Κυκλοφορεί ο «Οδηγητής»

Κυκλοφορεί, 18/9/1974, το πρώτο νόμιμο φύλλο του «Οδηγητή».

Ο «Οδηγητής» ήταν το πρώτο μέσο με το οποίο πριν από 35 χρόνια, το Σεπτέμβρη του ‘68, η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας έκανε γνωστή την ίδρυσή της. Λίγο αργότερα η είδηση επιβεβαιώθηκε από τη «Φωνή της Αλήθειας», τον τότε ραδιοφωνικό σταθμό του ΚΚΕ, αλλά και από τον παράνομο «Ριζοσπάστη». Η ΚΝΕ, οργάνωση ζωντανή με υπόσταση και δεσμούς με τη νεολαία από τα πρώτα της κιόλας βήματα, ήταν φυσικό να παρουσιαστεί από το δικό της δημοσιογραφικό όργανο που τη συντροφεύει ως και σήμερα, μετά από 35 χρόνια.

Είναι πολύ σημαντικό ότι ο «Οδηγητής» έχει κοινή αρχή με την ΚΝΕ, ότι δεν προέκυψε απλώς στην πορεία. Είναι άλλη μια απόδειξη του πόσο καλά είχε κατανοηθεί ότι ένα κομμουνιστικό κόμμα, μια κομμουνιστική οργάνωση νεολαίας δεν μπορεί να υπάρχει, να δρα και να λειτουργεί ολοκληρωμένα χωρίς δημοσιογραφικό όργανο, χωρίς περιοδική-τακτική έκδοση. Σε άλλες συνθήκες αυτό το συμπέρασμα και η εφαρμογή του στην πράξη θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα της δράσης και της εμπειρίας της ΚΝΕ. Θα μπορούσε να προέκυπτε δηλαδή ο «Οδηγητής» στην πορεία ύστερα από πειραματισμούς και δοκιμές. Στην περίπτωση όμως της ίδρυσης της ΚΝΕ τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η κομμουνιστική οργάνωση της νεολαίας δεν ήταν για τα ελληνικά δεδομένα κάτι πρωτόγνωρο. Η ΚΝΕ το ’68 δεν ιδρύθηκε «πειραματικά», δεν ήταν μια κίνηση σε πορεία αναζήτησης, ένα νέο βήμα στο επίπεδο οργάνωσης της νεολαίας. Δεν ήταν κάτι αντίστοιχο, από άποψη ιστορικής εμπειρίας, με τη συγκρότηση της ΟΚΝΕ από τους προϋπάρχοντες το ’22 μεμονωμένους σοσιαλιστικούς ομίλους νεολαίας ή με την ίδρυση του ΚΚΕ (τότε ΣΕΚΕ), από αντίστοιχους σοσιαλιστικούς-εργατικούς ομίλους το ’18. Η ΚΝΕ αποτελούσε συνεχιστή της ΟΚΝΕ. Στην ουσία η ίδρυσή της ήταν επανασύσταση της ΟΚΝΕ στις νέες συνθήκες. Ηταν η επάνοδος σε κάτι κεκτημένο που για διάφορους λόγους είχε λείψει για 25 ολόκληρα χρόνια.

Η εμπειρία από αυτό το κεκτημένο ούτε είχε χαθεί ούτε είχε αποστεωθεί. Ηταν συλλογικό κτήμα της παράδοσης του Νεολαιίστικου Κινήματος και της κάθε φορά πρωτοπόρας του οργάνωσης. Αφού το κίνημα της νεολαίας, παρά τα συγκλονιστικά γεγονότα και τις τρικυμίες των 45 χρόνων (’22-’68), διατηρούσε και ωρίμαζε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και παραδόσεις, παρά τη διαφορετικότητα της κάθε φορά πρωτοπόρας του οργάνωσης από την ΟΚΝΕ στην ΕΠΟΝ, την ΕΔΝΕ, τη Νεολαία της ΕΔΑ και τη ΔΝΛ[1]. Επιπλέον υπήρχε ζωντανή ακόμα η εμπειρία της ΟΚΝΕ σε συντρόφους που είχαν περάσει από τις γραμμές της και που το ’68 ήταν κομμάτι του κομματικού στελεχικού δυναμικού. Η εμπειρία αυτή υπήρχε φυσικά και συνολικά στο Κόμμα ως φορέα της συλλογικής εμπειρίας του επαναστατικού κινήματος και «πνευματικού πατέρα» της ΟΚΝΕ.

Για όλα τα παραπάνω, όταν το ’68 το ΚΚΕ αποφάσισε την ίδρυση της ΚΝΕ και διέθεσε αρκετά από τα καλύτερα νεαρά στελέχη του για να συγκροτηθεί η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο. Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του σχεδίου ήταν και η ύπαρξη εφημερίδας. Μαζί λοιπόν με τα στελέχη που απάρτιζαν το νεοσύστατο καθοδηγητικό όργανο, μαζί με την υποδομή-μηχανισμό (σύνδεσμοι, γιάφκες, υλικά) υπήρχε πρόνοια για εφημερίδα που είχε από την πρώτη στιγμή όνομα, χαρακτήρα, μηχανισμό εκτύπωσης και διανομής και φυσικά παρουσία, αφού αποτέλεσε και την πρώτη «δημόσια» εμφάνιση της ΚΝΕ. Ολη αυτή η υπόθεση δεν ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού, ήταν όπως ξαναείπαμε απόδειξη του ότι η εφημερίδα χρειάζεται, ότι δε γίνεται χωρίς αυτή.

Ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ» ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Με τον τίτλο από το ποίημα «Οδηγητής», του μπαρμπα-Κώστα του Βάρναλη, η εφημερίδα της ΚΝΕ μαζί με αμέτρητα άλλα υλικά έγινε πραγματικά «το φως που καίει» μέσα στα σκοτάδια της χούντας.

Ο «Οδηγητής» κυκλοφορούσε στη διάρκεια της Χούντας μηνιαίος, μέχρι το 1971 σε σχήμα δισέλιδο (μονόφυλλο, μπρος-πίσω) και μετά ως το 1974 τετρασέλιδος ακόμα και 8σέλιδος. Συνολικά εκδόθηκαν 44 τεύχη. Αυτό για τα τότε δεδομένα ήταν άθλος, ο οποίος πέρα από την υπόλοιπη προσφορά του είχε αποφασιστική συμβολή και στην ανάταση του ηθικού των αγωνιστών. Από χέρι σε χέρι και με απίστευτες πατέντες, μέσα σε κούφιες φιάλες γκαζιού και σε θερμός η εφημερίδα της ΚΝΕ μετέφερε στους χώρους της νεολαίας συγκροτημένα, ολοκληρωμένα και με τον πιο «επίσημο» τρόπο το μήνυμα της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Στην αρχή η εκτύπωση και η αρχική διανομή στηρίχτηκε αποκλειστικά στο μηχανισμό του Κόμματος. Στην πορεία όμως διαμορφώθηκε και αντίστοιχος νεολαιίστικος μηχανισμός. Τον Απρίλη του ’71 ο τυπογραφικός μηχανισμός δέχτηκε ένα σοβαρό χτύπημα με αποτέλεσμα η έκδοσή του να συνεχιστεί πάλι μηνιαία μετά από σχεδόν ένα χρόνο.

Ο «Οδηγητής» στα δύσκολα αυτά χρόνια δεν περιορίστηκε απλώς στη συμβολική έκδοση για την ανάταση του ηθικού, δεν περιορίστηκε καν στο να είναι μια τακτική προκήρυξη, δεν είχε χαρακτήρα στενά ενημερωτικό. Αποτέλεσε πλήρη, ζωντανή, αξιοζήλευτη νεολαιίστικη εφημερίδα. Είχε πλούσια ειδησεογραφία και ρεπορτάζ, αποκαλύψεις-καταγγελίες για τις χουντικές διώξεις και βασανιστήρια, αλλά και ανταποκρίσεις από την καθημερινότητα και τους χώρους της νεολαίας, από τους αγώνες του κινήματός της. Είναι συγκλονιστικό στις συνθήκες της βαθιάς παρανομίας να βλέπεις στις σελίδες του «Οδηγητή» εγχώριες ανταποκρίσεις, διεθνείς ειδήσεις, ενημέρωση, πρακτική καθοδήγηση για ζητήματα περιφρούρησης και δράσης, θεωρητική αρθρογραφία για ζητήματα ιστορίας, ιδεολογικο-πολιτικής διαπάλης, για ζητήματα αξιών, στάση ζωής ακόμα και για ζητήματα τέχνης και πολιτισμού. Τίποτα από αυτά δε θεωρήθηκε πολυτέλεια και αυτό αποτελεί απάντηση και στην τάση μας καμιά φορά σήμερα να βολευόμαστε στις «αντικειμενικές δυσκολίες».

Αναμφισβήτητα ο «Οδηγητής» αποτέλεσε στο πλάι του Ριζοσπάστη ένα από τα σημαντικότερα αντιδικτατορικά έντυπα.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ

Το πρώτο νόμιμο τεύχος κυκλοφόρησε 12σέλιδο στις 18 Σεπτέμβρη του ’74, πριν ακόμα την τυπική νομιμοποίηση του Κόμματος, 6 χρόνια μετά το πρώτο παράνομο. Στο δεύτερο τεύχος του, στις 25 Σεπτέμβρη, ο «Οδηγητής» δημοσιεύει την είδηση της κατάργησης του Αναγκαστικού Νόμου 509 που σήμανε και την τυπική νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Από εκείνη τη στιγμή ως και το ’91 ο «Οδηγητής» κυκλοφορούσε αδιάλειπτα ως εβδομαδιαία εφημερίδα. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου έφτασε να κυκλοφορεί σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα τη βδομάδα - πάνω από 200.000 φύλλα το μήνα. Εξέδωσε, μέχρι το ’91, 781 (νόμιμα) τεύχη και αδιαμφισβήτητα κυριάρχησε στο χώρο των νεολαιίστικων εντύπων. Ως όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου προώθησε την πολιτική του ΚΚΕ και τις θέσεις της ΚΝΕ στη νεολαία, συνέβαλε στην ορμητική ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος και της ίδιας της ΚΝΕ, διαμόρφωσε αγωνιστική συνείδηση και προσωπικότητα σε εκατοντάδες χιλιάδες νέους. Παράλληλα ο «Οδηγητής» αποτέλεσε σχολειό για πολλές δεκάδες νέους δημοσιογράφους, σκιτσογράφους και γενικότερα ανθρώπους από όλες τις ειδικότητες του Τύπου, στέκοντας αντάξια στο πλάι του «Ριζοσπάστη».

ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΜΨΗ

Στη διάρκεια της κρίσης του ’89 έγινε προσπάθεια σφετερισμού του τίτλου του «Οδηγητή» από την ομάδα που αποχώρησε από την ΚΝΕ και το Κόμμα. Αυτό βέβαια δεν πέρασε. Επιχείρησαν τότε να συνεχίσουν μια έκδοση με το όνομα «Ο Οδηγητής της Νεολαίας» σε αντιπαράθεση με τον «Οδηγητή». Η προσπάθεια αυτή φυσικά δεν έπιασε τόπο και μετά από κάποια φύλλα σταμάτησε.

Η κρίση όμως στο διεθνές και στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα δεν είχε κορυφωθεί ακόμα. Η δεύτερη διάσπαση το ’91 κατάφερε ακόμα σοβαρότερο πλήγμα στην ΚΝΕ και έκανε τον «Οδηγητή» να διακόψει την κυκλοφορία του μετά το φύλλο 781, το Δεκέμβρη του ’90. Ομως το Σεπτέμβρη του ’91 το φύλλο 782 ήρθε να επιβεβαιώσει τη διαδικασία ανασυγκρότησης της ΚΝΕ. Ο «Οδηγητής» εκδιδόταν πλέον ως μηνιαία εφημερίδα, σε δύσκολες συνθήκες με προβλήματα και καθυστερήσεις, αλλά αποτελώντας πάντα σημείο αναφοράς για τη δουλιά της ΚΝΕ, η οποία έχοντας ολοκληρώσει την ανασυγκρότησή της το Μάρτη του ’93, στο 6ο Συνέδριο ανοιγόταν στη νεολαία και αναπτυσσόταν σταθερά. Σε αυτά τα χρόνια της «Σκοπιανοφαγίας», στα χρόνια που οι λέξεις «κομμουνισμός», «επανάσταση», «σοσιαλισμός», «αγώνας» έκαναν συνήθως τους συνομιλητές σου να σε αντικρίζουν σαν …εξωτικό πτηνό, ο «Οδηγητής» εξακολουθούσε να μπαίνει στις σχολές, στα σχολειά, στις πλατείες, να απαντάει στο ερώτημα «τι είναι το ΚΝΕ;» και να «πουλάει» στη νεολαία. Παρά τις αδυναμίες του, τις δυσκολίες στην έγκαιρη διανομή, η φρεσκάδα του περιεχομένου του τραβούσε και τότε τους νέους, αφού ερχόταν να μιλήσει στα προβλήματα και στις ανησυχίες τους. Βέβαια ο «Οδηγητής» «πουλούσε» όταν και όσο οι οργανωμένες δυνάμεις της ΚΝΕ τον αξιοποιούσαν, όπου ανοίγονταν μαζικά και απευθύνονταν θαρρετά στη νεολαία.

Ολα τα χρόνια ο «Οδηγητής» αποτελούσε πρώτης τάξης εργαλείο γνωριμίας με τους νέους ενός άγνωστου χώρου, αφορμή συζήτησης, ξεκίνημα μιας επαφής που όχι λίγες φορές κατέληγε στη στράτευση του νέου αναγνώστη μας στην ΚΝΕ.

Εδώ και τριάμισι χρόνια ο «Οδηγητής» κυκλοφορεί κάθε πρώτη (εκτός εξαιρέσεων) Κυριακή του μήνα μαζί με το «Ριζοσπάστη». Με αυτό το μέτρο «…έγινε μετρήσιμη και ελεγχόμενη η κυκλοφορία του... Αυτή η μορφή διακίνησης έδωσε τη δυνατότητα να βελτιωθεί αισθητά η σχέση της οργάνωσης με τον «Οδηγητή» και το «Ριζοσπάστη», να μετρηθεί και να ανέβει η κυκλοφορία του «Oδηγητή», με την άμεση αποστολή του σε όλες τις οργανώσεις, σε όλη την Ελλάδα»[2].

Ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ» ΣΗΜΕΡΑ

Εντεκα χρόνια και 120 σχεδόν τεύχη μετά την ανασυγκρότηση, βαδίζοντας προς τα 900 νόμιμα τεύχη του «Οδηγητή» μπορούμε να κάνουμε κάποιες εκτιμήσεις. Παρά τα βήματα που έχουν γίνει η αναγνωσιμότητα του «Οδηγητή» από τα μέλη της ΚΝΕ παραμένει χαμηλή. Επίσης χαμηλή παραμένει η κυκλοφορία του, πράγμα που οφείλεται στο ότι δεν «έχουμε μάθει να δουλεύουμε με τον «Οδηγητή», αφού δεν απευθυνόμαστε θαρρετά, με σχέδιο, όλο το μήνα και με όλες τις δυνάμεις μας στη νεολαία. Επιπλέον, σε ακόμα χαμηλότερο επίπεδο βρίσκεται η δουλιά μας με ένα σταθερό κύκλο αναγνωστών, αφού πολλές φορές αμελούμε να τον προμηθεύσουμε, ακόμα και σε γνωστά μας παιδιά που τον έχουν διαβάσει και τον εκτιμούν. Αιτία για όλα αυτά είναι ότι δεν έχει συνειδητοποιηθεί η χρησιμότητά του από το βασικό όγκο της οργάνωσης και των στελεχών της. Ο καθοριστικός ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα στις καθυστερήσεις αποδεικνύεται ακόμα καλύτερα από τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μεμονωμένοι σύντροφοι, μέλη και στελέχη της ΚΝΕ που μέσα ακριβώς από την εμπειρία τους έχουν καταλάβει πλευρές αυτής της χρησιμότητας κάνουν θαύματα: στη διακίνηση, στην αξιοποίησή του στην εσωοργανωτική συζήτηση και στον εμπλουτισμό της καθοδηγητικής δουλειάς, στην πρακτική αξιοποίηση ενός τίτλου, μιας ατάκας, ενός σκίτσου ή γραφικού στην προπαγάνδα και στην καθημερινή τους δουλειά. Είναι οι ίδιοι συνήθως που έχουν και την έγνοια να ενημερώσουν τη Συντακτική Επιτροπή για ένα θέμα προς κάλυψη, να μας κάνουν δημιουργική κριτική και υποδείξεις.

Φυσικά, ο «Οδηγητής» δεν είναι τέλειος. Ισως δεν είναι καν ικανοποιητικός. Εχουμε παλιότερα εκτιμήσει ότι τα βήματά του είναι αναντίστοιχα με τα βήματα της ΚΝΕ και ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα. Το ΚΣ στις Θέσεις του για το 8ο Συνέδριο εκτιμούσε ότι «…για να γίνει η εφημερίδα μας ο συλλογικός διαφωτιστής και όπλο ισχυρό στην επαφή μας με τη νεολαία χρειάζεται να επιμείνουμε στη βελτίωση του περιεχομένου και της εμφάνισης του. Είναι πλέον αναγκαιότητα να στηριχτεί ο «Οδηγητής» ολόπλευρα από το Κεντρικό Συμβούλιο και τις επιτροπές του, να ενισχυθεί η συντακτική του επιτροπή και η υλικοτεχνική του υποδομή». Στον ενάμισι χρόνο που μεσολάβησε από τότε τα θετικά βήματα που ήδη γίνονταν συνεχίστηκαν. Είμαστε όμως ακόμα πολύ πίσω από τις ανάγκες και τις δυνατότητες.

Μια πλευρά που δεν πρέπει να παραβλέπεται είναι ότι για τις βελτιώσεις απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αλληλεπίδραση του «Οδηγητή» με τους αναγνώστες του άμεσα και μέσα από τις οργανώσεις της ΚΝΕ. Οσο δεν ανατροφοδοτείται ο «Οδηγητής» με αυτή την εμπειρία από τους προβληματισμούς και τις αναζητήσεις της νεολαίας, από το πώς εκλαμβάνει η νεολαία την εφημερίδα μας, μπαίνει οροφή στις δυνατότητες βελτίωσής της. Επομένως, η αύξηση της κυκλοφορίας, των σταθερών αναγνωστών και της αναγνωσιμότητάς του δεν είναι μαγικό αποτέλεσμα μιας βελτίωσης που θα τον κάνει ελκυστικό, είναι παράλληλα και προϋπόθεση για να γίνει καλύτερος. Μιλάμε για δυο στόχους που πρέπει να παλευτούν μαζί. Αλλωστε αυτή η εκτίμηση ισχύει γενικά για τον κομματικό Τύπο και να μην ξεχνάμε ότι είναι επικίνδυνη αυταπάτη και μετάθεση ευθύνης να λέμε ότι «αν γίνει καλύτερος (για παράδειγμα) ο «Οδηγητής» θα πουλάει από μόνος του», χωρίς την επίμονη και επίπονη προσπάθεια ολόκληρης της Οργάνωσης.

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ «ΟΔΗΓΗΤΗ» - ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

«Ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ» είναι το όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ. Αναδείχνει τα προβλήματα της νεολαίας, αποκαλύπτει τις αιτίες και τους υπεύθυνους για την ύπαρξη αυτών των προβλημάτων.

Προβάλλει τις συλλογικές και δημιουργικές δραστηριότητες της νέας γενιάς, τους αγώνες της για τα δικαιώματα της. Αποτελεί το μαχητικό προπαγανδιστή της πολιτικής του ΚΚΕ, των θέσεων της ΚΝΕ στη νεολαία…»[3].

Επίσης το ΚΣ της ΚΝΕ εκτιμούσε στις Θέσεις του για το 8ο Συνέδριο: «Βασικό μας μέλημα να απαντάει (σ.σ. ο «Οδηγητής») στις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς των νέων, να εξοπλίζει και να καθοδηγεί ολοκληρωμένα την οργάνωση, να αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο και να προβάλλει την πλούσια δράση των οργανώσεων, να μεταδίδει την πολιτική και τις θέσεις της οργάνωσης πλατιά στη νεολαία».

Προσπαθώντας να αναπτύξουμε περαιτέρω το τι ζητάμε από τον «Οδηγητή» μπορούμε να μιλήσουμε στους παρακάτω άξονες. Ο «Οδηγητής» πρέπει να:

Ενημερώνει. Βέβαια σε καμιά περίπτωση (ακόμα και όταν ήταν εβδομαδιαίος) δεν μπορεί να υποκαταστήσει την απαραίτητη καθημερινή ενημέρωση από το «Ριζοσπάστη». Μπορεί όμως να προβάλλει ενδεικτικά αντιπροσωπευτικές πλευρές της επικαιρότητας και της δράσης μας που προσφέρονται για γενίκευση. Να δίνει το βασικό μας κάθε φορά στόχο, τις αδρές γραμμές των εξελίξεων, μια ανασκόπηση του μήνα που πέρασε, μια εποπτική εικόνα αυτού που έρχεται με μορφή εύληπτη από τη νεολαία. Μέσα από αυτή τη διαδικασία σταθερά αναδεικνύεται και η ανάγκη καθημερινής ενημέρωσης που φυσικά μπορεί να γίνει μόνο μέσα από το «Ριζοσπάστη», να «εκπαιδεύονται» δηλαδή συνολικά οι νέοι κομμουνιστές στη μελέτη του Κομματικού Τύπου.

Εξοπλίζει με στοιχεία και πλευρές των θέσεών μας μέσα από εξειδικευμένα ντοκουμέντα και αρθρογραφία, ανάλογα πάντα και με την επικαιρότητα. Δίνοντας το στίγμα του σχεδιασμού μας κάθε μήνα. Δίνοντας επιχειρήματα και στοιχεία μέσα από έρευνες, άρθρα και σχόλια, απαντώντας στην αντιπαράθεση. Αναδεικνύοντας παράλληλα την ανάγκη συνολικής γνώσης της θέσης μας.

Συμβάλλει στη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των μελών και φίλων της ΚΝΕ, στην προσπάθεια διαμόρφωσης του μορφωτικού Ρεύματος στη νεολαία, ανοίγοντας ζητήματα στάσης ζωής. Κάνει βιβλιοπροτάσεις, προτάσεις ψυχαγωγίας, δημιουργίας και αυτομόρφωσης, καταπιάνεται με ιστορικά και θεωρητικά ζητήματα, ασχολείται με τη μετάδοση και εμπέδωση των αξιών του επαναστατικού κινήματος, δίνει αφορμές για περαιτέρω ψάξιμο και μελέτη.

Ο «Οδηγητής», όπως ειπώθηκε και προηγούμενα, χρειάζεται να στηριχτεί ολόπλευρα από τις οργανώσεις της ΚΝΕ, το Κεντρικό Συμβούλιο και τις επιτροπές του, δεν μπορεί όμως να περιμένει για τα πάντα «μασημένη τροφή», μπορεί και πρέπει να παίζει ρόλο πρωτοπόρου σκαπανέα. Κάνοντας αυτοτελή ερευνητική δουλιά να συλλέγει στοιχεία και να τα επεξεργάζεται, να τροφοδοτεί τις επιτροπές με πρωτότυπο υλικό. Βρισκόμενος παντού στους χώρους νεολαίας και ξετρυπώνοντας δημιουργούς, δραστηριότητες που θα τους φέρνει σε επαφή με τις αντίστοιχες οργανώσεις και επιτροπές. Ασχολούμενος θαρρετά με επίκαιρα ζητήματα στη βάση των υπαρχουσών επεξεργασιών, θέτοντας παράλληλα ερωτήματα εφοδιάζοντας με στοιχεία τις επιτροπές και το ΚΣ για παραπέρα επεξεργασία.

Απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά είναι ο «Οδηγητής» να διαμορφώνει έναν κύκλο συνεργατών, να πλαταίνει συνεχώς τη συλλογικότητα στη λειτουργία του. Η Συντακτική Επιτροπή δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνη της. Χρειάζεται να στηριχτεί σε ομάδες δουλειάς και τμήματα κάθε είδους. Χρειάζεται να στηριχτεί από τις οργανώσεις. Χρειάζεται κάθε Κνίτης, κάθε αναγνώστης του «Οδηγητή» να γίνεται συνεργάτης-ανταποκριτής του, με αμεσότητα και ταχύτητα, χωρίς να είναι απαραίτητο η ενημέρωση για μια εξέλιξη να φτάσει στον «Οδηγητή» αποκλειστικά και μόνο μέσα από οργανωτικό δρόμο, που πολλές φορές με το φόρτο των καθηκόντων είναι χρονοβόρος, γίνεται για τη συγκεκριμένη είδηση «χαλασμένο τηλέφωνο» που οδηγεί σε μια γενικευμένη, καθόλου δημοσιογραφική ενημέρωση. Βήματα σε αυτή την κατεύθυνση γίνονται. Αρκετά παιδιά πλέον σκιτσάρουν για τον «Οδηγητή», υπάρχουν στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας μόνιμοι συνεργάτες-ανταποκριτές, η στήλη «Επικοινωνία» και το odigitis@kne.gr δέχονται όλο και περισσότερα μηνύματα.

Αυτή η διαδικασία βοηθάει γιατί πλουτίζει τον «Οδηγητή» με την προσωπική σκέψη και τις ιδέες όλων αυτών των νέων που είναι φορείς των προβληματισμών του περιβάλλοντός τους. Επιπλέον, μακροπρόθεσμα εξασφαλίζει την εκπαίδευση ενός δυναμικού που μπορεί να στελεχώσει με αξιώσεις τον «Οδηγητή» ή και άλλα Κομματικά Μέσα. Κάτι πολύ σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς τις αρχικές δυσκολίες και κάποιες αδυναμίες του σημερινού δυναμικού του «Οδηγητή», οι οποίοι πέσαμε στην εφημερίδα «αλεξιπτωτιστές», χωρίς καμιά προηγούμενη εμπειρία.

Με βάση όλα αυτά μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι ο «Οδηγητής» έχει το υπόβαθρο να γίνει πραγματικός καθοδηγητής της νεολαίας, φτάνοντας και ξεπερνώντας τα επίπεδα κυκλοφορίας του παρελθόντος (γιατί όχι ίσως και επιστρέφοντας εν καιρώ στη βδομαδιάτικη έκδοσή του), ξανοιγόμενος ακόμα περισσότερο και αποτελεσματικότερα σε νέους χώρους, όπως αυτός του Internet (Διαδικτύου). Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε ότι είναι σημαντική, παρά τις ελλείψεις, η προσπάθεια να «βγει» ο «Οδηγητής» στο Διαδίκτυο και βοήθησε αρκετά, όμως υπάρχουν ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες. Δεν είναι αντικειμενικά απαγορευμένη μια παράλληλη πραγματικά ηλεκτρονική έκδοση του «Οδηγητή» που θα μπορούσε να αποτελεί βήμα άμεσης πληροφόρησης και ενημέρωσης για νεολαιίστικα θέματα. Εχει και αυτό να κάνει με την οργάνωση και τα βήματα της δουλιάς μας.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ

Κλείνοντας θα πρέπει να επανέλθουμε στο κομβικό ζήτημα της διακίνησης. Χάρτινος ή ηλεκτρονικός, πολυτελής ή «μουντζούρης», εφημερίδα ή περιοδικό, ελκυστικός ή όχι ο «Οδηγητής» παραμένει νεκρό γράμμα, ένα άψυχο πάκο χαρτί χωρίς τους ζωντανούς διακινητές του. Η έντυπη φωνή της ΚΝΕ πρέπει να περάσει μέσα από τις οργανώσεις της για να ακουστεί και επιδράσει στη νεολαία. Η άνοδος της διακίνησης δεν είναι ένα ακόμα στεγνό καθήκον που απορρέει από το καταστατικό της ΚΝΕ «Αρθρο 5: Το μέλος της ΚΝΕ… Αγωνίζεται με αυταπάρνηση για την υλοποίηση των αποφάσεων και την προπαγάνδιση των θέσεων της ΚΝΕ, για να τις κάνει κτήμα των μαζών της νεολαίας... Διακινεί τον «Οδηγητή» και τα άλλα έντυπα της ΚΝΕ…». Η ολόπλευρη αξιοποίησή του είναι αναγκαία προϋπόθεση για την υλοποίηση των στόχων μας. Πέρα από τη συμβολή του «Οδηγητή» που γίνεται κατανοητή από όσα είπαμε παραπάνω, υπάρχει και η πλευρά ότι η εξόρμηση με την εφημερίδα είναι ο καλύτερος τρόπος γνωριμίας και οικοδόμησης δεσμών με τους νέους ενός χώρου.

Στον τομέα διακίνησης υπάρχει μια σημαντική - τεράστια σε σχέση με τη σημερινή αξιοποίησή της - δυνατότητα που υποτιμάται. Μέχρι τώρα δεν έχει διαπιστωθεί «οροφή» στη διακίνηση. Με την έννοια ότι όπου βγαίνουμε και όσο βγαίνουμε, δίνουμε. Το θέμα είναι πόσο βγαίνουμε.

Δεν είναι μόνο ότι αφήνουμε ένα υλικό να μένει αναξιοποίητο. Δεν είναι μόνο ότι μόνοι μας συγκρατούμε την κυκλοφορία και του «Οδηγητή» και του «Ριζοσπάστη». Δεν είναι μόνο ότι στερούμε από το «Ριζοσπάστη» την επαφή με νέους - αφού στην περίπτωσή τους το «Οοοοοδηγητής», η εφημερίδα της ΚΝΕ» είναι που λειτουργεί ως «κράχτης» και τους φέρνει σε επαφή και με την εφημερίδα του ΚΚΕ. Χάνουμε πολύ περισσότερο αφού - ακόμα και με τις σημερινές του αδυναμίες - ο «Oδηγητής» είναι κάτι πολύ ανώτερο από οποιαδήποτε προκήρυξη για πάρα πολλούς λόγους:

Ο «Οδηγητής» είναι «πασπαρτού», γιατί είναι πολυθεματικός, κεντρίζει το ενδιαφέρον και του μαθητή και του εργαζόμενου και αυτού που τον ενδιαφέρουν τα ζητήματα της ειρήνης ή ακόμα του πολιτισμού. Είναι πολυεπίπεδος. Μπορεί να επικοινωνήσει με ανθρώπους που έχουν διαφορετικό επίπεδο πολιτικής συνείδησης, διαφορετική επαφή με το κίνημα, το Κόμμα και την ΚΝΕ.

Ο «Οδηγητής» είναι καθρέφτης της Οργάνωσης, έστω και αν ακόμα δεν έχει καταφέρει να προβάλει όλο τον πλούτο της δράσης της και με τον πιο ζωντανό τρόπο.

Ο «Οδηγητής» έχει - κάτι που πρέπει να αποκτήσουν και οι προκηρύξεις μας - τη διεύθυνση, το τηλέφωνο και το e-mail μας, δίνει τη δυνατότητα στο νέο, αν το θέλει, να εκφραστεί μέσα από αυτόν.

Ο «Οδηγητής» ξεπερνάει το φέιγ-βολάν, την προκήρυξη, αποτελεί ανιχνευτή νέων φίλων της ΚΝΕ. Τον «Οδηγητή» δεν τον «μοιράζεις», τον «διακινείς». Η διακίνηση απαιτεί και τη συμμετοχή του νέου. «Αναγκάζεται» να απαντήσει στην προσωπική ερώτηση «θα πάρεις τον «Οδηγητή», την εφημερίδα της ΚΝΕ;», μπαίνει στον κόπο να σταθεί, να ρωτήσει, να το σκεφτεί, να βάλει το χέρι στην τσέπη, να «απολογηθεί» αν -αρχικά- αρνηθεί να τον πάρει, να απαντήσει αν τον έχει ξαναδιαβάσει, πώς του φάνηκε. Τελικά τον «Οδηγητή» δε θα τον πάρουν όλοι όσοι θα έπαιρναν μια προκήρυξη. Αυτούς που έκαναν το βήμα, μετά την εξόρμηση μπορούμε να τους ξαναβρούμε να πάρουμε τη γνώμη τους, τα σχόλιά τους. Ανήκουν στον κύκλο των αναγνωστών μας.

Επιπλέον ο «Οδηγητής» μετατρέπει την ευκαιριακή επαφή σε προσωπικό σταθερό πολιτικό δεσμό. Σε αυτό βοηθάει η πολυθεματικότητά του, σε συνδυασμό με την τακτική του έκδοση, είναι οδηγός που κατευθύνει και διευκολύνει το να βαθαίνει η σχέση αλληλεπίδρασης με τον αναγνώστη-φίλο της ΚΝΕ, να καταλήγει στην ένταξή του στην Οργάνωση.

Με αυτές τις σκέψεις ατενίζουμε τα 35 χρόνια ζωής και δράσης της Οργάνωσης και της Εφημερίδας μας. Με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στο καθήκον απέναντι στην ιστορία και κυρίως απέναντι στην ίδια τη ζωή και το μέλλον μας. Παράλληλα με τα άλλα υλικά και εκδόσεις με αφορμή τα 35χρονα κάνουμε μια προσπάθεια, ξεπερνώντας τα οικονομικά και τεχνικά προβλήματα, να επανεκδώσουμε σε ηλεκτρονική μορφή τον Τόμο «Παράνομα υλικά της ΚΝΕ ’68-’74» που περιέχει και όλα τα παράνομα φύλλα του «Οδηγητή». Ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε ως τη «επέτειο» συμπλήρωσης των 900 τευχών του «Οδηγητή» τον ερχόμενο Νοέμβρη.

του Αλέκου Χαλβατζή

ΚΟΜΕΠ Ν.4 2003