Ο «Ιανός» και η ατομική ευθύνη

Ο κυκλώνας «Ιανός» ξεκίνησε από χτες το απόγευμα το πέρασμά του από τη χώρα μας. Οι προβλέψεις της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, τουλάχιστον όλες τις προηγούμενες μέρες, έκαναν λόγο για μια σοβαρή κατάσταση που μέχρι το απόγευμα του Σαββάτου θα πλήξει κυρίως το Ιόνιο, τη Δυτική Ελλάδα, την Πελοπόννησο και την Αττική. Ηδη, από χτες η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ) κήρυξε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης περιοχές της Ηλείας, της Ζακύνθου, της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης, ενώ το ίδιο αναμένεται να γίνει με την Κόρινθο και την Αττική. Θα περίμενε λοιπόν κανείς όλες αυτές οι κυβερνητικές αποφάσεις να συνοδεύονται και από τα απαραίτητα μέτρα, με ευθύνη του κράτους, για την προστασία του λαού από τις επιπτώσεις του φαινομένου. Τι κάνει όμως η κυβέρνηση; Αναλώνεται εδώ και δύο μέρες σε ένα ακόμα κήρυγμα περί «ατομικής ευθύνης»! Και μόνο να διαβάσει κάποιος τις οδηγίες της ΓΓΠΠ ενόψει κυκλώνα, αρκεί για να το καταλάβει...

* * *

Λέει λοιπόν η κυβέρνηση: «Οσοι βρίσκονται σε περιοχές που έχουν πλημμυρίσει στο παρελθόν ή βρίσκονται κοντά σε ποταμούς, χείμαρρους ή ακτές, αποφύγετε να μείνετε σε υπόγειους, ημιυπόγειους και ισόγειους χώρους. Εξετάστε το ενδεχόμενο για το διήμερο αυτής της κακοκαιρίας να μην παραμείνετε στα σπίτια σας και να φιλοξενηθείτε σε συγγενείς ή φίλους». Δηλαδή, τι λέει; Οτι οι κάτοικοι των περιοχών που είναι στο «κόκκινο», πρέπει να κόψουν το λαιμό τους να βρουν λύση για το πού θα μείνουν, αφού πρέπει να φύγουν από τα σπίτια τους... Μάλιστα, χτες, τα δελτία ειδήσεων έδιναν και οδηγίες για το πώς πρέπει κανείς να δέσει γερά το αυτοκίνητό του (!) για να μην το πάρει και το σηκώσει ο άνεμος... Εν έτει 2020, αυτό θεωρεί «ετοιμότητα» ο κρατικός μηχανισμός. Να πει στον κόσμο να φύγει από τα σπίτια του όταν βρέχει για να μην πνιγεί! Ετσι απλά. Κι αν δεν φύγει κάποιος, αν δεν βρει κατάλυμα για την οικογένειά του, τότε, να τη η «ατομική ευθύνη»...

* * *

Βέβαια, το κρίσιμο ζήτημα σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, των επικίνδυνων φυσικών φαινομένων και καταστροφών, δεν είναι μόνο η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού, η επάρκεια σε μέσα και προσωπικό για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες, όταν αυτές αρχίσουν να εκδηλώνονται. Κυρίως είναι ο σχεδιασμός και η πρόληψη, με την αξιοποίηση όλων των μέσων που προσφέρουν σήμερα η επιστήμη, η τεχνολογία και η τεχνική για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού. Είναι η αντιπλημμυρική, αντιπυρική και αντισεισμική προστασία, που όπως αποδείχτηκε σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις είναι εντελώς ανύπαρκτη, επειδή προτεραιότητα του κράτους και όλων των κυβερνήσεων δεν είναι οι λαϊκές ανάγκες αλλά τα κέρδη του κεφαλαίου. Μοιραία, λοιπόν, ακόμα και χωρίς «Ιανό», με μια μπόρα του Σεπτέμβρη, βλέπουμε εικόνες καταστροφής.

* * *

Ολα αυτά αφορούν ακόμα περισσότερο περιοχές που είναι ήδη επιβαρυμένες από το πρόσφατο παρελθόν. Για παράδειγμα, στη Μάνδρα, που στις 15 Νοέμβρη του 2017 θρηνήσαμε 24 νεκρούς, έχουν γίνει από τότε έργα που σε μια νέα περίπτωση πλημμύρας θα προστατεύσουν τους κατοίκους της περιοχής; Που κανονικά έπρεπε να έχουν γίνει ώστε να μην προκύψει η καταστροφή του 2017. Οχι, βέβαια. Αλλωστε, το ίδιο ακριβώς ερώτημα απαντήθηκε με τραγικό τρόπο πολύ πρόσφατα στην Εύβοια. Καταστροφές εδώ και μια δεκαετία, αντιπλημμυρικά έργα που δεν έγιναν πάνω από μια δεκαετία. Και το αποτέλεσμα; Αρχές Αυγούστου, χωρίς «Ιανό», χωρίς κυκλώνα, είχαμε νεκρούς, απίστευτες καταστροφές, γέφυρες και δρόμοι εξαφανίστηκαν, άνθρωποι σκαρφάλωναν στις στέγες για να σωθούν... Τις τους έλεγε όμως ακόμα και τότε η κυβέρνηση; Οτι το κράτος τα έκανε όλα μια χαρά και ότι πνιγήκανε με δική τους ευθύνη! Ακόμα και στην καταστροφή στο Μάτι, που οι ευθύνες κυβέρνησης και Περιφέρειας έβγαζαν μάτι, οι αρμόδιοι υπουργοί έλεγαν ότι το «112», αν υπήρχε, θα έσωζε την κατάσταση. Πώς; Ειδοποιώντας τον κόσμο να φύγει έγκαιρα (;) με δική του ξανά ευθύνη, αφού κανένα σχέδιο εκκένωσης και διάσωσης δεν υπήρχε από το κράτος.

* * *

Το ίδιο ακριβώς έργο ζούμε πότε με τον κορονοϊό, πότε με τα εργατικά «ατυχήματα», πότε με τις πυρκαγιές... Και που τελικά διαπερνά όλο το φάσμα της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Ατομική ευθύνη λοιπόν η προστασία από την εξάπλωση του κορονοϊού, ατομική ευθύνη το εάν θα υπάρχει καθαρίστρια στο σχολείο, ατομική ευθύνη εάν ο γερανός τσακίσει το κεφάλι του εργάτη στη ΛΑΡΚΟ, ατομική ευθύνη εάν βρουν τραγικό θάνατο πάνω από 100 άνθρωποι στο Μάτι... Κι όλα αυτά για να κρυφτεί ο πραγματικός ένοχος, να συγκαλυφθούν η τεράστια κρατική ευθύνη και η εγκληματική πολιτική όλων των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου, των εκπροσώπων τους στην Τοπική Διοίκηση. Σε τελική ανάλυση, για να «βγάλουν λάδι» το αντιλαϊκό κράτος, που κάθε «κύτταρό» του δουλεύει για να ανασαίνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ενα κράτος που αντιμετωπίζει ως «κόστος» την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού, που είναι επιλεκτικά ανίκανο όσον αφορά τις λαϊκές ανάγκες, αλλά επιλεκτικά ικανό στη στήριξη και υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Απέναντι σ' αυτό το κράτος και τα κόμματα που το υπηρετούν, μέχρι την ανατροπή του, πρέπει να στρέψουν την οργανωμένη δύναμη και τη συμμαχία τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, για να μπορούν να ανασαίνουν.

Κ. Πασ