Ομιλία του Νίκου Αμπατιέλου, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή", ο μεγαλύτερος πολιτικός - πολιτιστικός θεσμός της νεολαίας της χώρας μας είναι και φέτος εδώ.

Είναι εδώ, όπως κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο στα 46 χρόνια της θρυλικής πλέον Ιστορίας του.

Μπορεί φέτος να είναι ένα Φεστιβάλ διαφορετικό, ένα Φεστιβάλ "αλλιώς" όπως λέμε, σίγουρα όμως είναι μεγάλης σημασίας η πραγματοποίησή του σε πολύ ιδιαίτερες συνθήκες...

Το σύνθημα που επιλέξαμε φέτος, "Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή", συμπυκνώνει την απάντηση στο τι πρέπει να γίνει για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος των αντιφάσεων του συστήματος και των συνεπειών του που αντιμετωπίζει κάθε νέος και νέα σήμερα.

Φωτίζει όμως ταυτόχρονα τη δύναμη που μπορεί να δίνει στις καθημερινές μάχες, το να φλογίζεται ο νους και η καρδιά από τον πιο βαθιά ανθρώπινο σκοπό, από την πάλη για την οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον λαό και τη νεολαία.

Και με αυτή τη δύναμη, χιλιάδες μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα έκαναν κατορθωτό, παρά τις αντιξοότητες και δυσκολίες, παρά τα εμπόδια που θέλησαν να βάλουν, να ολοκληρώσει φέτος το Φεστιβάλ το μεγάλο ταξίδι του σε όλη τη χώρα, να κορυφώσει τις εκδηλώσεις του εδώ στην Πανεπιστημιούπολη.

Αυτό που χαρακτηριστικά περιέγραψαν στο μήνυμά τους οι σύντροφοι της ΚΝ Τουρκίας, πως "είμαστε βέβαιοι ότι οι δυσκολίες λόγω πανδημίας δεν θα αποδυναμώσουν το πνεύμα του Φεστιβάλ, αντίθετα η ΚΝΕ με οργάνωση και μεγάλη αυταπάρνηση θα ολοκληρώσει το Φεστιβάλ και θα βγει ακόμα πιο ισχυρή και με νέους φίλους δίπλα της".

Από τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ μας απαντάμε και στους συντρόφους της ΚΝ Τουρκίας, στους συντρόφους μας από Οργανώσεις όλου του κόσμου που έστειλαν διεθνιστικά μηνύματα όλες τις προηγούμενες μέρες, που έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στο Φεστιβάλ μας και ας μην ήταν δυνατό να είναι μαζί μας σήμερα...

Σύντροφοι, τα καταφέραμε! Και είμαστε εδώ, στο 46ο Φεστιβάλ, που παίρνει και αυτό ξεχωριστή θέση στην ιστορία του μεγαλύτερου πολιτιστικού - πολιτικού θεσμού της νεολαίας της χώρας μας.

Άλλωστε το ίδιο το Φεστιβάλ προσφέρει μια σημαντική "ανάσα" που ίσως φέτος η νεολαία να την έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

"Ανάσα" μπορεί να πάρει στο Φεστιβάλ μας κάθε νέος και νέα που νιώθει το στομάχι του να σφίγγεται από τις εικόνες που αποτυπώνουν τη φρίκη αυτού του συστήματος. Από τις εικόνες τις φτώχειας, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των ανθρώπων που πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες της αστυνομίας στη μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ.

Τις εικόνες των προσφύγων και μεταναστών, μανάδων και πατεράδων με τα μικρά παιδιά τους να προσπαθούν να βρουν καταφύγιο μέσα στα νεκροταφεία ή δίπλα και μέσα σε κάδους απορριμμάτων.

Εδώ, στο Φεστιβάλ μας, στις γραμμές της ΚΝΕ, στον αγώνα με το ΚΚΕ είναι η θέση όποιου αρνείται να συνηθίσει αυτές τις εικόνες. Όποιου δεν θέλει να αποδεχθεί ως φυσιολογικό ότι τα νησιά μας θα γίνονται φυλακές της ΕΕ και η χώρα μας αποθήκη ψυχών, κατατρεγμένων από τη φτώχεια και τις βόμβες των ιμπεριαλιστών, με τη συμφωνία και την ενεργό συμβολή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.

Όποιου του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι με αυτούς που στοχοποιούν τα ίδια τα θύματα αυτής της υπόθεσης ως δήθεν "εισβολείς", αλλά χάνουν τη μαγκιά τους όταν πρόκειται για την ΕΕ που μαζί με τις ελληνικές κυβερνήσεις έχει αποφασίσει τον εγκλωβισμό τους εδώ. Όποιου αηδιάζει με την ξετσιπωσιά του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στο δράμα των ξεριζωμένων, που επικαλείται ότι επί ημερών του η κόλαση ήταν πιο αγγελικά φτιαγμένη.

Φίλες και φίλοι,

"Ανάσα" είναι όμως και το πολιτιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ, έστω και προσαρμοσμένο φέτος, για κάθε νέο και νέα που νιώθει να ασφυκτιά από τα σκουπίδια που πλασάρει το σάπιο σύστημά τους για δήθεν διέξοδο και ψυχαγωγία. Και όσο περισσότερο σαπίζει αυτό το σύστημα, τόσο πιο ανυπόφορη γίνεται η μπόχα του, που έχει φτάσει στην προβολή σε prime time του βιασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Εδώ υπάρχουν άλλες αξίες, άλλα ιδανικά. Η ανυπότακτη, αγωνιστική στάση ζωής, η αγάπη για τον εργαζόμενο άνθρωπο, τον φτωχό, τον κατατρεγμένο, η πάλη για το δίκιο, η αισιοδοξία, η αλληλεγγύη, η στήριξη σε όποιον αγωνίζεται.

"Ανάσα" ζωής είναι η πρωτοβουλία της ΚΝΕ να καλέσουμε τη νεολαία σε εθελοντικές αιμοδοσίες σε όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.

Δεν μπορούσαμε ως ΚΝΕ να μείνουμε ασυγκίνητοι απέναντι στην έκκληση των νοσοκομειακών γιατρών για προσφορά αίματος ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες που πάντα υπάρχουν, λόγω και της αδιαφορίας των κυβερνήσεων και που έγιναν ακόμα μεγαλύτερες με την πανδημία του κορονοϊού.

Όμως αυτή η πρωτοβουλία ήταν και η καλύτερη απάντηση στην κυβέρνηση, που επιλέγει να της "κουνά το δάχτυλο" και να τη στοχοποιεί για την έξαρση της πανδημίας, προκειμένου να κρύψει τις δικές της, εγκληματικές ευθύνες.

Οι εκατοντάδες φιάλες αίματος που συγκεντρώσαμε είναι, επίσης, άλλη μια μορφή συμπαράστασης, πέρα από όσους και όσες τις χρειαστούν, συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον τιτάνιο αγώνα που δίνουν οι υγειονομικοί στα νοσοκομεία, τις ΜΕΘ και τα χειρουργεία, για να σώσουν ανθρώπινες ζωές, για την προστασία της υγείας του λαού.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Το φετινό Φεστιβάλ μας είναι, όπως κάθε χρόνο, το πρώτο μαζικό, μαχητικό αγωνιστικό ραντεβού της νεολαίας με το άνοιγμα των χώρων εκπαίδευσης, με την επιστροφή στη δουλειά όσων νέων εργαζομένων κατάφεραν να πάρουν άδεια.

Ειδικά φέτος, με το δεύτερο κύμα της πανδημίας να είναι ήδη εδώ, αλλά και με μια νέα καπιταλιστική κρίση που πάλι προσπαθούν να φορτώσουν στους εργαζόμενους, στις οικογένειές μας, κυριολεκτικά δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.

Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι ήδη ξεδιπλώνονται κινητοποιήσεις στα σχολεία.

Οι μαθητές δεν έχουν άλλο δρόμο, γιατί στα ήδη μεγάλα εμπόδια που συναντούσαν στην προσπάθειά τους να μορφωθούν τώρα έχουν προστεθεί και νέα.

Και ας πάψει η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ να κυνηγάνε με το τουφέκι τους 2-3 ψεκασμένους ακροδεξιούς σε κάθε περιοχή για να τους προβάλουν σαν "κίνημα" και να στήσουν τον βολικό αντίπαλο.

Αυτό που ξεσηκώνει τους μαθητές είναι ότι η κυβέρνηση αντί να αξιοποιήσει τον χρόνο που κερδήθηκε από τις τεράστιες θυσίες του λαού και της νεολαίας στο πρώτο κύμα της πανδημίας για να προετοιμάσει το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων δεν το έκανε.

Δεν προσέλαβε περισσότερους καθηγητές και προσωπικό καθαριότητας, δεν εξασφάλισε περισσότερες αίθουσες, ώστε να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη.

Αντίθετα, αυτό που πρόλαβε μέσα στην πανδημία ήταν να φέρει νόμο με τον οποίο αύξησε το όριο αυτού του αριθμού στα Δημοτικά, νόμο που κάνει ακόμη πιο σκληρή αρένα ανταγωνισμού τα σχολεία εις βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών.

Το μόνο μέτρο προστασίας που πήρε ήταν να μοιράσει στα παιδιά κάτι αλεξίπτωτα για να φορέσουν στο πρόσωπό τους αντί για μάσκα.

Και προσπαθεί με αλχημείες και γελοίους μέσους όρους να μας πείσει ότι όλα είναι καλά.

Όπως κατά τα λεγόμενα της υπουργού Παιδείας, όλα καλώς ολοκληρώθηκαν και στο προηγούμενο ακαδημαϊκό εξάμηνα στα Πανεπιστήμια.

Κάνουν πως δεν βλέπουν ότι αυτό που ξεσηκώνει τους φοιτητές και τις οικογένειές τους είναι πως τα Πανεπιστήμια παραμένουν επί της ουσίας κλειστά για τις μορφωτικές ανάγκες των φοιτητών, την ώρα που φοιτητές, καθηγητές, πρυτανικές αρχές, όλοι σχεδόν πλέον έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η διά ζώσης μορφωτική διαδικασία δεν μπορεί να υποκατασταθεί από κανένα εργαλείο, όπως η τηλεκπαίδευση, όσο χρήσιμο και αν είναι.

Τα Πανεπιστήμια είναι ανοιχτά μόνο για τα διάφορα επιχειρηματικά ερευνητικά προγράμματα που συνεχίζουν να τρέχουν. Πριν λίγες μέρες το Πανεπιστήμιο Αιγαίου πανηγύριζε ότι διαθέτει 12 εκατομμύρια ευρώ για τέτοιου είδους προγράμματα, για να "εδραιώσει", λέει, "την αριστεία στο αρχιπέλαγος", τη στιγμή που δεν έχει γίνει μάθημα διά ζώσης από τον Μάρτη!

Την ίδια ώρα δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για να λυθούν τα τεράστια θέματα της στέγασης που παραμένει αιμορραγία για τη λαϊκή οικογένεια και σπρώχνει τους φοιτητές ακόμη και να παρατάνε τις σπουδές τους, να μην ξεκινάνε καν.

Αυτή είναι η εικόνα του αυτόνομου Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου-επιχείρηση που έχουν χτίσει λιθαράκι - λιθαράκι όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις.

Τα αιτήματα των Μαθητικών Συμβουλίων, των Φοιτητικών Συλλόγων για τη μόρφωση και τις σπουδές τους είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικά στην εποχή που ζούμε.

Και μη μας πουν ξανά ότι είναι ανεφάρμοστα και δεν υπάρχουν τα χρήματα.

Τους δίνουμε εμείς τις λύσεις:

- Ας τα πάρουν από τα 32 δισ. του περιβόητου Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ που ετοιμάζονται να μοιράσουν στους επιχειρηματικούς ομίλους.

- Ας τα πάρουν από τα 10 δισ. τον χρόνο που κάνουν δώρο στους εφοπλιστές μέσω φοροαπαλλαγών.

- Ας κόψουν κάτι από τα δισεκατομμύρια που δίνει η Ελλάδα για το ΝΑΤΟ και για πολεμικούς εξοπλισμούς, που ως προτεραιότητα έχουν την υποστήριξη των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στην περιοχή και όχι την άμυνα της χώρας. Και ας απαντήσουν πώς μέσα στο παραμύθι που χτίζουν, ότι το ΝΑΤΟ είναι ο εγγυητής της ασφάλειας των λαών της περιοχής, στην προκειμένη περίπτωση μία ΝΑΤΟική δύναμη, η Γαλλία, πουλάει όπλα δεκάδων δισ. σε μία άλλη ΝΑΤΟική χώρα, την Ελλάδα, για να προστατευτεί δήθεν από την προκλητικότητα μιας τρίτης ΝΑΤΟικής χώρας, της Τουρκίας.

Να, γιατί πρέπει να δυναμώσουν οι αγώνες στους χώρους εκπαίδευσης, τα αιτήματά τους να αγκαλιαστούν από το εργατικό κίνημα και να σημάνει αγωνιστικός συναγερμός ΠΑΝΤΟΥ!

Αλλά και στους χώρους δουλειάς η κατάσταση μοιάζει όλο και περισσότερο με ζούγκλα. Αναστολές συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, απολύσεις δίνουν και παίρνουν εδώ και μήνες. Τώρα έρχονται να προστεθούν οι απλήρωτες υπερωρίες για όποιον εργαζόμενο κάνει το έγκλημα να τηρήσει τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και μείνει σε καραντίνα, αλλά και το νέο χτύπημα στο δώρο Χριστουγέννων.

Από τον μάγειρα στην Κρήτη που λιποθύμησε από την εξάντληση στον χώρο δουλειάς και αργότερα έμαθε ότι απολύθηκε, μέχρι την εμπορική επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη που συνέχιζε να λειτουργεί σαν να μην συμβαίνει τίποτα ενώ υπήρχαν επιβεβαιωμένα κρούσματα, τον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων σε εργοστάσια της Αττικής δείχνει με τον πιο καθαρό τρόπο πως τα παχιά λόγια της κυβέρνησης σταματάνε έξω από τις πύλες των εργοστασίων.

Τα μέτρα ασφαλείας απέναντι στην πανδημία είτε είναι ανέκδοτο είτε αφήνονται στην ατομική ευθύνη του εργαζόμενου. Ποιος να ελέγξει άλλωστε την εφαρμογή τους, ακόμη και αυτών των λειψών μέτρων, όταν τόσο η σημερινή όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση έχουν αφήσει την Επιθεώρηση Εργασίας τόσο υποστελεχωμένη που πρέπει να περάσουν δεκαετίες για να πραγματοποιήσει από έναν έλεγχο σε κάθε επιχείρηση της χώρας;

Βέβαια, η κυβέρνηση, που όλο το καλοκαίρι μιλούσε για τη δήθεν ανευθυνότητα της νεολαίας που πήγαινε στα πάρτι και στα μπαρ που η ίδια άνοιξε, τώρα δεν βρίσκει καμία κουβέντα να πει για την ανευθυνότητα της εργοδοσίας, για παράδειγμα στο εργοστάσιο με τα 191 κρούσματα στα Γιαννιτσά.

Η εργοδοσία έχει στα χέρια της ένα πολύ μεγάλο νομοθετικό οπλοστάσιο που της έχουν εξασφαλίσει όλες οι κυβερνήσεις για να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους.

Αυτό το οπλοστάσιο μπορεί να αχρηστευτεί με την πάλη των εργαζομένων, με τη μαζική συμμετοχή της νεολαίας στα Συνδικάτα, στις Επιτροπές Αγώνα, στους εργατικούς αγώνες.

Εκεί, στο πλάι των παλιότερων συναδέλφων τους οι νεότεροι θα βρουν στήριξη για να τα βγάλουν πέρα απέναντι σε έναν αντίπαλο που όταν τον αντικρίζεις μόνος σου φαντάζει ανίκητος.

Φίλες και φίλοι,

Το Φεστιβάλ έχει λοιπόν τη δική του συμβολή στο να γίνουν οι χώροι που ζει, εργάζεται και μορφώνεται η νεολαία κύτταρα συλλογικής συζήτησης και αγώνα για κάθε πρόβλημα.

Γιατί τώρα χρειάζεται να δυναμώσει η καθημερινή επίμονη πάλη Συνδικάτων, Συλλόγων, μαζικών φορέων.

Τώρα ανεβαίνει ο πήχης των απαιτήσεων για άμεση δράση των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με ευθύνη σε αυτές τις συνθήκες για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, το τράβηγμα μαζικά νέων δυνάμεων σε αυτήν, για τον προσανατολισμό της.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Η κυβέρνηση έχει το θράσος, την ώρα που σε όλους τους χώρους έχει διαμορφωθεί αυτή η επικίνδυνη κατάσταση, να τσουβαλιάζει ανορθολογικές, σκοταδιστικές και τελικά περιθωριακές απόψεις, όπως είναι οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας με όποιον δίκαια δυσπιστεί απέναντι στις παλινωδίες και τα αντιφατικά μέτρα τους.

Βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τους αρνητές του ιού με τους αρνητές της επικίνδυνης πολιτικής τους που κάνει τα υγειονομικά πρωτόκολλα κουρελόχαρτα μπροστά στα επιχειρηματικά κέρδη.

Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει εδώ και τώρα αυτό το αστείο. Αν θέλουν να δουν ποιος ενισχύει τις θεωρίες συνωμοσίας, ας κοιτάξουν στον καθρέφτη.

Ο καθένας καταλαβαίνει πόσο βολεύεται η κυβέρνηση με τέτοιες θεωρίες, αφού μαζί με τον ιό εξαφανίζουν και την υποχρέωσή της για λήψη μέτρων προστασίας που έχουν οικονομικό κόστος, καθώς και τις τεράστιες ευθύνες της για την εξέλιξη της πανδημίας.

Αν θέλουν να χτυπήσουν την αμφισβήτηση προς τα επιστημονικά δεδομένα, ας σταματήσουν να βάζουν τους επιστημονικούς τους συμβούλους να παίζουν κάθε μέρα στην τηλεόραση τον άχαρο ρόλο της τεκμηρίωσης της κυβερνητικής πολιτικής με δήθεν επιστημονικά επιχειρήματα. Μέχρι πως είναι προτιμότερο να υπάρχουν 25 μαθητές ανά τάξη παρά 15 προσπάθησαν να μας πείσουν…

Είναι, βέβαια, και αυτό άλλη μια απόδειξη για το πώς χαραμίζονται στο πλαίσιο αυτού του συστήματος οι μεγάλες δυνατότητες που προσφέρουν σήμερα τα επιτεύγματα της επιστήμης.

Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα επιστήμονες που τιμούν τον τίτλο και τον όρκο τους, που θέτουν καθημερινά τις γνώσεις τους στην υπηρεσία του εργαζόμενου ανθρώπου σε αυτά τα ασφυκτικά βεβαίως πλαίσια. Αυτοί οι επιστήμονες μας εμπνέουν εμάς, σε αυτούς πρέπει να επιδιώκει να μοιάσει κάθε σημερινός φοιτητής.

Τέτοιοι είναι, φυσικά, οι μαχόμενοι υγειονομικοί του δημόσιου συστήματος Υγείας της χώρας μας, που παλεύουν κάθε μέρα με την πανδημία, αλλά και με τις τεράστιες ελλείψεις.

Όταν μιλάμε, όμως, για επιστήμη στην υπηρεσία των λαών, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις 45 Ταξιαρχίες της Διεθνούς Δύναμης "Χένρι Ριβ" που έχει στείλει η Κούβα σε 38 χώρες, σ' όλο τον κόσμο, αποτελούμενες από 3.772 γιατρούς, νοσηλευτές και προσωπικό Υγείας.

Αυτοί οι επιστήμονες έχουν περιθάλψει περισσότερους από 250 χιλιάδες ανθρώπους που μολύνθηκαν με τον νέο κορονοϊό, σώζοντας τη ζωή σε περισσότερους από 8 χιλιάδες ασθενείς.

Ο θαυμασμός που προκαλεί αυτό το εγχείρημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερος αν αναλογιστεί κανείς ότι προέρχεται από μια μικρή χώρα που βρίσκεται αντιμέτωπη με απαράδεκτες κυρώσεις και ένα πολυετές εγκληματικό εμπάργκο.

Μάλιστα, ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη που έχουν επιβάλει τις κυρώσεις αυτές βρίσκονται και χώρες στις οποίες η Κούβα προσέφερε πολύτιμη βοήθεια, την ώρα που τα δικά τους συστήματα Υγείας κατέρρεαν.

Οι αποστολές αλληλεγγύης της Κούβας δεν είναι κάτι καινούργιο. Καθιερώθηκαν μετά τη Νίκη της Επανάστασης στο νησί και όταν η ίδια η Κούβα εξασφάλισε ένα δημόσιο, δωρεάν, καθολικό σύστημα Υγείας που περιλαμβάνει την πρόληψη, τη θεραπεία και την αποκατάσταση για κάθε Κουβανό.

Σήμερα και παρά τις αντιξοότητες, παρά τον υπερεξηντάχρονο αποκλεισμό από τις ΗΠΑ, παραδίδει απλόχερα μάθημα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης.

Ας κάνει ο καθένας μια σύγκριση με τα όσα είδαμε στην πρώτη φάση της πανδημίας με τη μία καπιταλιστική χώρα να κλέβει μάσκες και υγειονομικό υλικό από την άλλη, αλλά και τώρα με τον πόλεμο που διεξάγεται για το ποιος θα αποκτήσει πρώτος το εμβόλιο την ώρα που χάνονται ανθρώπινες ζωές.

Ως ελάχιστη αναγνώριση αυτής της προσφοράς ενώνουμε από αυτό το βήμα κι εμείς τη φωνή μας με την καμπάνια που εξελίσσεται σε διεθνές επίπεδο για την απονομή του φετινού Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στη Διεθνή Δύναμη Εξειδικευμένων Ιατρών σε Φυσικές Καταστροφές και Σοβαρές Επιδημίες "Χένρι Ριβ".

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Το Φεστιβάλ μας δεν θα μπορούσε να λείψει φέτος και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί φτάνει επιτέλους η μέρα μετά από 5,5 ολόκληρα χρόνια και απαράδεκτες καθυστερήσεις της δίκης της Χρυσής Αυγής, η μέρα που πρέπει να βρει τους ναζί εγκληματίες στη φυλακή.

Σαν σήμερα πριν από 7 χρόνια έπεφτε νεκρός στο Κερατσίνι από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη ο αντιφασίστας μουσικός Παύλος Φύσσας. Μια εγκληματική πράξη, με φυσικό αυτουργό τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, ενταγμένη στην οργανωμένη και καθοδηγούμενη δραστηριότητα της ναζιστικής οργάνωσης. Είχε προηγηθεί η δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών σε κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα, επιθέσεις σε μετανάστες και Έλληνες εργάτες.

Ξεκάθαρα έχει, πλέον, αποδειχτεί ότι ο Παύλος Φύσσας ήταν στοχο­ποιημένος γιατί ήταν αντιφασίστας, ότι τον έψαχνε καιρό η ναζιστική οργάνωση. Ο Παύλος κοίταξε το "τέρας" στα μάτια και έμεινε όρθιος. Θα τον τιμάμε πάντα, όπως και όλα τα θύματα της φασιστικής βίας.

Η αυτονόητη απαίτηση για τιμωρία των ναζί δεν οδηγεί σε εφησυχασμό.

Ήταν επίσης σαν σήμερα, λίγο μετά τις 10 το βράδυ, όταν στις εκδηλώσεις του 40ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου, σίγησαν τα πάντα για να αποδοθεί ο ελάχιστος φόρος τιμής.

Ο όρκος έχει δοθεί από παλιά και εμείς τους όρκους μας τους τιμάμε: Το φασισμό θα τον τσακίσει η πάλη του λαού και της νεολαίας. Ο Παύλος θα ζει στον δρόμο του αγώνα, εκεί που θα κρίνεται το δίκιο, εκεί που ο λαός θα σπάσει μια για πάντα το αυγό του φιδιού.

Φυσικά, η πάλη ενάντια στους φασίστες δεν είναι επετειακή. Χρόνια τώρα, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, μέσα στους φορείς του κινήματος πρωτοστατούν για να μην έχουν τόπο να σταθούν.

Έχουν πάρει πληρωμένη απάντηση όποτε βγαίνουν από τις τρύπες τους και προσπαθούν να χύσουν το δηλητήριό τους.

Αυτό που επιβεβαιώνει και η εξέλιξη της δίκης όλα αυτά τα χρόνια είναι πως οι φασίστες αποτελούν το μακρύ χέρι του συστήματος, είναι τα τσιράκια των αφεντικών. Έχουν φανερές και αθέατες σχέσεις με κρατικούς και άλλους μηχανισμούς του συστήματος, με την εργοδοσία.

Αυτή είναι η ουσία και δεν αλλάζει, ακόμα και αν πολλοί από αυτούς κάνουν τώρα τις κότες, παριστάνοντας ότι "δεν είδαν και δεν άκουσαν" ή έχουν εγκαταλείψει το χρυσαυγίτικο καράβι τώρα που βουλιάζει για να βρεθούν σε άλλα φασιστικά μορφώματα.

Είναι εγκληματίες γιατί είναι φασίστες και ο φασισμός τσακίζεται μαζί με το σύστημα που τον γεννά!

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε η ΚΝΕ έχει πολλά να πει σε κάθε νέο και νέα που νιώθει ότι όλα πάνε λάθος, που νιώθει ότι δεν τον αφήνουν να αναπνεύσει, αλλά δεν έχει μπορέσει ακόμα να δει ξεκάθαρα την αιτία και τους ενόχους.

Αν και έχουν τη σχετική τους αυτοτέλεια, οι εξελίξεις στα μεγάλα μέτωπα της περιόδου δεν είναι ασύνδετες μεταξύ τους. Όπου και αν κοιτάξουμε, από τα νερά της Νοτιοανατολικής Μεσόγειου μέχρι έναν χώρο δουλειάς, θα δούμε ότι η πολιτική που προωθεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει, αλλά πάντα υπονομεύει το δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά, τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, το δικαίωμά τους να ζουν ειρηνικά και χωρίς απειλές.

Οι εξελίξεις φανερώνουν ότι ο αντίπαλός μας, αν και προς το παρόν δεν απειλείται άμεσα, πάσχει από αγιάτρευτες αντιφάσεις και προβλήματα που αργά ή γρήγορα, κάτω από την ορμητική δράση των καταπιεσμένων και στον βαθμό που αυτή θα συναντιέται με την επαναστατική στρατηγική, θα αποδειχθούν η αχίλλειος πτέρνα του.

Γι΄ αυτό και παίρνει προληπτικά μέτρα με το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία, στη διαδήλωση, με τον αντικομμουνισμό. Όσο κι αν θέλει να πείσει ότι όλα αυτά είναι ξεπερασμένα και γραφικά, τελικά συνέχεια με αυτά ασχολείται...

Οι συνθήκες μπορεί κάποιες φορές να φαντάζουν δύσκολες και για τη δική μας δράση, όμως ταυτόχρονα η αναζήτηση, το ενδιαφέρον για το ποια μπορεί να είναι η διέξοδος μεγαλώνουν σε περισσότερους νέους.

Πρέπει να το έχουμε ξεκάθαρο: Ιδανική περίοδος, όπου όλα θα προχωρούν με ευκολία, δεν θα υπάρξει.

Δεν κλείνουμε τα μάτια στις δυσκολίες που έχει ο αγώνας. Στα καθημερινά εμπόδια που βάζει η ζωή στις Συμπληγάδες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Όμως η δύναμη που προσφέρει η αφοσίωση σε ένα ιδανικό σωστό, μας κάνει ελεύθερους να αναμετριόμαστε με ό,τι μοιάζει ακατόρθωτο.

Η Οργάνωσή μας είναι ένα επαναστατικό σχολείο. Είμαστε υποχρεωμένοι να ανταποκρινόμαστε στο καθήκον να οπλιζόμαστε με γνώση για το πώς μπορεί αυτός ο κόσμος να αλλάξει. Να σκύβουμε μόνο όταν είναι να αφουγκραστούμε τα βάσανα και τις δυσκολίες της νεολαίας, να γινόμαστε πραγματικοί μαχητές όταν αγωνιζόμαστε για το δίκιο του λαού. Να αισθανόμαστε την αδικία που βιώνει ο κάθε καταπιεσμένος σαν δική μας, να μη συμβιβαζόμαστε με τον αρνητικό συσχετισμό.

Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι που πρέπει να επιβεβαιώνονται στην πράξη καθημερινά από τους πρωτοπόρους τού σήμερα. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο, όμως έχουμε τα δικά μας ακαταμάχητα όπλα.

Αυτά που έχουν επιδράσει ώστε το Κόμμα μας να διαμορφώνει σε όλη του την ηρωική πορεία σεμνούς και λαϊκούς αγωνιστές που πορεύονται στη ζωή με το κεφάλι ψηλά.

Έναν τέτοιο σύντροφο θέλουμε να αποχαιρετήσουμε και σήμερα από αυτό το βήμα. Σήμερα έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Μπούτας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Σύντροφε Βαγγέλη, "στρατηγέ του κάμπου", η ΚΝΕ σε αποχαιρετά με βαθιά θλίψη. Αυτές τις δύσκολες ώρες εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια σε όλη την οικογένειά του, στην σύζυγό του Χριστίνα, στα παιδιά και τα εγγόνια του. Θα εμπνεόμαστε πάντα από το παράδειγμά σου.

Φίλες και φίλοι,

Νέοι και νέες,

Τώρα είναι που η ΚΝΕ πρέπει και μπορεί να δυναμώσει αποφασιστικά. Τώρα είναι η ώρα να κάνουν το βήμα οι χιλιάδες νέοι που συμπορεύονται μαζί μας όλο το τελευταίο διάστημα. Γιατί κάθε νέος και νέα που κάνει το βήμα να οργανωθεί στην ΚΝΕ είναι και μια ήττα για το σάπιο σύστημά τους, που απέτυχε να τον κάνει πρώτα απαθή, μετά χειροκροτητή της αδικίας και τελικά να τον αποκτηνώσει.

Τώρα είναι η ώρα να μπούμε ακόμα πιο αποφασιστικά μπροστά για να αναπτυχθούν οι αγώνες της νεολαίας. Να γίνουμε πιο ικανοί να συνδέουμε την πάλη για τα ζητήματα της μόρφωσης, της δουλειάς, την πάλη ενάντια στη μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, την πάλη ενάντια στον κρατικό αυταρχισμό με την πάλη για την οριστική διέξοδο, την κοινωνία όπου θα μπορούμε πια να ανασαίνουμε ελεύθερα, όπου θα νικήσει η ζωή, τον σοσιαλισμό.