Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα απ’ την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμού επιβεβαιώνουν ότι η αναγκαία εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία.
Συνεπώς, τα χρονοδιαγράμματα, που πριν λίγο καιρό παρουσίασε η κυβέρνηση, όχι μόνο είναι "στον αέρα", αλλά και αξιοποιούνται για να δικαιολογηθεί η μη λήψη -εδώ και τώρα- των αναγκαίων μέτρων προστασίας και θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα Σας το πω ΑΠΛΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΑΥΤΗ ΕΙΤΑΝΕ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΛΑΡΑ/ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ) ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΛΑΜΙΑ! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
ΌΛΟΙ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ... ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ.... ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΣΑΥΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΣΑΝ ΤΟΣΟ Ο ΜΑΡΞ/ΕΝΓΚΕΛΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Ο ΛΕΝΙΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ/ΑΝΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (ΏΣ ΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ/ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)!!
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ "ΚΥΡΙΕΣ" ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝ (ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ/ΕΚΑΝΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΤΗΣ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΟΥΡΛΙΑΝΩΦ ΛΕΝΙΝ) ΤΟΥ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΜΑΧΑΛΑΣ ΒΟΘΡΟΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ!!!.... ΌΛΑ ΤΑ ΆΛΛΑ ΕΙΝΑΙ .... ΑΟΥΑ!!!!
Γιατί δεν μπορώ να συνδέσω τίποτα απο οσα γράφεις;
ΔιαγραφήΠου κολλάνε ο Άρης με τον Ηράκλειτο, τον Μαρξ, τον Λενιν, και όλοι αυτοί με τον Αριστοτέλη, αλλά τελικά και με την ανακοίνωση του ΓΤ του ΚΚΕ
Άρες Μάρες Κουκουνάρες
Αννα Φραγκ
Δεν φταίω εγώ εάν εσείς δεν γνωρίζεται τίς σχέσεις αυτών που γράφω! Αυτό σημαίνει ότι τόσο τον Μάρξ όσο και τον Λένιν δεν τον κατανοήσεται...απλά τον διαβάσατε! Για να φτάσεις να "γίνεις" Μάρξ ή Λένιν πρέπει να έχεις κομπολόι π.χ. Ηράκλειτο και Αριστοτέλη (βλέπε το πραγματικό οικογενειακό και προσωπικό βιογραφικό Μάρξ/Λένιν)! Για να "γίνεις" Άρης πρέπει να λές την αλήθεια της πραγματικότητας στον εαυτό σου για το καλό του συνόλου της κοινωνίας σου για Ελευθερία/Ανεξαρτησία/Αυτοδιάθεση/Αυτοπροσδιορισμό!
ΔιαγραφήΕγώ δεν φταίω για τίς άρες μάρες κουκουνάρες και ψυχώσεις άλλων... δεν είμαι γιατρός!
Φίλε που γράφεις με κεφάλαια γράμματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην γράφεις πολλές φορές το ίδιο σχόλιο δεν βοηθάει κανένα, ούτε και τα κεφάλαια γράμματα νομίζω.
Πολύ σωστά δεν μπορείς να συνδέσεις τίποτα συντρόφισσα. Ολα είναι παπάτζες... Ελα μίλησε μας για ....αποικία....και ...εξάρτηση.... στην Ιμπεριαλιστική Ελλάδα απο το 1982.... Ελα να γίνεις νούμερο...χαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΙμπεριαλιστική Ελλάδα απο το 1882 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΜάθε πρώτα τί εστί ιμπεριαλισμός στην επιστημονική πολιτική ορολογία και μετά πέταξε τον τροτσκισμό από μέσα σου διότι στην κατοχή τα ίδια έλεγαν και οι τροτσκιστές στην τριπλή κατοχή και γιαυτό δεν πολεμούσαν την εργατική τάξη της.... Βέρμαχτ και των ΣΣ! Τί να μας πείς και εσύ!
Διαγραφήτι επόμενη φορά αν δεν θα γράψεις όνομα δεν θα δημοσιεύω τα σχολεία σου
ΔιαγραφήΚαταλαβαίνω τον πανικό και την απόγνωση σου αλλα δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανένας κομμουνιστής. Αυτή είναι η μοίρα για τα οπορτουνιστικά καρακόλια του καπιταλισμού. Η Ελλάδα είναι Ιμπεριαλιστική χώρα απο το 1882 https://cognoscoteam.gr/1882-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%82-%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%B5-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2/ και το 1940 χρειαζόταν ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ που θα ένωνε τον λαό σε Ταξική βάση και όχι τα κόμματα του Καπιταλισμού. θα πολεμούσε την Αστική τάξη και τους Γερμανούς συμμάχους της και θα ανέτρεπαν τον Καπιταλισμό τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. https://laikhexousia.blogspot.com/2015/10/blog-post_2.html Δεν βρέχει Ροχάλες Μπολσεβίκικες είναι Μανιαδάκη. Συνέχισε η περιφορά σου ξεβράκωτος θα συνεχιστεί χωρίς έλεος. χαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφήhttps://www.902.gr/eidisi/politiki/244226/vivlioparoysiasi-1821-i-epanastasi-kai-oi-aparhes-toy-ellinikoy-astikoy Καπιταλισμός το 1830 και στο Ιμπεριαλιστικό στάδιο 1882 μόνος σου θα σώσεις τον ευατό σου απο τον διασυρμό. χαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ συνεχίζει μέχρι σήμερα, σαράντα χρόνια από το θάνατό του, ν’ απασχολεί τους ιστορικούς και τους δημοσιολόγους, κόμματα και οργανισμούς ιστορικής έρευνας, όχι βεβαίως όλους από την ίδια αφετηρία και με τον ίδιο σκοπό.
Αιτία της συνεχιζόμενης ενασχόλησης δεν αποτελεί μόνο ο τραγικός του θάνατος στο παγωμένο Σουργκούτ (1 Αυγούστου 1973), όπου ήταν εξορισμένος, αλλά κυρίως το ότι η δράση του Ν. Ζαχαριάδη έχει συνδεθεί αναπόσπαστα με τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης στη χώρα μας, πρωταρχικά με τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), την κορυφαία ταξική αναμέτρηση του 20ού αιώνα στην Ελλάδα. Και βεβαίως, με την καθαίρεσή του από Γενικό Γραμματέα και μέλος του ΠΓ από την 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1956), που μπόρεσε να συγκληθεί με την παρέμβαση των 6 ΚΚ εξουσίας1, καθώς και με την 7η Πλατιά Ολομέλεια (1957), η οποία τον διέγραψε από μέλος του Κόμματος και αποφάσισε να διερευνηθεί ολόκληρη η ζωή του επειδή τον θεώρησε ύποπτο για συνεργασία με τον ταξικό εχθρό.
Το ΚΚΕ, με χρονική καθυστέρηση, εξαιτίας αντικειμενικών λόγων, αλλά και υποκειμενικών αδυναμιών, αποκατέστησε πλήρως τον Νίκο Ζαχαριάδη στις 16 Ιούλη 2011, με απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης2, η οποία ενέκρινε το Β΄ τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ της περιόδου 1949-1968. Και προσπάθησε να κρίνει αντικειμενικά τον επί 25 χρόνια ΓΓ της ΚΕ, δίχως εξωραϊσμό, αλλά και απορρίπτοντας το μηδενισμό ως άδικο και απαράδεκτο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΟΥ Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ
Βρίσκεται έξω από το πεδίο του παρόντος κειμένου η αναφορά και αξιολόγηση όλης της κομματικής ζωής του Νίκου Ζαχαριάδη, στη διάρκεια της οποίας συνυπάρχουν: Η πολιτική του δράση ξεκινάει από τα εφηβικά του χρόνια στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, στα καράβια της Μαύρης Θάλασσας, και στη συνέχεια στη Σοβιετική Ενωση, όπου έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών και αρκετά χρόνια αργότερα μέλος του ΠΚΚ(μπ), ενώ το 1923 έγινε μέλος και του ΚΚ Τουρκίας. Η δράση του ως στελέχους της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, και ως στελέχους του ΚΚΕ στον Πειραιά και στη Θεσσαλία. Οι μυθιστορηματικές αποδράσεις του από τις φυλακές και ο επί εννέα συνεχόμενα χρόνια (1936-1945) εγκλεισμός του στα μπουντρούμια της μεταξικής δικτατορίας και στο γερμανικό στρατόπεδο Νταχάου, απ’ τα οποία βγήκε αλύγιστος. Ακόμα, το παρόν κείμενο δεν εστιάζει σε σειρά δεκαετιών της πολυτάραχης πορείας του που -όπως και η παραπάνω- ξετυλίχτηκε στο πλαίσιο της συλλογικής πάλης του ΚΚΕ και της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ). Εδώ σημειώνονται μόνο οι πιο βασικές πλευρές της προσφοράς του Νίκου Ζαχαριάδη ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και στο ίδιο διάστημα αποτιμάται η στρατηγική του Κόμματος.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε αποφασιστική συμβολή στην οργάνωση της αντίστασης του λαού απέναντι στην εγχώρια αστική τρομοκρατία και τη βρετανική και αμερικανική ιμπεριαλιστική επέμβαση, στη συγκρότηση και τον επί τριάμισι χρόνια ένοπλο αγώνα (1946-1949) του ΔΣΕ. Αυτός ο αγώνας απέδειξε ότι το ΚΚΕ ήταν ικανό να μην υποτάσσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στους στρατηγικούς στόχους και σχεδιασμούς των εκμεταλλευτών. Απέδειξε έμπρακτα ότι το ΚΚΕ δεν ενσωματώθηκε στο σύστημα, παρά τα λάθη στρατηγικής σημασίας όπως οι Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτα, καθώς και της Βάρκιζας. Το ΚΚΕ δεν αποκήρυξε ποτέ την ταξική πάλη, τη σοσιαλιστική επανάσταση, την αναγκαιότητα της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, τη δικτατορία του προλεταριάτου.
Ανεξάρτητα από την καθυστέρηση στη γενίκευση της ένοπλης πάλης και παρά τις αντιφάσεις της στρατηγικής του ΚΚΕ, η επιλογή διεξαγωγής του αγώνα του ΔΣΕ ήταν μονόδρομος. Αποτέλεσε σημαντική έκφραση εκπλήρωσης με αίμα του διεθνιστικού καθήκοντος του ΚΚΕ και άφησε επαναστατικές παρακαταθήκες μεγάλου ιστορικού βάθους, που εμπνέουν και σήμερα τα πρωτοπόρα τμήματα των νεότερων γενεών. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο δρόμο θ’ ακολουθούσε το ΚΚΕ στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ (1968), πάνω απ’ όλα ποιο δρόμο θα έπαιρνε κατά την αντεπανάσταση του 1989-1991, αν δεν είχε πίσω του τη μεγάλη ταξική σύγκρουση, το ΔΣΕ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμιστεί ότι την απόφαση γι’ αποχή από τις βουλευτικές εκλογές της 31ης Μάρτη του 1946 -μέρα κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η επιτυχημένη επίθεση ανταρτών στο Σταθμό Χωροφυλακής του Λιτόχωρου- η καθοδήγηση του ΚΚΕ την πήρε παρά την αντίθετη γνώμη της ηγεσίας του ΠΚΚ(μπ) η οποία συνιστούσε συμμετοχή του ΕΑΜ στις εκλογές. Οποιοι αντιλαμβάνονται τι σήμαινε αυτό σε συνθήκες γιγάντιου πολιτικού κύρους της Σοβιετικής Ενωσης και του ΠΚΚ(μπ) μπορούν να εκτιμήσουν ακριβέστερα και το εγχείρημα της αποχής, παρότι αυτή η επιλογή του Κόμματος και του ΕΑΜ δεν εντασσόταν σε στρατηγική για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην προσφορά του Ν. Ζαχαριάδη πρέπει αναμφίβολα να συμπεριληφθεί η αταλάντευτη στάση του για τη δημιουργία και ανάπτυξη των κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ στην Ελλάδα, στις συνθήκες της παρανομίας. Αυτή η προσήλωσή του δεν αδυνάτισε, παρά τα φοβερά μέτρα καταστολής του αστικού κράτους. Σε συνδυασμό με την κομματική οικοδόμηση προσπαθούσε οι κομμουνιστές ν’ αναπτύξουν την επαναστατική επαγρύπνηση, τη συνεχή προσπάθεια περιφρούρησης του ΚΚΕ, με ταυτόχρονη αξιοποίηση και της παραμικρής νόμιμης δυνατότητας στις τότε συνθήκες.
Βασικό συστατικό στοιχείο της προσφοράς του Ν. Ζαχαριάδη υπήρξε η αξιοσημείωτη προσπάθειά του, από το 1949 και στη συνέχεια, να υπερβεί το ΚΚΕ τη στρατηγική των σταδίων και να καθορίσει το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα ως σοσιαλιστικό. Πάνω απ’ όλα, τον Νίκο Ζαχαριάδη χαρακτηρίζει η αταλάντευτη προσήλωσή του στο ΚΚΕ, το οποίο δεν απαρνήθηκε ακόμα και όταν διαγράφηκε, καθώς και η πίστη του στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ακόμα και όταν υπέστη την άδικη ποινή απομόνωσής του στο Σουργκούτ της ΕΣΣΔ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΠΟ ΤΟ 1931 ΕΩΣ ΤΟ 1933
Στην «Εκτίμηση για τον Νίκο Ζαχαριάδη» το «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, τ. Β΄, 1949-1968» υπογραμμίζει: «Η ιστορική έρευνα οφείλει να εξετάζει την ηγετική προσωπικότητα του Ν. Ζαχαριάδη και τη διαμόρφωση της στρατηγικής και λειτουργίας του ΚΚΕ στις συνθήκες της εποχής του. Είναι αντιεπιστημονικό να αφαιρούνται από την έρευνα οι ιστορικές συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του ΚΚΕ, οι συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του Ν. Ζαχαριάδη ως κομμουνιστή ηγέτη»3.
Η στρατηγική του ΚΚΕ αυτήν την περίοδο, και βεβαίως ως το 1943 (δηλαδή μέχρι τότε που υπήρχε η ΚΔ), κρίνεται σε συνδυασμό με τη στρατηγική που κατά διαστήματα διαμόρφωνε το διεθνές κέντρο του κομμουνιστικού κινήματος και την επίδραση που αυτή ασκούσε στη διαμόρφωση της στρατηγικής του ΚΚΕ. Και αυτό, δίχως ν’ αποσείονται οι όποιες ευθύνες είχαν οι εκάστοτε καθοδηγήσεις του Κόμματος. Ωστόσο αποτελεί καθήκον η περαιτέρω διερεύνηση της στρατηγικής της ΚΔ, συνυπολογίζοντας τη διαπάλη που διεξαγόταν στο εσωτερικό της.
Με άλλα λόγια, η ιστορική έρευνα του ΚΚΕ παίρνει υπόψη της ότι η ΚΔ αποτελούσε επί της ουσίας κόμμα και η λειτουργία της διεπόταν από την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ωστόσο αυτό δε σήμαινε ότι κάθε ΚΚ-τμήμα της στερούνταν της υποχρέωσης ν’ αναλύει επιστημονικά την κοινωνικοοικονομική κατάσταση στο εθνικό πεδίο δράσης του, να καθορίζει τη στρατηγική του και να επιδιώκει να πείσει για την ορθότητά της και τα άλλα τμήματα της ΚΔ. Στο «Δοκίμιο Ιστορίας 1949-1968» υπογραμμίζεται το καθήκον κάθε κομμουνιστικού κόμματος, ανεξάρτητα από το μέγεθός του, να συμβάλλει στον εμπλουτισμό και στη διαμόρφωση της γενικής γραμμής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, συνεισφέροντας έτσι στην επίτευξη ή την αποκατάσταση της επαναστατικής του ενότητας. Πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές πλευρές για την ενδυνάμωση του προλεταριακού διεθνισμού.
Επιπλέον, η συγκεκριμένη έρευνα δεν αποστασιοποιείται από το γεγονός ότι στις γραμμές της ΚΔ, καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της, διεξαγόταν διαπάλη ανάμεσα στα διάφορα τμήματά της για την κατεύθυνση της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ένας από την ομάδα των λεγόμενων Κούτβηδων4, που το 1931 ήρθαν στην Ελλάδα από τη Μόσχα όπου σπούδαζαν για ν’ αναλάβουν την ανασυγκρότηση της καθοδήγησης του ΚΚΕ. Τότε το Κόμμα μαστιζόταν από βαθιά κρίση (1929-1931).
Στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, καθώς και στην ΚΕ της ΟΚΝΕ, διεξαγόταν σκληρή διαπάλη. Οι πλευρές που συγκρούονταν είχαν ως ηγετικά στελέχη από τη μια τους Γιώργη Σιάντο, Κώστα Θέο, Μήτσο Παπαρήγα, Διονύση Πυλιώτη, Χριστόδουλο Χριστοδουλίδη, Κώστα Ασίκη κ.ά., και από την άλλη τους Ανδρόνικο Χαϊτά (Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ), Κώστα Ευτυχιάδη, Γιώργο Κολοζώφ, Λευτέρη Αποστόλου κ.ά. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Στις αρχές του Νοέμβρη του 1931 η Εκτελεστική Επιτροπή της ΚΔ (ΕΕΚΔ)5 όρισε νέα καθοδήγηση στο ΚΚΕ, ενώ απηύθυνε Εκκληση «προς όλα τα μέλη του ΚΚΕ» να ξεκόψουν από τις δύο ομάδες, ν’ αποκαταστήσουν την ενότητα του Κόμματος και να μπουν επικεφαλής στον αγώνα του λαού. Ταυτόχρονα: «Διαμορφώθηκε νέα καθοδήγηση στο ΚΚΕ με Πολιτικό Γραφείο από τους Νίκο Ζαχαριάδη, Γραμματέα, Γιάννη Ιωαννίδη, Στυλιανό Σκλάβαινα, Γιάννη Μιχαηλίδη, Βασίλη Νεφελούδη, Γιώργο Κωνσταντινίδη (Ασημίδη) και Λεωνίδα Στρίγκο»6.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με την Εκκληση της ΚΔ: «Η ομάδα των Χαϊτά - Ευτυχιάδη εξηγούσε την καθυστέρηση του Κόμματος με τις αντικειμενικές συνθήκες, βλέποντας τις αιτίες των αποτυχιών του Κόμματος από αφορμή την καμπάνια για τη γενική απεργία σε μια υπερεχτίμηση της αντικειμενικής κατάστασης, στην “υποχώρηση του απεργιακού κύματος στα 1930”. Προσπάθησε να δικαιολογήσει την καθυστέρηση του Κόμματος απ’ τα γεγονότα του επαναστατικού κινήματος των εργατών και αγροτών, λέγοντας ότι η ανεργία αδυνατίζει και παρεμποδίζει την ταξική δράση των εργατών, και έτσι ανέπτυξε μια “θεωρία” που στην πραγματικότητα συμπίπτει με τις οπορτουνιστικές αντιλήψεις κατά τις οποίες σε περίοδο κρίσης είνε αδύνατη η οργάνωση απεργιακών κινημάτων. Επειδή παρ’ όλες τις “θεωρίες” αυτές στην Ελλάδα είχαμε ένα μεγάλο κύμα απεργιών, η ομάδα αυτή μπροστά στους μεμονωμένους οικονομικούς αγώνες έμεινε ολότελα παθητική, τους θεώρησε σαν γεγονότα καθαρά οικονομικά, χωρίς καμιά σχέση με την άνοδο του επαναστατικού εργατικού κινήματος και ακόμα δεν προσπάθησε να πλατύνει τους αγώνες αυτούς. Η ομάδα αυτή εκπροσωπεί την τάση κατά την οποία “πρέπει ν’ αρχίσουμε με το δυνάμωμα της οργάνωσής μας και τότε μονάχα θα μπορέσουμε να πάρουμε τη διεύθυνση των αυθόρμητων αγώνων των μαζών”.
Η ομάδα Θέου - Σιάντου - Πυλιώτη - Αλέξη ευθύς εξαρχής [...] θεωρούσε την ομάδα του Χαϊτά σαν τη μόνη υπεύθυνη [...]. Ο κύριος ισχυρισμός της ομάδας αυτής συνίστατο στο να λέει ότι κάθε μερική απεργία πρέπει να μετατραπεί σε μια γενική απεργία, δεν υποδείχνει την αναγκαιότητα ότι προηγούμενα πρέπει να εξασφαλιστεί η ύπαρξη συνθηκών που θα καθιστούν δυνατή μια γενική απεργία. Στην πραγματικότητα και η ομάδα αυτή έμεινε επίσης παθητική στο μεγαλύτερο μέρος των απεργιακών κινημάτων»7.
Επί χρόνια γράφεται κατά κόρον ότι τον Ζαχαριάδη διόρισε ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος η ηγεσία της ΚΔ. Βεβαίως, με βάση το καταστατικό της ΚΔ, η Εκτελεστική Επιτροπή της είχε το δικαίωμα να θέτει ζητήματα (θετικής ή αρνητικής εκτίμησης) και για γραμματείς των κομμάτων-τμημάτων της ΚΔ. Ωστόσο στο συγκεκριμένο τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά. Σχετικά μ’ αυτό το θέμα ο Ν. Ζαχαριάδης έγραψε πολλά χρόνια αργότερα: «Ο Λουλές έκανε και άλλη μία ιστορική ανακρίβεια: Μου είπε ότι η ΚΔ με διόρισε. Κάνει λάθος. Τότε, στα 1931, κατεβήκαμε απ’ τη Μόσχα δύο: Ο Κωνσταντινίδης (Γλάφκος ή Ασημίδης) και ’γω. Τότε συγκροτούνταν και η καινούργια καθοδήγηση. Μαζεύτηκαν οι Σκλάβαινας, Μηχαηλίδης και δε θυμάμαι ποιοι ακόμα και συζήτησαν ποιον απ’ τους δύο να πάρουν στο ΠΓ. Με πρόταση του Σκλάβαινα που με ήξερε (ήξερε και τον Ασημίδη) πήραν εμένα. Ετσι άρχισαν τα βάσανά μου [...] Η ΚΔ με έστειλε κάτω, όμως ούτε καν με σύστησε. Το κρίμα ανήκει στον Σκλάβαινα. Μπορεί να βοήθησε και η Χρύσα. Δε θυμάμαι»8.
Οταν εκλέχτηκε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ ο Νίκος Ζαχαριάδης, αρκετούς μήνες νωρίτερα (Μάρτης-Απρίλης του 1931) είχε συνέλθει η 11η Ολομέλεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ (ΕΕΚΔ).
Η 11η Ολομέλεια υπογράμμισε την οξυνόμενη αντίθεση των δύο συστημάτων, «του σοσιαλισμού που βαδίζει μπροστά και του καπιταλισμού που είχε πιαστεί στη μέγγενη της καταστροφικής κρίσης»9. Και σημείωνε ότι η αστική τάξη, για να εξασφαλίσει για τον εαυτό της διέξοδο από την κρίση και να εδραιώσει την εξουσία της, παίρνει το δρόμο της έντασης της πολιτικής αντίδρασης, το δρόμο του εκφασισμού.
Ακόμα η Ολομέλεια παρατηρούσε ότι η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τις σπρώχνει να ξεπεράσουν αυτήν την κρίση με πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ενωσης.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ήταν ένας από την ομάδα των λεγόμενων Κούτβηδων4, που το 1931 ήρθαν στην Ελλάδα από τη Μόσχα όπου σπούδαζαν για ν’ αναλάβουν την ανασυγκρότηση της καθοδήγησης του ΚΚΕ. Τότε το Κόμμα μαστιζόταν από βαθιά κρίση (1929-1931).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, καθώς και στην ΚΕ της ΟΚΝΕ, διεξαγόταν σκληρή διαπάλη. Οι πλευρές που συγκρούονταν είχαν ως ηγετικά στελέχη από τη μια τους Γιώργη Σιάντο, Κώστα Θέο, Μήτσο Παπαρήγα, Διονύση Πυλιώτη, Χριστόδουλο Χριστοδουλίδη, Κώστα Ασίκη κ.ά., και από την άλλη τους Ανδρόνικο Χαϊτά (Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ), Κώστα Ευτυχιάδη, Γιώργο Κολοζώφ, Λευτέρη Αποστόλου κ.ά.
Στις αρχές του Νοέμβρη του 1931 η Εκτελεστική Επιτροπή της ΚΔ (ΕΕΚΔ)5 όρισε νέα καθοδήγηση στο ΚΚΕ, ενώ απηύθυνε Εκκληση «προς όλα τα μέλη του ΚΚΕ» να ξεκόψουν από τις δύο ομάδες, ν’ αποκαταστήσουν την ενότητα του Κόμματος και να μπουν επικεφαλής στον αγώνα του λαού. Ταυτόχρονα: «Διαμορφώθηκε νέα καθοδήγηση στο ΚΚΕ με Πολιτικό Γραφείο από τους Νίκο Ζαχαριάδη, Γραμματέα, Γιάννη Ιωαννίδη, Στυλιανό Σκλάβαινα, Γιάννη Μιχαηλίδη, Βασίλη Νεφελούδη, Γιώργο Κωνσταντινίδη (Ασημίδη) και Λεωνίδα Στρίγκο»6.
Σύμφωνα με την Εκκληση της ΚΔ: «Η ομάδα των Χαϊτά - Ευτυχιάδη εξηγούσε την καθυστέρηση του Κόμματος με τις αντικειμενικές συνθήκες, βλέποντας τις αιτίες των αποτυχιών του Κόμματος από αφορμή την καμπάνια για τη γενική απεργία σε μια υπερεχτίμηση της αντικειμενικής κατάστασης, στην “υποχώρηση του απεργιακού κύματος στα 1930”. Προσπάθησε να δικαιολογήσει την καθυστέρηση του Κόμματος απ’ τα γεγονότα του επαναστατικού κινήματος των εργατών και αγροτών, λέγοντας ότι η ανεργία αδυνατίζει και παρεμποδίζει την ταξική δράση των εργατών, και έτσι ανέπτυξε μια “θεωρία” που στην πραγματικότητα συμπίπτει με τις οπορτουνιστικές αντιλήψεις κατά τις οποίες σε περίοδο κρίσης είνε αδύνατη η οργάνωση απεργιακών κινημάτων. Επειδή παρ’ όλες τις “θεωρίες” αυτές στην Ελλάδα είχαμε ένα μεγάλο κύμα απεργιών, η ομάδα αυτή μπροστά στους μεμονωμένους οικονομικούς αγώνες έμεινε ολότελα παθητική, τους θεώρησε σαν γεγονότα καθαρά οικονομικά, χωρίς καμιά σχέση με την άνοδο του επαναστατικού εργατικού κινήματος και ακόμα δεν προσπάθησε να πλατύνει τους αγώνες αυτούς. Η ομάδα αυτή εκπροσωπεί την τάση κατά την οποία “πρέπει ν’ αρχίσουμε με το δυνάμωμα της οργάνωσής μας και τότε μονάχα θα μπορέσουμε να πάρουμε τη διεύθυνση των αυθόρμητων αγώνων των μαζών”. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η ομάδα Θέου - Σιάντου - Πυλιώτη - Αλέξη ευθύς εξαρχής [...] θεωρούσε την ομάδα του Χαϊτά σαν τη μόνη υπεύθυνη [...]. Ο κύριος ισχυρισμός της ομάδας αυτής συνίστατο στο να λέει ότι κάθε μερική απεργία πρέπει να μετατραπεί σε μια γενική απεργία, δεν υποδείχνει την αναγκαιότητα ότι προηγούμενα πρέπει να εξασφαλιστεί η ύπαρξη συνθηκών που θα καθιστούν δυνατή μια γενική απεργία. Στην πραγματικότητα και η ομάδα αυτή έμεινε επίσης παθητική στο μεγαλύτερο μέρος των απεργιακών κινημάτων»7.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί χρόνια γράφεται κατά κόρον ότι τον Ζαχαριάδη διόρισε ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος η ηγεσία της ΚΔ. Βεβαίως, με βάση το καταστατικό της ΚΔ, η Εκτελεστική Επιτροπή της είχε το δικαίωμα να θέτει ζητήματα (θετικής ή αρνητικής εκτίμησης) και για γραμματείς των κομμάτων-τμημάτων της ΚΔ. Ωστόσο στο συγκεκριμένο τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά. Σχετικά μ’ αυτό το θέμα ο Ν. Ζαχαριάδης έγραψε πολλά χρόνια αργότερα: «Ο Λουλές έκανε και άλλη μία ιστορική ανακρίβεια: Μου είπε ότι η ΚΔ με διόρισε. Κάνει λάθος. Τότε, στα 1931, κατεβήκαμε απ’ τη Μόσχα δύο: Ο Κωνσταντινίδης (Γλάφκος ή Ασημίδης) και ’γω. Τότε συγκροτούνταν και η καινούργια καθοδήγηση. Μαζεύτηκαν οι Σκλάβαινας, Μηχαηλίδης και δε θυμάμαι ποιοι ακόμα και συζήτησαν ποιον απ’ τους δύο να πάρουν στο ΠΓ. Με πρόταση του Σκλάβαινα που με ήξερε (ήξερε και τον Ασημίδη) πήραν εμένα. Ετσι άρχισαν τα βάσανά μου [...] Η ΚΔ με έστειλε κάτω, όμως ούτε καν με σύστησε. Το κρίμα ανήκει στον Σκλάβαινα. Μπορεί να βοήθησε και η Χρύσα. Δε θυμάμαι»8.
Οταν εκλέχτηκε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ ο Νίκος Ζαχαριάδης, αρκετούς μήνες νωρίτερα (Μάρτης-Απρίλης του 1931) είχε συνέλθει η 11η Ολομέλεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ (ΕΕΚΔ).
Η 11η Ολομέλεια υπογράμμισε την οξυνόμενη αντίθεση των δύο συστημάτων, «του σοσιαλισμού που βαδίζει μπροστά και του καπιταλισμού που είχε πιαστεί στη μέγγενη της καταστροφικής κρίσης»9. Και σημείωνε ότι η αστική τάξη, για να εξασφαλίσει για τον εαυτό της διέξοδο από την κρίση και να εδραιώσει την εξουσία της, παίρνει το δρόμο της έντασης της πολιτικής αντίδρασης, το δρόμο του εκφασισμού.
Ακόμα η Ολομέλεια παρατηρούσε ότι η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τις σπρώχνει να ξεπεράσουν αυτήν την κρίση με πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ενωσης. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Με βάση την παραπάνω ανάλυση της διεθνούς κατάστασης, η 11η Ολομέλεια καθόρισε το κύριο καθήκον των ΚΚ, υπογραμμίζοντας ότι αυτό «συνίσταται στην κατάχτηση πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, που αποτελεί απαραίτητο όρο για τη νίκη ενάντια στην αστική τάξη και για την προετοιμασία της εργατικής τάξης για τις αποφασιστικές μάχες για τη διχτατορία του προλεταριάτου»10. Τόνιζε ότι η πάλη των εργατών για τις οικονομικές τους διεκδικήσεις και τα δικαιώματά τους και ενάντια στην επίθεση της Αντίδρασης και του φασισμού συνδέεται με τα καθήκοντα της άμεσης προετοιμασίας για τη σοσιαλιστική επανάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα, υπογράμμιζε το εξής βασικό: «…ότι ήταν ανάγκη να μπει τέρμα στην αντιπαράθεση του φασισμού στην αστική δημοκρατία και των κοινοβουλευτικών μορφών διχτατορίας της αστικής τάξης, στις ανοιχτά φασιστικές μορφές της»11.
Η Εκκληση της ΚΔ δεν έθετε θέμα αλλαγής της τότε στρατηγικής του ΚΚΕ. Δηλαδή αναγνώριζε και δεχόταν τη στρατηγική του ΚΚΕ που είχε ψηφιστεί το 1930 στην 3η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του (που είχε εγκριθεί από την ΕΕΚΔ). Η 3η Ολομέλεια καθόρισε ως προλεταριακό το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα ανέφερε: «…η επανάσταση στην Ελλάδα θα είνε επανάσταση προλεταριακή που θάχει να εκπληρώσει και καθήκοντα αστικοδημοκρατικά μεγάλης ευρύτητας…»12.
Ωστόσο το 1928 είχε πραγματοποιηθεί το 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το οποίο είχε υιοθετήσει ως στόχο την «εγκαθίδρυση κυβέρνησης των εργατών και αγροτών στην Ελλάδα»13, στόχο εξουσίας στον οποίο προσέδιδε μεταβατικό χαρακτήρα (στάδιο): «Συνδυασμένα με την ανάλυση του προγράμματος πρέπει να τεθεί και το ζήτημα της επαναστατικής δημοκρατικής δικτατορίας των εργατών και αγροτών ως σταθμού μεταβατικού προς τη δικτατορία του προλεταριάτου, εν σχέσει με τη χώρα μας, επαφιεμένης της οριστικής λύσεως του ζητήματος αυτού στο 5ο τακτικό Συνέδριο»14.
Το 6ο Συνέδριο της ΚΔ (1928) περιελάμβανε τον προβληματικό καθορισμό δύο τύπων επαναστάσεων για τις χώρες με μέσο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού, όπου κατέτασσε και την Ελλάδα. Συγκεκριμένα όριζε: «Σε μερικές απ’ αυτές τις χώρες είναι δυνατό ένα λίγο-πολύ γρήγορο πέρασμα της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε επανάσταση σοσιαλιστική. Σε άλλες χώρες είναι δυνατοί τύποι προλεταριακών επαναστάσεων, που έχουν όμως να εκπληρώσουνε καθήκοντα αστικοδημοκρατικού χαρακτήρα σε μεγάλη έκταση. [...] Εκεί όπου αναπτύσσεται άμεσα η επανάσταση σαν προλεταριακή επανάσταση προϋποθέτει την καθοδήγηση του πλατιού αγροτικού κινήματος απ’ το προλεταριάτο»15 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η 3η Ολομέλεια του 1930 υιοθέτησε προγραμματικά το παραπάνω τελευταίο σημείο της απόφασης του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ, ότι δηλαδή η επανάσταση στην Ελλάδα θα ήταν προλεταριακή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίπου δύο μήνες μετά από την Εκκληση της ΚΔ και την εκλογή του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γραμματέα της ΚΕ, συνήλθε στη Χαλκίδα η 4η Ολομέλεια (δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη του 1931)16, που τοποθετήθηκε με το ίδιο περιεχόμενο σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ: «Με την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και του κάμπου, με όλα τα τμήματα της ΚΔ που βαδίζουν επικεφαλής της πάλης κατά του καπιταλισμού [...] εμπρός στην πάλη για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση, για τον κόκκινο Οχτώβρη στην Ελλάδα, για το σοσιαλισμό»17.
Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
Το Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.
https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξάλλου για την ίδια Ολομέλεια (του 1934) ο Ν. Ζαχαριάδης είπε στην 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ (1957): «Για τις αποφάσεις της Ολομέλειας. Ποτέ δεν είπα εγώ, σύντροφοι, ότι εγώ τις έφκιασα. Αυτοί πάλι τα φόρτωσαν. Τι έγινε. Οταν δουλεύονταν αυτές οι αποφάσεις, ο Θέος με τον Ιωαννίδη ήταν εκεί. Και μόλις πήγα εγώ με τον Αλιχάνοφ μαζί με πιάσανε, ταμπούρι, λένε σοσιαλιστική επανάσταση. Κρατούσε ο Θέος το μολύβι και σου ’λεγε ο πληθυσμός της Ελλάδας Λάρισα, Αθήνα, δεν ξέρω τι, τόσος, προλεταριακός ο χαρακτήρας της επανάστασης. Διαμαρτύρεται. Ωστε ήθελε, σύντροφοι, αυτό τώρα δεν είναι και τίποτα, ξέρετε γιατί; Γιατί πριν την 4η Ολομέλεια ποια ήταν, απόφαση δική σας ότι είναι προλεταριακή επανάσταση. Πήγε στην ΚΔ, μπήκε στην πολιτική επιτροπή. Στην πολιτική επιτροπή έκανε ο Μαγκιάρ εισήγηση. Ο Αλιχάνοφ, και ο Μαγκιάρ από τη βαλκανική γραμματεία. Ο Αλιχάνοφ είπε σοσιαλιστική επανάσταση, ο Μαγκιάρ είπε αστικοδημοκρατική, μ’ όλα τα γνωστά. Τι θέση πήρα εγώ, σύντροφοι. Ηταν Δημητρόφ, Ερκολι (Τολιάτι). Ν’ αφήστε το Κόμμα να λύσει αυτό το ζήτημα. Αυτή την πρόταση έκανα. Η πολιτική επιτροπή είπε όχι, και πήρε αυτή την απόφαση για το χαρακτήρα της επανάστασης που μπήκε μετά στην 6η Ολομέλεια. Διεκδικώ ότι, όχι, σύντροφοι. Το Κόμμα πάλεψε σωστά και την εφάρμοσε. Αποδείχθηκε κλπ. Μερικοί απ’ αυτούς που είναι εδώ ήταν κατά τότε. Και μετά. Πάντως το βασικό νόημα της πορείας του Κόμματος, σύντροφοι, ήταν αυτό που σας είπα»29.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την ομιλία είναι φανερή η διαπάλη που γινόταν και μέσα στην ΚΔ, όπου εκφράζονταν αντιτιθέμενες απόψεις. Συγκρουόμενες τοποθετήσεις είχαν εκφραστεί και πριν το 1934, όπως συνάγεται από έγγραφα (πρακτικά συνεδριάσεων) της ΚΔ.
Για παράδειγμα, είχαν εκφραστεί αντίθετες απόψεις σχετικά με το χαρακτήρα της αστικής τάξης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες ίδιου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης, αν αυτή ήταν υποτελής και υποχείριο του ξένου κεφαλαίου ή όχι.
Στο «Στενογράφημα της Συνόδου της Βαλκανικής Γραμματείας από κοινού με αντιπροσώπους Βαλκανικών χωρών - 12 Ιούνη 1929» διαβάζουμε από την ομιλία του Ανδρόνικου Χαϊτά (με το ψευδώνυμο Σιφναίος), Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ: «Υπάρχει η αντίληψη σε μερικούς συντρόφους ότι η ελληνική αστική τάξη είναι γονατιστή, είναι υποταγμένη στο γαλλικό και αγγλικό κεφάλαιο, ότι το γαλλικό και αγγλικό κεφάλαιο τη σπρώχνουν στον πόλεμο, κι αυτή η φτωχή με τη θέλησή της ή χωρίς θα πάει (φωνή: θέλει, δεν θέλει…) (φωνή: φτωχή ελληνική αστική τάξη, σε τι κατάσταση βρίσκεσαι. Εάν θα μπορούσαμε να τη βοηθήσουμε θα το κάναμε)»30. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟΧΟ....... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΣ ΤΟ 7ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΔ ΚΑΙ ΤΟ 6ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ (1935)
Λίγους μήνες αργότερα (11 Ιούλη 1934) στάλθηκε στα ΚΚ «Γράμμα της ΚΔ», στο οποίο αναφερόταν ότι οι κομμουνιστές «είναι ανάγκη να θέσουν τέρμα στις δηλώσεις από τον κομματικό Τύπο ή στις ομιλίες, που λέγαν ότι το Κόμμα παλαίβει δήθεν για τη συντριβή της αστικής δημοκρατίας, γιατί τέτοιες δηλώσεις είναι “πολιτικά λαθεμένες”». Και υπογραμμιζόταν «το καθήκον της πάλης με όλες τις δυνάμεις όχι μόνο ενάντια στις προσπάθειες του φασισμού και γενικά της αστικής τάξης να συντρίψουν ή περιορίσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες, αλλά και της πάλης για τη διεύρυνσή τους».31
Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα είχε μπει στη φάση της προετοιμασίας του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ και στο εσωτερικό της διεξάγονταν συνεχείς συζητήσεις με στόχο την επανεξέταση θέσεων που θεωρούνταν ότι είχαν παλιώσει. Ετσι: «…Στις 14 του Ιούνη 1934 στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής προετοιμασίας [...] ο αντιπρόσωπος του ΠΚΚ(μπ) Δ. Μανουήλσκι εξέφρασε τη γνώμη ότι το σύνθημα της άμεσης πάλης για τη διχτατορία του προλεταριάτου δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη δοσμένη στιγμή σε πολλές καπιταλιστικές χώρες. Ο σοσιαλισμός παραμένει ο τελικός σκοπός του κινήματος. Αλλά “χρειάζεται” -είπε- “να έχουμε πιο συγκεκριμένο πρόγραμμα πάλης: όχι την προλεταριακή διχτατορία, όχι το σοσιαλισμό, αλλά ένα πρόγραμμα που οδηγεί τις μάζες στην πάλη για την προλεταριακή διχτατορία και το σοσιαλισμό”»32.
Στις 9 Σεπτέμβρη 1934 το ΚΚΕ και η Ενωτική ΓΣΕΕ απευθύνθηκαν με «Ανοιχτό γράμμα [...] για το ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο των εργαζομένων», προς το Αγροτικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα.33 Και στις 5 Οκτώβρη 1934 επήλθε συμφωνία «κοινής δράσης ενάντια στη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία» ανάμεσα στα κόμματα: ΚΚΕ, Αγροτικό Σοσιαλιστικό, Εργατικό Σοσιαλδημοκρατικό και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΕ, Ενωτική ΓΣΕΕ και Ανεξάρτητα Εργατικά Συνδικάτα.34 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΟΣ ΤΟ 7ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΔ ΚΑΙ ΤΟ 6ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ (1935)
Λίγους μήνες αργότερα (11 Ιούλη 1934) στάλθηκε στα ΚΚ «Γράμμα της ΚΔ», στο οποίο αναφερόταν ότι οι κομμουνιστές «είναι ανάγκη να θέσουν τέρμα στις δηλώσεις από τον κομματικό Τύπο ή στις ομιλίες, που λέγαν ότι το Κόμμα παλαίβει δήθεν για τη συντριβή της αστικής δημοκρατίας, γιατί τέτοιες δηλώσεις είναι “πολιτικά λαθεμένες”». Και υπογραμμιζόταν «το καθήκον της πάλης με όλες τις δυνάμεις όχι μόνο ενάντια στις προσπάθειες του φασισμού και γενικά της αστικής τάξης να συντρίψουν ή περιορίσουν τις δημοκρατικές ελευθερίες, αλλά και της πάλης για τη διεύρυνσή τους».31
Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα είχε μπει στη φάση της προετοιμασίας του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ και στο εσωτερικό της διεξάγονταν συνεχείς συζητήσεις με στόχο την επανεξέταση θέσεων που θεωρούνταν ότι είχαν παλιώσει. Ετσι: «…Στις 14 του Ιούνη 1934 στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής προετοιμασίας [...] ο αντιπρόσωπος του ΠΚΚ(μπ) Δ. Μανουήλσκι εξέφρασε τη γνώμη ότι το σύνθημα της άμεσης πάλης για τη διχτατορία του προλεταριάτου δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη δοσμένη στιγμή σε πολλές καπιταλιστικές χώρες. Ο σοσιαλισμός παραμένει ο τελικός σκοπός του κινήματος. Αλλά “χρειάζεται” -είπε- “να έχουμε πιο συγκεκριμένο πρόγραμμα πάλης: όχι την προλεταριακή διχτατορία, όχι το σοσιαλισμό, αλλά ένα πρόγραμμα που οδηγεί τις μάζες στην πάλη για την προλεταριακή διχτατορία και το σοσιαλισμό”»32.
Στις 9 Σεπτέμβρη 1934 το ΚΚΕ και η Ενωτική ΓΣΕΕ απευθύνθηκαν με «Ανοιχτό γράμμα [...] για το ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο των εργαζομένων», προς το Αγροτικό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα.33 Και στις 5 Οκτώβρη 1934 επήλθε συμφωνία «κοινής δράσης ενάντια στη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία» ανάμεσα στα κόμματα: ΚΚΕ, Αγροτικό Σοσιαλιστικό, Εργατικό Σοσιαλδημοκρατικό και στις συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΕ, Ενωτική ΓΣΕΕ και Ανεξάρτητα Εργατικά Συνδικάτα.34
Ωστόσο υπήρξε στασιμότητα. Το ενιαίο μέτωπο έμεινε στα χαρτιά, με εξαίρεση μια ορισμένη κοινή δράση ανάμεσα στην Ενωτική ΓΣΕΕ και την Πανελλήνια Συνομοσπονδία (μετά από τη διάσπαση της ΓΣΕΕ την αποτελούσαν το ΕΚΑ και η Ομάδα του Στρατή). Το αποτέλεσμα ήταν το ΚΚΕ την 1η Δεκέμβρη 1934 ν’ απευθυνθεί στα μέλη και τους οπαδούς των κομμάτων και οργανώσεων, κάνοντας λόγο για «την ευθύνη που φέρνουν οι κεντρικές καθοδηγήσεις» τους που κωλυσιεργούσαν με διάφορα προσχήματα ή και σαμποτάριζαν την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.35
Εχει όμως σημασία ν’ αναφερθεί η τοποθέτηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ) απαντώντας στις επικρίσεις του ΚΚΕ (29 Γενάρη 1935). Το ΣΚ υπογράμμιζε με σαφέστατο νόημα ότι το Ενιαίο Μέτωπο «προϋποθέτει στη βάση της συγκρότησής του σαφή προγραμματική συνεννόηση των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων που θα το απαρτίσουν κι απόλυτη σύμπτωσή τους στις μεθόδους και στην ταχτική της άμεσης πάλης τους, οπότε και μόνο θα ήταν δυνατό να αποδώσει ό,τι θα πρέπει να είναι ο αντικειμενικός σκοπός του: δηλαδή την κατάχτηση της εξουσίας»36.
Το ΚΚΕ λαθεμένα χαρακτήρισε «καινούργιες εφευρέσεις»37 τα παραπάνω. Κι επέμενε ότι σκοπός του Ενιαίου Μετώπου δεν ήταν η κατάκτηση της εξουσίας, ότι κάθε κόμμα θα διατηρούσε την προγραμματική του οντότητα και ότι το Μέτωπο θα γινόταν στη βάση αυτών που ένωναν και όχι στη βάση αυτών που χώριζαν τα κόμματα. Και ότι με τα προηγούμενα το ΣΚ επιδίωκε να συγκαλύψει την άρνησή του. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αυτή η γραμμή ήταν τροποποιημένη ως προς τις αντιθέσεις και το χαρακτήρα του επερχόμενου πολέμου, όπως τον προσδιόριζε η ΕΕΚΔ το Δεκέμβρη του 1922: «Η χρεοκοπία της ειρήνης των Βερσαλλιών δείχνεται ολοένα πιο καθαρά και ολοένα σε μεγαλύτερα στρώματα εργατών. Είνε φανερό ότι ένας νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος ή και πολλοί παρόμοιοι πόλεμοι είνε πράγμα αναπόφευκτο, αν το διεθνές προλεταριάτο δεν γκρεμίσει το αστικό καθεστώς»41.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΚΚΕ στο 18ο Συνέδριό του (2009)42 και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη43 για την ιστορία του (2011) στάθηκε κριτικά και αυτοκριτικά.
Το Δεκέμβρη του 1935 συνήλθε το 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το οποίο, στηριζόμενο στις αποφάσεις του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ, καθόρισε ως στρατηγική του:
«Για να καταστεί αδύνατη η νίκη του φασισμού και να συντριφτούν οι προσπάθειες των κυριάρχων τάξεων να εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο τον ελληνικό λαό και για να γίνει δυνατή η κατάχτηση μιας λεύτερης δημοκρατικής ζωής, απαιτείται η συνένωση όλων των λαϊκών δημοκρατικών δυνάμεων σ’ ένα παλλαϊκό μέτωπο πάλης. Στο παρελθόν το Κομμουνιστικό Κόμμα προσέφερε όλες του τις δυνάμεις γι’ αυτόν τον σκοπό και πέτυχε τη συγκρότηση των δημοκρατικών-αντιφασιστικών συνασπισμών σ’ όλη τη χώρα [...]. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι και τώρα είνε απαραίτητη η συνεργασία των δημοκρατικών κομμάτων και οργανώσεων, που έχουν για αρχή τους το σεβασμό της λαϊκής κυριαρχίας και είνε εχθροί του φασισμού και της αντίδρασης»44. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ
Οκτώ μήνες ύστερα από το 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ ακολούθησε η εγκαθίδρυση της δικτατορίας των Γλύξμπουργκ-Μεταξά (4η Αυγούστου). Με αυτή βρήκε τον ελληνικό λαό ο πόλεμος με την Ιταλία. Στη διάρκειά του ο Ν. Ζαχαριάδης έγραψε από τη φυλακή τρία γράμματα που καθόριζαν τη στάση του Κόμματος απέναντι στον πόλεμο. Τα γράμματα, από τα οποία μόνο το πρώτο είδε τότε το φως της δημοσιότητας, αντανακλούσαν τις αντιφάσεις στη γραμμή της ΚΔ σχετικά με το χαρακτήρα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Βεβαίως στα χρόνια της Κατοχής, μετά από την αυτοδιάλυση της ΚΔ, κυρίως μετά από τη συγκρότηση συμμαχίας της ΕΣΣΔ με ΗΠΑ, Μ. Βρετανία ύστερα από την κατοχή μέρους της από τη Γερμανία, η πολιτική γραμμή συμμαχιών του 7ου Συνεδρίου διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο στο πλαίσιο της «εθνικής ενότητας».
Ακριβώς αυτό το πεδίο, των εθνικών μετώπων, άνοιγε η αυτοδιάλυση της ΚΔ, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του Προεδρείου της ΕΕ. Υλοποίησή της αποτελούσε η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία, όπως και όλα τα ΚΚ-τμήματα της ΚΔ, ενέκρινε την αυτοδιάλυση της ΚΔ. Ανάμεσα σε άλλα η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ τόνιζε:
«Το ΚΚΕ, ενισχύοντας με όλα τα μέσα το εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο, θα κάνει ό,τι εξαρτάται από αυτό για να συνενωθεί και η τελευταία πατριωτική δύναμη σ’ έναν αδιάσπαστο εθνικό συνασπισμό, που θα κινητοποιήσει όλο το λαό στον αγώνα για τη συντριβή του ξενικού ζυγού και την εθνική του απελευθέρωση στο πλευρό των μεγάλων συμμάχων μας: Σοβιετικής Ενωσης, Μεγάλης Βρετανίας, Ενωμένων Πολιτειών»45.
Ετσι διαμορφωνόταν η στρατηγική του Κόμματος τη στιγμή που ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος όξυνε τις ταξικές αντιθέσεις σε μια σειρά χώρες. Και ταυτόχρονα, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που διαπέρασαν τις αστικές τάξεις των καπιταλιστικών κρατών, διαχωρίζοντας αυτές σε φιλοφασιστικές και αντιφασιστικές, όπως ήταν φυσικό σε καμία περίπτωση δε γινόταν ν’ ακυρώσουν το στόχο και των δύο αστικών πλευρών (νικητριών ή νικημένων), να κάνουν το παν για να διατηρήσουν την αστική εξουσία και μετά από τον πόλεμο.
Η ίδια απόφαση, αφού υπογράμμιζε ότι τελικός σκοπός του ΚΚΕ είναι ο σοσιαλισμός, έθετε και πάλι ως εξής το στόχο για τον οποίο πάλευε το ΚΚΕ: «…σήμερα για την εθνική απελευθέρωση και μεταπολεμικά για τη λαϊκή δημοκρατία»46, συνεπώς για ένα στάδιο πριν την επαναστατική εργατική εξουσία, που θα είχε τα χαρακτηριστικά ενός εκδημοκρατισμένου αστικού καθεστώτος. Η εισήγηση του ΠΓ σε αυτήν τη συνεδρίαση της ΚΕ έδινε αναλυτικά το περιεχόμενο της λαϊκής δημοκρατίας: «Δηλαδή η κυβέρνηση που θα δημιουργηθεί μετά το διώξιμο του κατακτητή θα διενεργήσει δημοψήφισμα για τη λύση του πολιτειακού ζητήματος και ελεύθερες εκλογές για συντακτική εθνοσυνέλευση για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός για τις τύχες του. [...] Το ΚΚΕ μετά το διώξιμο του ξένου κατακτητή και τη διενέργεια του δημοψηφίσματος θα επιδιώξει την πραγματοποίηση της λαϊκής δημοκρατίας. Η λαϊκή δημοκρατία θα έχει στην αρχή κοινοβουλευτική μορφή και θα εφαρμόσει πρόγραμμα αναδημιουργίας και αναγέννησης της Ελλάδας»47. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο Ν. Ζαχαριάδης επέστρεψε από το Νταχάου στην Ελλάδα στις 29 Μάη 1945. Είχαν προηγηθεί τεράστιας σημασίας γεγονότα για το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα (Δεκέμβρης του 1944, Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτα πριν το Δεκέμβρη, Συμφωνία της Βάρκιζας μετά από αυτόν κ.ά.).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΚΚΕ, με την Πανελλαδική του Συνδιάσκεψη (2011), έχει κρίνει τον Ζαχαριάδη για το γεγονός ότι δεν μπόρεσε μετά από τον ερχομό του στην Ελλάδα να οδηγήσει το Κόμμα στην εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων από τη δράση του στην Κατοχή και μετά από αυτήν. Η αναζήτηση των αιτιών που η καθοδήγηση του Κόμματος διέπραξε σοβαρότατα λάθη εκ των πραγμάτων οδηγούσε σ’ επανεκτίμηση του θεμελιακού ζητήματος, της στρατηγικής του ΚΚΕ.
Αυτό το καθήκον δεν μπόρεσε να το εκπληρώσει η 12η Ολομέλεια της ΚΕ (25-27 Ιούνη 1945), η πρώτη Ολομέλεια στην οποία πήρε μέρος ο Ν. Ζαχαριάδης μετά από εννέα χρόνια. Πολύ περισσότερο δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει το 7ο Συνέδριο του Κόμματος (1-6 Οκτώβρη 1945). Αντίθετα, ενέκριναν την πολιτική του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής. Και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης παρέμενε εγκλωβισμένος στη στρατηγική των σταδίων...... Είπαμε δεν βρέχει Μανιαδάκη Ροχάλες Μπολσεβίκικες είναι. Αλλαξε Καλσόν Ψευδώνυμο και έλα Χαφιεδάκο. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΕΕΣ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Η στρατηγική που ακολούθησε το ΚΚΕ μετά από το 1945 τροποποιήθηκε εκ των πραγμάτων στην πορεία εξέλιξης του ΔΣΕ, αφού εξελίχτηκε ως ανοιχτή ταξική σύγκρουση. Στην 5η Ολομέλεια της ΚΕ (Γενάρης 1949) με όχι συλλογική διαδικασία (αφού δεν έγινε στο όργανο σχετική συζήτηση) κι ενώ διαρκούσε ο αγώνας του ΔΣΕ, ο Ν. Ζαχαριάδης είπε στο κλείσιμο των εργασιών της 5ης Ολομέλειας: «Σήμερα οι σοβαρές αλλαγές που έγιναν πρώτ’ απ’ όλα γύρω μας […] επιτρέπουν σε μας να τραβήξουμε προς σοσιαλιστικά μέτρα που, μαζί με την παράλληλη λύση όλων των αστικοδημοκρατικών καθηκόντων της επανάστασης που εκκρεμούν, ν’ αρχίσουμε τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση, παρακάμπτοντας το ξεχωριστό αστικοδημοκρατικό στάδιο ανάπτυξης»48.
Η αιτιολόγηση αυτής της στρατηγικής αλλαγής λαθεμένα στηρίχτηκε κυρίως στην εκτίμηση για τον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων με τη λήξη του πολέμου. Βέβαια, ένας ευνοϊκός διεθνής ή περιφερειακός συσχετισμός δυνάμεων είναι παράγοντας νίκης. Αυτό σωστά απέδιδε ο Ν. Ζαχαριάδης εκτιμώντας ότι στις οκτώ χώρες που αποσπάστηκαν από το ιμπεριαλιστικό σύστημα στην Ευρώπη (Βουλγαρία, Πολωνία, Αλβανία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, Λ.Δ. Γερμανίας) βάρυνε στην πλάστιγγα του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ της εργατικής τάξης ο ρόλος και η δύναμη του Κόκκινου Στρατού. Εγραψε σχετικά με αυτό το θέμα αναφερόμενος στην Ουγγαρία και στην εκεί αντεπανάσταση του 1956: «…Νομίζω ότι η εξήγηση που δίνεται (για τα γεγονότα λ.χ. της Ουγγαρίας) είνε μονόπλευρη και κατά συνέπεια ανεπαρκής. Παραβλέπεται ένα βασικό: το γεγονός ότι η αλλαγή στην Ουγγαρία έγινε, πρώτ’ απ’ όλα, απ’ τα πάνω (Κόκ. Στρατός)…»49. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η στρατηγική του ΚΚΕ, όταν ήταν ΓΓ της ΚΕ ο Νίκος Ζαχαριάδης, συμπυκνώνει τις αντιφάσεις που υπήρχαν στη γραμμή του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, όρια που ο Ζαχαριάδης δεν μπορούσε να ξεπεράσει και μετά από τον πόλεμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση, ο Ν. Ζαχαριάδης παρέμεινε αφοσιωμένος στη σοσιαλιστική οικοδόμηση και στον προλεταριακό διεθνισμό.
Η ιστορία επιβεβαίωσε πολλές φορές ότι οι λαθεμένες στρατηγικές που διαμορφώθηκαν στο ΚΚΕ και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα δεν οφείλονταν πάντα σε διάθεση συμβιβασμού των κομματικών ηγεσιών με τον αντίπαλο, αλλά σε διαφορετικούς λόγους, αντικειμενικούς και υποκειμενικούς (βαθμός ωρίμανσης, ικανότητα αντικειμενικής ανάλυσης των εξελίξεων στον καπιταλισμό, πίεση από τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων ή λαθεμένη εκτίμησή του κ.ά.). Στην περίπτωση του Ν. Ζαχαριάδη η διαπίστωση για την αδιάλλακτη στάση του απέναντι στον ταξικό αντίπαλο είναι αναμφισβήτητη. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Δολοφονείται, 1/12/1934, στο Λένινγκραντ ο Σεργκέι Μιρόνοβιτς Κίροφ. Μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας από το 1904, ο Κίροφ υπήρξε ένας από τους βασικότερους οργανωτές και καθοδηγητές της ένοπλης πάλης στη διάρκεια της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Στη συνέχεια διετέλεσε, μεταξύ άλλων, Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης του Λένινγκραντ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι), Γραμματέας και μέλος του Οργανωτικού Γραφείου της ΚΕ του ΠΚΚ (μπ.) και μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΣΣΔ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 1/12/1934 και ώρα 16.30 ο Σ. Κίροφ δολοφονήθηκε στο Σμόνλι (Λένινγκραντ) από τους εχθρούς του σοσιαλισμού. Η εργατική τάξη της Σοβιετικής Ενωσης έχασε έναν απ' τους καλύτερους γιους της και το διεθνές προλεταριάτο ένα ικανότατο και εξέχον ηγετικό στέλεχος. Ο Σεργκέι Κίροφ ενταφιάστηκε στα τείχη του Κρεμλίνου στην Κόκκινη Πλατεία. Προς τιμήν του το μπαλέτο Μαρίνσκι μετονομάστηκε σε μπαλέτο Κίροφ.
Ο Σεργκέι Κίροφ, γεννήθηκε στις 27/3/1886. Παράγοντας του Κομμουνιστικού Κόμματος και του σοβιετικού κράτους. Οργανώθηκε στο Κόμμα από το 1904 και το 1905 εκλέχτηκε μέλος της Κομματικής Επιτροπής του Τομσκ.
Την ίδια χρονιά πρωτοστάτησε στους απεργιακούς αγώνες των σιδηροδρομικών και συνελήφθη από την αστυνομία. Στα χρόνια της επαναστατικής ανόδου και του Α' Παγκόσμιου Πολέμου καθοδηγούσε τις μπολσεβίκικες οργανώσεις σε όλο το βόρειο Καύκασο.
Πήρε μέρος στην Οχτωβριανή Επανάσταση, στην ένοπλη εξέγερση στην Πετρούπολη. Στη συνέχεια, μετά την εγκαθίδρυση της σοβιετικής εξουσίας, ανέλαβε πολλές αποστολές για την αντιμετώπιση των αντεπαναστατικών δυνάμεων στην περιοχή του Καυκάσου.
Υπό την πολιτική και στρατιωτική του καθοδήγηση η σοβιετική εξουσία εγκαθιδρύεται το Μάρτη του 1919 και στην περιοχή αυτή. Στις αρχές του 1921 εκλέχτηκε γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Αζερμπαϊτζάν. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Αποχαρακτηρισμός αρχείων
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας έδωσε στη δημοσιότητα το αρχείο του στρατηγού Νικολάι Βλάσικ, που ήταν επικεφαλής ασφαλείας του Ιωσήφ Στάλιν την περίοδο 1931 - 1952. Τα απομνημονεύματα του Βλάσικ, που είναι αφιερωμένα στη ζωή του κοντά στον ηγέτη της ΕΣΣΔ, δημοσιεύονται στην εφημερίδα «Κομσομόλσκαγια Πράβντα».
Στις σημειώσεις του ο Βλάσικ αφηγείται ότι έλαβε την εντολή οργάνωσης της φρουράς του Ειδικού Τμήματος της Πανρωσικής Εκτακτης Επιτροπής και του Κρεμλίνου, καθώς και της προσωπικής φρουράς του Στάλιν, μετά από βομβιστική επίθεση που έγινε το 1927 στο κτίριο του φρουραρχείου στη Μόσχα. Σύμφωνα με τα λόγια του, μέχρι τότε για την ασφάλεια του Ιωσήφ Στάλιν ήταν υπεύθυνος μόνο ένας φρουρός, ο Λιθουανός Ιβάν Γιούσις.
Στα απομνημονεύματα γίνεται αναφορά στις στενές φιλικές σχέσεις του Ι. Στάλιν με τον επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης του μπολσεβίκικου κόμματος στο Λένινγκραντ, Σεργκέι Κίροφ. Οπως υπογραμμίζει ο Στάλιν, τον αγαπούσε «με κάποιο συγκινητικό και τρυφερό τρόπο». Κάθε φορά που βρισκόταν στη Μόσχα ο Κίροφ διέμενε στο διαμέρισμα του Στάλιν. Η δολοφονία του Κίροφ το 1934 συγκλόνισε τον Στάλιν. Οπως σημείωσε ο Βλάσικ, ο ίδιος είδε το πόσο υπέφερε ο Στάλιν στο Λένινγκραντ στην κηδεία του Κίροφ. Επίσης, αναφέρεται σε απόπειρα δολοφονίας κατά του Ι. Στάλιν το καλοκαίρι του 1935, όταν βρισκόταν στο εξοχικό του στα νότια της ΕΣΣΔ.
Στις σημειώσεις του ο Βλάσικ εκφράζει τη γνώμη πως οι δολοφονίες του Κίροφ, του στελέχους των σοβιετικών αρχών ασφαλείας Βιατσεσλάφ Μενζίνσκι, το 1934, του στελέχους του μπολσεβίκικου κόμματος Βαλεριάν Κούιμπισεφ, το 1935, και του συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι, το 1936, καθώς και οι απόπειρες δολοφονίας κατά του Στάλιν και του Μόλοτοφ, οργανώθηκαν από το τροτσκιστικό μπλοκ κι ήταν κρίκοι μιας αλυσίδας. «Τα εγκλήματα αυτά έγινε κατορθωτό να αποκαλυφθούν κι έτσι να εξουδετερωθεί ο κίνδυνος από τους εχθρούς της σοβιετικής εξουσίας», διαπιστώνει ο στρατηγός. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://gkagkarin.blogspot.com/2020/12/blog-post_1.html ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελένη Μπέλλου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην κεντρική ομιλία στην ημερίδα της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ έκανε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, και είχε θέμα: «Η στρατηγική του ΚΚΕ την περίοδο 1940 - 1949».
Ξεκινώντας, αναφέρθηκε στην υποκρισία που διέπει τις αναλύσεις του αστικού κράτους και των θεσμών του, που βάζουν π.χ. στο επίκεντρο τη λεγόμενη «εθνική ομοψυχία». Και συνεχίζοντας, σημείωσε ότι η δεκαετία του 1940 είναι «αντιπροσωπευτικά πλούσια σε γεγονότα προς απόδειξη της πλήρους διάστασης ανάμεσα στα εργατικά - λαϊκά από τη μια μεριά και τα καπιταλιστικά συμφέροντα από την άλλη».
Αφού στάθηκε στον ηρωισμό που επέδειξε το Κόμμα και τη δεκαετία του 1940, υπογράμμισε ότι ταυτόχρονα «υπερηφανευόμαστε και γιατί το Κόμμα μας δεν φοβήθηκε να βάλει βαθιά το νυστέρι στην Ιστορία του, να αναζητήσει και τις δικές του αδυναμίες, τα δικά του λάθη, εκείνα που αν δεν γινόντουσαν, αυτός ο αγώνας στον οποίο ηγήθηκε το ΚΚΕ ενδεχομένως να έφτανε στη νίκη, στην κατάργηση των εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών σχέσεων, στο ξεκίνημα της νέας, της σοσιαλιστικής κοινωνίας».
Μεταξύ άλλων, η ομιλήτρια στάθηκε στην πολιτική συμμαχιών που ακολούθησαν οι κομμουνιστικές δυνάμεις πολλών χωρών, κατά τη διάρκεια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που «επιχείρησαν ευρύτερες κοινωνικές - πολιτικές συμμαχίες, αντιφασιστικά - απελευθερωτικά μέτωπα πάλης, πιστεύοντας ότι η συχνά συμβιβαστική μέχρι και προδοτική στάση των αστικών κυβερνητικών ηγεσιών θα έδινε τη δυνατότητα, μέσω ενισχυμένων δημοκρατικών κοινοβουλευτικών μεταρρυθμίσεων, να ανοίξει ο δρόμος πιο εκτεταμένων κοινωνικοοικονομικών μεταβολών, που αρχικά θα χτύπαγαν την ασυδοσία των μονοπωλίων, χωρίς να καταργούν την καπιταλιστική ιδιοκτησία, θα επέκτειναν έναν κρατικό παραγωγικό τομέα πάνω στον οποίο θα στηριζόταν η φιλεργατική και φιλολαϊκή πολιτική». Οπως εξήγησε, σε αυτήν τη γραμμή, τα συνθήματα της «εθνικής ενότητας» «χρησιμοποιήθηκαν και από ΚΚ, προσπαθώντας βέβαια να τους προσδώσουν ορισμένο ταξικό περιεχόμενο, όμως διαχωρίζοντας ως αντιπάλους όχι το σύνολο, αλλά μέρος των αστικών πολιτικών δυνάμεων, αυτές που πιο φανερά συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις κατοχής ή τις φιλοβασιλικές ή τις πιο αντικομμουνιστικές». ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Από την άλλη, ανέδειξε ότι «οι πολιτικοί - στρατιωτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης δεν παρασύρθηκαν στη λογική της "εθνικής ενότητας" και "εθνικής ομοψυχίας", ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές του ελληνικού έθνους. Παρέμειναν ταξικά προσηλωμένοι, ακόμα και όταν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ απελευθέρωνε από τους ξένους κατακτητές, χωρίς να θέτει στόχο ανατροπής της αστικής εξουσίας, κατάργησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας», τόνισε μεταξύ άλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελ. Μπέλλου εξήγησε ότι λόγω των στρατηγικών αδυναμιών που είχε το Κόμμα, δεν μπόρεσε να αξιολογήσει την ταξική πάλη που διεξαγόταν και με τη μορφή επιθέσεων από τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ, από τα Τάγματα Ασφαλείας, από τις βρετανικές δυνάμεις και με τη μορφή ρυμούλκησης της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στον Λίβανο και στην υπογραφή των Συμφωνιών Λιβάνου και Καζέρτας, τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου.
Σε αντιπαράθεση με την αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία, ανέδειξε το πώς εξετάζει το Κόμμα τις αντιφάσεις που είχε η στρατηγική του εκείνη την περίοδο, που εντοπίζονται και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, αλλά και το 1946, στην Ολομέλεια του Φλεβάρη, αντιφάσεις που σημάδεψαν και τον ΔΣΕ. Σχετικά με τα παραπάνω, αναφέρθηκε και σε συγκεκριμένα κομμάτια στους Τόμους του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος, π.χ. σε συνάρτηση με τη θέση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος απέναντι στον ένοπλο λαϊκό αγώνα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10574802 Βοήθησε τον ευατό σου μόνος σου. Πάρε το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία Μανιαδάκη. Εδώ θα χοροπηδάς και θα Σκούζεις χαχαχαχαχα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή