«Για χρόνια οι παραστρατιωτικοί ναζί και κομμουνιστές συγκρούονταν ανελέητα στους δρόμους και στις πλατείες (...). Ακόμα και τα εμβατήριά τους έμοιαζαν τραγικά (...) Τελικά οι ναζί επικράτησαν και ανέβηκαν στην εξουσία (1933). Αλλά κοινό θύμα και των δύο ήταν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης». Λόγια σαν κι αυτά γράφονται αυτές τις μέρες, με αφορμή την ολοκλήρωση της δίκης της ΧΑ και την καταδικαστική απόφαση. Αναλύσεις που θυμίζουν παρόμοια πονήματα γύρω από τη «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», την περίοδο 2011 - 2015, όταν ήρθαν οι χρυσαυγίτες στο προσκήνιο, είτε με τη στήριξη είτε με την ανοχή κρατικών μηχανισμών, οικονομικών συμφερόντων, ΜΜΕ και πολιτικών δυνάμεων.
Λόγια που συνοδεύονται από ένα προκλητικό λιβάνισμα της θεωρίας των «δύο άκρων», της εξίσωσης φασισμού - κομμουνισμού, που αποτελεί το επίσημο δόγμα της ΕΕ. Από κοντά με τον παραπάνω αρθρογράφο (Γ. Πρετεντέρη) και η Σώτη Τριανταφύλλου, «ειδήμων» επί του θέματος, η οποία γίνεται ακόμα πιο ...τολμηρή, φτάνοντας να ανακαλύπτει στην «ελληνική αριστερά» την πηγή του κακού με τη ΧΑ: «Η ελληνική αριστερά ευνόησε τη Χρυσή Αυγή με το να της προσδίδει μεγαλύτερη βαρύτητα από όση είχε (!) Με το να ασχολείται εμμονικά με ένα μάτσο ψυχοπαθείς», αναφέρει, προκαλώντας ανοιχτά τα θύματα των φασιστοειδών.
Οποιος έχει ακόμα απορίες πού βρήκε - και βρίσκει - νομιμοποίηση η ΧΑ, ας διαβάσει άρθρα όπως τα παραπάνω. 'Η, ακόμα καλύτερα, ας μελετήσει τις διάφορες διακηρύξεις της ΕΕ που εξισώνουν την εγκληματική ιδεολογία του φασισμού με τον κομμουνισμό, ό,τι πιο πρωτοπόρο έχει γεννήσει η ανθρώπινη σκέψη. Από τη μία ρέει «ζεστό» χρήμα εκατομμυρίων ευρώ για τη χρηματοδότηση της «επιστημονικής τεκμηρίωσης» αυτής της βρώμικης προπαγάνδας, από την άλλη δίνεται κάλυψη στην αποκατάσταση ναζιστών αξιωματούχων, όπως συμβαίνει σε χώρες της Βαλτικής και αλλού, την ίδια στιγμή μάλιστα που οι κομμουνιστές σε αυτές τις χώρες υφίστανται διώξεις και απαγορεύσεις.
Οι στόχοι τους είναι σαφείς:
Πρώτον, να συσκοτιστεί το γεγονός ότι οι φασιστικές οργανώσεις, όπως η συμμορία της ΧΑ, δεν είναι «παραφωνία» στο πολιτικό σύστημα, αλλά γέννημα - θρέμμα του συστήματος. Να συσκοτιστεί το γεγονός ότι αυτοί οι κατά τ' άλλα «περιθωριακοί» έχουν «δεσμούς αίματος» με μηχανισμούς του αστικού κράτους, αξιοποιούνται κατάλληλα ανάλογα με το μείγμα «καρότου και μαστιγίου» που κρίνει η αστική τάξη ότι απαιτείται σε κάθε φάση. Να διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα που βοά: Το γεγονός ότι τέτοια μορφώματα δεν λείπουν από κανένα καπιταλιστικό κράτος τα τελευταία εκατό χρόνια, από καμία αστική δημοκρατία, είτε στην «εφεδρεία» είτε στο προσκήνιο.
Από αυτά τα μορφώματα «ψωνίζει» το κεφάλαιο μέχρι και κυβερνήσεις, δίνοντάς τους το «δαχτυλίδι» της διακυβέρνησης και μάλιστα με κοινοβουλευτικές διαδικασίες, όπως έγινε με τον Μεταξά στην Ελλάδα το 1936 ή τον Χίτλερ την ίδια περίοδο στη Γερμανία. Οπως γίνεται με τα κόμματα φασιστοειδών και ακροδεξιών που συμμετέχουν και στηρίζουν κυβερνήσεις σε μια σειρά κράτη της ΕΕ. Να κρυφτεί ότι πολλά από αυτά που λέγανε οι χρυσαυγίτες, η αντικομμουνιστική προπαγάνδα, η επίθεση στο οργανωμένο εργατικό κίνημα, στα συνδικάτα, βρίσκονται στην ιδεολογική φαρέτρα της αστικής τάξης.
Δεύτερον, να ταυτιστεί η πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών για την οργάνωση της ταξικής πάλης, με τη δράση δυνάμεων που έχουν εγκληματική ιδεολογία, μισανθρωπισμό, ρατσιστικό μίσος και που αναλαμβάνουν ρόλο ως μαντρόσκυλο του κεφαλαίου, να καθαρίσουν για λογαριασμό του. Να ταυτιστούν οι κομμουνιστές - που με ανιδιοτέλεια δίνουν τη μάχη στους χώρους δουλειάς για να στηρίξουν τους συναδέλφους τους, να οργανώσουν τον συλλογικό αγώνα ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση και να δυναμώσουν την αλληλεγγύη, δράση την οποία πληρώνουν με απολύσεις - με «μαύρες λίστες» της εργοδοσίας, με μαχαιροβγάλτες, μπράβους της νύχτας, διασυνδεδεμένους με το κοινό έγκλημα. Στοχεύουν βεβαίως στη συνείδηση της νέας γενιάς, που βιώνει σήμερα τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του συστήματος και γι' αυτό πρέπει να «λερωθεί» στο μυαλό της η μόνη ανατρεπτική και ρεαλιστική προοπτική.
Σε αυτήν την αθλιότητα έχουν βάλει το «χεράκι» τους όλα τα αστικά κόμματα. Η ΝΔ, που με κάθε ευκαιρία τη διακινεί στο όνομα της αντιμετώπισης της «βίας από όπου κι αν προέρχεται», ο ΣΥΡΙΖΑ, που έφτασε να υπογράψει την κατάπτυστη αντικομμουνιστική διακήρυξη της ΕΕ στο Σιμπίου της Ρουμανίας για την «ελευθερία από το σιδηρούν παραπέτασμα». Ολοι όσοι λιβανίζουν την ΕΕ της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας»...
Μια λεπτομέρεια για το τέλος: Στις 13/9/2013 έγινε η δολοφονική επίθεση από τάγμα εφόδου της ΧΑ στους κομμουνιστές συνδικαλιστές στο Πέραμα. Την επόμενη μέρα, σαν έτοιμοι από καιρό, δεν έλειψαν εκείνοι που αντί να καταδικάσουν ευθαρσώς την εγκληματική αυτή ενέργεια των φασιστών, βρήκαν την ευκαιρία να αναμασήσουν πάλι τη σάπια θεωρία. Μιλούσαν για τις «ακραίες ομάδες που συγκρούονται», για τη «βία που είναι καταδικαστέα από όπου κι αν προέρχεται», για τον «κόκκινο και μαύρο φασισμό». Ενα κανονικό «ξέπλυμα» δηλαδή της φασιστικής δράσης, μέσα στο σωρό τέτοιων αναλύσεων που κυκλοφορούσαν τότε. Λίγες μέρες μετά, τα ίδια τάγματα εφόδου μαχαίρωναν τον Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι.
Οσοι ψάχνουν λοιπόν για «άκρα», ας ρίξουν μια ματιά στο σύστημα που υπηρετούν: Αυτό είναι το πραγματικά «ακραίο» με το οποίο πρέπει να ξεμπερδεύουν οι λαοί όλου του κόσμου.
Δ. Π
Οσοι ψάχνουν λοιπόν για «άκρα», ας ρίξουν μια ματιά στο σύστημα που υπηρετούν: Αυτό είναι το πραγματικά «ακραίο» με το οποίο πρέπει να ξεμπερδεύουν οι λαοί όλου του κόσμου....... Πολύ πολύ σωστά. Οι λαοί όλου του κόσμου πρέπει να ξεμπερδεύουν με Οπορτουνιστές Σοσιαλδημοκράτες Φιλελεύθερους και φασίστες. Ολοι αυτοί εκπροσωπούν το καπιταλιστικό σύστημα με μοιρασμένους ρόλους φαινομενικά αντίθετους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή