Εμπλοκή στα πολεμοκάπηλα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ

Η χώρα μας διατηρεί για πολλά χρόνια μια από τις κορυφαίες θέσεις μεταξύ όλων των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της χώρας. Παραμένει σταθερά δεύτερη με 2,24% και 4,624 δισ. δολάρια.

Ενδεικτικά η Ελλάδα δαπάνησε από το 2011 έως το 2018 το ποσό των 33,843 δισ. δολαρίων.
Ενώ με βάση τα στοιχεία του SIPRI (Διεθνούς Ινστιτούτου Στοκχόλμης για την Ειρήνη και τον
Αφοπλισμό) η Ελλάδα για την πενταετία 2001 - 2005 ήταν πρώτη στην παγκόσμια κατάταξη στις εισαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ.

Ωστόσο, το «νέο» και ακόμη πιο επικίνδυνο για το λαό μας είναι το καθήκον που βάζουν οι ΗΠΑ στη χώρα μας, αφού ήδη υπάρχει ως ΝΑΤΟική «κατεύθυνση», «να κατανείμει τουλάχιστον το 20% των αμυντικών δαπανών σε πρωταρχικής σημασίας εξοπλισμό».

Ο πακτωλός χρημάτων που δίνονται είναι αποκαλυπτικός για την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Σε ετήσια βάση το κόστος της ελληνικής συμμετοχής μόνο στις ιμπεριαλιστικές αποστολές ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ.

Για το 2006 μόνο, το συνολικό λειτουργικό κόστος της συμμετοχής της ΕΛΔΑΦ (Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν) στην ISAF ανήλθε σε 23,8 εκατομμύρια ευρώ.
Με βάση τα στοιχεία αυτά, την τελευταία δεκαετία που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτές οι αποστολές, έχουν δαπανηθεί πάνω από 3 δισ. ευρώ.

Εμπροσθοφυλακή της ελληνικής εμπλοκής στα πολεμοκάπηλα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελεί το Πολεμικό Ναυτικό, με αναβαθμισμένη παρουσία στη Μεσόγειο, καθώς πήρε μέρος σε 18 διεθνείς ασκήσεις μέσα στο 2018 και ήταν το πρώτο που ανέλαβε την εκ περιτροπής διοίκηση της Ναυτικής Δύναμης της ΕΕ για την επιχείρηση «ATALANTA» στη Σομαλία (NAVFORCE).

Υλοποιώντας με αυτόν τον τρόπο τις «συμβατικές υποχρεώσεις» που αναλαμβάνει στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για την ντόπια αστική τάξη μέσω των κυβερνήσεών της σε επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, όπως η «Active Endeavor», που επιχειρεί στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στις «περγαμηνές» του Πολεμικού Ναυτικού - στα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - βρίσκουμε τα πλοία του στόλου να αναλαμβάνουν επιχειρησιακές δραστηριότητες στα νησιά και τα λιμάνια του Αιγαίου, καθώς συμμετέχουν κυρίως στην εκδίωξη των δυνάμεων του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ από τις παράλιες περιοχές με ναυτικούς βομβαρδισμούς, συνδυασμένες επιχειρήσεις, καταδρομές και ειδικές αποστολές.

Μετά τη μεταπολίτευση και ιδιαίτερα από τα τέλη της δεκαετίας του '80, το Ναυτικό επεξεργάζεται καινούρια σχέδια στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Νέας Δομής του ΝΑΤΟ.

Σύμφωνα με μια σειρά στοιχείων από αρμόδιες πηγές του ΠΝ, στη λεγόμενη «Ποσοστιαία Κατανομή Ημερών Επιχειρησιακής Απασχόλησης» του Στόλου τα ποσοστά κατανέμονται ως εξής:

• Σχεδόν το 25% των ημερών επιχειρησιακής αποστολής ετησίως πηγαίνει για τις περιλάλητες «διεθνείς υποχρεώσεις» της χώρας, ενώ υπάρχει και ένα 5% που καταναλώνεται «υπέρ τρίτων». Κάτι παραπάνω από 45% των ημερών επιχειρησιακής αποστολής πηγαίνει για τις λεγόμενες «εθνικές δραστηριότητες» και 25% για επιχειρησιακή εκπαίδευση.
• Αν τα παραπάνω υπολογιστούν σε μέρες, αυτό σημαίνει ότι τα πλοία και το προσωπικό του ΠΝ θαλασσοδέρνονται συνολικά πάνω από χίλιες μέρες μέσα σε ένα χρόνο για επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ (συγκαταλέγονται και οι «δραστηριότητες ελέγχου» των προσφυγικών ροών). Συν άλλες 300 μέρες για ασκήσεις του ΝΑΤΟ. Συν περίπου 200 μέρες για δραστηριότητες με «καπέλο» ΕΕ ή ΟΗΕ.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι η φρεγάτα «Ψαρά» ήταν η πρώτη που αναπτύχθηκε στην περιοχή του Περσικού Κόλπου στις 14 Μάρτη 2002 και παρέμεινε για ένα περίπου τρίμηνο. Ακολούθως, τη διαδέχθηκαν διαδοχικά οι «Σπέτσαι», «Αδρίας», «Υδρα», «Κουντουριώτης» και τελικά η «Ναβαρίνον», η οποία επαναπατρίσθηκε την 1η Σεπτέμβρη 2003.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ημερήσιο κόστος μιας φρεγάτας, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στο παρελθόν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, ανέρχεται στα 70.000 ευρώ.
Εύκολα λοιπόν μπορεί να συμπεράνει κάποιος ότι η συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού στην παραπάνω επιχείρηση κόστισε στον ελληνικό λαό το ποσό των 35.700.000 ευρώ, στο «κάδρο» των γεωπολιτικών ανταγωνισμών, στην προσπάθεια αναβάθμισης της αστικής τάξης της χώρας στην περιοχή της Μεσογείου και ευρύτερα.

Ειδικότερα, η συμμετοχή του Πολεμικού Ναυτικού σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις καμιά σχέση δεν έχει με την άμυνα της χώρας και την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Αντίθετα, εκθέτει το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού και συνολικά το λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Επιπλέον να σημειώσουμε ότι οι πολεμικές δαπάνες είναι αποτελεσματικές γιατί είναι πολιτικά και ιδεολογικά αποδεκτές από την αστική τάξη χωρίς να επιδρούν αρνητικά στο ποσοστό του κέρδους.

Θυμίζουμε, για παράδειγμα, αναφορές όπως αυτή του Αμερικανού οικονομολόγου Τζόζεφ Στίγκλιτς, βραβευμένου με Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών το 2001, ότι οι ΗΠΑ δαπανούν περίπου 50 δισ. δολάρια στον πόλεμο του Ιράκ κάθε τρίμηνο. Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του ποσού αρκεί να επισημάνουμε: Εάν δαπανούσαν μόλις το 1/6 οι ΗΠΑ θα εξασφάλιζαν ένα καλύτερο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης για τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια, χωρίς να περικόψουν άλλα επιδόματα ή να μειώσουν δημόσιες δαπάνες.

Ο λαός μας πρέπει να οργανώσει τον αγώνα του και να επιλέξει το δρόμο που εκφράζει τα λαϊκά συμφέροντα, απαιτώντας:

• Καμιά αλλαγή συνόρων και καμία συμμετοχή σε παζάρια για τη συνδιαχείριση του Αιγαίου.
• Να κλείσουν η βάση της Σούδας και οι άλλες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις.
• Να ακυρωθούν οι αποφάσεις των αντιλαϊκών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό. Αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
• Να καταπολεμηθούν οι εθνικιστικές κραυγές όλων των ειδών και οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί.

Τριαντάφυλλος ΦΩΤΙΑΔΗΣ
Αντιπλοίαρχος ΠΝ ε.α