Αποχαιρετά με σεβασμό τη μεγάλη ηθοποιό Ασπασία Παπαθανασίου

Ένα μικρό οδοιπορικό στη σημαντική της πορεία αποδεικνύει τη μεγάλη της αξία, ως μια καλλιτέχνιδα, μια σημαντική γυναίκα του θεάτρου. Μέσα από την πορεία της ζωής της και το έργο της, επιβεβαίωσε ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι πάντα “παρόντες” στην εποχή τους, υπηρετούν το δίκιο, τις ανάγκες των πολλών. Έτσι πορεύτηκε με το δικό της τρόπο, αφήνοντας πίσω τη δική της ξεχωριστή παρακαταθήκη.

Γεννήθηκε το 1918 στην Άμφισσα και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940. Την περίοδο της Κατοχής μετέχει ενεργά στην Αντίσταση και γίνεται ταγματάρχης του ΕΛΑΣ Αθήνας. Για τη δράση της φυλακίστηκε δύο φορές. Με την απελευθέρωση συμμετέχει, μαζί με άλλους ΕΑΜίτες ηθοποιούς, στη ίδρυση του "Λαϊκού Θεάτρου", το οποίο κλείνει βίαια και ο θίασος διαλύεται με την έναρξη του Δεκέμβρη του '44. Μεταπολεμικά, συμμετέχει στο θίασο των "Ενωμένων Καλλιτεχνών" (1945-1946), που θα περιοδεύσει σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, μαζί με τους Αλέκα Παΐζη, Αλέξη Δαμιανό, Τίτο Βανδή, Λυκούργο Καλλέργη κ.ά., με σκηνοθέτη τον Γιώργο Σεβαστίκογλου. Εκεί θα αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες, όπως επιθέσεις από παρακρατικές οργανώσεις.

Ακολούθησαν πολλές σημαντικές συνεργασίες με μεγάλο σταθμό την ένταξή της το 1957, ως ιδρυτικού μέλους, στο "Πειραϊκό Θέατρο" του Δημήτρη Ροντήρη. Στο Δημοτικό Πειραιώς, αλλά και σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο, δέχεται εγκωμιαστικές κριτικές για τις ερμηνείες της. Αξίζει να αναδείξουμε τη συνεργασία της με ξένους θιάσους, παράδειγμα η ερμηνεία στην ελληνική γλώσσα της "Μήδειας" του Ευριπίδη σε ρωσική παράσταση στη Μόσχα, όπως και με τη μορφή της δίγλωσσης παράστασης η "Αντιγόνη" του Σοφοκλή στο Κίεβο.

Τη περίοδο της δικτατορίας αυτοεξορίζεται και αποφασίζει να μείνει στο Λονδίνο, παίρνοντας ενεργό μέρος στις αντιδικτατορικές δραστηριότητες. Στην Ελλάδα γύρισε το 1975, συνεχίζοντας τις συνεργασίες της με θιάσους και ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους.
Στη συνέχεια μεγάλος σταθμός στη ζωή και το έργο της ήταν η προώθηση της θεωρητικής μελέτης, η ανάπτυξη της έρευνας γύρω από το αρχαίο δράμα, αλλά και η ανάδειξη της κληρονομιάς του, ιδρύοντας, μάλιστα, το 1991 το "Κέντρο Αρχαίου Δράματος".
Δημιουργική και ακούραστη μέχρι το τέλος, αφού στα 101 χρόνια της έγραψε το βιβλίο της "Αρχαίες τραγωδίες, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης.

ΟΓΕ