Γιώργης Τρικαλινός

Ο Γιώργης Χ. Τρικαλινός γεννήθηκε στον Αλμυρό Βόλου στις 16/9/1914.

Παρακολούθησε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από το 1932 πήρε μέρος στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα σαν μέλος και στέλεχος της ΟΚΝΕ.

Η φασιστική επίθεση στη χώρα τον βρίσκει εξόριστο στη Φολέγανδρο, όπου τον είχε στείλει η μεταξική κυβέρνηση. Το καθεστώς, ενώ δεν τους έστειλε στο μέτωπο για να πολεμήσουν τον εισβολέα όπως το ζήτησαν, μετά την κατάρρευση του μετώπου, τους παραδίδει στους Γερμανούς. 

Στα μέσα του 1941, μαζί με τους άλλους συντρόφους του, δραπετεύει από τη Φολέγανδρο κι έρχεται στην Αθήνα παράνομος. Αγωνίζεται με πάθος για την ανασυγκρότηση των Οργανώσεων της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ και την ίδρυση της θρυλικής νεολαιίστικης αντιστασιακής οργάνωσης ΕΠΟΝ και παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίσταση του λαού της Αθήνας στους Γερμανούς κατακτητές.

Στον πόλεμο του 1940 μαζί με άλλους δεσμώτες κομμουνιστές ζήτησε να σταλεί στο μέτωπο. Ομως η δικτατορία ζήτησε να αποκηρύξει τις ιδέες του. Γι' αυτό, μαζί με εκατοντάδες άλλους κομμουνιστές, τον παρέδωσε στους κατακτητές. Από τη Φολέγανδρο δραπετεύει το Μάη του 1941. Δουλεύει για την ανασυγκρότηση του Κόμματος και της ΟΚΝΕ, για την οργάνωση της πάλης ενάντια στους κατακτητές.

Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΠΟΝ. Διατέλεσε μέλος του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ, μέλος του Προεδρείου του ΚΣ της ΕΠΟΝ και γραμματέας της ΕΠΟΝ Αθήνας.
Τον Ιούνη του 1946, στέλνεται για την καθοδήγηση της κομματικής δουλειάς στο Βόλο, όπου εγκαθίσταται με τη μητέρα μου Γιάννα, το γένος Ζορμπαλά, που κι αυτή ήταν κομματικό στέλεχος.

Δύσκολα και ταραγμένα εκείνα τα χρόνια. Οι διωγμοί των κομμουνιστών συνεχίζονται. Ο εμφύλιος αρχίζει.

Στα μεταπελευθερωτικά χρόνια διώχτηκε για τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και αναγκάστηκε να καταφύγει στα βουνά. Κατατάχθηκε στο ΔΣΕ, σαν πολιτικός επίτροπος. Με την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε σαν πολιτικός πρόσφυγας στις σοσιαλιστικές χώρες.
Επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα και το 1959 καταδικάστηκε σε ισόβια με τους νόμους 375, 509, Γ' ψήφισμα κτλ.

Αποφυλακίστηκε το 1966. Με τη δικτατορία της χούντας στέλνεται εξορία σε Γυάρο, Λέρο, Ωρωπό.
Αφέθηκε ελεύθερος στα τέλη Δεκέμβρη 1971. Ξαναπιάνεται το 1973 με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Στέλνεται εξορία στη Γυάρο, από όπου απελευθερώνεται το 1974 με τη μεταπολίτευση.

Πέρασε συνολικά 16 χρόνια σε φυλακές και εξορίες.

Μετά τη μεταπολίτευση, επί πολλά χρόνια, υπήρξε εκδότης του «Ριζοσπάστη».

Υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μέχρι το 12ο Συνέδριο του Κόμματος

Ηταν δύο φορές υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στη Μαγνησία. 

Εγραψε αρκετά βιβλία. Ξεχωρίζουν οι «292 ημέρες μετά το Γράμμο - Βίτσι», το «Αλμυρός, στιγμές από την ιστορία του» αφιερωμένο στη γενέτειρά του που υπεραγαπούσε και το τελευταίο «Ανασκαλεύοντας τη χόβολη της μνήμης». 

«Εφυγε» από τη ζωή στις 20 Μάρτη 1997.