Αλεξάντερ Κερένσκι

Ο Αλεξάντερ Κερένσκι γίνεται πρωθυπουργός της Ρωσίας, 21/7/1917,στη θέση του πρίγκιπα Λβοφ. Ο τελευταίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπό το βάρος των αυξανόμενων κινητοποιήσεων των εργατών και των στρατιωτών, που απαιτούσαν το σταμάτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και το πέρασμα όλης της εξουσίας στα Σοβιέτ.

Ο διορισμός λοιπόν του πιο «σοσιαλίζοντα» Α. Κερένσκι στην πρωθυπουργία δεν ήταν παρά ένας ακόμα ελιγμός της αστικής τάξης στην ενσωμάτωση των μαζών. Ωστόσο, τίποτα δεν στάθηκε ικανό να σταματήσει τη ριζοσπαστικοποίησή τους, που, με οργανωτή και καθοδηγητή το κόμμα των
Μπολσεβίκων, έφτασε έως την επαναστατική ρήξη (Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση).

Η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή, δουλεύοντας εντατικά και αδιάκοπα, προωθούσε τη νίκη της.

"14η (1η) του Νοέμβρη:

Προς όλες τις στρατιωτικές επιτροπές των σωμάτων, των μεραρχιών, των συνταγμάτων, προς όλα τα Σοβιέτ των εργατών, των στρατιωτών και των αγροτών βουλευτών.

Προς όλους, προς όλους, προς όλους

Με βάση τη συμφωνία των κοζάκων, των ευελπίδων, των στρατιωτών, των ναυτών και των εργατών αποφασίστηκε να παραπεμφθεί ο Αλεξάντρ Φιοντόροβιτς Κερένσκι σε δημόσιο λαϊκό δικαστήριο.

Παρακαλούμε να συλληφθεί ο Κερένσκι για να παραπεμφθεί σε δημόσιο λαϊκό δικαστήριο.

Παρακαλούμε να συλληφθεί ο Κερένσκι και να ζητηθεί απ' αυτόν, στο όνομα των παραπάνω οργανώσεων, να εμφανιστεί αμέσως στην Πετρούπολη για να παραπεμφθεί στο δικαστήριο.

Υπογραφές: Οι κοζάκοι της 1ης κοζάκικης έφιππης Μεραρχίας του Ουσουρίσκι του Ντον, η επιτροπή των ευελπίδων του παρτιζάνικου τμήματος της περιοχής της Πετρούπολης, ο εκπρόσωπος της 5ης Στρατιάς.

Ο λαϊκός επίτροπος, Ντιμπένκο".

Η Επιτροπή Σωτηρίας, το Δημοτικό Συμβούλιο, η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος των σοσιαλιστών - επαναστατών, που με περηφάνια θεωρούσε τον Κερένσκι μέλος του, όλοι εναντιώθηκαν ακόμα πιο αποφασιστικά, υποστηρίζοντας ότι ο Κερένσκι είναι υπόλογος μόνο απέναντι στη Συντακτική Συνέλευση.

Το βράδυ στις 16 (3) του Νοέμβρη παρακολούθησα δύο χιλιάδες κοκκινοφρουρούς να βαδίζουν στη λεωφόρο Ζαγκορόντναγια μ' επικεφαλής τη στρατιωτική μουσική, που παιάνιζε τη "Μασσαλιώτιδα" (πόσο ταιριαστό ήταν αυτό το εμβατήριο σ' έναν τέτοιο στρατό!) και με τις κατακόκκινες σαν αίμα σημαίες ν' ανεμίζουν πάνω από τις πυκνές φάλαγγες των εργατών, που πήγαιναν να υποδεχτούν τ' αδέρφια τους που γύριζαν από το μέτωπο υπεράσπισης της κόκκινης Πετρούπολης. Στο κρύο σούρουπο βάδιζαν άντρες και γυναίκες και οι μακριές λόγχες των όπλων τους κουνιούνταν από πάνω τους. Καθώς βάδιζαν στους μισοσκότεινους και γλιστερούς από τη λάσπη δρόμους, τους παρακολουθούσαν μάζες αστών που τους κοίταζαν σιωπηλά, περιφρονητικά και φοβισμένα.

Ολοι ήταν ενάντιά τους: οι επιχειρηματίες, οι κερδοσκόποι, οι τοκογλύφοι, οι τσιφλικάδες, οι αξιωματικοί, οι πολιτικοί παράγοντες, οι δάσκαλοι, οι άνθρωποι των ελεύθερων επαγγελμάτων, οι μπακάληδες, οι γραφειοκράτες, οι υπάλληλοι. Ολα τα άλλα σοσιαλιστικά κόμματα μισούσαν τους μπολσεβίκους θανάσιμα. Με το μέρος των Σοβιέτ ήταν οι μάζες των απλών εργατών, οι ναύτες, όλοι οι συνειδητοί στρατιώτες, οι ακτήμονες αγρότες και μια ομάδα, μια μικρούτσικη ομάδα της διανόησης.

Από τις πιο απόμερες γωνιές της απέραντης Ρωσίας, όπου είχε ξεσπάσει ένα κύμα από πεισματώδεις οδομαχίες, η είδηση για τη συντριβή του Κερένσκι ξαναγύριζε σαν βροντερή ηχώ της προλεταριακής νίκης, νέα έφταναν από το Καζάν, το Σαράτοφ, το Νόβγκοροντ, τη Βίνιτσα, όπου οι δρόμοι είχαν πλημμυρίσει στο αίμα, τη Μόσχα, όπου οι μπολσεβίκοι κατεύθυναν το πυροβολικό στο τελευταίο φρούριο της αστικής τάξης - στο Κρεμλίνο.

"Βομβαρδίζουν το Κρεμλίνο!". Η είδηση αυτή μεταδόθηκε σχεδόν με φρίκη στους δρόμους της Πετρούπολης από στόμα σε στόμα. Οσοι έρχονταν από τη "λευκομαρμάρινη μητέρα Μόσχα" αφηγούνταν φοβερά πράγματα: Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν. Η οδός Τβερ και Κουζνέτσκ βρισκόταν στις φλόγες. Ο ναός του Βασίλι Μπλαζένιν μετατράπηκε σε καπνίζοντα ερείπια. Η εκκλησία του Ουσπένσκι έγινε σκόνη. Οι πύλες Σπάσκι του Κρεμλίνου από λεπτό σε λεπτό θα σωριαστούν. Το Δημαρχείο κάηκε ολότελα.

Τίποτα απ' όλα όσα είχαν κάνει οι μπολσεβίκοι, δεν μπορούσε να συγκριθεί μ' αυτήν τη φριχτή ιεροσυλία στην καρδιά της αγίας Ρωσίας. Οι θεοσεβούμενοι άνθρωποι άκουγαν τον κρότο των πυροβόλων να βάλλουν κατευθείαν στο μέτωπο της αγίας ορθοδόξου εκκλησίας και να κάνουν χίλια κομμάτια τα άγια των αγίων του ρωσικού έθνους.

Στις 15 (2) του Νοέμβρη ο επίτροπος της Λαϊκής Παιδείας Λουνατσάρσκι έκλαιγε με λυγμούς στη σύσκεψη του Σοβιέτ των Λαϊκών Επιτρόπων και βγήκε από το δωμάτιο φωνάζοντας:
"Δεν μπορώ ν' αντέξω σ' αυτό! Δεν μπορώ να υποφέρω αυτή την καταστροφή όλης της ομορφιάς και των παραδόσεων...".
Το βράδυ δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες η αίτησή του για παραίτηση:
"Μόλις τώρα δα άκουσα από αυτόπτες μάρτυρες το τι έγινε στη Μόσχα.

Η εκκλησία Βασίλι Μπλαζένιν και η εκκλησία Ουσπένσκι καταστρέφονται. Το Κρεμλίνο, όπου είναι συγκεντρωμένος αυτή τη στιγμή όλος ο καλλιτεχνικός θησαυρός της Πετρούπολης και της Μόσχας βομβαρδίζεται.

Χιλιάδες θύματα.

 Ο αγώνας φτάνει ως τη θηριωδία.

Τι θα γίνει ακόμα; Πού τραβάμε;

Αυτό δεν μπορώ να το υποφέρω. Η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Είμαι ανίσχυρος να σταματήσω αυτό το φοβερό κακό.

Δεν μπορώ να δουλέψω κάτω από το βάρος αυτών των σκέψεων που οδηγούν στην τρέλα.

Να γιατί παραιτούμαι από το Σοβιέτ των Επιτρόπων του λαού.

Αντιλαμβάνομαι όλο το βάρος αυτής της απόφασης, μα δεν μπορώ περισσότερο...".

Την ίδια εκείνη μέρα οι λευκοφρουροί και οι ευέλπιδες παρέδωσαν το Κρεμλίνο. Τους άφησαν ελεύθερους χωρίς καμιά διαδικασία. Η συμφωνία για τη λήξη των εχθροπραξιών ανέφερε:
"1. Η επιτροπή της κοινωνικής ασφάλειας διαλύεται.

2. Η λευκοφρουρά επιστρέφει τα όπλα και διαλύεται. Οι αξιωματικοί παραμένουν με το βαθμό του όπλου τους. Στις σχολές των ευελπίδων παραμένουν μόνον τα όπλα που είναι απαραίτητα για την εκπαίδευση. Ολα τα υπόλοιπα όπλα των ευελπίδων θα παραδοθούν. Η Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή εγγυάται σ' όλους την ελευθερία και την προσωπική ασφάλεια.

3. Για την πραγματοποίηση του αφοπλισμού, για τον οποίο γίνεται λόγος στην παράγρ. 2, οργανώνεται επιτροπή από αντιπροσώπους της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής και από αντιπροσώπους της διοίκησης και των οργανώσεων που πήραν μέρος στις διαπραγματεύσεις για τη συνθηκολόγηση.

4. Από τη στιγμή της υπογραφής της συμφωνίας, τα δύο μέρη θα εκδώσουν αμέσως διαταγή για το σταμάτημα κάθε είδους πυρών και κάθε είδους πολεμικών ενεργειών και θα πάρουν αποφασιστικά μέτρα για την πιστή εκπλήρωση της διαταγής κατά τόπους.

5. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας όλοι οι αιχμάλωτοι και των δύο μερών αφήνονται αμέσως ελεύθεροι...".