Μικρή ιστορική αναφορά στο λεγόμενο
"πισώπλατο χτύπημα"
Απ' όσα έχουμε αναφέρει
μέχρι σήμερα, φαίνεται καθαρά πως το πρόβλημα των σχέσεων του ΚΚΕ με το ΚΚΓ και
η στάση του τελευταίου απέναντι στον αγώνα του ΔΣΕ την περίοδο 1948-1949 δεν
εξαντλείται - όπως ευρύτερα πιστεύεται - στο τι έγινε τον Ιούλη του '49 στο
Καϊμακτσαλάν. Επειδή, όμως, το επεισόδιο του Καϊμακτσαλάν είναι το πλέον
διαδεδομένο, αξίζει να σταθούμε λίγο πάνω σ' αυτό.
Στις αρχές Ιούλη του '49
ο κυβερνητικός στρατός ξεκίνησε μια σειρά προπαρασκευαστικές επιχειρήσεις στην
περιοχή του Καϊμακτσαλάν - που είναι πάνω στα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα - με
σκοπό να δημιουργήσει μια σφήνα στην Κεντρική Μακεδονία και να αποκόψει την
επικοινωνία των ανταρτών που βρίσκονταν στο Γράμμο και στο Βίτσι, με τις
υπόλοιπες ανταρτικές δυνάμεις που δρούσαν ανατολικότερα στο μακεδονικό χώρο.
Οι επιχειρήσεις αυτές κράτησαν από τις 4 ως τις 8 του Ιούλη και κατέληξαν σε νίκη του κυβερνητικού στρατού. Στις 4 του Ιούλη έγινε συνάντηση αξιωματικών του γιουγκοσλαβικού και του ελληνικού κυβερνητικού στρατού, την οποία ο ΔΣΕ πληροφορήθηκε από υποκλοπή σήματος ασυρμάτου. Στις 5 του Ιούλη, υποτίθεται, ότι ο κυβερνητικός στρατός πέρασε από το γιουγκοσλαβικό έδαφος και χτύπησε πισώπλατα τους αντάρτες.
Η Ημερομηνία αυτή είναι το επίσημο κλείσιμο. Η Ρήξη είχε ξεκινήσει απο το 1948 με το Ινφόμπιρο. Απο εκεί έκλεισε τα σύνορα χτύπαγε πισώπλατα τον ΔΣΕ και επέτρεπε να χρησιμοποιούν το Γιουγκοσλαβικό έδαφος ο Μοναρχοφασιστικός στρατός. Ταυτόχρονα μέσα στην ΑΘΗΝΑ δούλευε η Γιουγκοσλαβική πρεσβεία ενισχύοντας τον Οπορτουνισμό στην δημιουργία νέου κόμματος για να διαλύσουν το ΚΚΕ. Ηταν η 2η αιτία για την Ηττα. Ηρθε να ολοκληρώσει την άρνηση του ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ να πάρει την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 και την καθυστέρηση που προκάλεσε στο να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ απο τα τέλη 45 όπως πίεζε απο την 1η μέρα ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ που χωρίς αυτόν ΔΣΕ δεν θα υπήρχε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή