Δηλώσεις για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την απαγόρευση και τον περιορισμό των διαδηλώσεων

Απαράδεκτους περιορισμούς στη δράση του λαϊκού κινήματος με ενίσχυση του πλέγματος καταστολής και ποινικοποίησης της λαϊκής διεκδίκησης φέρνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που συζητείται στη Βουλή, με τίτλο «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις».
Το νομοσχέδιο αποτελεί έναν επιπλέον σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα μέτρων έντασης της κρατικής τρομοκρατίας, του αυταρχισμού και της καταστολής, που προώθησαν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις -με τη σημερινή να προχωράει παραπέρα- για να στηρίξουν την επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Ο λαός με την πάλη του και με την «οργανωμένη απειθαρχία» του δεν θα «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις». Θα το ακυρώσει στην πράξη, όπως έκανε με τόσους άλλους παρόμοιους νόμους στο παρελθόν.

Μιχάλης Σοφικίτης

Στη δήλωσή του για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την απαγόρευση και τον περιορισμό των διαδηλώσεων ο Μιχάλης Σοφικίτης, Ταξίαρχος Πεζικού ε.α., σημειώνει:
«Καταδικάζουμε μετά βδελυγμίας το χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής που θέλει να υποτάξει τους αγώνες του λαού. Η καταστολή και η ποινικοποίηση των λαϊκών διεκδικήσεων θα ακυρωθούν στην πράξη από το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα».

Μάλαμας Τσαρδάκης

Στη δήλωσή του για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την απαγόρευση και τον περιορισμό των διαδηλώσεων ο Μάλαμας Τσαρδάκης Πλωτάρχης ΠΝ ε.α., σημειώνει:


«Η κυβέρνηση της ΝΔ, πιστή στην απαίτηση του κεφαλαίου, με πρόσχημα την ταλαιπωρία του λαού εξαιτίας των διαδηλώσεων, κατέθεσε στις 29/6/2020 στη Βουλή το κατάπτυστο νομοσχέδιο - ιδιώνυμο για τις διαδηλώσεις! Ανασύρει μέσα από τα συρτάρια της παλιούς νόμους και διατάξεις που δεν μπόρεσαν να εφαρμοστούν επειδή συνάντησαν την οργανωμένη λαϊκή αντίδραση και προχωράει παραπέρα με την ποινικοποίηση των λαϊκών διεκδικήσεων και διαδηλώσεων. Είναι, όμως, βαθιά γελασμένη η κυβέρνηση αν νομίζει ότι θα μας βάλει ξανά στο “γύψο”!».

Σεμίνα Διγενή

Σε δήλωσή της για το νομοσχέδιο κατά των διαδηλώσεων η Σεμίνα Διγενή, δημοσιογράφος και συγγραφέας, σημειώνει:


«Όταν η κυβέρνηση επιχειρεί να προασπίσει την "τάξη και ηθική", την "ησυχία και ασφάλεια", τον λαό από θρασείς διαδηλωτές, εμένα μου θυμίζει τον Βασίλη Αυλωνίτη και το μότο του "πνεύμα και ηθική", με το οποίο κάλυπτε τις πομπές του, στην "Ωραία των Αθηνών" του Τσιφόρου. Μόνο που εκείνος, αν και μπερμπάντης, ήταν συμπαθής και χαριτωμένος. Η κυβέρνηση όμως - παρέα με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ - είναι αντιπαθητικά ύπουλη. Ονειρεύεται να βολτάρουμε στον Μεγάλο Περίπατο και να χαλαρώνουμε σε νιρβάνα, εκεί στα στρογγυλά αριστουργήματα του Συντάγματος.

Αμίλητοι και σε καταστολή και μάλιστα με νομοθετική ρύθμιση! Η κυβέρνηση είναι το υπάκουο παιδί της μαμάς ΕΕ, που της έχει επισημάνει τον κίνδυνο των κακών ανθρώπων στις "λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας". Πάντα τόνιζε την ανάγκη ποινικοποίησης κάθε ριζοσπαστικής ιδεολογίας και πράξης. "Από εκεί πηγάζει η τρομοκρατία", προειδοποιούσε. "Δώσε υπερεξουσίες στην αστυνομία - συμβούλευε - και διεύρυνε τον κατασταλτικό ρόλο ακόμη και του... Λιμενικού Σώματος. Χρησιμοποίησέ το ενάντια σε ό,τι κινείται απειλητικά εναντίον σου. Κάνε ιδιώνυμο το αδίκημα της συμμετοχής σε απαγορευμένες διαδηλώσεις!". Η κυβέρνηση διεκπεραιώνει υποδειγματικά τη δουλειά, που ορίζει η ΕΕ. Αυτό ακριβώς περιμέναμε απ' αυτήν. Θα παραδεχόταν ποτέ ότι θέλει να μας "βάλει στο γύψο"; Οτι στόχος τέτοιου αυταρχισμού, είναι το ταξικό, το κομμουνιστικό κίνημα; Οτι μας φιμώνει και ανοίγει το δρόμο για προβοκάτσιες; Ας ακούσει όμως, για άλλη μια φορά, ότι με τις "υποδείξεις" του αντιδραστικού νομοσχεδίου της, που πάει χέρι-χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική, δεν θα συμμορφωθεί κανείς!».

 Χρύσα Ρουμελιώτη

Η δημοσιογράφος Χρύσα Ρουμελιώτη, σε δήλωσή της για το νομοσχέδιο ενάντια στις διαδηλώσεις σημειώνει:

«Σε όσους, υπερήφανοι δημοσιολογούν για τον σύγχρονο δημοκρατικό κόσμο των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και παροχών, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι:
-- Η Γαλλική Επανάσταση, που άνοιξε το δρόμο στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, χαρακτηρίστηκε και αντιμετωπίστηκε ως επικίνδυνο αναρχικό κίνημα και κόστισε αίμα.

-- Το 8ωρο εργασίας κατακτήθηκε με εργατικές απεργίες και διαδηλώσεις, στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη, που πνίγηκαν επίσης στο αίμα.

-- Το δικαίωμα στην ίδρυση και τη συμμετοχή σε εργατικά σωματεία κατακτήθηκε με αγώνες χρόνων και θυσίες, και στη χώρα μας.

-- Στην Ελλάδα της Κατοχής, οι διαδηλώσεις εναντίον της πολιτικής επιστράτευσης αλλά και της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία, αντιμετωπίστηκαν με επιχείρημα τη διατάραξη και κόστισαν αίμα.

-- Οι μεγάλες απεργίες του 20ού αιώνα, από αυτή των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη που τραγουδήθηκε από τον Ρίτσο, μέχρι τις εργατικές απεργίες των δεκαετιών του '50 και του '60, αντιμετωπίστηκαν ως ενέργειες διατάραξης και είχαν θύματα.

-- Η εξέγερση του Πολυτεχνείου χαρακτηρίστηκε επίσης διατάραξη από αναρχικούς και ταραξίες και αντιμετωπίστηκε ανάλογα.
Και αυτά είναι ελάχιστα παραδείγματα, αγώνων που δικαιώθηκαν και δικαιωμάτων που σήμερα νοούνται αυτονόητα, αλλά κατακτήθηκαν με αγώνες και πληρώθηκαν ακριβά.
Συμπέρασμα;

-- Οταν διεκδικείς ή διαμαρτύρεσαι έχεις, αρχικώς, έναν τρόπο. Την απεργία, τη συγκέντρωση και τη διαδήλωση.

-- Η εξουσία που βρίσκεται απέναντι αντιδρά, σχεδόν πάντα, με τον ίδιο τρόπο: Χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς, όπως διατάραξη, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, κίνδυνος βιαιοπραγίας, και αντιδρά αναλόγως, χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς της. Κάποιες φορές κατασκευάζει και τις αφορμές που οδηγούν στους χαρακτηρισμούς.

Ενα ακόμη όπλο της είναι και το παρόν νομοσχέδιο.

Επιχείρημα αίολο ότι νομοθετεί για τους 100 ή 200 που καταλαμβάνουν το οδόστρωμα».

Διονύσης Τσακνής

Στη δήλωσή του για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την απαγόρευση και τον περιορισμό των διαδηλώσεων,  ο Διονύσης Τσακνής, τραγουδιστής, συνθέτης σημειώνει:


«Το νομοσχέδιο πάσχει ανεπανόρθωτα. Είναι απολύτως ασυνεπές, ως προς τη φιλοσοφία του.

Εξηγούμαι:

1. Δεν καθορίζει αριθμό διαδηλωτών, ανά πορεία.

2. Δεν προβλέπει ακριβή τετραγωνικά μέτρα κατάληψης πεζοδρομίου.

3. Δεν ξεκαθαρίζει αν οι λωρίδες του «Μεγάλου Περιπάτου» θεωρούνται κατάληψη δημόσιου χώρου και καταπάτηση δικαιωμάτων ποδηλατών.

4. Δεν προϋποθέτει κράτηση στο οικείο αστυνομικό τμήμα (δίκην ομηρίας) του διοργανωτή, μέχρι το τέλος της διαδήλωσης.

5. Οι ποινικές ευθύνες των διοργανωτών δεν είναι από μόνες τους αρκετές. Σε περίπτωση παραβίασης των κανόνων πρέπει να υπάρχουν και αστικές που το ανώτατο όριό τους να φτάνει μέχρι τη δήμευση της περιουσίας τους.

Αλλά ας σοβαρευτούμε: Το χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο να αποσυρθεί τώρα.
Οι εργαζόμενοι και οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων έχουν και τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα να ξέρουν πώς θα διαδηλώσουν, αλλά και πώς θα περιφρουρήσουν τις πορείες και τις διαμαρτυρίες τους. Αλλωστε, το ΠΑΜΕ, αυτό το έχει αποδείξει, τόσο στο πρόσφατο, όσο και στο απώτερο παρελθόν.

Και σε τελευταία ανάλυση, το θέμα είναι απλό: Δε θα περάσει».

Κάτω τα χέρια από τους αγώνες του Λαού