν και να απαιτήσουν όχι μόνο την υλοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, προς όφελος του λαού. Αυτή η δύναμη πολεμήθηκε από την κυβέρνηση, από βουλευτές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, λοιδορήθηκε από πολλούς «σοβαρούς» δημοσιολόγους μέχρι και τα απολειφάδια του φασισμού.

Ομως, τώρα μπορεί κανείς να καταλάβει καλύτερα, γιατί στην προηγούμενη καπιταλιστική κρίση το σύνθημα που καλλιεργούσε το σύστημα στις πλατείες των «αγανακτισμένων» ήταν το «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα». Για να ευνουχίσει το εργατικό κίνημα από την ταξική - αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης και να διευκολύνει την κυβερνητική εναλλαγή, να ενισχύσει τις αυταπάτες ότι το σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας μπορεί να εξανθρωπιστεί.

Η παρέμβαση του ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της πανδημίας, προσαρμόστηκε στις νέες συνθήκες και με μεγάλη πολυμορφία εκδηλώθηκε μια δράση για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Το δίλημμα «ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ» που πρόβαλε το Κόμμα στη φετινή Πρωτομαγιά αντιστοιχεί στη σημερινή πραγματικότητα, αφού δεν υπάρχει εκδήλωση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής που να μη φανερώνει τα αδιέξοδα και τα όρια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Η διάλυση της δημόσιας Υγείας, τα ανύπαρκτα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, η τεράστια στρατιά ανέργων και οι πλειστηριασμοί, οι μεγάλες ελλείψεις υποδομών στην Εκπαίδευση, οι ελαστικές μορφές εργασίας, οι μισθοί πείνας, τα λουκέτα των αυτοαπασχολούμενων δεν εμφανίστηκαν με τον κορονοϊό. Προϋπήρχαν ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Στις συνθήκες της πανδημίας πήραν τεράστια έκταση, οδηγούν σε απάνθρωπες επιλογές, όπως το να αποφασίζει ένας γιατρός αν ένας άρρωστος θα αφεθεί να πεθάνει ή όχι με δεδομένο το ξεχαρβαλωμένο δημόσιο σύστημα Υγείας σε κάθε καπιταλιστική χώρα.

Με την ίδια ορμή, τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ μπήκαν από την αρχή της πανδημίας στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της πάλης. Το ψήφισμα που πρότεινε το ΠΑΜΕ, καταγράφοντας τα άμεσα και ζωτικά αιτήματα των εργαζομένων, το οποίο συνυπέγραψαν πάνω από 400 εργατικά σωματεία, αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη της δράσης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στις σύνθετες συνθήκες, σπάζοντας στην πράξη το κάλεσμα της κυβέρνησης της ΝΔ για υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική όσο και το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ «να λογαριαστούμε μετά».

Η συγκέντρωση των νοσοκομειακών γιατρών της ΟΕΝΓΕ έξω από το υπουργείο Υγείας στις 19 Μάρτη, το σύνθημα «και τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή» αποτύπωσε την ανάγκη των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους να σπάσουν την καραντίνα της σιωπής και να διεκδικήσουν τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά και άμεσα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Κόντρα στην προσπάθεια να ενοχοποιηθούν τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με πρόσχημα την «ατομική ευθύνη», αναδείχτηκε η ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων, όλων αυτών που μετρούν την ανθρώπινη ζωή με το χρήμα.

Αυτή η δράση κλιμακώθηκε με μεγάλη πολυμορφία και εφευρετικότητα από τα σωματεία, δένοντας τα αιτήματα του κάθε κλάδου με την ανάγκη «να μην πληρώσουμε ξανά την κρίση». Οι μέρες δράσης για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας στις 7 Απρίλη, για τους εμποροϋπαλλήλους στις 15 Απρίλη, οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και των γονιών, η μέρα δράσης όλων των συνδικάτων στις 28 Απρίλη, η πρώτη απεργιακή κινητοποίηση στα γιαπιά των οικοδόμων, η πρώτη στάση εργασίας σε συνθήκες τηλεργασίας από το ΣΕΤΗΠ κορυφώθηκαν με τις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, που ανέδειξαν την πραγματική αιτία των προβλημάτων, ότι «ο ορατός εχθρός είναι ο καπιταλισμός».

Οι πρωτοβουλίες αυτές γνώρισαν πλατιά αποδοχή, γιατί εξέφρασαν τις αγωνίες και τις ανάγκες της πλειοψηφίας του λαού μας, που, πειθαρχώντας στις αυτονόητες υποδείξεις των υγειονομικών και των επιστημόνων, ταυτόχρονα εκδήλωσαν ότι δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πάλι την καπιταλιστική κρίση για να σωθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Κυβέρνηση - αστικά κόμματα και εργατοπατέρες φορτώνουν την κρίση στους εργαζόμενους

Εχουμε μπει σε έναν νέο κύκλο καπιταλιστικής κρίσης, τα σημάδια της οποίας είχαν ήδη εμφανιστεί από την προηγούμενη χρονιά, όπως άλλωστε έγκαιρα προειδοποίησε το ΚΚΕ. Κανείς δεν μπορεί να καθορίσει την έκταση και το βάθος της. Το σίγουρο είναι ότι τα κόμματα της πλουτοκρατίας και οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα επιδιώξουν να φορτώσουν τα βάρη και αυτής της κρίσης στο λαό.
Γι' αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταργεί τις αντεργατικές διατάξεις που περιλαμβάνονται στις ΠΝΠ, ειδικά όσες επιδιώκουν να περιορίσουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και τους απεργιακούς αγώνες, αλλά σκοπεύει να τις διευρύνει κι άλλο με τα πάνω από 30 νέα αντιλαϊκά νομοσχέδια που θα επιδιώξει να ψηφίσει τις επόμενες βδομάδες.

Παγιώνεται μια άσχημη κατάσταση, χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται υπό την ομηρία της αναστολής σύμβασης. Η εκ περιτροπής, η μερική και η εποχική απασχόληση θα γιγαντωθούν. Διαμορφώνονται συνθήκες μισής δουλειάς - μισού μισθού - μισής ζωής για την πλειοψηφία των εργαζομένων, με την ανεργία να μεγαλώνει. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση σχεδιάζει να χαρίσει πακτωλό δισ. ευρώ και γενναίων επιδοτήσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους, χρήματα που προέρχονται από τα ματωμένα πλεονάσματα, δηλαδή από το υστέρημα και τον ιδρώτα του λαού μας.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τα κόμματα της πλουτοκρατίας. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ τσακώνονται για το ποιος θα δώσει τα πιο πολλά στους επιχειρηματικούς ομίλους. Εβαλαν τέτοια πλάτη στη ΝΔ, που άξια πήραν τα συγχαρητήρια του ΣΕΒ, της πρεσβείας των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων «εταίρων».

Οπως δεν έχουν να περιμένουν και τίποτα από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, σαν την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Αυτούς τους ξεπεσμένους εργατοπατέρες που χλευάζουν τους εργατικούς αγώνες και εντοπίζουν «ευκαιρίες» μαζί με τον ΣΕΒ μέσα στη δυστυχία και την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Εγραψε ο γνωστός εργοδότης - «συνδικαλιστής» Καραγεωργόπουλος της ΓΣΕΕ: «Τηλεργασία: Λύση για πολλούς - πρόκληση για περισσότερους... Η σημερινή κατάσταση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια ευκαιρία προσαρμογής όλων στη νέα εποχή, διεκδικώντας μερίδιο εκπροσώπησης στον νέο κόσμο που ανοίγεται, αφήνοντας πίσω ιδεοληψίες και δαιμονοποιήσεις». Τύφλα να 'χει ο ΣΕΒ!!!

Δεν χωρούν αναμονή και αυταπάτες

Τα τελευταία 10 χρόνια έχει διαμορφωθεί μια σημαντική πείρα μέσα στο λαό που μπορεί να αξιοποιηθεί για να βγουν συμπεράσματα, αλλά και για να οργανωθεί η πάλη.
Δεν χωρούν αναμονή και αυταπάτες. Οι εργαζόμενοι θα μετρήσουν νέες απώλειες και καμιά «ανάπτυξη» στην άκρη του τούνελ δεν θα τις επαναφέρει, όπως δεν έγινε τα τελευταία δύο χρόνια.
Θα δοθεί σκληρή μάχη για να θολώσουν τα κριτήρια και η συνείδηση του λαού. Η καπιταλιστική κρίση θα επιδιωχθεί να βαφτιστεί κρίση του κορονοϊού, να συσκοτιστούν η πραγματική αιτία και η πραγματική διέξοδος. Οπως επιχειρήθηκε και πριν από 10 χρόνια με τις θεωρίες περί καζινοκαπιταλισμού και άλλες τέτοιες φαιδρότητες.

Μπορούμε να απαντήσουμε στα ίδια τρομοκρατικά διλήμματα που θα επαναληφθούν, «για τους αγώνες που κάνουν κακό στην οικονομία», για να βάλουμε όλοι πλάτη για να σωθούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, για να μην αμφισβητηθεί ο δήθεν μονόδρομος των ιμπεριαλιστικών ενώσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που ματώνουν τους λαούς.

Μπορούμε να αναδείξουμε πόσο διαφορετικά προς όφελος του λαού μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα εάν πλατύτερες εργατικές και λαϊκές μάζες υιοθετήσουν τα ριζοσπαστικά συνθήματα του ΚΚΕ και την αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, εάν διαμορφώσουμε περισσότερα αντισώματα στην αυταπάτη της «αριστερής κυβερνητικής εναλλαγής». Τώρα υπάρχει η πείρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που πριν δεν υπήρχε.

Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ώστε να δυναμώσει η πάλη των συνδικάτων για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Το ΠΑΜΕ αποδείχτηκε και στη φάση της πανδημίας και όλη την προηγούμενη περίοδο ως ο μοναδικός στυλοβάτης των εργατικών αγώνων στην Ελλάδα, ο ταξικός πόλος στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που μπορεί να εμπνεύσει και να οργανώσει αγώνες που αμφισβητούν την ίδια την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που μπορεί να δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της Κοινωνικής Συμμαχίας με τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού.

Συζήτηση - οργάνωση - σχέδιο δράσης σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς

Δεν πρέπει να χαθεί στιγμή. Το αμέσως επόμενο διάστημα συζητάμε και οργανώνουμε την πάλη μέσα στους χώρους δουλειάς, με επίκεντρο τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα και με αξιοπρεπείς μισθούς, την προστασία των ανέργων και των φτωχών οικογενειών, την ουσιαστική στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας και της Εκπαίδευσης, την οργάνωση της αλληλεγγύης σε όσους υποφέρουν, την υπεράσπιση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Κλιμακώνουμε με νέες αναμετρήσεις, με νέους απεργιακούς αγώνες.

Η καλή προετοιμασία σημαίνει σχέδιο δράσης. Σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε δήμο απαιτείται καλά σχεδιασμένη παρέμβαση με όρους πρωτοβουλίας και αξιοποιώντας όλες τις κατάλληλες μορφές. Με μέτρα για τη μαζικοποίηση και την ουσιαστική λειτουργία των συνδικάτων. Για τη συμπόρευση νέων δυνάμεων με το ΠΑΜΕ και για την ουσιαστική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για να ξεπεραστεί η άσχημη κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο δράσης όλες οι δυνατότητες παραμένουν αναξιοποίητες.
Το πραγματικό δίλημμα που θα τίθεται στους εργαζόμενους θα είναι συμβιβασμός ή αντεπίθεση. Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά με όλες του τις δυνάμεις για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης, για να μην πληρώσει ξανά ο λαός την κρίση, για να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο της ταξικής πάλης στο δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για τον Σοσιαλισμό.

Του
Νίκου ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ*
*Ο Ν. Μαυροκέφαλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος της ΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική Δουλειά