Παρουσιάζουν ως «λύση» ό,τι δημιούργησε το πρόβλημα!

Από κει που το άφησαν το ξαναπιάνουν κυβέρνηση και αστικά κόμματα, προσπαθώντας προκλητικά μέσα από παρεμβάσεις στον Τύπο να «ζυμώσουν» την ιδέα ότι οι αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την Υγεία είναι τάχα η απάντηση στα «κενά» που αποκάλυψε η πανδημία του κορονοϊού. Σε αυτήν την κατεύθυνση επιστρατεύονται και επιστήμονες, που έχουν αναλάβει ρόλο στο σχεδιασμό της «επόμενης μέρας» του ΕΣΥ.

Με μεγάλη άνεση αναγνωρίζουν αυτό που ζει όλος ο κόσμος σε «κανονικές» και «έκτακτες» συνθήκες, τα χρόνια δηλαδή προβλήματα στο δημόσιο σύστημα της Υγείας, με τις μεγάλες ελλείψεις, τις καθυστερήσεις, τις πληρωμές. Δεν λένε κουβέντα όμως για την πολιτική που ευθύνεται γι' αυτήν την κατάσταση. Αντίθετα, προτείνουν μέτρα στην ίδια ακριβώς ρότα που μας έφερε έως εδώ, προδιαγράφοντας τα χειρότερα για τα λαϊκά στρώματα και την «επόμενη μέρα» της πανδημίας, πολύ περισσότερο σε ένα επόμενο κύμα της το φθινόπωρο.

Τι προτείνουν όλοι αυτοί για τη «βελτίωση του ΕΣΥ»; «Αξιολόγηση» στα δημόσια νοσοκομεία. Προώθηση των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα. Μετατροπή των νοσοκομείων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Επέκταση των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας στο 75% των υγειονομικών. Μόνιμης και αποκλειστικής απασχόλησης να είναι μόνο οι συντονιστές διευθυντές. Πρότυπα συστήματα Υγείας, πότε της Γαλλίας, πότε της Σουηδίας κ.ο.κ.

Ολα αυτά είναι «εργαλεία» για να βελτιωθούν οι δείκτες που θέτει το κράτος στην πολιτική του για την Υγεία, με κριτήριο όχι τις ανάγκες των εργαζομένων και των ασθενών, αλλά την επέκταση της λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από το «κόστος» που συνεπάγεται μια υψηλού επιπέδου, δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους.

* * *

Οι προτάσεις τους δεν είναι φυσικά καινούργιες. Είναι πάγιες αξιώσεις του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών Ενώσεων. Αποτελούν στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ και εργαλεία που έχουν ήδη εφαρμοστεί εδώ και δεκαετίες σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, με την ίδια επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται σήμερα στη χώρα μας. Τα αποτελέσματα έγιναν εμφανή, ειδικά την περίοδο της πανδημίας...

Για παράδειγμα, μιλούν για «αξιολόγηση», που δεν έχει όμως στόχο να αναβαθμίσει τις υπηρεσίες προς τους ασθενείς - και πώς να γίνει άλλωστε, όταν οι ελλείψεις, η εντατικοποίηση και η εξάντληση του προσωπικού που θέλουν να «αξιολογήσουν» είναι «στο κόκκινο» - αλλά να στριμώξουν όσους αντιδρούν και οργανωμένα αμφισβητούν αυτήν την απάνθρωπη πολιτική στην Υγεία.

Περιγράφουν το μοντέλο του περιπλανώμενου γιατρού και νοσηλευτή, χωρίς δικαιώματα και μονιμότητα. Προσεγγίζουν διάφορα πρότυπα συστημάτων Υγείας, με μικρές διαφορές μεταξύ τους και με κοινή βάση το «να μειωθεί το κόστος», όπως αυτό το σάπιο σύστημα αντιμετωπίζει την υγεία των εργαζομένων και του λαού.

Η Υγεία, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, προσφέρεται για κερδοφόρες επενδύσεις κι ακριβώς αυτό έρχονται να εξυπηρετήσουν οι συγκεκριμένες προτάσεις. Σχετίζονται με την υλοποίηση μέτρων που έχουν ήδη συζητηθεί, αλλά μπήκαν προσωρινά στον «πάγο» την περίοδο έξαρσης της πανδημίας, λόγω των αναγκαίων προσαρμογών για τη διαχείρισή της. Τώρα ξαναζεσταίνονται, με το επιχείρημα μάλιστα ότι έτσι θα γίνει καλύτερο το δημόσιο σύστημα και πιο προετοιμασμένο για ένα επόμενο κύμα! Μιλάμε δηλαδή για την πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας!

Οσο όμως ενισχύεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης, όσο κυριαρχεί το κριτήριο του κέρδους, τα προβλήματα θα διογκώνονται. Είναι αυτή η πολιτική που επί κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ κατάργησε μέσα σ' ένα βράδυ 10.000 κρεβάτια στο δημόσιο σύστημα της Υγείας. Τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ, που όχι μόνο δεν άνοιξε ούτε ένα, αλλά κατάργησε εκατοντάδες ακόμη.

* * *

Στο έδαφος αυτής της άθλιας πραγματικότητας, που σφυροκοπάει τις λαϊκές ανάγκες και συνθλίβει τα δικαιώματα των υγειονομικών και των άλλων εργαζομένων στην Υγεία, έρχονται σήμερα οι διάφοροι ειδικοί, που έχουν περάσει από θέσεις «συμβούλων» όλων των κυβερνήσεων, να παρουσιάσουν ως λύση την κλιμάκωση της πολιτικής που δημιούργησε και αναπαράγει το πρόβλημα.

Ο λαός έχει όμως την πείρα να κρίνει. Το κριτήριο και το αισθητήριό του οξύνθηκαν την περίοδο της πανδημίας, βλέποντας την ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος Υγείας να προστατέψει την υγεία και τη ζωή του, τους υγειονομικούς να δίνουν με αυταπάρνηση τη μάχη, χωρίς να σιωπούν κάτω από τις μάσκες, την κυβέρνηση να πριμοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα και να αρνείται επίμονα την επίταξή του, τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, να την επιβραβεύουν, λέγοντας «θα λογαριαστούμε μετά».

Αυτή η πείρα πρέπει την «επόμενη μέρα» να γίνει δύναμη συσπείρωσης και διεκδίκησης, μαζί με τους υγειονομικούς και τα σωματεία των εργαζομένων, για προσλήψεις και χρηματοδότηση στο ύψος των πραγματικών αναγκών, για ένα σύστημα Υγείας αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν για όλους, στο επίπεδο των δυνατοτήτων που προσφέρει σήμερα η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Ε. Τζ.