Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης

Στη διάρκεια, 16/11/1950, του Β’ Παγκόσμιου Συνεδρίου των Υπερασπιστών της Ειρήνης που διεξήχθη στη Βαρσοβία (16-22/11/1950) ιδρύεται, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης.

Από την πρώτη στιγμή, το ΠΣΕ στάθηκε και πάλεψε ενάντια στην πολεμική μηχανή του ιμπεριαλισμού, η οποία ποτέ δεν υπήρξε κάτι άλλο από το οπλισμένο χέρι στην υπηρεσία των μονοπωλίων και των κερδών τους στον κόσμο. Τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ στα 67 χρόνια ατέλειωτα. Στρατοκρατικά καθεστώτα, χούντες, επεμβάσεις.

Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, αμυντικό σύμφωνο της κοινότητας των σοσιαλιστικών χωρών, ιδρύθηκε το 1955 και διαλύθηκε το 1991, μαζί με την ΕΣΣΔ και την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη. Ετσι το ΝΑΤΟ είχε «λυμένα τα χέρια» του για επέκταση της δράσης του τόσο προς την Ανατολική Ευρώπη όσο και σε άλλα σημεία της Γης. Στο Παγκόσμιο Κίνημα Ειρήνης πάντα υπήρχαν ρεύματα και αντιλήψεις, είτε με συγχύσεις, είτε πασιφιστικές, που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να δουν καθαρά το ρόλο του ιμπεριαλισμού ως διεθνές σύστημα και τους στόχους και σκοπούς του ΝΑΤΟ σε βάθος. Υπήρχαν, όμως, πάντα και οι δυνάμεις που έκρυβαν συνειδητά την αλήθεια, που λειτουργούσαν ως ανάχωμα στις συνειδήσεις μαζών ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, στον πυρήνα των ιμπεριαλιστικών κέντρων, στις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ενωση κ.λπ. Τέτοια δύναμη υπήρξε πάντοτε το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης - IPB (International Peace Bureau), οργάνωση της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, άμεσα συνδεδεμένη με τη «Σοσιαλιστική Διεθνή».

Σταθμός και αποκάλυψη για πολλά εκατομμύρια ανθρώπων υπήρξε ο πόλεμος του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999, με τις 78 μέρες ανελέητων βομβαρδισμών και τα χιλιάδες θύματα αθώων πολιτών και παιδιών, αλλά και την τεράστια καταστροφή σε υποδομές. Η δημιουργία του προτεκτοράτου του Κοσσυφοπεδίου, ιστορικής επαρχίας της Σερβίας με τη μεγαλύτερη πλέον αμερικανική στρατιωτική βάση στον κόσμο στο έδαφός της (Camp Bondsteel), προμήνυε τα όσα θα ακολουθούσαν στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Μάλι, τη Σομαλία, τη Λιβύη και τη Συρία. Τότε, λοιπόν, στη Γιουγκοσλαβία εμφανίστηκε μια παλιά λογική «ουδετερότητας» σε νέα έκδοση. «Ούτε με το ΝΑΤΟ ούτε με τον σφαγέα Μιλόσεβιτς», έλεγε τότε το IPB και από κοντά το μεταλλαγμένο γαλλικό κίνημα ειρήνης, που στο έδαφός του, στο Ραμπουγιέ του Παρισιού, είχαν διεξαχθεί οι προσχηματικές «εκ του σύνεγγυς» συνομιλίες επί μήνες και ενώ οι μηχανές του ΝΑΤΟ θερμαίνονταν για την επίθεση στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας.

Ολο και επιθετικότερος στρατιωτικός βραχίονας του κεφαλαίου

Η επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού όλα αυτά τα χρόνια ανεβαίνει επικίνδυνα, συνεχώς εφευρίσκουν, κατασκευάζουν ή αξιοποιούν νέα προσχήματα (τρομοκρατία, ασύμμετρες απειλές, ανθρώπινα δικαιώματα), διευρύνοντας την ακτίνα δράσης του ΝΑΤΟ με νέα μέλη και συνεργασίες με δεκάδες χώρες απ' όλες τις ηπείρους. Οι Σύνοδοι Κορυφής στην Ουάσιγκτον στα 50χρονα του ΝΑΤΟ με πανηγυρικό τρόπο και στην Κωνσταντινούπολη το 2004, με την επίσημη αλλαγή του δόγματος, άνοιξαν το δρόμο για όλα τα μετέπειτα εγκλήματα του ΝΑΤΟ. Στόχο, που δεν κρύβουν, άλλωστε, πλέον στο ΝΑΤΟ, αποτελούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, οι δρόμοι της Ενέργειας και οι σφαίρες επιρροής με αλλαγές συνόρων και βίαιες αλλαγές καθεστώτων. Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Λισαβόνα, το Νοέμβρη του 2010, έθεσε πλέον με πιο καθαρό τρόπο τις βάσεις για την επίσημη, άμεση και αγαστή συνεργασία του με την Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία και από την πλευρά της στη δική της Συνθήκη της Λισαβόνας μιλάει ανοιχτά για την πολιτική και στρατιωτική συνεργασία με το ΝΑΤΟ. Για το σκοπό αυτό, μάλιστα, ιδρύεται πλέον «Ευρωστρατός» 50.000 ανδρών και πολυεθνικοί ευέλικτοι σχηματισμοί μάχης (Battle Groups), που μπορούν να επέμβουν μέσα σε λίγες μέρες οπουδήποτε κριθεί αναγκαίο.

Με την εκδήλωση του πραξικοπήματος των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ στην Ουκρανία το 2013/2014, με φόντο τους ανταγωνισμούς ΕΕ και Ρωσίας για ποια προνομιακή συνεργασία θα είχε η Ουκρανία, αλλά και τη φανερή πρόθεση να πιεστεί και να αποκλειστεί η Ρωσία από τη Μαύρη Θάλασσα, εγκαθίσταται στο Κίεβο καθεστώς που περιλαμβάνει φιλο-ναζιστικές δυνάμεις με δολοφονίες και κυνήγι μαγισσών απέναντι σε Κομμουνιστές αλλά και το ρωσόφωνο πληθυσμό στην Ανατολική Ουκρανία. Κι ενώ η Ρωσία (η ρωσική αστική τάξη) απάντησε για τα δικά της συμφέροντα με τις κινήσεις της στην Κριμαία, υποστηρίζοντας το δημοψήφισμα ανεξαρτητοποίησής της, το ΝΑΤΟ ξεκινάει νέα εκστρατεία «δαιμονοποίησης» της Ρωσίας, επισπεύδοντας τις προσπάθειες για ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας, ανάμεσα σε άλλες χώρες, στο ΝΑΤΟ.

Ταυτόχρονα, ξεκίνησε την εγκατάσταση 40.000 στρατιωτών του ΝΑΤΟ σε σχηματισμό «ζώνης» από τις χώρες της Βαλτικής έως τη Βουλγαρία, ενώ ανακοινώνει την εγκατάσταση «Πυραυλικής Ασπίδας» στην Πολωνία και τη Ρουμανία, επιδιώκοντας έτσι να κατοχυρώσει το πλεονέκτημα πρώτου συμβατικού ή πυρηνικού πλήγματος, ακυρώνοντας ενδεχόμενο απαντητικό πλήγμα. Ολα τα παραπάνω δεν αποτελούν σχέδια απλά των ΗΠΑ, αλλά ομόφωνες αποφάσεις των κυβερνήσεων (όλων μέχρι σήμερα) των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που επέβαλαν παράλληλα και πολιτικές - οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία. Το ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ πάνε μαζί σε όλα τα θέματα, δεν αποτελεί κάποια υπερβολική θεώρηση δική μας, εξάλλου τα 22 από τα 28 μέλη του ΝΑΤΟ είναι μέλη της ΕΕ και άλλα 4 μέλη του βρίσκονται σε τροχιά συνεργασίας με αυτό. Το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έχει την ισχύ του έτσι κι αλλιώς.

Πλησιάζοντας στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της λυκοσυμμαχίας του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία κι ενώ η ΝΑΤΟική αρμάδα περιπολεί ήδη, μετά από πρόταση - πρόσκληση των κυβερνήσεων Ελλάδας, Τουρκίας και Γερμανίας, στο Αιγαίο, με πρόσχημα τις προσφυγικές ροές εκατοντάδων χιλιάδων δυστυχισμένων που πασχίζουν για τη ζωή τους, το ΝΑΤΟ ετοιμάζει νέα επίθεση στη Λιβύη, μια χώρα που παραδόθηκε σε πολέμαρχους και φύλαρχους, αφού τα συμβόλαια πετρελαίου με τις γαλλικές και ιταλικές πολυεθνικές εταιρείες εξέπνεαν το 2011. Η πρόθεση του ΝΑΤΟ να ελέγξει τα περάσματα στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα είναι προφανής και ο ανταγωνισμός με την καπιταλιστική Ρωσία έντονος και εκδηλώνεται και στη Μέση Ανατολή, αξιοποιώντας και το δημιούργημά τους, τους τζιχαντιστές.

Διαπάλη για την ουσία του ιμπεριαλισμού

Στο φόντο όλων των παραπάνω, ιστορικών και επίκαιρων εξελίξεων γύρω από το ΝΑΤΟ, στο Παγκόσμιο Κίνημα Ειρήνης διεξάγεται μια διαπάλη ιδεών και θέσεων για το ρόλο του ΝΑΤΟ, το ρόλο της ΕΕ και το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ιδιαίτερα αυτή η διαπάλη οξύνθηκε με αφορμή τη Σύνοδο της Βαρσοβίας.

Το αστικό πολωνικό κράτος, οι φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις είναι γνωστό ότι αποτελούν σταθερούς, «φανατικούς» εταίρους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, με πολύ ισχυρές επιδράσεις στη μαζική χειραγώγηση του λαού. Οσοι βρίσκονται στον αντίποδα αυτών, με πρώτους τους Κομμουνιστές, διώκονται και απειλούνται με τους πιο αντιδραστικούς νόμους, που ταυτίζουν τη ναζιστική με την κομμουνιστική ιδεολογία ως «απολυταρχικές ιδέες», βιάζοντας την Ιστορία και προσπαθώντας να αποκρύψουν τόσο τα βάσανα του πολωνικού λαού από τις φασιστικές θηριωδίες όσο και τις κατακτήσεις που είχε την περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης (ΠΣΕ), έχοντας σταθερό μέτωπο απέναντι στο ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ανακοίνωσε από το Νοέμβρη του 2015 και στη συνέχεια με τη Γραμματεία του στην Αθήνα, 27-28 Μάη 2016, ότι θα οργανώσει δική του Διεθνή Διάσκεψη στη Βαρσοβία τις μέρες της Συνόδου Κορυφής, αλλά και την πρόθεσή του να συμμετέχει σε διαδήλωση διαμαρτυρίας στους δρόμους της πόλης, εντάσσοντας τις δράσεις αυτές στην προετοιμασία του Παγκόσμιου Συνεδρίου του το Νοέμβρη στη Βραζιλία. Το ΠΣΕ πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία την αντιΝΑΤΟική διάσκεψη στη Βαρσοβία, με αντιπροσώπους κινημάτων από 22 χώρες και την παρουσία 5 διεθνών δημοκρατικών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων, αλλά και σημαντική για τα δεδομένα της Βαρσοβίας, με παλμό, παρουσία στη διαδήλωση υπό έντονη αστυνομοκρατία.

Οι δυνάμεις του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης - IPB, έχοντας δημιουργήσει ένα δίκτυο συνεργασίας κινημάτων «Οχι στον πόλεμο - Οχι στο ΝΑΤΟ» από το 2008, προσπαθώντας να κρύψουν την πολιτική ηγεμονία του IPB, ανακοίνωσαν μήνες πριν την πρόθεσή τους να οργανώσουν δικές τους εκδηλώσεις με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία. Τα αποτελέσματα τελικά τόσο στη διάσκεψη όσο και στους δρόμους υπήρξαν πενιχρά. Οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους στην Πολωνία ήταν κάποιες πολιτικές ομάδες και κινήσεις που, ασπαζόμενοι τη βασική γραμμή τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία, στο πλαίσιο της αντι-σοσιαλιστικής προπαγάνδας, επέλεξαν όλοι μαζί το εξής «αντιΝΑΤΟικό» (!!!) σύνθημα στις αφίσες των εκδηλώσεων και στη συγκέντρωση: «Παλιά υπό τη Μόσχα - Τώρα όχι με την Ουάσιγκτον». Εχοντας, βέβαια, υπόψη μας την πρόσφατη εμπειρία των ίδιων δυνάμεων που οργάνωσαν το 2014, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, «Διεθνή Διάσκεψη Ειρήνης» στο Σαράγιεβο της Βοσνίας, με επίσημους δημοσιευμένους χορηγούς την USAID (πρόκειται για τη ΜΚΟ της CIA) αλλά και το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών, μάλλον δεν εκπλήσσει το σύνθημά τους στη Βαρσοβία. Η συνέπεια με την οποία το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης υπερασπίζει τις θέσεις του, φαίνεται και από τον κεντρικό επίτιμο καλεσμένο στο επόμενο παγκόσμιο συνέδριο του IPB, το Σεπτέμβρη 2016 στο Βερολίνο, ο οποίος είναι ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ!!!

Αυτή τη φορά, στη Βαρσοβία, όμως, μετά τη μεγάλη κατακραυγή στο Σαράγιεβο, ο χορηγός άλλαξε, ήταν πλέον επίσημα το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ)! Το σύνθημα, ωστόσο, τουλάχιστον το πρώτο σκέλος του και επειδή παραπέμπει ανοιχτά στην αντικομμουνιστική και αντισοβιετική υστερία αλλά και μανία εκδίκησης για το παρελθόν και αφού αφήνει στο απυρόβλητο την ΕΕ, εξυπηρετεί μια χαρά και τους στόχους του ΚΕΑ. Το ότι «παντρεύει» όλα αυτά και με τη βρόμικη αναφορά στη «Μόσχα», εξυπηρετεί τελικά και το ίδιο το ΝΑΤΟ.

Μήπως τελικά το ΝΑΤΟ διαθέτει και το δικό του «αντι-ΝΑΤΟ κίνημα»;