Η μάχης στις Καρούτες Φωκίδας

Tμήματα του ΕΛΑΣ της 5ης ταξιαρχίας Ρούμελης δώσανε, 5/8/1944,  μια ηρωική μάχη κατά των Γερμανών κατακτητών στο χωριό Καρούτες, κοντά στο Λιδωρίκι.

Ήταν 5 Αυγούστου του 1944, όταν αντάρτες του ΕΛΑΣ εξόντωσαν το γερμανικό τάγμα, που  επιχείρησε να καταλάβει το μικρό χωριό της Άμφισσας.

O ΕΛΑΣ, έδωσε μάχη με ένα Τάγμα 250 επίλεκτων Γερμανών στρατιωτών.

Στη μάχη σκοτώθηκαν περισσότεροι από 200 Γερμανοί με το Διοικητή τους και 100  αιχμάλωτοι.

Από τον ΕΛΑΣ 38 νεκροί

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΟΥΚΑΣ (Πλάτανος) από τη Θεσσαλονίκη, μαχητής του ΕΛΑΣ, που πήρε μέρος στην ένδοξη μάχη στις Καρούτες, αφηγείται στο γράμμα του το χρονικό της μεγάλης αυτής μάχης.

"Στις 5 Αυγούστου 1944 τμήματα του ΕΛΑΣ της 5ης ταξιαρχίας Ρούμελης δώσανε μια ηρωική μάχη κατά των Γερμανών κατακτητών στο χωριό Καρούτες, κοντά στο Λιδωρίκι. Το χωριό αυτό, που ήταν κέντρο της Αντίστασης της περιοχής, το 1942 το είχαν κάψει και λεηλατήσει οι Ιταλοί κατακτητές βασανίζοντας όλους τους κατοίκους του. Παρ' όλα αυτά το αντάρτικο δυνάμωσε κι επεκτάθηκε (όπως είναι γνωστό), σ' ολόκληρη τη χώρα.

Σχέδιο της μάχης

Το καλοκαίρι του 1944, οι Γερμανοί θέλοντας να εξασφαλίσουν τα νώτα τους όταν υποχωρούσαν,
 κάτω από την πίεση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια, επιχείρησαν στις 4 Αυγούστου να εκκαθαρίσουν το έδαφος στη Ρούμελη, στέλνοντας ένα επίλεκτο τάγμα καταδρομών από την Αμφισσα, με στόχο τη διάλυση των τμημάτων του ΕΛΑΣ. Και το γερμανικό τάγμα προχωρούσε χωρίς να συναντήσει καμιά αντίσταση. Ομως η Διοίκηση της 5ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ με βάση οργανωμένο σχέδιο, ετοίμαζε τα τμήματά της για ταχτική μάχη. Διοικητής της ταξιαρχίας ήταν ο μόνιμος συνταγματάρχης του αστικού στρατού Γιώργος Ρήγας (Φεραίος),ο καπετάνιος Ηλίας Καρράς (Ηρακλής) στέλεχος του ΚΚΕ και επιτελάρχης ο μόνιμος λοχαγός Γιώργος Σαμαρίδης (Λογοθέτης)".

"Θυμάμαι - γράφει παρακάτω ο παλιός μαχητής - ότι η υποδειγματική διμοιρία μας ειδοποιήθηκε και αφού εφοδιαστήκαμε μ' ένα κομμάτι ψωμί, λίγο τυρί και νερό, ανεβήκαμε από το Λιδωρίκι στο βουνό Κορομηλιές και πιάσαμε θέσεις στα βράχια πάνω από τις Καρούτες. Είχε κυκλωθεί όλο το χωριό. Μείναμε εκεί μέχρι να μας δοθεί το σύνθημα, που ήταν, δυο βλήματα όλμων, ενάντια στους Γερμανούς. Αυτοί ξεθαρρεμένοι μόλις ξημέρωσε μπήκαν στο χωριό. Εσφαξαν ζώα από τις στάνες και το ριξαν στο φαγοπότι. Εμείς περιμέναμε στα βράχια κάτω από τον καυτό ήλιο, με αφόρητη ζέστη. Οι Γερμανοί σε λίγο ξεντύθηκαν και άρχισαν να κολυμπούν σε μια στέρνα του χωριού. Κατά τις δυόμισι το μεσημέρι, φαίνεται, ότι κάτι αντελήφθηκαν και έριξαν μερικές ντουφεκιές. Αμέσως, μας δόθηκε το σύνθημα κι άρχισε η επίθεσή μας. Με τις πρώτες βολές καταστράφηκε ο ασύρματος των Γερμανών και έτσι έχασαν κάθε επαφή με τη διοίκησή τους στην Αμφισσα. Η επίθεση εξελίχθηκε σε μάχη από σπίτι σε σπίτι και οι Γερμανοί πανικοβλήθηκαν τόσο, γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως ο ΕΛΑΣ ήταν προετοιμασμένος για μια τέτοια ταχτική μάχη.

Αρχισαν να σκορπούν και να τρέχουν για να σωθούν, αλλά ήταν τόσο καλά κυκλωμένοι που δεν μπορούσαν να γλιτώσουν, δεν ξέφυγε ούτε ένας. Ο διοικητής του τάγματος, Βέμπερ, σκοτώθηκε από τους πρώτους. Τελικά οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να παραδοθούν ύστερα από διαπραγματεύσεις που έγιναν.

Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν: Για τους Γερμανούς 200 περίπου νεκροί και τραυματίες, 100 αιχμάλωτοι, όλος δε ο οπλισμός του τάγματος πέρασε στον ΕΛΑΣ και εξοπλίστηκε μ' αυτόν όλη η 2η Μεραρχία.

Εμείς είχαμε 38 νεκρούς συναγωνιστές, που αναπαύονται στο νεκροταφείο του χωριού. Είχαμε και πολλούς τραυματίες - ανάμεσά τους κι εγώ - και μεταφερθήκαμε στο αναρρωτήριο του ΕΛΑΣ, όπου μας φρόντισε ο αξέχαστος αγωνιστής γιατρός Γιάννης Κουτσοδήμος.Εκεί ήρθε και η συμμαχική αποστολή και μας συγχάρηκε, ήταν αυτοί οι ίδιοι που αργότερα, με τις κυβερνήσεις που επέβαλαν στη χώρα μας, μας φυλάκισαν, μας εξόρισαν, μας εκτέλεσαν σαν προδότες".